Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Ημερολόγιο καταστρώματος

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου


Μικρό παιδί, πριν καλά-καλά πάω σχολείο, λάτρευα τις εφημερίδες. Αργότερα, τα βήματα της ζωής μόνα τους σχεδόν με πήγαν στη δημοσιογραφία, παρόλο που, κάνοντας μια παραχώρηση στον πατέρα μου, σπούδασα προηγουμένως Φυσική.

Τώρα, για πρώτη φορά, δεν θέλω ούτε εφημερίδες να διαβάζω, ούτε τηλεοράσεις να βλέπω. Δεν θέλω να διαβάζω την Αστέρω Χριστοδουλίδου στο Παρόν ή τον Ρωμανιά και τον Ρομπόλη, να μου εξηγούν λεπτομερώς πως, δίκην Ηρώδη, η κυβέρνηση επιπίπτει επί των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων, γερόντων, ηλικιωμένων, αλλά και νέων. Δεν θέλω να μαθαίνω πως η κυβέρνηση της Ελλάδας σπάει τη ραχοκοκαλλιά της κοινωνίας, του ελληνικού λαού, του κράτους πρόνοιας και του εν γένει κράτους των Ελλήνων.

Με τα μέτρα για συντάξεις, το ασφαλιστικό, την ουσιαστική κατάργηση περιορισμού και αποζημιώσεων απολύσεων, η κυβέρνηση δεν σπάει μόνο κοινωνικο/οικονομικά, σπάει και ηθικά τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας. Μας λέει ότι κακώς υπολογίσαμε να πάρουμε μια σύνταξη της προκοπής στα γεράματά μας ή στην αρρώστια μας, ότι θάταν πιο έξυπνο, όσοι τουλάχιστο μπορούσαμε, να κλέψουμε κι εμείς το κράτος ή, πάντως, να κάνουμε ατομικά και όχι κοινωνικά επωφελείς επιλογές στη ζωή μας. Μας λέει ότι κακώς επενδύσαμε στη μόρφωση των παιδιών μας. Μας λέει ότι είμαστε μαλάκες. Μας επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα κερδίζει το λαμόγιο και η πουτάνα. Στην υγεία των κορόιδων!

Τέτοια πράγματα δεν έχουν γίνει στην Ευρώπη μετά τη δεκαετία του 1930. Η κυβέρνηση έχει καταπλήξει τους πάντες διεθνώς. Είναι η μόνη παγκοσμίως που ζητάει να επιβάλει στον από πάσης πλευράς ατυχή λαό της περισσότερα μέτρα κι από αυτά που ζητάει και αυτό το ΔΝΤ, αν τουλάχιστο πιστέψουμε όσα πρόλαβε να πει ο Μιχάλης Ιγνατίου στο ΜΕΓΑ, προτού τον λογοκρίνει το κανάλι του! Προφανώς, η τρόικα ζήτησε περισσότερα για να φτάσει σε κάποια ισορροπία. Είναι τόσο υποτελείς οι δικοί μας που δώσανε ακόμα περισσότερα!!!

Στη Βουλή, οι εκπρόσωποι ενός προ πολλού σάπιου μέχρι το μεδούλι πολιτικού συστήματος διαμαρτύρονται για τις επιθέσεις του ΣΕΒ. Από τις πιο σοβαρές και αξιοπρεπείς περιπτώσεις ο κ. Καστανίδης, μόνο που ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Ο κ. Καστανίδης είναι βουλευτής και το κόμμα του κυβέρνηση, γιατί υποσχέθηκαν τελείως διαφορετικά πράγματα στους ψηφοφόρους από αυτά που κάνουν. ‘Όταν αποφασίσουν να τηρήσουν το Σύνταγμα και πάνε να ανανεώσουν την εντολή τους από τον ελληνικό λαό, τότε θα τους πάρουμε και μεις στα σοβαρά. Ευτυχώς για τον ελληνικό κοινοβουλευτισμό που, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, υπήρξαν τρεις βουλευτές, οι κ.κ. Δημαράς, Οικονόμου και Σακοράφα, να σώσουν την τιμή του πολιτικού κόσμου, των εκατομμυρίων μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ, της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης.

Τις προάλλες βρέθηκα σε μια συζήτηση. ‘Ηταν δύο από τους καλύτερους αναλυτές εταιρειών δημοσκόπησης. Ο ένας θεωρούσε τον Σεπτέμβρη ως πιθανότερο μήνα πτώσης της κυβέρνησης, ο άλλος τον Δεκέμβρη! Πολύ υπερβολικοί θα πείτε, αλλά και ο Γιάννης Μαυρής στην Καθημερινή, πιο κομψά, υπενθυμίζει ότι ο βαθμός κυβερνητικής αποδοχής βρίσκεται στο 20%. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει χαμηλότερα. Η κυβέρνηση λέει ότι αυτά δεν την νοιάζουν, ουδείς όμως την έχει εξουσιοδοτήσει να μας σώσει παρά τη θέλησή μας! Οι πολιτικοί μας αντιμετωπίζουν τη χώρα συνήθως σαν τσιφλίκι του πατέρα τους, κινδυνεύουν όμως να αντιμετωπίσουν τώρα πολύ μεγάλες εκπλήξεις.

Σε μια κατάσταση σαν τη σημερινή, κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Σημασία άλλωστε δεν έχει να προβλέψουμε τι θα συμβεί στην κυβέρνηση, αλλά τι θα συμβεί στη χώρα. Γιατί όπως πάμε, δεν κινδυνεύουμε να μείνουμε από κυβέρνηση, από χώρα και από κράτος κινδυνεύουμε να μείνουμε, να είναι η γενηά μας η τελευταία που γνώρισε συγκροτημένο πλαίσιο εθνικής και κρατικής ύπαρξης στη νεώτερη ελληνική ιστορία.

Θα μου πείτε ότι κινδυνολογώ. Αλλά το ίδιο θα μου λέγατε και πριν από ένα χρόνο, αν προέβλεπα ότι σε λιγότερο από 12 μήνες, η κυβέρνηση θα μας οδηγούσε στο ΔΝΤ και την τρόικα. Δεν υπάρχει κυβερνητική δήλωση μέχρι τώρα που να μην έχει ανατραπεί σε διάστημα μερικών ημερών! Στο Δρομοκαϊτειο θα με κλείνατε αν σας έλεγα ότι θα συμβούν αυτά. Γι’ αυτό είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι δεν είμαι καθόλου βέβαιος για το αν σε έξη ή δώδεκα μήνες από σήμερα δεν θα έχω το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να αποφασίζει τι είναι ελληνικό και τι όχι στο Αιγαίο, ότι δεν ξέρω αν θα έχω ή όχι Κυπριακή Δημοκρατία στην Κύπρο και ότι δεν ξέρω τι θα γίνεται στη Θράκη.

Θα με πείτε καχύποπτο. Είμαι κι έχω πάρα πολλούς λόγους που είμαι. Αλλά και η κυβέρνησή μου δεν με καθησυχάζει. Αρνείται να περιγράψει τι ακριβώς θα παραπέμψει στη Χάγη, με τι χωρικά ύδατα θα πάει στο Δικαστήριο, πως θα οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα όταν διαφωνούμε για την κυριότητα στα νησιά. Δεν εξηγεί ούτε γιατί δεν οριοθετεί ΑΟΖ, ούτε γιατί δεν κάνει μια σοβαρή πρόταση ελέγχου και παγώματος εξοπλισμών. Δεν μου λέει αν συμφωνεί με τη σουρεαλιστική πρόταση να είναι εκ περιτροπής ελληνική και τουρκική η Κυπριακή Δημοκρατία.

Ομολογώ ότι με τρομάζουν αρκετοί Υπουργοί για την έλλειψη οποιασδήποτε βιωματικής σχέσης με την ελληνική πολιτική και την Ελλάδα εν γένει. Με τρομάζει ο απίστευτος αριθμός Αμερικανών συμβούλων σε όλους τους τομείς κυβερνητικής δραστηριότητας (οικονομία, επικοινωνία, εξωτερική πολιτική, υπηρεσίες, μεταρρύθμιση κράτους, διαχείριση κρίσεων). Τόση εμπιστοσύνη σε αλλοδαπούς έχει αυτή η κυβέρνηση; Δεν φοβάται τίποτα; Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να γίνω πιο αναλυτικός. Ελπίζω και εύχομαι να μη χρειαστεί. Κοντά στο νου και η γνώση, λένε στα μέρη μου.

Δεν τα γράφω αυτά για να σας τρομάξω ή να κινδυνολογήσω, τα γράφω γιατί μόνος τρόπος να αποτραπούν ή να περιορισθούν μείζονες, τελεσίδικες κοινωνικές και εθνικές καταστροφές, είναι να συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός τη σοβαρότητα της απειλής. Μόνο ο ελληνικός λαός κινητοποιούμενος μπορεί να αποτρέψει τις καταστροφές που έρχονται μάλλον σύντομα, παρά αργά.

Οι κοινωνικο/οικονομικές αλληλοτροφοδοτούνται με τις εθνικές καταστροφές. Δεν μας προτρέπουν τυχαία Γερμανοί πολιτικοί να πουλήσουμε τα νησιά μας. Και πίσω από τις γραμμές του Κεμάλ Ντερβίς στη Καθημερινή, εύκολα διακρίνει κανείς την προσπάθειά του να μη δείξει την τουρκική όρεξη που άνοιξε. Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία για την ‘Αγκυρα να ξαναδορυφοροποιήσει την παληά της κτήση.

Δεν είναι μόνο η ‘Αγκυρα. Ξεχνάμε συχνά που βρισκόμαστε. Ο ελληνικός χώρος (Ελλάδα και Κύπρος) είναι από τα καλύτερα φιλέτα της παγκόσμιας γεωπολιτικής. Κυτάξτε τον χάρτη. Ξεκινάει ο ελληνικός χώρος από την έξοδο των Στενών για να φτάσει μέσω του ανατολικού Αιγαίου, του Καστελόριζου και της Κύπρου σχεδόν στη διώρυγα του Σουέζ. Τεμαχίζει τη Μεσόγειο στα δύο, ελέγχοντας την πρόσβαση της δυτικής Ευρώπης στην τουρκοισλαμική Ανατολή και το Ισραήλ. Παρεμβάλλεται ανάμεσα στη σλαβική Ευρώπη και την Αφρική. Η ελληνική γεωγραφία μπλέκεται αξεδιάλυτα με της ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό, φτιάχνοντας την ταυτότητά μας. (Kαι η προσθήκη σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και την Κύπρο, αν αληθεύει, όπως φαίνεται ότι αληθεύει, κάνει ακόμα πιο εκρηκτική την εξίσωση).

Ακόμα κι αν οι διεθνείς δυνάμεις που επιβουλεύονται Ελλάδα/Κύπρο – και τόχουν άπειρες φορές αποδείξει – δεν είχαν τέτοια σχέδια, θα τα επεξεργαζόντουσαν και θα τα έθεταν σε άμεση εφαρμογή, βλέποντας και μόνο την κατάσταση της χώρας. Λίγο στρίμωγμα από δω, κάμποση σύγχυση από κει και θα βρεθούμε αύριο στη Χάγη να αποφασίσει ποιο νησί είναι ελληνικό και ποιό δεν είναι, προτού πούμε κίμινο, με τον ίδιο περίπου τρόπο που η κυβερνητική dream team μας οδήγησε στη αδιανόητη, προ μερικών μηνών, ταπείνωση της τρόικας.

Πόσο μάλλον που κράτος, κυβέρνηση και το εν γένει πολιτικό προσωπικό, στων ΗΠΑ και της παγκοσμιοποίησης τα ρήματα πειθόμενοι, ελάχιστη διάθεση έχουν να υπερασπιστούν του κράτους/έθνους, εννοιών που θεωρούν μάλλον ενοχλητικές και παρωχημένες. Για τον ελληνικό λαό όμως, χωρίς να θέλουμε να αρνηθούμε την αξία υπερεθνικών ολοκληρώσεων, το έθνος κράτος είναι το μόνο πλαίσιο άσκησης δημοκρατικής εξουσίας και όπου μπορεί ίσως να αποφύγει να γίνει έθνος δούλων.

Ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση μοιάζει να μπερδεύει φίλους και εχθρούς, κάτι που θα έχει σοβαρότατες συνέπειες. Για τους ‘Ελληνες π.χ. ο Πούτιν είναι σημαντικότατος δυνητικός φίλος, ο Ερντογάν σίγουρος εχθρός. Για την κυβέρνηση συμβαίνει το αντίθετο! Ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε δύο, ίσως και αρκετά περισσότερες φορές με το Νο 2 της αμερικανοεβραϊκής Goldman Sachs, προτού πάει να δει την Μέρκελ και τον Σαρκοζί, κάτι που έπραξε μόνο όταν η κρίση είχε φτάσει πια στο αποκορύφωμά της.

‘Όπως και στην οικονομία, έτσι και στη διεθνή κυριαρχία μας, η Ελλάδα αντιμετωπίζει κίνδυνο πολύ απότομης σχεδιασμένης κατάρρευσης, προτού προλάβουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Μόνο η εναργής, αποφασιστική, ταχεία κινητοποίηση του ελληνικού λαού μπορεί ίσως να αποτρέψει τα χειρότερα. Οι διεθνείς δυνάμεις που επιβουλεύονται την Ελλάδα και η Τουρκία γνωρίζουν ότι μόνο τώρα και μόνο κινούμενες αστραπιαία, μπορούν να καταβάλουν το ελληνικό κράτος.

Επίκαιρα, 27.5.2010

Konstantakopoulos.blogspot.com

1 σχόλιο:

  1. Σας ευχαριστώ για τη διαύγεια της ανάλυσής σας. Περιγράφετε με απόλυτη ακρίβεια την αίσθηση της εξαπάτησης και του εμπαιγμού που έχω τους τελευταίους μήνες. Κι ακόμη περιμένουμε την κινητοποίηση του κόσμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.