Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Παραδίδει τα κλειδιά η ελληνική πολιτική ελίτ

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Επιχειρηματολογώντας υπέρ της τήρησης των διεθνών υποχρεώσεων, που η κυβέρνησή του συνδιαμόρφωσε, ένας Υφυπουργός ισχυρίστηκε στην τηλεόραση ότι, χωρίς έκτη δόση, σύντομα δεν θα έχουμε να φάμε! Δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια, γιατί είδαμε τα λεφτά να υπάρχουν και μετά να τελειώνουν και να ξανατελειώνουν από τον Σεπτέμβριο. Ακούσαμε από τον κ. Σπυρόπουλο ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με μισθούς και συντάξεις και από τον κ. Κουτρουμάνη να υποστηρίζει το αντίθετο. Και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι για το αν θα πεινάσουμε περισσότερο με ή χωρίς τις δόσεις.

Ας υποθέσουμε όμως ότι, όντως, κινδυνεύουμε να πεινάσουμε. Επί μνημονίου μας απειλούν διαρκώς με καταστροφές που τελικά προκαλούνται, ίσως για να γίνουν πειστικές. Ποιος φταίει που φτάσαμε, αν φτάσαμε, σε τέτοιο σημείο; Κυρίως, τι κάνει μια κυβέρνηση που η χώρα της αντιμετωπίζει τέτοιο πρόβλημα; Υποθέτουμε, με το λίγο μυαλό που μας απέμεινε, ότι, αντί να τρομοκρατεί τον πληθυσμό, κάνει έκτακτες εισαγωγές σιτηρών και άλλων τροφίμων, φαρμάκων, πετρελαίου, ειδών στρατιωτικής επάρκειας για έξη μήνες. ‘Oτι εκπονεί σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, αρχίζει απαραίτητη στροφή της οικονομίας προς τη γεωργία και την αυτάρκεια, ενθαρρύνει τη δημιουργία παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, αντί να συγκεντρώνεται στο … άνοιγμα των φαρμακείων τις Τετάρτες ή τη διάλυση του κράτους, όπως απαιτεί η τρόικα. Δηλαδή, αν, ο μη γένοιτο, γινόταν πόλεμος θα πείναγε η χώρα σε μια εβδομάδα; Τι είναι αυτά; Μπορείς να διαπραγματευθείς ανακοινώνοντας ότι κατέρρευσες;

ΝΔ άνευ σχεδίου

Η ΝΔ υποστηρίζει ότι επιδιώκει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Για ποιο λόγο τότε παραμένει ανύπαρκτη στην Ευρώπη, δεν κινητοποιεί επιχειρήματα, δεν χρησιμοποιεί στον διεθνή δημόσιο λόγο της και τις κατ¨ιδίαν επαφές τον ορυμαγδό επικρίσεων του Μνημονίου από περίπου όλους τους σοβαρούς οικονομολόγους του κόσμου; Ακόμα και η Μέρκελ βγήκε τις προάλλες, θρασύτατα, να πει ότι έκαναν λάθος στην Ελλάδα και μετά να ανακοινώσει ότι θα το συνεχίσει! Γιατί δεν εμφανίζει η ΝΔ κάποιο σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο για την Ελλάδα και την Ευρώπη; Γιατί δεν επιχειρεί να φτιάξει συμμαχίες; Μέχρι προχθές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποστήριζαν ότι δεν χρειάζεται καμία αναδιάρθρωση του χρέους, τώρα σχημάτισαν κυβέρνηση για να την εφαρμόσουν, με τους όρους Μέρκελ-Νταλάρα. Αποδεχόμενη κάθε παραλογισμό της τρόικας και πρωτοφανείς στην ευρωπαϊκή ιστορία, μετά το 1945 και απειλητικές για τη δημοκρατία παρεμβάσεις, στο εσωτερικό ευρωπαϊκής χώρας, η ελληνική πολιτική “ελίτ” επιδεινώνει και τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά προβλήματα.

Προ δύο εβδομάδων, με αφορμή δημοσίευμα των New York Times, δημοσιεύσαμε άρθρο στον “Κ.τ.Ε.” για τον κίνδυνο να καταστεί το χρέος απολύτως μη βιώσιμο και η χώρα να βρεθεί χωρίς κανένα διαπραγματευτικό όπλο και την περιουσία της, εσαεί υποτελής φόρου που θα αδυνατεί να καταβάλλει. Υπογραμμίσαμε ότι η Ελλάδα διαθέτει σήμερα, προ συμφωνίας αναδιάρθρωσης και ψήφισης της δανειακής σύμβασης, μείζον διαπραγματευτικό όπλο, το ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του χρέους της μπορεί να μετατραπεί σε δραχμές και να πληθωριστεί στη συνέχεια. Το όπλο υπάρχει, ως απειλή, και αν η Ελλάδα παραμείνει στην ευρωζώνη.

Στη συνέχεια του δημοσιεύματος συνεχίσαμε το ρεπορτάζ, απευθυνόμενοι και στα κομματικά επιτελεία, “μνημονιακών” και “αντιμνημονιακών”, διερευνώντας περαιτέρω τα του χρέους. Επιβεβαιώσαμε αυτά που ήδη γνωρίζαμε. Αντλήσαμε όμως και άλλες πληροφορίες, εξίσου σημαντικές και τρομακτικές με το ίδιο το χρέος. Πρώτον, ουδείς ασχολείται σοβαρά στη χώρα, πλην Παπαδήμου και Χριστοδούλου. Αμφότεροι “περιγράφονται” από τον ευρωπαϊκό τύπο (π.χ. Monde, Independent, Nouvel Observateur) ως τμήμα της ευρωπαϊκής “κυβέρνησης Sachs”, υπεύθυνοι για την ανάμειξη της αμερικανικής τράπεζας στην Ελλάδα που γιγάντωσε, για να “κρύψει”, το χρέος. Δεν γνωρίζουμε τις σχέσεις τους με τη Διεθνή των Τραπεζών. Ευχόμαστε να μην είναι βλαπτικές για τη χώρα.

Εντούτοις, δεν θάπρεπε σε επίπεδο κομματικών ηγεσιών, επιστημονικών και ερευνητικών θεσμών να έχει γίνει ήδη πολύ δουλειά για ένα πρόβλημα που απειλεί την εθνική υπόσταση; Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα ή έγιναν ελάχιστα. Αρκεί μια περιδιάβαση στο διαδίκτυο, για να ανακαλύψει κανείς πάμπολλες μελέτες σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την Ελλάδα, εξέταση σεναρίων κλπ. Μόνο το ίδιο το πειραματόζωο δεν εξετάζει τι μπορεί να του συμβεί! ‘Οσοι αρμόδιοι δεν βρίσκονται σε κατάσταση άγνοιας ή αγραμματωσύνης (όλοι θυμόμαστε την “Κυρία Κρούγκμαν” ενός Υφυπουργού Οικονομικών!), δεν θέλουν να ξέρουν, ή δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη γνώση τους. ‘Ενας από τους σοβαρότερους Υπουργούς μας είπε: “’Εχετε δίκηο με το αγγλικό δίκαιο, αλλά οι τραπεζίτες δεν θέλουν να ακούσουν”. Σωστό. Δουλειά τους είναι να μην ακούνε, εκτός αν υποχρεωθούν να ακούσουν. Ο Νταλάρα άκουσε τη Μέρκελ μόνο όταν τούπε: “Αυτά ή τίποτα”. Πρόκειται για την αλφαβήτα οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, οι περισσότεροι πολιτικοί μας θα πάθαιναν όμως έμφραγμα ακόμα και φανταζόμενοι τέτοιο ρόλο. Προσέρχονται στις “διαπραγματεύσεις” αποφασισμένοι να μη φύγουν χωρίς υπογραφή, χωρίς να διαθέτουν πάντα απαραίτητο plan B και καταλήγουν να υπογράψουν περισσότερα από όσα η άλλη πλευρά ονειρευόταν.

Δειλία τέχνας κατεργάζεται

Υψηλόβαθμο στέλεχος της ΝΔ μας είπε “έχετε δίκηο για τη δανειακή σύμβαση, θα είναι καταστροφή αν ψηφιστεί με αυξημένη πλειοψηφία”, και στη συνέχεια εξήγησε ότι θα εισηγηθεί στο Κόμμα του να τη ψηφίσει, αλλά κάνοντας δήλωση ότι δεν χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία, λες και μετράνε οι δηλώσεις και όχι οι ψήφοι για να ψηφιστεί μια σύμβαση. Δειλία τέχνας κατεργάζεται. Ο αστικός πολιτικός κόσμος έχει αποδεχθεί ψυχολογικά ότι μπορεί να χάσει το κράτος και έχει παραιτηθεί προκαταβολικά της προσπάθειας να το διατηρήσει. Επισημαίνοντας σε κορυφαίο ‘Eλληνα πολιτικό τον κίνδυνο η Ελλάδα να καταλήξει όχι απλώς προτεκτοράτο, αλλά μη βιώσιμο προτεκτοράτο, τον ακούσαμε να μας λέει ότι τα γένη επιβιώνουν και δίχως κράτος.

Είναι γεγονός ότι επιβιώσαμε αιώνες χωρίς κράτος, όχι όμως σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Και κυρίως γιατί, αν χάσαμε το κράτος, δεν χάσαμε την ψυχή. Ο Παλαιολόγος δεν φίλησε τα πόδια του Πορθητή, απάντησε στο τελεσίγραφο διαμηνύοντας: "Την δε πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστιν ούτε άλλου των κατοικούντων”. ‘Eνας άλλος, αποτρόπαιος κατά άλλα δικτάτωρ, ο μόνος που θα μπορούσε να πει Ναι, απέρριψε χωρίς σκέψη το τελεσίγραφο του παντοδύναμου ‘Aξονα.

Δυστυχώς, αντίστοιχες καταστάσεις, απροθυμία να επωμιστούν την ευθύνη του μείζονος εθνικού προβλήματος και μεγάλη έλλειψη προετοιμασίας συναντά κανείς και στην πλειοψηφία των “αντιμνημονιακών”. Ακόμη και διαπρεπείς νομικοί και συνταγματολόγοι που προέβησαν σε συντριπτική κριτική της δανειακής σύμβασης, τρόμαξαν τόσο πολύ από τις συνέπειες όσων οι ίδιοι επεσήμαναν, που κατέληξαν να πιστέψουν ότι δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν! Υπενθυμίζουμε ότι η σύμβαση, εκτός από την υποθήκευση όλης της τωρινής και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού κράτους και την υποχρέωση εκποίησής της προς όφελος των πιστωτών, περιλαμβανομένων των κρατικών τραπεζών και ενδεχόμενων ενεργειακών πόρων που θα ανακαλυφθούν, συνεπάγεται μεταξύ άλλων παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας, απαγορεύει αναδιάρθρωση του υπόλοιπου χρέους και δανεισμό από τρίτους, εμποδίζει τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, στέλνοντας τις ενστάσεις εγκυρότητας σε ξένα δικαστήρια.

Οι συντάκτες παρομοίων κειμένων δεν τα συντάσσουν γιατί δεν τους χρειάζονται και δεν σκέφτονται να τα χρησιμοποιήσουν. Κυβερνητικοί παράγοντες στην Αβάνα μας έλεγαν ότι, επισκεπτόμενος την Κούβα το καλοκαίρι, ο Λουξεμβούργιος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σόκαρε τους συνομιλητές του λέγοντας: “Δεν είναι αλήθεια ότι θα πάρουμε την Ακρόπολη, αλλά δεν είμαστε και πολύ μακριά”.

Η απουσία ηθικής, ψυχολογικής, διανοητικής προετοιμασίας του πολιτικού προσωπικού, στην επιεικέστερη εκδοχή, μετατρέπουν ένα δύσκολο πρόβλημα σε καταστροφικό, μια σοβαρή γρίππη σε πνευμονία, με σοβαρή πιθανότητα κατάληξης του ασθενούς. ’Ολα γίνονται με την επίκληση της ανάγκης να βρεθεί ένας συμβιβασμός με τους εταίρους, που κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε, υπό την απαράβατη προϋπόθεση ότι θα αφήσει την Ελλάδα βιώσιμο κράτος, ικανό να θρέφει τον πληθυσμό του και να υπερασπίζεται τα σύνορά του, οι διαρκείς όμως υποχωρήσεις τον καθιστούν δυσχερέστερο. Η διαρκής υποχώρηση καθιστά πιθανότερη “μετωπική σύγκρουση” του ελληνικού λαού, υπό τους χειρότερους όμως όρους γι’ αυτόν και αφού προηγουμένως εξασφαλισθούν όσο γίνεται τα συμφέροντα των Δανειστών. Δεν συμβάλλει στην παραμονή στο ευρώ, την επιβίωσή του ή την ευρωπαϊκή ιδέα, συμβάλλει στην καταστροφή της Ευρώπης.

Kόσμος του Επενδυτή, 26.11.2011

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ΝΕΑ ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΙ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η υπερψήφιση από τη Βουλή της δανειακής σύμβασης μπορεί να έχει για την Ελλάδα τις ίδιες συνέπειες που είχε για την ελληνική ΕΑΜική αντίσταση η συμφωνία της Βάρκιζας και θα είχε, για το κυπριακό κράτος, το σχέδιο Ανάν, αν υιοθετείτο. Στην πραγματικότητα μάλιστα, οι συνέπειες για την Ελλάδα από την υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης, μπορεί να είναι πιο τραγικές και από αυτές ακόμα, τις φοβερές, του εμφυλίου πολέμου, που προκάλεσε, δεν απέτρεψε η Βάρκιζα, ή της κατάλυσης του κυπριακού κράτους, που προέβλεπε το σχέδιο. Σας φαίνεται ασφαλώς απίστευτο, θα σας εξηγήσουμε όμως τον λόγο.

Ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται σήμερα στη θέση που βρέθηκε το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ στις 12 Φεβρουαρίου 1945 και ο Τάσσος Παπαδόπουλος στις 12 Φεβρουαρίου 2004 (1). Δεν διαθέτει εναλλακτική στρατηγική, δεν γνωρίζει πως να πει, είναι απροετοίμαστος και φοβάται να πει το όχι. Η όποια ικανότητα αντίστασης του αστικού πολιτικού κόσμου της χώρας, αν ποτέ υπήρξε τέτοιο πράγμα, λιώνει σήμερα, κυριολεκτικά σαν το κεράκι, μπρος στα μάτια μας, θυμίζοντας μέρες του 1941. Οι πολιτικοί μας, ή όσοι από αυτούς δεν εκτελούν μηχανικά εντολές, ξέρουν από ένστικτο τι θα δουν αν ανοίξουν τα μάτια τους και προσπαθούνε επίμονα να μην το κάνουν, σου λένε κάθε μορφής παραλογισμούς. “Μοιραίοι και άβουλοι” βαδίζουν στην καταστροφή τους, απειλώντας να συμπαρασύρουν μαζί και το έθνος τους.

Το ΠΓ του ΚΚΕ, επικεφαλής ενός πολιτικο-στρατιωτικά παντοδύναμου ΕΑΜ υπέγραψε τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Δεν απέτρεψε τον εμφύλιο, τον διευκόλυνε, όπως και τη δική του ήττα. Η κυβέρνηση Παπαδήμου ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο. Να αφοπλίσει την Ελλάδα από τα ισχυρότερα όπλα της στον πόλεμο χρέους που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, υπερψηφίζοντας τη δανειακή σύμβασης από τη Βουλή. Ισχυρίζεται ότι θα αποτρέψει τη χρεωκοπία και θα εμποδίσει την έξοδο από το ευρώ, με τις συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου. Θα διευκολύνει και τα δύο, απαλλάσσοντας τους Πιστωτές από τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν αν η Ελλάδα χρεωκοπούσε τώρα και έβγαινε από το ευρώ. Αυτά τα προβλήματα θα έπρεπε να είναι ένα μέρος του οπλοστασίου της Αθήνας για να πετύχει συμβιβασμό. Με το ΅ναι σε όλα΅ που λέμε διαδοχικά εδώ και δύο χρόνια φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε, δηλαδή κάναμε πολύ πιο πιθανή μια επικίνδυνη ρήξη, αντί να εξαντλήσουμε τα περιθώρια αξιοπρεπούς συμβιβασμού.

‘Aλλωστε, το ελληνικό πρόβλημα σήμερα δεν είναι η αποφυγή της χρεωκοπίας ή η διατήρηση του ελληνικού κράτους στην ευρωζώνη, όπως υποστηρίζουν τα τρία κόμματα και ο κ. Παπαδήμος. Αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι η ίδια η ύπαρξη του ελληνικού κράτους, όχι το νόμισμά του ή οι συμμαχίες του! Οι συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου, ειδικά η δανειακή σύμβαση, δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού κράτους, όχι το βιοτικό επίπεδο που χάσαμε οριστικά, αλλά την ίδια την ύπαρξή του, την ικανότητα να θρέφει τον ελληνικό λαό και να προστατεύει τα σύνορά του.

Λέμε δανειακή σύμβαση γιατί πληροφορούμεθα ότι ο κ. Βενιζέλος έθεσε θέμα αγγλικού δικαίου στις διαπραγματεύσεις με τις Τράπεζες για την αναδιάρθωση. Είναι πολύ σπουδαίο, αν συνέβη, ελπίζουμε να επιμείνει, αλλά δεν είναι επαρκές, δεν φτάνει για να σώσει την Ελλάδα, γιατί, για λόγους που έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενα άρθρα μας στα Επίκαιρα και αλλού και μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μας, η επικύρωση της απερίγραπτης πρώτης δανειακής σύμβασης, ίσως της χειρότερης για δανειζόμενο που έχει υπογραφεί στην παγκόσμια ιστορία, υποθηκεύει το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, υπαρχούσης και μελλούσης. Την ίδια στιγμή εγκλωβίζει την Ελλάδα σε μια οικονομική πολιτική που την καταστρέφει και εξασφαλίζει ότι δεν θα μπορέσει να πληρώσει. Αν το Μνημόνιο ήταν λάθος, θα είχε διορθωθεί. Δεν ήταν λάθος, ήταν έγκλημα. ‘Όπως συνέβαινε και με το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, διατηρείται το κέλυφος του κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, του αφαιρείται όμως η δυνατότητα, οι οικονομικές προϋποθέσεις να λειτουργεί.

Ακόμα και όσοι ανέλυσαν επαρκώς τη δανειακή σύμβαση, θεώρησαν τόσο τρομακτικές τις συνέπειες που κατέληξαν ότι είναι απίθανο να συμβούν! ¨Όταν υπογράφονταν οι συνθήκες του 1960 για την Κύπρο, έλεγαν ότι ποτέ η Τουρκία δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος επέμβασης. ¨Όταν ο Γκορμπατσώφ διαπραγματεύτηκε την ενοποίηση της Γερμανίας, συμφώνησε τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ στην Αν. Ευρώπη. Θα έμπαινε ο όρος στα κείμενα, αν ο σοβιετικός ηγέτης δεν έλεγε ΅δεν χρειάζεται. Μου αρκεί ο λόγος σας΅. Το ΝΑΤΟ είναι τώρα στα περίχωρα της Αγίας Πετρούπολης. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι αρχηγοί του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσσου δεν πρόσεξαν επίσης τις λεπτομέρειες των συμφωνιών που υπέγραφαν γιατί δεν ήξεραν οικονομικά. Μετά διαπίστωσαν ότι είχαν παραδώσει τη χώρα τους, τη στιγμή που νόμιζαν ότι κέρδιζαν την ελευθερία τους. Ο αντιπρόεδρος του Λουξεμβούργου που επισκέφθηκε την Κούβα το περασμένο καλοκαίρι κατέπληξε τους συνομιλητές του λέγοντας: ΅Εντάξει είναι υπερβολή ότι θα τους πάρουμε την Ακρόπολη, αλλά δεν απέχει και πολύ από αυτό που θα κάνουμε΅΅

Ο αστικός κόσμος έχει ήδη ψυχολογικά αποδεχθεί την προοπτική μετατροπής της Ελλάδας σε οικονομικό προτεκτοράτο της Γερμανίας και γεωπολιτικό του Ισραήλ και ελπίζει να το διαχειρισθεί ο ίδιος. Ο κ. Παπαδήμος παίζει τον ρόλο που έπαιξε ο Γεώργιος Παπανδρέου για λογαριασμό των ¨Αγγλων και αφού παραμέρισε τεχνηέντως τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, στον Λίβανο και στη Γκαζέρτα, ή τον ρόλο που έπαιξε ο Σοφούλης όταν τον κάλεσαν στην Ουάσιγκτον το 1946 να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να πάει μέχρι τέλους τον εμφύλιο, παρά την αποτυχημένη προσπάθεια του Τσαλδάρη, μέσω του δολοφονηθέντος Πολκ, να τον σταματήσει.

Μόνο που ούτε στον κ. Παπαδήμο έχουν πει όλο το έργο, μόνο το κομμάτι που τον αφορά ξέρει, όπως και οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς. Κανείς δεν πρόσεξε τη φρασούλα του Stratfor πέρυσι, ότι οι ‘Eλληνες δεν έχουν καταλάβει τι άλλαξε το 1990. ¨Όταν οι ¨Αγγλοι και οι Αμερικανοί ξεκίναγαν τον εμφύλιο πόλεμο, για να ξανακάνουν προτεκτοράτο την Ελλάδα, χρειάζονταν κάπως να τη διατηρήσουν ζωντανή στον αρχόμενο ψυχρό πόλεμο. Πρέπει νάχεις την δύναμη της ενόρασης ενός Νόαμ Τσόμσκι, φωνής της παγκόσμιας συνείδησης, για να πεις “οι Τράπεζες θα καταστρέψουν την Ελλάδα” ή ενός Μίκη για να καταλάβεις ότι σκοπός είναι η “Ελλάδα χωρίς ¨Ελληνες”.

Είθε ο φόβος να γεννήσει το θαύμα, όπως γέννησε, με τη νίκη του Θεμιστοκλή, αλλά και την πανουργία του Οδυσσέα, την ιδέα της Ευρώπης. Δύο επιλογές έχουμε εδώ που τα φέραμε και εδώ που μας φέρανε. Να ζήσουμε ή να χαθούμε.
22.11.2011

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
(1) Κάνοντας ρεπορτάζ στις 12 με 14 Φεβρουαρίου 2004, διαπίστωσα ότι το σύνολο του ελλαδικού και κυπριακού πολιτικού κόσμου, με εξαίρεση τον Βάσσο Λυσσαρίδη, τον Νίκο Κουτσού και το ΚΚΕ, είχε πάθει “νεναικίτιδα”, delirium tremens, ενόψει της ανάγκης να πει όχι στον ΓΓ του ΟΗΕ. Αν ο κ. Ανάν τους ζητούσε να υπογράψουν ότι Ελλάδα και Κύπρος καθίστανται τμήμα της Σουαζιλάνδης, θα το υπέγραφαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Γι’ αυτό χρειάζονται ενίοτε τα δημοψηφίσματα και είναι ένα ακόμη από τα εγκλήματα του κ. Παπανδρέου ότι έκαψε την ιδέα με τον τρόπο που τη χρησιμοποίησε. Η θέση του κ. Σαμαρά σήμερα, μοιάζει κάπως και με τη θέση που βρέθηκε ο Φαήλος Κρανιδιώτης, στο Ναϊρόμπι, το 1999. ‘Επρεπε να βάλει τις φωνές, να φωνάξει τα διεθνή πρακτορεία και τις τηλεοράσεις για να έχει ελπίδα να σώσει τον αιχμάλωτο. Αλλά δεν είχε τέτοια εκπαίδευση και προετοιμασία, γύρισε στην Αθήνα και έψαχνε βοήθεια εκεί που περίμενε ότι θα τη βρει. Σήμερα, «αιχμάλωτος» είναι η Ελλάδα και η δική της παράδοση ετοιμάζεται.

Konstantakopoulos.blospot.com

Δηνμοσιεύτηκε στα Eπίκαιρα, 24.11.2011

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Μίκης Θεοδωράκης: "Εμείς είμαστε ο Κανένας και ο Καθένας και είμαστε η πλιεοψηφία"

Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο για τον «Κόσμο του Επενδυτή», 19-11-2011

konstantakopoulos.blogspot.com

‘Αχαρο κάπως να προλογίζει κανείς μια συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη, όπως άχαρο να «αναλύει» τα τραγούδια του. Μεγαλύτερη αξία έχει να αφήνεις την αλήθεια του, είτε συμφωνείς, είτε όχι, να σου μιλήσει, παρά να τη σχολιάζεις. Το απαράμιλλο ένστικτο, το μεγάλο χάρισμα του μουσικοσυνθέτη και αγωνιστή είναι, και το απέδειξε, ότι νοιώθει και προσπαθεί να απαντήσει στο ιστορικό νόημα της στιγμής. Παιδί μιας μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης, της ισχυρότερης που αντιμετώπισε το Τρίτο Ράιχ στην κατεχόμενη Ευρώπη, ο Μίκης κατάφερε, με πρώτη ύλη από το αίμα, που τόσο άφθονο έρρευσε, των καλύτερων Ελλήνων και με όπλο το χάρισμά του, συχνά και τους στοίχους των μεγάλων μας ποιητών, να χαρίσει στη γενηά του την πνευματική και ηθική νίκη που με δόλο της έκλεψαν, αποκρυσταλλώνοντας εν πολλοίς, με την τέχνη του, την εθνική και κοινωνική συνείδηση του ελληνικού λαού στον εικοστό αιώνα.
Δεν τον χώρεσαν τα ελληνικά σύνορα. Με τη μουσική του έφτασε σε όλο τον κόσμο η αθάνατη ποίηση του Πάμπλο Νερούντα, απέκτησε παγκόσμιο νόημα η θυσία του λαού της Χιλής, που έσφαξε το 1973 ο Πινοτσέτ, εγκαινιάζοντας την επέλαση δεκαετιών του νεοφιλελευθερισμού που φτάνει τώρα σε μας. Υπό την άμεση καθοδήγηση, ο Πινοτσέτ, του Κίσσινγκερ, μέλους της Trilateral και του αρχιτέκτονα της κυπριακής προβοκάτσιας και τραγωδίας.

Κουβεντιάζοντας με τον Μίκη ταξιδεύεις πίσω στο μέλλον, ελπίζοντας η μνήμη να σε προστατεύσει από την επανάληψη, θυμάσαι τότε που η Ουάσιγκτων καλούσε επειγόντως τον Σοφούλη να του δώσει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να πάει μέχρι τέλους τον εμφύλιο, σε μια Ελλάδα-πειραματόζωο του αρχόμενου τότε Ψυχρού (Θερμού για την ίδια) Πολέμου. Απολαμβάνεις τη φιλοσοφία του για τη Σύγκρουση του Χάους και της Αρμονίας, εκπλήσσεσαι από την οξυδέρκεια της ματιάς που ρίχνει στην αδυσώπητη σύγκρουση, μέσα μας, ανθρώπου και κτήνους, ενθαρρύνεσαι από την αδάμαστη πίστη του στις αστείρευτες δυνάμεις του ελληνικού λαού, εντυπωσιάζεσαι από το εφηβικό του πάθος.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Μίκης υπογραμμίζει, ακόμα μια φορά, την κρισιμότητα της στιγμής, καλώντας σε πανεθνική, παλλαϊκή αντίσταση σε μια πολιτική καταστροφής του ελληνικού λαού και μια «μαύρη κυβέρνηση», όπως την αποκαλεί χαρακτηριστικά.

Δ.Κ. Πώς βλέπετε την κατάσταση στη χώρα μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης;

Μ.Θ. Ομολογώ ότι με φόβισε η εικόνα που είδα στην Βουλή των Ελλήνων. Για πρώτη φορά μετά τον Εμφύλιο, να πάλι η εθνικοφροσύνη ενωμένη! Η άκρα δεξιά χέρι-χέρι με την Δεξιά και τους Κεντρώους! Γιατί άραγε; Τι τους φοβίζει; Σκεφτείτε το. Εμείς το ξέρουμε και συνεχίζουμε τον αγώνα μας, για να ενώσουμε όλους τους Έλληνες σε ένα ενιαίο Μέτωπο Αντίστασης και Πάλης. Κι αυτό γιατί πιστεύουμε ότι η βασική αντίθεση της ελληνικής κοινωνίας έχει χαρακτήρα Εθνικό - Πατριωτικό. Κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα με τις μεγαλειώδεις μας συγκεντρώσεις στα Προπύλαια, στην Θεσσαλονίκη, στην Νάουσα και στα Χανιά. Κάθε άλλη λαθεμένη ανάλυση διαιρεί τον Λαό. Εμείς όμως θα τον ενώσουμε και θα τον καταστήσουμε δύναμη ιστορική. Κι αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται, το ξέρουν οι εχθροί μας καλλίτερα από τους φίλους μας, γι’ αυτό ξαναβγάλανε τους σκελετούς της εθνικοφροσύνης από τις ντουλάπες, για να μας φοβίσουν.
Εμείς πρώτοι, το Κ.Α.Π., ξεσκεπάσαμε τα σχέδιά τους να διαλύσουν την κοινωνία, να εξαθλιώσουν τον λαό και να μας εξουδετερώσουν, για να ξεπουλήσουν την Ελλάδα στους ξένους. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Κι όλα τα άλλα είναι βεγγαλικά, για να ξεγελούν τους αθώους και τους ανήξερους.

Δ.Κ. Τι εννοείτε;

Μ.Θ. Το Δημόσιο θα το πουλήσουν έξι έως εφτά φορές φτηνότερα από την αξία του. Λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, υποδομές, αρχαία μνημεία. Μετά έχουν σειρά ο ορυκτός και ο υποθαλάσσιος πλούτος.
Και με την ευκαιρία αυτή να προειδοποιήσουμε για ακόμα μια φορά όλους τους επίδοξους αγοραστές, να μην είναι τόσο βέβαιοι για τις αγορές που κάνουν μισοτιμής σε βάρος του ελληνικού λαού, βάσει των αντισυνταγματικών ληστρικών συμφωνιών που υπογράφουν. Γιατί αν μελετήσουν λίγο την ελληνική ιστορία, θα δουν τι είναι ικανός να κάνει ο ελληνικός λαός, όταν είναι ενωμένος και αποφασισμένος.
Θέλουν μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες. Γι’ αυτό κι εμείς προετοιμάζουμε συστηματικά την ΝΕΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Όταν θα ξαναβγούν εκατομμύρια πολίτες στους δρόμους, τούτη τη φορά θα είναι ατσαλωμένοι και αποφασισμένοι να γίνουν ιδιοκτήτες της χώρας τους.
Αυτή η μαύρη Βουλή με τους ξένους συμμάχους της, τα ΜΑΤ της, τις προβοκάτσιες, τους κουκουλοφόρους και την κρατική βία θα βρει σε λίγο απέναντί της έναν λαό διαφορετικό από εκείνον που προσπάθησε να διαφθείρει και να εξουδετερώσει τόσα χρόνια τώρα.
Από την άποψη αυτή η συγκρότηση του μαύρου Μετώπου με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, αποτελεί για μας μια πρώτη νίκη. Γιατί σημαίνει ότι μας φοβούνται. Γιατί εμείς είμαστε ο ΚΑΝΕΙΣ, που όλα τα γκάλοπ του δίνουν την απόλυτη πλειοψηφία. Όμως ο ΚΑΝΕΙΣ είναι στην ουσία ο ΚΑΘΕΙΣ, που θα βρουν σύντομα μπροστά τους. Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, που προσπαθούν με όλα τα μέσα να τους γονατίσουν.

Δ.Κ. Πρέπει η Ελλάδα να εφαρμόσει τις συμφωνίες της 27ης Οκτωβρίου; Μπορεί να μην τις εφαρμόσει;

Μ.Θ. Ποια Ελλάδα; Αυτή η μειοψηφία που μας κυβερνά; Εγώ δεν την αναγνωρίζω και επομένως μου είναι αδιάφορο τι θα κάνει. Μήπως δεν έγιναν όργανα-μαριονέτες των Ξένων Τραπεζών; Μήπως δεν έχουν καταστεί συνειδητά όργανα για το ξεπούλημα της χώρας; Εσείς γνωρίζετε καλλίτερα από κάθε άλλον τους όρους της νέας σύμβασης, της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου. Τα γράψατε στο άρθρο σας το περασμένο Σάββατο. Σας παρακαλώ να τα ξαναγράψετε σ’ αυτή τη συνέντευξη με μεγάλα γράμματα, για να τα διαβάσουν ακόμα και οι τυφλοί. (σ.σ. αναφέρεται στο άρθρο του Κ.τ.Ε. που δημοσιεύτηκε στις 12.11 καταδεικνύοντας πως οι αποφάσεις της 27 Οκτωβρίου και ειδικά η ψήφιση της δεύτερης δανειακής σύμβασης από τη Βουλή, η συμφωνία αναδιάρθωσης και η υπαγωγή του χρέους στο αγγλικό δίκαιο, μπορεί να οδηγήσουν σε βαριά, ανεπίστρεπτη, ποιοτική επιδείνωση των όρων δανεισμού της Ελλάδας και, πρακτικά, στην αρπαγή όλης της τωρινής και μελλοντικής δημόσιας και ιδιωτικής ακόμα περιουσίας της Ελλάδας από τους πιστωτές, με τη χώρα να παραμένει μεν τύποις ανεξάρτητη και κυρίαρχη, επί της ουσίας όμως εξαθλιωμένο οικονομικό προτεκτοράτο, ένα Μπαγκλαντές στην Ευρώπη, χωρίς όμως τον βαθμό ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του Μπαγκλαντές).

Δ.Κ. Ποιά νομίζετε ότι είναι η ρίζα της κρίσης και τι πρέπει να κάνουμε;


Μ.Θ. Η ρίζα της κρίσης είναι η απόφαση του ΑΫΛΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, του Ροκφέλερ και της Γκόλντμαν Ζάξ που βάλθηκαν να διαλύσουν τους λαούς για να οικοδομήσουν πάνω στα ερείπια την δική τους Αυτοκρατορία. Στην πάλη αυτή το ΧΡΗΜΑ (η Οικονομία) νίκησε κατά κράτος την ΠΟΛΙΤΙΚΗ δηλαδή τους πολίτες. Σήμερα όλοι οι άρχοντες της Ευρώπης δεν είναι παρά μαριονέτες στην εισβολή την Τραπεζών και κυρίως του ΑΫΛΟΥ, του χρηματιστικού χρήματος.
Γι’ αυτό ο Λαός μας θα πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις του με όλους τους άλλους λαούς που θίγονται. Πρέπει απέναντι στο ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ, αυτό του ιδιότυπου νεοναζισμού να υψώσουμε το ΜΕΤΩΠΟ των Λαών. Και η δική μου αισιοδοξία από κει πηγάζει. Δεν είμαστε μόνοι. Όπως δεν ήμασταν μόνοι την εποχή του αντιφασιστικού αγώνα. Και νικήσαμε!

Δ.Κ. Πρέπει να φύγουμε ή να μείνουμε στην Ευρώπη;

Μ.Θ. Μα εμείς είμαστε η Ευρώπη. Για μας Ευρώπη είναι η Ευρώπη του Πολιτισμού, των Επιστημών, της Ειρήνης. Σ’ αυτήν την Ευρώπη ανήκουμε, που είναι η μεγάλη ελπίδα όλων των Λαών. Είναι λάθος να συνδέουμε τα φαινόμενα Σαρκοζί ή Μέρκελ με τον Γαλλικό ή Γερμανικό Λαό.
Άλλωστε, το Μαύρο Μέτωπο, μετά την Ελλάδα χτυπά με τις ίδιες μεθόδους τους Ιρλανδούς, Πορτογάλους, Ισπανούς, Ιταλούς. Αύριο θα χτυπήσουν και την Γαλλία. Πιστεύω ότι κανένας δεν θα ξεφύγει. Ο κίνδυνος είναι παγκόσμιος, δηλαδή προέρχεται από διεθνή κέντρα που μισούν όλους τους Λαούς.

Δ.Κ. Τι πρέπει να κάνει ο ελληνικός λαός;

Μ.Θ. Αυτό που κάνουμε τώρα εμείς, δηλαδή την οργάνωση του Μετώπου της Αντίστασης. Εμείς το ονομάζουμε ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α., δηλαδή «Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση».

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Γιατί οι συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου προετοιμάζουν έξοδο από το ευρώ και κατάλυση του ελληικού κράτους

Ομιλία του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου σε εκδήλωση-συνέντευξη τύπου που οργανώθηκε στην ΕΣΗΕΑ στις 15.11 με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη και συμμετοχή του ομότιμου Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κασιμάτη



Θέλω να ευχαριστήσω τον Μίκη Θεοδωράκη για την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του και να του εκφράσω τον τεράστιο και ανυπόκριτο θαυμασμό μου για το απαράμιλλο ένστικτο και τη ζωτικότητα που διαθέτει, το εφηβικό πάθος που τον διακρίνει. Προχτές του μιλούσα για τις συνέπειες των αποφάσεων της 26.10. ‘Όταν με άκουσε μούπε: «πρέπει αμέσως να κάνουμε κάτι, να δώσουμε μια συνέντευξη τύπου».

Η ιδέα ξεκίνησε πριν από δέκα μέρες. Διάβαζα έκπληκτος ένα άρθρο του New York Times, που αναφερόταν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και έγραφε περίπου ότι το ελληνικό δίκαιο στο οποίο τώρα υπάγεται συνιστά ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα έναντι του αγγλικού δικαίου. Και ότι η συμφωνία αναδιάρθρωσης ήταν περίπου λεόντεια, δεν τόλεγε έτσι, το άφηνε όμως να φανεί καθαρά, υπέρ των τραπεζών. Ξαφνιασμένος άρχισα να τηλεφωνώ στους υποτιθέμενους ειδικούς των κομμάτων και του Μνημονίου και τους αντίθετους. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι τα ελληνικά κόμματα, ενάμισυ χρόνο μετά την είσοδο της χώρας σε μια φοβερή κρίση με αφορμή το χρέος, δεν διαθέτουν καμιά σοβαρή, σε βάθος γνώση των ρυθμίσεων που το αφορούν!

Είναι αλήθεια ότι μου έχει ξανατύχει. Θυμάμαι ότι στην περίοδο του Σχεδίου Ανάν ουδείς, ή σχεδόν, δεν είχε καν φυλλομετρήσει, όχι μελετήσει ένα σχέδιο που καθόριζε δια παντός το μέλλον, την ίδια την ύπαρξη κυπριακού κράτους! Επιχειρηματολογούσαν στις τηλεοράσεις χωρίς να ξέρουν τι περιείχε αυτό το σχέδιο.

Μπορείτε άλλωστε να το διαπιστώσετε και σεις αν μπείτε στο ίντερνετ. Θα βρείτε εκεί δεκάδες μελέτες για την Ελλάδα, θα δείτε εξέταση σεναρίων εξόδου ή παραμονής στο ευρώ, θα δείτε ινστιτούτα και πανεπιστήμια να δημοσιεύουν μελέτες επί μελετών, στη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Βέλγιο. Εμείς εδώ σχεδόν τίποτα. Προφανώς περιμένουμε να μας πουν τι θα κάνουμε!

Μετά τις 26 Οκτωβρίου, τα πάντα συζητήθηκαν σε αυτή τη χώρα εκτός από ένα: τι περιέχουν και ποιές θα είναι οι συνέπειες εφαρμογής των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου. Η προσφυγή στη λαϊκή βούληση που επιβάλλει το πνεύμα, αν όχι το γράμμα του Συντάγματος, παρακάμφθηκε, τρία κόμματα που αλληλλομισούνται αποφάσισαν, άραγε υπό την πίεση ποιάς ισχυρής, υπέρτερης δύναμης, διερωτάται κανείς, να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας, ο κ. Σαμαράς έπαιξε το πολιτικό κεφάλι του κορώνα γράμματα και όλα αυτά γιατί; Για να εφαρμοσθούν οι ουσιαστικά άγνωστες στην Ελλάδα ως προς τις συνέπειές της, και μεταξύ των βουλευτών μεν, άβουλων δε, αποφάσεις της 26.10 και να ψηφισθεί από τη Βουλή, με 180 ψήφους η δεύτερη δανειακή σύμβαση.

Μας λένε ότι αν δεν εφαρμοσθούν οι αποφάσεις της 26.10 θα μας διώξουν από την ευρωζώνη. Θα επιχειρήσουμε να σας δείξουμε, εξετάζοντας τον συνδυασμό νομικών και ρυθμίσεων οικονομικής πολιτικής που επιβάλλονται στην Ελλάδα, ότι σκοπός, ή πάντως αποτέλεσμα των αποφάσεων αυτών, θα είναι ακριβώς να διευκολύνουν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Σήμερα, το χρέος είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να κόψει την Ελλάδα, μπορεί να κόψει και τους πιστωτές. Αν όμως εφαρμοσθούν τα συμφωνηθέντα, η Ελλάδα θα «αφοπλισθεί» από τα κυριότερα διαπραγματευτικά χαρτιά της.

Η συμφωνία δεν είναι φτιαγμένη για να κάνει βιώσιμη την Ελλάδα, είναι φτιαγμένη για να την οδηγήσει σε κατάσταση δουλοπάροικου, οικονομικής αποικίας των πιστωτών, που δεν θα έχει φυσικά κανένα περιθώριο να διαπραγματευθεί τη θέση της στην ΕΕ ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να παραμένει ένα τύποις ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, θα έχει όμως στερηθεί από κάθε δυνατότητα άσκησης της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας του. Οι πιστωτές θα έχουν γίνει ιδιοκτήτες μιας χώρας που θα μοιάζει, όλο και πιο πολύ, με ένα Μπαγκλαντές στην Ευρώπη, μια χώρα που θα διώχνει όσους ‘Ελληνες μπορούν να φύγουν.

Για να εξασφάλιζε μια τέτοια συμφωνία την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα έπρεπε να οδηγεί σε μια οικονομία και ένα κράτος βιώσιμα. Αυτό που κάνει η συμφωνία είναι να λύνει τα προβλήματα των πιστωτών, προτού πετάξουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ.

Καταστρέφουν για να εκβιάσουν

‘Όπως έγινε σε κάθε φάση, μέχρι τώρα, της κρίσης ο ελληνικός λαός τίθεται και πάλι ενώπιον ενός τρομοκρατικού και εκβιαστικού διλήμματος: είτε κάνουμε αυτό που μας λένε οι ξένοι, είτε οδηγούμεθα σε καταστροφή. Κανείς στην Αθήνα δεν έχει δώσει προσοχή σε αυτό που έγραψε ο Νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν: «κάντε αυτό που κάνουμε, όχι αυτό που σας λέμε να κάνετε». Μέχρι τώρα, κάνουμε αυτό που μας λένε να κάνουμε, αλλά οι καταστροφές όχι μόνο δεν αποφεύγονται, πλησιάζουν όλο και πιο κοντά.

Στην αρχή μας έλεγαν ότι πρέπει να γλυτώσουμε τη χρεωκοπία, τώρα μας λένε την έξοδο από το ευρώ, Κύριος οίδε τι θα πουν αύριο. Αν στην αρχή ισχυρίζονταν, όχι πολύ πειστικά, ότι η υπακοή οδηγεί στη σωτηρία, π.χ. ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2011, τώρα δεν μπαίνουν καν στον κόπο να περιγράψουν πως, π.χ., οι αποφάσεις της 26.10 θα οδηγήσουν όντως σε σωτηρία. Δεν τους απασχολεί καν να είναι ελάχιστα συνεπείς με τον εαυτό τους, ή να εξηγήσουν το βουνό από αποτυχημένες προβλέψεις και εκτιμήσεις.

Μήπως δεν θα σωζόμαστε με τις αποφάσεις του Μαίου 2010, του Μαρτίου και του Ιουλίου 2011, προτού διαπιστωθεί ότι δεν σωζόμαστε και χρειάζονται οι αποφάσεις του Οκτωβρίου; Παρεμβαίνοντας στον δημόσιο διάλογο και υποστηρίζοντας τις θέσεις της «αυτοκρατορίας των τραπεζών» και της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, εναντίον της Ευρώπης, στις 23 Οκτωβρίου, τρεις μόνο μέρες πριν τη σύνοδο κορυφής, ο κ. Παπαδήμος περιέγραφε ως καταστροφικό το κούρεμα 50%. Τώρα σχημάτισε κυβέρνηση με κύρια αποστολή να εφαρμόσει τη συνταγή που ο ίδιος χαρακτήριζε καταστροφική. Αν συνεχισθούν αυτά, φοβούμεθα ότι είναι θέμα λίγου χρόνου μια βιβλική καταστροφή του ελληνικού λαού.

Για να είναι πειστικό κάθε φορά το δίλημμα προς τον ελληνικό λαό, παίρνονται μέτρα, συνειδητά ή όχι, για να το κάνουν πραγματικό. Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίσθηκε το οικονομικό πρόβλημα, έκανε ότι μπορούσε για να προκαλέσει την «επικοινωνιακή» επίθεση κατά της χώρας, στα τέλη του 2009 και, στη συνέχεια, την κερδοσκοπική επίθεση της άνοιξης του 2010. Η Τράπεζα της Ελλάδας διευκόλυνε την κερδοσκοπική επίθεση κατά των ελληνικών τίτλων τριπλασιάζοντας την προθεσμία ακάλυπτων συναλλαγών όπως αποκάλυψαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η Στατιστική Υπηρεσία κατηγορήθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της ότι φούσκωσε το έλλειμμα, η Αθήνα αρνήθηκε να απευθυνθεί στη Γερμανία και στη Ρωσία για βοήθεια, προκειμένου να δημιουργήσει τις συνθήκες που έφεραν τελικά το ΔΝΤ στην Ευρώπη και την Ελλάδα στο Μνημόνιο. Τότε, η Αθήνα «απειλούσε» δήθεν με το «πιστόλι» του ΔΝΤ, δηλαδή απειλούσε να αυτοκτονήσει μήπως την σκοτώσουν. Αργότερα, και ενώ ήδη είχε ωριμάσει η ιδέα ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση, η Ελλάδα σαμπόταρε την υλοποίησή της. Θέμα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ ήταν αδιανόητο πριν ένα μήνα. Εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα με το παραπλανητικό ερώτημα «26η Οκτωβρίου ή έξοδος από το ευρώ», ο κ. Παπανδρέου εισήγαγε μόνος του το θέμα στην ευρωπαϊκή ατζέντα, όπου το διευκόλυνε να εγκατασταθεί η στάση των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων της χώρας, που απέφυγαν να απαντήσουν στα ιταμά και παράνομα ευρωπαϊκά τελεσίγραφα. Δημιούργησε δηλαδή η ίδια η Αθήνα την πολιτική συνθήκη για να γίνει κάποια στιγμή εφικτή η έξοδος, με τους όρους μάλιστα των πιστωτών και των Γερμανών. Με άλλα λόγια, προκειμένου να δικαιολογηθεί το δίλημμα «κάντε ότι σας λέμε ή θα καταστραφούμε», οργανώνεται όντως η καταστροφή, απομειώνονται τα νομικά, οικονομικά και πολιτικά διαπραγματευτικά χαρτιά της χώρας και αυξάνεται κάθε φορά το τίμημα ενός ενδεχόμενου ‘Όχι, ώστε να διστάζει να το επιλέξει ο ελληνικός λαός. Το τελικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας δεν μπορεί να είναι παρά ο εθνικός όλεθρος. Δεν θέλουμε τώρα να κάνουμε δίκη προθέσεων ή ψυχανάλυση των πρωταγωνιστών, για όποιο λόγο όμως κι αν το κάνουν, αυτό ακριβώς κάνουν οι αρμόδιοι, διεθνείς και εγχώριοι, που εκπονούν σχέδια σωτηρίας της Ελλάδας εδώ και ενάμισυ χρόνο.

Στην αρχή μας είπαν μνημόνιο ή χρεωκοπία, σήμερα έχουμε μνημόνιο και χρεωκοπία. Αυτό που συζητάμε πλέον δεν είναι πως θα αποφύγουμε μια ήδη συντελεσθείσα χρεωκοπία, αλλά τους όρους της. Τώρα μας λένε 26η Οκτωβρίου ή θάνατος. Πολύ φοβούμεθα ότι αν τους ακολουθήσουμε θα έχουμε «και 26η Οκτωβρίου και θάνατο». ‘Όχι μόνο θα φύγουμε από το ευρώ, αλλά και θα τεθούμε προ του διλήμματος να κάνουμε μια επανάσταση κατά όλου του διεθνούς συστήματος, που δεν είναι βέβαιο ότι θέλουμε και ότι μπορούμε, ή ότι θα την κερδίσουμε, ή να αποδεχθούμε το τέλος του ελληνικού κράτους.

Προκειμένου να αποφασίσουμε αν πρέπει ή δεν πρέπει να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, πρέπει να εξετάσουμε κατ’ αρχήν τις συνέπειες αυτής της εφαρμογής. Στις 15 μέρες όμως που ακολούθησαν τη σύναψη των συμφωνιών αυτών, η Ελλάδα έχει συζητήσει τα πάντα, εκτός από το πραγματικό αποτέλεσμα της ενδεχόμενης εφαρμογής των συμφωνιών αυτών.

Οι συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου

Οι συμφωνίες αυτές εμπεριέχουν μια σειρά κρίσιμων ρυθμίσεων δικαίου και οικονομικής πολιτικής, οι οποίες δεν έχουν τύχει πλήρους επεξεργασίας ακόμα και τις αγνοούμε στην τελική τους μορφή, όχι όμως ως προς την κατεύθυνσή τους. Εφαρμοζόμενες, θα στερήσουν την Ελλάδα από κρίσιμα διαπραγματευτικά χαρτιά, που ακόμα διαθέτει, θα την αλυσοδέσουν με τρόπο μη αντιστρέψιμο, που θα χρειάζεται πλέον καθολική ρήξη για να επιβιώσει. Με άλλα λόγια, η 26η Οκτωβρίου, προβλέπει μια δραματική επιδείνωση των όρων αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και ολοκληρώνει την πορεία μετάβασης της Ελλάδας από ένα σχετικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος σε μια ιδιόμορφη οικονομική αποικία.

Η ψήφιση της δεύτερης δανειακής σύμβασης από τη Βουλή, και μάλιστα με αυξημένη πλειοψηφία, σε συνδυασμό με τη συμφωνία αναδιάρθρωσης θα οδηγήσει στην υπαγωγή του συνόλου του ελληνικού χρέους από τη δικαιοδοσία του ελληνικού δικαίου στη δικαιοδοσία του πολύ δυσμενέστερου αγγλικού. ‘Όπως σημειώνουν όλοι οι ξένοι και ‘Ελληνες ειδικοί που έχουν αρθρογραφήσει επ’ αυτού, περιλαμβανομένης και σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου Duke των ΗΠΑ, η υπαγωγή του χρέους στο ελληνικό δίκαιο είναι ένα ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί, είδος «ατομικού όπλου» στους πολέμους χρέους. Επιτρέπει στην ελληνική Βουλή να καθορίσει εκείνη τους όρους αποπληρωμής των ομολόγων. Της επιτρέπει επίσης, αν η χώρα αποφασίσει ή αναγκαστεί να πάει σε εθνικό νόμισμα, ή αν διαλυθεί το ευρώ, να καθορίσει κυρίαρχα την ισοτιμία αποπληρωμής των ομολόγων και να πληθωρίσει το χρέος της μαζί με το νόμισμά της. Η Ελλάδα δεν επιθυμεί πιθανώς να φύγει από το ευρώ για να εφαρμόσει αυτή τη μέθοδο, μπορεί όμως να απειλήσει ότι θα το πράξει, ώστε να αποσπάσει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους που έχει απελπιστικά ανάγκη. Σήμερα, και σε ότι αφορά το χρέος, η παραμονή ή έξοδος της χώρας από το ευρώ είναι όπλο στα χέρια της Αθήνας, αύριο θα είναι όπλο στα χέρια των πιστωτών της, που, αφού διασφαλίσουν με την 26η Οκτωβρίου τα συμφέροντα των τραπεζών θα αποφασίσουν αν θα την κρατήσουν ή όχι εντός ευρωζώνης. Μια ευρωζώνη άλλωστε που κινδυνεύει ήδη είτε να μην υπάρχει, είτε να μετατραπεί οριστικά σε φυλακή των εθνών και των λαών. Σήμερα άλλωστε συνιστά ρεαλιστική πιθανότητα τόσο η αποβολή της Ελλάδας, όσο και η διάλυση του ευρώ.

Αν τώρα η Ελλάδα έχει ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα για μια καλή, βιώσιμη συμφωνία αναδιάρθρωσης, δεν θα έχει κανένα τέτοιο όπλο σε περίπτωση επικύρωσης της δεύτερης δανειακής σύμβασης. Σύμφωνα με τους όρους της πρώτης δανειακής σύμβασης, που θα επικυρωθεί μαζί με τη δεύτερη, η Ελλάδα δεν μπορεί να πειράξει το υπόλοιπο, παλαιότερο χρέος της, αν γίνει αναδιάρθρωση θα γίνει μόνο με τους όρους των συμβαλλομένων στην πρώτη δανειακή. Το λέμε αυτό γιατί τώρα, ακόμα, η πρώτη δανειακή σύμβαση είναι νομικά ανυπόστατη και κατά το ελληνικό και κατά το διεθνές δίκαιο και πολιτικά αμφισβητήσιμη γιατί δεν έχει ψηφισθεί από τη Βουλή. Θα γίνει όμως νομικά έγκυρη με τυχόν ψήφιση, αλλά και η δικαιοδοσία για την εξέταση προσφυγών κατά της εγκυρότητας της σύμβασης θα φύγει από τα ελληνικά δικαστήρια και θα πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Οι συνέπειες των νομικών ρυθμίσεων

Ποια σημασία έχουν αυτές οι νομικές ρυθμίσεις; Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει το χρέος της. Η 26η Οκτωβρίου θα καταρρεύσει, όπως και η 21η Ιουλίου και όλα τα προηγούμενα σχέδια σωτηρίας. Το πραγματικό κούρεμα που προβλέπει υπολογίζεται στο 28% και από αυτό μεγάλο μέρος είναι στα χέρια ελληνικών και κυπριακών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων. Αυτή τη στιγμή η αγορά υπολογίζει πιθανώς σε 35% την αξία του ελληνικού χρέους, θα χρειαζόταν κούρεμα τουλάχιστο 80% για να θεωρήσουν όντως αξιόχρεη οι αγορές την Ελλάδα.

Κατά τον Σόρος η κατάρρευση της συμφωνίας θα γίνει σε μία ημέρα έως τρεις μήνες. Δύο σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης ήδη έκαναν δηλώσεις λέγοντας ότι η συμφωνία δεν είναι επαρκής, αλλά αν είναι έτσι γιατί να την εφαρμόσουμε;. Η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά ύφεσης. Αλλά και οι ίδιοι οι συντάκτες των αποφάσεων τι λένε; ‘Ότι θα φέρουν το ελληνικό χρέος στο 120% το 2020. Η πρόβλεψη αυτή στερείται σοβαρότητας όπως και όλες οι προηγούμενες που διαψεύστηκαν παταγωδώς, πολύ περισσότερο όταν δεν ξέρουμε αν σε ένα χρόνο από σήμερα θα υπάρχει ΕΕ και δεν θα έχει ξεσπάσει παγκόσμια οικονομική κρίση χειρότερη από το 1929. ‘Αλλωστε, η συμφωνία της 26.10 επιβάλλει τη συνέχιση της ίδιας οικονομικής πολιτικής που οργανώνει την ύφεση και τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα όμως κι αν επιβεβαιωθούν αυτή τη φορά, τι σημαίνει αυτό; ‘Ότι το 2020 θα έχουμε χρέος που δεν θα είναι βιώσιμο. Με 120% μπήκαμε στο μνημόνιο και καμία από τις συμφωνίες δεν περιέχει ρήτρα που να εξασφαλίζει την Ελλάδα σε περίπτωση που οι υπολογισμοί πέσουν έξω! Επιπλέον, η επικύρωση της δανειακής σύμβασης απαγορεύει πρακτικά στην Ελλάδα να δανειστεί από οποιονδήποτε άλλο και να αναζητήσει αλλού συμμάχους, αφού υποθηκεύει το σύνολο της περιουσίας της.

Από την καταστροφή στη λεηλασία

Συνοψίζοντας μέχρις εδώ. Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου αφαιρεί από την Ελλάδα το κύριο διαπραγματευτικό της χαρτί και την αλυσοδένει ακόμα πιο σφιχτά στην πανθομολογούμενη, και από τους ξένους, καταστροφική πορεία που συνεχίζει ενάμισυ χρόνο τώρα. Οργανώνει μια αποτυχία, ακριβέστερα μια καταστροφή. Αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό: Οργανώνει και το ποιος θα ωφεληθεί από αυτή!

Αυτό το κάνει μέσω των όρων ήδη της πρώτης δανειακής, που θα αποκτήσουν αυξημένη νομική ισχύ με την ψήφιση της δεύτερης. Ειδικότερα, με την υποθήκευση όλης της τωρινής και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού κράτους, που προβλέπει, σε συνδυασμό μάλιστα με την πρόβλεψη του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου για εκποίηση σε τρέχουσες τιμές, που είναι δέκα ή εκατό φορές πιο κάτω από τις πραγματικές. Αυτό σημαίνει το ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας και των τραπεζών που θα κρατικοποιηθούν λόγω αναδιάρθρωσης και των όποιων ορυκτών και υποθαλάσσιων πόρων τυχόν ανακαλυφθούν. Εξ ου ίσως και το εντονότατο διεθνές ενδιαφέρον ορισμένων πλευρών για την ορθή, ίσως όμως όχι πολύ επίκαιρη ιδέα ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ, με την ελπίδα, μεταξύ άλλων, ότι σε αυτούς θα περιέλθουν τελικά οι πόροι της. ‘Όχι μόνο η δημόσια, αλλά και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων θα χαθεί, και λόγω της ανάγκης να την εκποιήσουν για να αποφύγουν την ατομική τους καταστροφή και λόγω συνειδητά ανέφικτων δημοσιονομικών στόχων που τίθενται και οι οποίοι ήδη οδηγούν στην εξόντωση όσων δηλώνουν στη χώρα μας το εισόδημα και την περιουσία τους. Ακόμα και οι διαπλεκόμενοι θα εξαφανισθούν και αντικατασταθούν από ξένους, όταν θα έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους.

Δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σε όλα αυτά και τίποτα μη αναμενόμενο, αφού αυτές τις συμβάσεις και τις αποφάσεις τις καταρτίζει το International Institute of Finance του κ. Νταλάρα, δηλαδή η «Διεθνής του Χρήματος», η παγκόσμια ένωση των τραπεζών, το πολύ πολύ λαμβάνοντας υπόψιν της και τις γνώμες της γερμανικής και αμερικανικής κυβέρνησης. Αν πιστέψουμε το περιοδικό Επίκαιρα, που δεν διαψεύστηκε, η πρώτη δανειακή σύμβαση καταρτίστηκε από το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου, που κατήρτισε και το σχέδιο Ανάν, που προέβλεπε την κατάλυση του κυπριακού κράτους ως μέσο επίλυσης του κυπριακού.

Μακάρι να μας διαψεύσουν οι κυβερνώντες, για να προλάβουμε άλλωστε, να προειδοποιήσουμε, να αποτρέψουμε δίνουμε σήμερα αυτή τη συνέντευξη. Είναι όμως γεγονός ότι τα πρόσωπα δεν είναι αυτά που θα μας καθησύχαζαν. Σήμερα η εφημερίδα Μοντ, σε ένα άρθρο από αυτά που συνήθως απηχούν το Μέγαρο των Ηλυσίων, υπογραμμίζει ότι η πολιτική εξουσία στην Ευρώπη περιέρχεται στα χέρια της Goldman Sachs, αναφέροντας χαρακτηριστικά τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Μόντι και τον κ. Ντράγκι, επικεφαλής της ΕΚΤ. Στο άρθρο υπογραμμίζεται η συνενοχή Παπαδήμου στο μαγείρεμα, μαζί με την Goldman, των στοιχείων που επέτρεψαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ενώ γίνεται αναφορά και στον άλλο πρώην υπάλληλο της μεγαλύτερης τράπεζας στον κόσμο, τον κ. Χριστοδούλου, που, αφού διέπρεψε σε τιτλοποιήσεις με τη Goldman από τη θέση του στην Εθνική Τράπεζα, ανταμοίφθηκε τοποθετούμενος επικεφαλής του ελληνικού οργανισμού διαχείρισης του χρέους. Προτού καν η νέα κυβέρνηση πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ο κ. Παπαδήμος συνεργάσθηκε με τον κ. Χριστοδούλου και τον έστειλε στον κ. Νταλάρα του IIF να φτιάξει τη συμφωνία αναδιάρθρωσης. Προς τι τέτοια πρεμούρα; Δύο χρόνια περιμένει να ρυθμισθεί το πρόβλημα χρέους. Πρέπει να ρυθμισθεί σε είκοσι μέρες, προτού κανείς καταλάβει τι γίνεται, χωρίς να δοθεί η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να ενημερωθεί σε βάθος και να αποφασίσει κυρίαρχα; Είναι αυτοί κατάλληλοι άνθρωποι για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας;

Αυτό που κάνουν στη πραγματικότητα οι πιστωτές στην Ελλάδα είναι η κλασική μέθοδος του τοκογλύφου από καταβολής χρήματος. Με αυτόν τον τρόπο καταστράφηκαν εκατομμύρια επιχειρήσεις στον κόσμο που δανείστηκαν, χαρτοπαίκτες που κατέφυγαν στα κοράκια που περιμένουν στην κουζίνα της λέσχης την ώρα τους, άνθρωποι που έπαιξαν στο χρηματιστήριο, φτωχοί αγρότες που χρεώθηκαν στους κοτζαμπάσηδες και έγιναν δουλοπάροικοι. Στην περίπτωσή μας είναι ένας ολόκληρος λαός και μια χώρα που έχουν γίνει αντικείμενο «τοκογλυφικού ιμπεριαλισμού» και ένα κράτος που θα απομείνει μεν τυπικά ανεξάρτητο και κυρίαρχο, ένα άδειο κουκούλι χωρίς καμιά εξουσία δε.

Δεν θα περιγράψουμε τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια, αρκετά είπαμε, γιατί βέβαια κάποια στιγμή στην πορεία αυτή είναι πιθανό η ομαλότητα να διακοπεί και η χώρα να μπει στον κύκλο του αίματος. Αν η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» έχει προγραμματίσει τη διάλυση της ΕΕ και τη μετάβαση σε αυταρχικά καθεστώτα, πιθανώς οργανώνοντας αιματηρές προβοκάτσιες ή πολέμους, καθεστώτα ίσως απαραίτητα για ένα πρόγραμμα μαζικής φτωχοποίησης των ευρωπαϊκών λαών, τότε, δυστυχώς, η χώρα μας προσφέρεται ως πειραματόζωο, με τις δομές και τις ηγεσίες που διαθέτει. Δεν το γνωρίζουμε, αλλά δεν το αποκλείουμε, το αντίθετο, έχουμε ισχυρές ενδείξεις. Επειδή όμως στον πυρήνα αυτής της Αυτοκρατορίας είναι τραπεζίτες, προτού αρχίσουν τα μεγάλα δράματα και οι περιπέτειες, σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, θέλουν πιθανώς να έχουν ήδη στο χρηματοκιβώτιό τους τίτλους ιδιοκτησίας της Ελλάδας και να έχουν εξασφαλίσει, κατά τον καλύτερο τρόπο, τις τράπεζές τους.

Ακόμα, τις επόμενες μέρες και εβδομάδες, μπορούμε ίσως να προλάβουμε την καταστροφή. Δεν έχει ακόμα συντελεσθεί. Μετά θα καταβληθεί πολύ μεγάλο κόστος με αμφίβολα αποτελέσματα. Είναι εθνική ανάγκη η χώρα να αποκτήσει επειγόντως εθνική διαπραγματευτική γραμμή διεκδικώντας ένα βιώσιμο σχέδιο αναδιάρθρωσης και ανάταξης της οικονομίας της, να υπερασπιστεί διεθνώς τον εαυτό της και την ευρωπαϊκή ιδέα με τρόπο συγκεκριμένο, να ετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα και τα σενάρια, να ετοιμάσει την διατροφική, ενεργειακή, αμυντική της επάρκεια για τουλάχιστο μερικούς μήνες, αναζητώντας επειγόντως αξιόπιστους συμμάχους εντός και εκτός ΕΕ. Θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη διεκδίκηση ευρωπαϊκής λύσης για το σύνολο του ευρωπαϊκού προβλήματος χρέους, που έχει γίνει ο μοχλός για τη διάλυση της ΕΕ, του επανελέγχου του συστήματος χρηματοδότησης της ευρωπαϊκής οικονομίας και ενός νέου, αναπτυξιακού New Deal για την Ευρώπη. Αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να εκπονήσει σχέδια έκτακτης ανάγκης για να επιβιώσει ότι κι αν συμβεί. Για ποιο λόγο π.χ. καταστράφηκαν συστηματικά οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία; Ποιος αποφάσισε και γιατί σε τέτοιες στιγμές την πρωτοφανή καρατόμηση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων; Πρέπει άμεσα να σταματήσει η καταστροφή των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Πρέπει πάση θυσία και άμεσα να διακοπεί η πορεία προς τον εθνικό όλεθρο που εγκαινιάστηκε τον Μάιο του 2010 και της οποίας μείζων σταθμός θα είναι η προβλεπόμενη συμφωνία αναδιάρθρωσης και η επικύρωση της δεύτερης δανειακής σύμβασης.

Δευτερολογία - απάντηση σε ερώτηση

Απαντώντας στο ερώτημα του Μίκη να πούμε δυο κουβέντες. Η μία εκδοχή είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση αρχίζει να διαπραγματεύεται, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται ούτε διανοητικά, ούτε ψυχολογικά προετοιμασμένη και δεν φαίνεται να έχει και τη διάθεση. Η διαπραγμάτευση αυτή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και θα ήταν σκόπιμο να γίνει όχι από την πλευρά των στενά ελληνικών συμφερόντων αλλά επίσης και από την πλευρά των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης. Διότι αυτή τη στιγμή οι συμφωνίες αυτές οδηγούν σε μία μεγάλη κρίση όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ολόκληρη, αν θέλετε, την Ευρώπη και απειλούν όλες τις κατακτήσεις, τις κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις που προέκυψαν από τη νίκη των ευρωπαϊκών λαών επί του Χίτλερ. Μας πηγαίνουν πιο πίσω δηλαδή από το ’45. Υπ’ αυτή την έννοια υπάρχει μία τεράστια ανάγκη, νομίζω ότι θα έβρισκε και απήχηση στους λαούς αν κάποιος από τους ευρωπαίους ηγέτες έπαιζε αυτό το ρόλο. Δυστυχώς βεβαίως το υποκείμενο λείπει μέχρι στιγμής. Μία ελληνική κυβέρνηση δηλαδή η οποία να μιλάει στο όνομα του ελληνικού λαού και στο όνομα επίσης και των ευρωπαϊκών λαών. Και επίσης διατεθeιμένη να κινητοποιήσει τα πολλά όπλα που έχει η χώρα σε κάθε επίπεδο. Ακόμη και στο επίπεδο της γεωπολιτικής αξίας του χώρου. Η Ελλάδα σήμερα κατεστραμένη διατηρεί στρατεύματα στο Αφγανιστάν, στο Κόσοβο, στέλνει καράβια στη Σομαλία, δίνει τον εναέριο χώρο για τον πόλεμο κατά της Λιβύης. Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για να την καταστρέφουν οικονομικά οι σύμμαχοι της; Θα πρέπει και αυτοί να πάρουν την ευθύνη τους, δεν νοείται σε μια συμμαχία για παράδειγμα να καταστρέφεται ένας σύμμαχος. Για ποιό λόγο δεν αναπτύσσονται οι σχέσεις με την Ρωσία ενώ γίνεται συστηματική προσπάθεια καταστροφής τους. Σας είπα προηγουμένως για το ζήτημα το στρατιωτικό, μια χώρα που είναι σε μια τέτοια κατάσταση πρέπει να είναι προφανώς έτοιμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος εξ αντικειμένου. Για ποιό λόγο λοιπόν αποφασίζουν να διώξουνε τέσσερις τάξεις της Σχολής Ευελπίδων, ας πούμε, όλες μαζί. Πράγματα που δεν έχουνε γίνει ξανά στην ιστορία και στα δυο – τρία διεθνώς παραδείγματα που έχουνε γίνει, έχουνε γίνει ως αποτέλεσμα ξένων συνομωσιών και κατέληξαν σε στρατιωτικές καταστροφές. Ο άλλος τρόπος για να σταματήσει αυτή η πορεία είναι βεβαίως μία μορφή λαϊκής "εξέγερσης", μία συνειδητοποίηση δηλαδή από τον ελληνικό λαό του διακυβεύματος και η γρήγορη δημιουργία πολιτικών υποκειμένων, κοινωνικών υποκειμένων τα οποία να σταματήσουν αυτή την πορεία. Βεβαίως επειδή αυτή η διαδικασία πηγαίνει πολύ αργά στο σχηματισμό αυτών των υποκειμένων και επειδή και ο αντίπαλος ξέρει τι μπορεί να του συμβεί, υποθέτω ότι αρχίζει και το ίδιο το δημοκρατικό πλαίσιο να μπορεί να απειληθεί στους μήνες και στα χρόνια που έρχονται. Όπως μου έλεγε κάποιος μισο – αστεία, μισο – σοβαρά, όλοι συζητάνε αν θα γίνουνε εκλογές 19 Φεβρουαρίου, κανενός δεν του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να μην ξαναγίνουν εκλογές. Την προηγούμενη φορά που η Ελλάδα βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση ήταν στα 1965 με 1967 όταν δηλαδή υπήρχε τόσο μεγάλη απόσταση λαϊκής βούλησης και εφαρμοζόμενης πολιτικής. Είναι επίσης πιθανό, επειδή το σχέδιο τουλάχιστον των αγορών όπως το γράφει π.χ. η Wall Street Journal από εδώ, από εκεί, είναι η μαζική κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, αυτό να απαιτήσει ενδεχομένως και την κατεδάφιση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας διότι ουσιαστικώς και από τη δημοκρατία έχουνε κόψει τη χρηματοδότηση. Επομένως εάν η χώρα δεν μπορέσει να απαντήσει συγκροτημένα ως έθνος στις προκλήσεις που δέχεται υπάρχει κίνδυνος να ενεργοποιηθούν διαφόρων ειδών σενάρια σε αυτή την πορεία. Ακόμα και αν η πορεία είναι ομαλή και εξελιχθεί όπως προαλείφεται από αυτές τις πολιτικές και τις συνθήκες αυτό στο οποίο θα καταλήξει είναι να δημιουργήσει, πράγμα που εγώ θεωρώ το πιο απίθανο να γίνει ομαλά, θα καταλήξει να δημιουργήσει ένα Μπακλαντές μέσα στην Ευρώπη, να δώσει ένα ισχυρό κίνητρο στους Έλληνες να φύγουν από την Ελλάδα και σε κάθε κατατρεγμένο των φτωχώτερων και σε χειρότερη κατάσταση βρισκόμενων περιοχών του πλανήτη να έρθει εδώ. Ουσιαστικά ο μηχανισμός της αρπαγής της περιουσίας είναι ένας μηχανισμός αρπαγής της κυριαρχίας με έμμεσο τρόπο. Στερεί από τον λαό την δυνατότητα να ασκήσει την κυριαρχία που του αναγνωρίζει το Σύνταγμα του και το Διεθνές Δίκαιο. Μένει ένα κουκούλι που θα λέγεται Ελλάδα, θα είναι αξιοθέατο, θα είναι συμβολικό ας πούμε και από την άλλη μεριά δεν θα υπάρχει τίποτα στο εσωτερικό αυτού του άδειου κελύφους. Γι’ αυτό και βάλαμε τίτλο στη σημερινή εκδήλωση, στη συνέντευξη αυτή «το πως οι Συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου απειλούν με κατάλυση το Ελληνικό Κράτος». Είναι ένας σημαντικός σταθμός, δεν είναι απλώς η συνέχιση του Μνημονίου, είναι μια σημαντική νέα ποιότητα που εισάγεται εδώ στο μετασχηματισμό της Ελλάδας σε οικονομικό προτεκτοράτο.

15 Νοεμβρίου 2011 (ΕΣΗΕΑ)
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

COLPO GROSSO ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ:

To αγγλικό δίκαιο καίει τη “σωτηρία”

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Γιατί Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι λύσσαξαν να μη γίνουν εκλογές; Γιατί θέλουν γραπτές εγγυήσεις από τον Σαμαρά και γιατί περιορίστηκαν στις προφορικές όταν δεν τις έδωσε; Γιατί επιμένουν τόσο πολύ στη γρήγορη ανάληψη νέων δεσμεύσεων από τη Βουλή; Γιατί Τράπεζες και Κομισιόν υπερβαίνουν κάθε εσκαμμένο στις σχέσεις με μέλος της ΕΕ, πότε απευθύνοντας ωμά τελεσίγραφα και πότε επιβάλλοντας κυβέρνηση ή περίπου διορίζοντας Πρωθυπουργό; Εξηγούνται όλα από την οργή για τον Παπανδρέου; Τέτοια ομοβροντία ωμότατων πιέσεων ασκήθηκαν μόνο στην περίπτωση του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, όταν παιζόταν η ύπαρξη κυρίαρχου κράτους στην Κύπρο και τα δικά τους δικαιώματα στο νησί. Ακούμε καθημερινά τις φοβερές καταστροφές που θα πάθουμε αν δεν εφαρμοστεί η 26η Οκτωβρίου. Κανείς δεν μας εξηγεί όμως σε τι αποβλέπουν, ή τι φοβούνται, όσοι ασκούν τις τρομερές πιέσεις. Απλώς νευρίασαν ή περιμένουν στ’ αλήθεια να σώσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη, με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής που, όπως και οι προηγούμενες, μόνο ειρωνεία προκαλούν στις εφημερίδες τους και τις αγορές; Ακόμη κι ένας σύμβουλος του Σόιμπλε βγήκε την επόμενη μέρα και δήλωσε ότι η συμφωνία δεν θα περπατήσει, θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερο κούρεμα!

Στην αρχή έλεγαν ότι όσα γίνονται στην Ελλάδα ήταν απαραίτητα για να μη χρεωκοπήσουμε. Το τελευταίο δεκαήμερο, το τροπάρι άλλαξε: αν δεν τα κάνουμε, θα μας διώξουν από το ευρώ. Γι’ αυτό κόβονται μισθοί και συντάξεις, απολύονται εργαζόμενοι, περιορίζονται επιδόματα τυφλών και αναπήρων, στενάζουν νοσοκομεία και σχολεία, διαλύεται κράτος, οικονομία, κοινωνία, άμυνα, βουλιάζει και καταστρέφεται μια ολόκληρη χώρα ενώπιόν μας. Το τελικό επιχείρημα που, λέγεται, έπεισε τον Σαμαρά να αλλάξει εν μια νυχτί την πολιτική του, ήταν ότι θα χρεωθεί έξοδο από την Ευρώπη, αν δεν συμφωνήσει στην άμεση ψήφιση από τη Βουλή της δανειακής σύμβασης και την εφαρμογή της 26.10.

Τι θα λέγατε αν μαθαίνατε ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; ¨Ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και η νέα δανειακή σύμβαση είναι φτιαγμένες όχι για να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα ή να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, αλλά για να φύγει από το ευρώ χωρίς συνέπειες για τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις τράπεζές τους; Ακριβέστερα, για να είναι Βερολίνο, Παρίσι και Τράπεζες έτοιμες για το ενδεχόμενο και εξόδου και παραμονής στο ευρώ της Αθήνας;

Δυστυχώς, αυτό ακριβώς συμβαίνει. ‘Η, για να είμαστε ακριβέστεροι, αυτό που επιτυγχάνεται με την ψήφιση της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή και την αναδιάρθρωση είναι ο αφοπλισμός της Ελλάδας από τα σημαντικότερα διαπραγματευτικά χαρτιά της, ώστε, είτε αποφασίσουν να την αφήσουν είτε τη διώξουν τελικά από το ευρώ, αλλά και αν διαλυθεί το ευρώ, να είναι πρώτον αυτοί που θα το αποφασίσουν και, δεύτερο, εμείς που θα υποστούμε τις συνέπειες, μέχρι αδυναμίας επιβίωσης των Ελλήνων και ύπαρξης του κράτους τους!

Σας φαίνεται ίσως εξωφρενικό. Και σε μας φάνηκε, δυστυχώς όμως, όπως θα διαπιστώσετε, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Σε αυτή την παγίδα μοιάζει να έπεσε ο Σαμαράς. Δεν είναι το πρώτο εξωφρενικό. ‘Όπως ίσως θυμούνται οι αναγνώστες μας, ο “Κ.τ.Ε.” ήταν απεκάλυψε πρώτος, το 2010, κάτι εξίσου “εξωφρενικό”, ότι η Goldman Sachs ήταν ταυτόχρονα κύριος σύμβουλος της Ελλάδας και αρχιτέκτων της κερδοσκοπικής επίθεσης εναντίον της. Τώρα, όπως και τότε, είχαμε διαλέξει γιατρό που έβγαζε λεφτά στοιχηματίζοντας στο θάνατό μας, δικηγόρο που “τάπιανε” από τον αντίδικο!

Θα δείξουμε στη συνέχεια τι συνεπάγονται οι αποφάσεις της 26.10 και γιατί εντάσσονται πολύ καλύτερα σε στρατηγική αποβολής, παρά παραμονής στο ευρώ, αλλά και γιατί δεν εξυπηρετούν, το αντίθετο, οποιαδήποτε διάσωση της Ελλάδας, αλλά τα συμφέροντα των πιστωτών με κίνδυνο καταστροφής του ελληνικού λαού και κράτους.

Από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο

Ο ελληνικός λαός υφίσταται καθημερινή πλύση εγκεφάλου, ακούγοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα τρόπο να αμυνθεί, είναι στο έλεος των δανειστών και πρέπει να κάνει αυτά που της λένε για να “σωθεί”. Αν τη συμπεριφορά της ελληνικής πολιτικής τάξης την είχε διευθυντής επιχείρησης, οι μέτοχοι θα τον είχαν ήδη κλείσει μέσα για απιστία. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα παραμένει ακόμα, σοβαρότατος, πολιτικός και οικονομικός “συστημικός” κίνδυνος για ΕΕ και παγκόσμια οικονομία. Και κρατάει στα χέρια της “ατομικό όπλo” στον πόλεμο χρέους, την ρύθμιση του χρέους στο ελληνικό δίκαιο. Ο σκοπός του πολιτικού τραγέλαφου και των πιέσεων που ζήσαμε είναι να πάρουν αυτό το χαρτί ήσυχα-ήσυχα και με τη συγκατάθεσή της από τα χέρια της το ταχύτερο δυνατό, πριν “σκάσει” η Ιταλία, κάτι που μπορεί να συμβεί σε βδομάδες ή μήνες, και προτού ληφθούν οριστικές αποφάσεις για το μέλλον της ΕΕ και τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Ιδού τι γράφουν οι Νιού Γιορκ Τάιμς:
“Στο παρελθόν, οι διαπραγματεύσεις χρέους χωρών όπως η Αργεντινή, η Ουρουγουάη και η Ρωσία αφορούσαν χρέος ρυθμιζόμενο από το δίκαιο ΗΠΑ ή Βρετανίας. Αυτό έδινε το πάνω χέρι στη διαπραγμάτευση στους μεγαλύτερους κατόχους ομολόγων, αφού μπορούσαν είτε να πιέσουν για καλύτερη συμφωνία, είτε να πάνε τις κυβερνήσεις σε ξένα δικαστήρια. Στην περίπτωση της Ελλάδας, περισσότερο από το 90% … υπάγεται στον ελληνικό νόμο…Αυτό δίνει την ευχέρεια στην ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με νομικούς ειδήμονες, αν το επιλέξει, να τροποποιήσει τις συμβάσεις των ομολόγων και να εξασφαλίσει μια επωφελέστερη συμφωνία αναδιάρθρωσης, παρά τις αντιρρήσεις των ξένων πιστωτών.
“Για παράδειγμα, το ελληνικό κοινοβούλιο μπορεί να υιοθετήσει ένα νόμο που να επιβάλλει συμφωνία αναδιάρθρωσης με υποστήριξη μόνο του 51% των πιστωτών, αντί του 75% που απαιτούν οι περισσότερες διεθνείς συνθήκες. Πιο δραστικά, θα μπορούσε και να αρνηθεί απλά να πληρώσει και να αφήσει τους πιστωτές να ζητήσουν αποζημίωση στα ελληνικά δικαστήρια. Οι ειδικοί για το χρέος υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι αυτό το νομικό καθεστώς δίνει ισχυρό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στην Αθήνα”
Σε μια εργασία του 2010 για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ο Lee C. Buchheit, βετεράνος δικηγόρος για θέματα χρέους της εταιρείας Cleary Gottlieb Steen & Hamilton, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: “Kαμμιά άλλη οφειλέτρια χώρα στη σύγχρονη ιστορία δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει σημαντικά το αποτέλεσμα μιας αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους αλλάζοντας κάποιο χαρακτηριστικό του νόμου με τον οποίο ρυθμίζεται η πλειοψηφία των (χρηματοπιστωτικών) εργαλείων”.
Πέραν της προφανούς σημασίας της υπαγωγής του χρέους στο αγγλικό ή ελληνικό δίκαιο, και στα διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια, το ζήτημα μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία σε περίπτωση που η Αθήνα “εκδιωχθεί” ή επιλέξει να φύγει από το ευρώ. Όπως σημειώνει ο “Νέστωρ” των ελλήνων συνταγματολόγων καθηγητής Κασιμάτης, ο διαπρεπής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κώστας Χρυσόγονος, και ένας πρώην Υπουργός Οικονομίας, που δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του, σε τέτοια περίπτωση η Βουλή είναι αρμόδια να αποφασίσει τις ρυθμίσεις μετατροπής του χρέους σε δραχμές, στην ισοτιμία της ημέρας εισαγωγής του νέου νομίσματος. Το νόμισμα πιθανότατα θα υποτιμηθεί, επιτρέποντας την ήπια αναδιάρθρωση δια του πληθωρισμού του, χωρίς καν διαπραγματεύσεις.
«Η μόνη επιλογή που μένει ανοιχτή, είναι η εγκατάλειψη του ευρώ και η επιστροφή στην λιρέτα και άλλα εθνικά νομίσματα. Φυσικά, έτσι θα προκληθεί υποχρεωτική μετατροπή των χρεών σε ευρώ, σε χρέη σε εθνικό νόμισμα» επισημαίνει εξάλλου στους χθεσινούς Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Ντανιέλ Ρουμπινί, αναφερόμενος στην Ιταλία.
Για να το κάνουμε λιανά. Υποθέστε ότι σήμερα έχετε συνάψει μια συμφωνία ενοικίασης με 500 ευρώ. Αν υπάρξει νέο νόμισμα, είτε λόγω αποχωρήσεως της Ελλάδας, είτε λόγω διαλύσεως της ευρωζώνης, τότε θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα καθορίζει τη μετατροπή αυτής της σύμβασης σε δραχμές, γιατί δεν θα γίνονται στη χώρα ανταλλαγές με ευρώ. Το ίδιο θα συμβεί και με τα ομόλογα, εφόσον υπάγονται ακόμα στο ελληνικό δίκαιο. Δεν χρειάζεται καν η Αθήνα να φύγει από το ευρώ για να χρησιμοποιήσει τη δυνατότητα αυτή προς επίτευξη συμφωνίας. Η απειλή φτάνει.
Η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ δεν έχει προβλεφθεί και θα συναντήσει περίπλοκες νομικές δυσκολίες, ήδη όμως, εδώ και μήνες, εξετάζεται από το Παρίσι και το Βερολίνο, όπως απεκάλυψε πληθώρα δημοσιευμάτων. Εξετάζονται σχέδια δύο ή πολλών ευρώ, πολύ στενότερης ευρωζώνης, η πιθανότητα διάλυσής της. Μιλώντας στον Κ.τ.Ε., ο σύμβουλος της Παριμπά, μέλος του γαλλικού Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Ντελπλά, προέβλεψε διάλυση, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα να πληρωθούν οι ιταλικές συντάξεις. Ο Φρανσουά Μοράν, πρώην μέλος της διοίκησης της γαλλικής κεντρικής τράπεζας, μας είπε ότι δεν υπάρχουν χρήματα αντιμετώπισης ιταλικής έκρηξης, που την θεωρεί πιθανή πολύ γρήγορα. Σόιμπλε και Λάμμερς είναι, εδώ και δέκα χρόνια, οπαδοί Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Μιλώντας προ ετών στον Κ.τ.Ε., ο δεύτερος μας είπε ότι βλέπει την Ελλάδα σε βαλκανικό πυλώνα. Αυτά ήταν προβληματισμοί όσο δεν υπήρχε κρίση, τώρα γίνονται σχεδιασμοί. Δεν γνωρίζουμε αν σε έξη, δώδεκα ή σαρανταοκτώ μήνες από σήμερα θα υπάρχει ένα ή δύο ή κανένα ευρώ και ΕΕ.
Πολύ λογικά, Γαλλία και Γερμανία επιδιώκουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των τραπεζών τους σε κάθε περίπτωση, αλλά και να καταστήσουν δυνατή την αποβολή της Ελλάδας, αν τελικά το επιλέξουν, χωρίς το υπέρογκο κόστος μιας πολύ σημαντικής μείωσης του ελληνικού χρέους. Αντίστροφα, να την κρατήσουν εντός, αν το αποφασίσουν, χωρίς όμως δυνατότητα ουσιαστικής αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της και με πρακτικά αποικιακούς όρους. Αυτό ακριβώς τους επιτρέπει η 26.10.
Χρέος και 26η Οκτωβρίου
Μέχρι τώρα, στο αγγλικό δίκαιο υπάγονται (κατά τρόπο νομικά αμφισβητήσιμο) μόνο 45 δις εκταμιευθέντα με το πρώτο πακέτο. Αν ψηφισθεί η επόμενη δανειακή και προχωρήσει η αναδιάρθρωση που προβλέφθηκε στις 26.10, όλο το ελληνικό χρέος θα περάσει κατά πάσα πιθανότητα στο αγγλικό δίκαιο. Η δεύτερη δανειακή τελεί υπό σύνταξη, αλλά αυτή είναι η κατεύθυνση, ενώ ήδη η μη εφαρμοσθείσα συμφωνία της 21.7 προέβλεπε υπαγωγή των νέων ομολόγων, που θα εκδοθούν σε ανταλλαγή των παλαιών, στο αγγλικό δίκαιο.
Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος που λύσσαξαν οι Βρυξέλλες να επικυρωθεί άμεσα η δανειακή! Επείγονται και πιέζουν γιατί διαπίστωσαν ότι η πρώτη δανειακή είναι ανυπόστατη κατά το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο και θέλουν να την ενσωματώσουν στη δεύτερη και να δέσουν το γάιδαρό τους, εμάς, προτού τιναχτεί ενδεχομένως όλο το οικοδόμημα στον αέρα. Στην πρώτη δανειακή σύμβαση, υπενθυμίζουμε, έχουν μπει κολοσσιαίας σημασίας όροι, που θίγουν τον πυρήνα της ελληνικής κυριαρχίας, όπως η (πιθανώς αντισυνταγματική) παραίτηση από ασυλία εθνικής κυριαρχίας, υποθηκεύθηκε το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και μελλοντικοί πόροι της και της απαγορεύθηκε εμμέσως να συνάψει δάνεια με άλλους!

Πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία αυτά, αλλά υπάρχει ένα προβληματάκι. Ο Θεός της Ελλάδας μια φορά μας λυπήθηκε. Η πρώτη σύμβαση εισήχθη στη Βουλή, χωρίς να ψηφιστεί. ‘Oταν εισήχθη στο Συμβούλιο Επικρατείας προσφυγή κατά φύλλων μισθοδοσίας με το επιχείρημα ότι απέρρεαν από το Μνημόνιο, το Συμβούλιο την απέρριψε, εκτιμώντας δικαίωμα της κυβέρνησης τη μισθολογική πολιτική. Παρεπιπτόντως οι Σύμβουλοι συνέπεσαν στο ότι η δανειακή σύμβαση είναι νομικά ανυπόστατη, και κατά το διεθνές δίκαιο, μηδέποτε εισαχθείσα στη Βουλή και μη προσκομισθείσα στο Δικαστήριο. Αυτό που γνωρίζουμε εμείς το έμαθαν στο Βερολίνο. Γι’ αυτό λύσσαξαν να ψηφιστεί αμέσως με 180 ψήφους η δεύτερη δανειακή, ενσωματώνοντας και την πρώτη. Με τις συμβάσεις, οι δανείστριες χώρες και πρώτη η Γερμανία γίνονται δυνάμει ιδιοκτήτες όλης της τωρινής και μελλούσης (π.χ. ανακάλυψη υδρογονανθράκων) περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή κύριοι της χώρας. Μεταξύ των πόρων που θα δημεύσουν πιθανώς οι δανειστές θα είναι οι ελληνικές τράπεζες, τυχόν κρατικοποποιούμενες.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επί μακρόν, αναφέροντας τέρατα και σημεία που περιέχουν τα κείμενα, όπως την πρόβλεψη εξαίρεσης, με την οποία η ΕΚΤ κερδοσκοπεί επί της Ελλάδος, αποζημιούμενη στην ονομαστική αξία για ομόλογα που αγόρασε κάτω από το μισό στη δευτερογενή αγορά. Δεν έχει γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Η “ελληνική κυβέρνηση” ανέθεσε σε δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου, ξένες τράπεζες και το διεθνές τραπεζικό λόμπι να βρουν τον καλύτερο τρόπο να μας δέσουν. Tα λεφτά άλλωστε είναι πάρα πολλά…

Κράτος και Χρέος

Οι οπαδοί των συμφωνιών, που επιχειρείται να συναφθούν υπό συνθήκες εκβιασμού, από Βουλή εκλεγείσα σε τελείως διαφορετικές συνθήκες, και θα δεσμεύσουν για πάντα την Ελλάδα, υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο στην κατάσταση που βρεθήκαμε, πρέπει να εκχωρήσουμε τα πάντα. Είναι προφανές ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα θα έπρεπε όντως να κάνει πολλές παραχωρήσεις, ενδεχομένως και κυριαρχίας που θα της ζητούσαν, να δεχθεί μεγάλες μειώσεις του βιοτικού επιπέδου, προκειμένου όμως να καταλήξει σε σωτήριο συμβιβασμό. Αλλά εδώ πρόκειται για ευθανασία, ευθανασία μάλιστα της Ελλάδας σε ότι αφορά τους πιστωτές, γιατί εμείς θα πεθάνουμε με φρικτό θάνατο.
Οποιοσδήποτε συμβιβασμός θα ήταν δυνατός αν, και μόνο αν, άφηνε τη χώρα σε οδυνηρή πλην βιώσιμη πορεία, ικανή να θρέφει και να περιθάλπει τον πληθυσμό της και να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Τίποτα τέτοιο δεν προτείνεται ούτε με το συγκεκριμένο κούρεμα, ούτε με τη συνέχιση των Μνημονίων και μάλιστα μερικούς μήνες πριν τη μεγαλύτερη κρίση της ΕΕ από την ίδρυσή της και μια παγκόσμια οικονομική κρίση πιθανώς χειρότερη από το 1929. Φυσικά, εν ανάγκη μπορεί κανείς να αρνηθεί όλες τις υπογραφές του. Για να μεταβάλλει όμως ένα δεμένο νομικό καθεστώς εκ των υστέρων, θα χρειαστεί να κάνει αυτά που έκαναν οι Αμερικανοί στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας ή οι Μπολσεβίκοι. Θέλουμε ή μπορούμε κάτι τέτοιο; Δεν είναι καλό και για τους αυτουργούς τέτοιων σχεδίων να σκεφτούν μια στιγμή τι θα συμβεί και στους ίδιους, αν τα κείμενά τους οδηγήσουν στις βιβλικές καταστροφές που εμπεριέχουν ως δυνατότητα;

Konstantakopoulos.blogspot.com

Kόσμος του Επενδυτή, Σάββατο 12 – Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (ΑΝΤ)ΕΘΝΙΚΗΣ ενότητας

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Το δρόμο της εκτροπής επέλεξαν οι «καθεστωτικές» πολιτικές δυνάμεις, αρνούμενες να δώσουν το λόγο στον ελληνικό λαό και επιχειρώντας να σχηματίσουν μια κυβέρνηση
(αντ)εθνικής ενότητας, εν μέσω μιας κωμικοτραγικής παρωδίας «αναζήτησης πρωθυπουργού», που κατάφερε να κάνει ακόμα και τον στυφό Σόιμπλε να γελάει δημοσίως και που δεν έχει τελειώσει ακόμα, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. «Οι μάσκες έπεσαν», δήλωσε εύστοχα ο Αντώνης Σαμαράς, μόνο που αυτό αφορά και τη δική του. Ελπίζουμε να μας διαψεύσει, έστω και την υστάτη, αλλά δεν φαίνεται πολύ πιθανό.

Αν τελικά η κυβέρνηση σχηματισθεί και υπό όποιον σχηματισθεί, ένα είναι βέβαιο: δεν θα είναι ελληνική και θα συνεχίσει επί τα χείρω την καταστροφική πολιτική των Μνημονίων. Τα δύο κόμματα και οι διάφοροι «δορυφόροι» τους, από τον Καρατζαφέρη μέχρι τον Κουβέλη, λένε πάλι ότι θα σώσουν έτσι τη χώρα από τη χρεωκοπία και θα τη διατηρήσουν εντός ευρωζώνης. Το αντίθετο κινδυνεύει να γίνει. Να κάνουν αναπόφευκτη τη χρεωκοπία και την έξοδο, υπό πολύ δυσμενέστερους όμως για την Ελλάδα οικονομικούς, πολιτικούς και νομικούς όρους.

‘Εναντι ενός ασήμαντου κουρέματος, 28% του συνολικού χρέους, μεγάλο μέρος του οποίου μάλιστα αφορά ομόλογα στα χέρια ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων, η Ελλάδα αναλαμβάνει την υποχρέωση να συνεχίσει τη γενοκτονία του λαού της, ξεπουλώντας τα πάντα έναντι πινακίου φακής και παραιτούμενη από το τεράστιο διαπραγματευτικό χαρτί που έχει σήμερα, την υπαγωγή του χρέους στο ελληνικό δίκαιο. Θα τεθεί υπό ξένη, ουσιαστικά αποικιακή διοίκηση. Γιατί θα τα κάνει αυτά; Για να βρεθεί το 2020, κατεστραμμένη και λεηλατημένη, με χρέος σε ύψος 120% του ΑΕΠ, όσο το 2009, κατά τις δικές τους, τελείως αβέβαιες εκτιμήσεις.
Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου θα έχει καλύτερη τύχη από αυτή της 21ης Ιουλίου. Οι δεσμεύσεις όμως που αναλαμβάνει η Ελλάδα θα την ακολουθούν.

Η πρώτη δανειακή σύμβαση δεν ψηφίστηκε από τη Βουλή και μπορεί εύκολα να προσβληθεί. Ψήφιση της νέας σύμβασης από 180 βουλευτές θα της προσδώσει αυξημένη τυπική ισχύ, έστω και αν είναι συζητήσιμης συνταγματικότητας η δυνατότητα οποιασδήποτε πλειοψηφίας να υπογράψει τέτοια σύμβαση, όπως και αυξημένη πολιτική ισχύ, αφού θα την έχει επικυρώσει ένας πολύ μεγάλος αριθμός βουλευτών. Για να αρνηθεί τις υποχρεώσεις της, όπως θα αναγκαστεί κάποια στιγμή και σύντομα να κάνει, η Ελλάδα κινδυνεύει να πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αμερικανικής ή της Οκτωβριανής Επανάστασης ή της Κούβας, με τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.

Πρέπει όμως να πάρουμε την έκτη δόση, μερικά δις ευρώ, απαντά έμφοβο το πολιτικό σύστημα της χώρας, εκφραστής των συμφερόντων ενός εγχώριου «λαμογιστάν», που ουδόλως εθίγη στα δύο έτη της κρίσης. Σε τρεις μήνες τι θα γίνει; Θα πρέπει να κόψουμε τα κεφάλια μας ή να πουλήσουμε τα νεφρά μας για να πάρουμε την έβδομη δόση; Τι θεραπεία είναι αυτή που χώνουν τον άρρωστο στην εντατική και του αφαιρούν το ένα όργανο μετά το άλλο;

‘Οσο για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, είναι ένα θέμα που η ίδια η κυβέρνηση Παπανδρέου προκάλεσε, ενεργώντας με την έγκριση ή προτροπή των διεθνών χρηματιστικών κύκλων που την «καθοδηγούν», από την αρχή μέχρι το τέλος, σε ένα παιχνίδι καταστροφής της Ελλάδας και της ΕΕ. Μην υπερασπιζόμενη τον εαυτό της, η Αθήνα έχει γίνει «πράκτωρ του χάους» σε ολόκληρη την ΕΕ, γιατί η ΕΕ είναι «ατελής», δεν έχει άλλο μηχανισμό προστασίας των εθνικών συμφερόντων από τις ίδιες τις εθνικές κυβερνήσεις. Δεν προβλέφθηκε μηχανισμός προστασίας των ευρωπαϊκών εθνών από τους κυβερνήτες τους! Οι εγχώριοι προεστοί των δύο κομμάτων και της ευρύτερης (ο Θεός να την κάνει) «ελίτ», φιλοαμερικανοί ευρωπαϊστές και καθόλου Ευρωπαίοι, με την υποτέλεια στο μεδούλι τους, αποδεικνύονται πανηγυρικά ανίκανοι να υπερασπίσουν τη χώρα και την Ευρώπη, οικονομικά και πολιτικά, μετατρεπόμενοι, με τη μεγαλύτερη ευκολία σε όργανα δυνάμεων που απεργάζονται την υποδούλωση και καταστροφή όλης της ηπείρου. Το είδαμε με τον Παπανδρέου, το ξαναβλέπουμε με τον Σαμαρά.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί άναρχη χρεωκοπία της χώρας. Μια εθνική ηγεσία, ακριβώς για να την αποφύγει ει δυνατόν, την οργανώνει, έχει plan B, εξαντλεί προηγουμένως τις δυνατότητες απόσπασης ευνοϊκότερων λύσεων, κινητοποιεί όλα τα χαρτιά της χώρας. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα τέτοιο, οργανώνει στην πραγματικότητα τις καταστροφές για να εκβιάζει τους ‘Ελληνες! Και νάθελε άλλωστε, δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρόμοιο ένα πολιτικό προσωπικό αποτελούμενο, στη μεγάλη πλειοψηφία, αν θέλουμε νάμαστε ειλικρινείς, από αμόρφωτους, αδίστακτους, διεφθαρμένους πολιτικούς, άμεσα εκβιάσιμους από ξένες δυνάμεις, χωρίς ίχνος αγάπης για την πατρίδα τους. Με τέτοιο προσωπικό έχουμε εξασφαλισμένη τη ρήξη με το διεθνές σύστημα, υπό τους χειρότερους όρους. Η απομάκρυνσή του συνιστά όρο εθνικής επιβίωσης, περισσότερο από οποιαδήποτε δόση.

Ισχυρές πιέσεις

Ο Σαμαράς έχασε την ευκαιρία να γίνει ‘Ελληνας Ντε Γκωλ, ξεπερνώντας τα στενά πλαίσια της τάξης του και καθιστάμενος ηγέτης του έθνους. Επιβεβαίωσε όσους εκτιμούν ότι δεν μπορεί να αντισταθεί σε μεγάλη πίεση. Δεν ήταν άλλωστε προετοιμασμένος. Μετά το ‘Όχι του 2010, η ΝΔ δεν παρουσίασε καμιά σοβαρή δράση/ιδέα για το τι θα μπορούσε να αντιτάξει στη μνημονιακή λογική. Το οικονομικό της πρόγραμμα στερείται σοβαρότητας, ούτε επέδειξε δραστηριότητα προς Ευρώπη ή Ρωσία. Μόνο με το Ισραήλ ανέπτυξε σχέσεις, όπως και το ΠΑΣΟΚ.

Η ελληνική ιθύνουσα τάξη αδυνατεί, υπό ισχυρή πίεση, να παράγει εθνικές λύσεις εντείνοντας τα βαθιά ιστορικά χαρακτηριστικά της υποτέλειας (19ος αιώνας, διχασμός, 1941). Το καθεστώς, που εκπροσωπήθηκε από τα δύο κόμματα εξουσίας μετά το 1974, μπαίνει, υπό την πίεση διεθνών δυνάμεων, μόνο του, στο δρόμο του χαμού του, απειλώντας να συμπαρασύρει την Ελλάδα. Μπλοκάροντας την εκλογική διέξοδο που προσφέρει η ατελής δημοκρατία μας, αφήνει στον ελληνικό λαό δύο εναλλακτικές: είτε την αποδοχή της καταστροφής του, είτε εξέγερση για να διακόψει αυτή την πορεία.

Στη λογική του Μνημονίου εμπεριέχεται μεσοπρόθεσμα η ανοιχτή δικτατορία, αναγκαία για να εφαρμοσθούν μέτρα κοινωνικής γενοκτονίας και εθνικής υποδούλωσης. Αρκετοί ‘Ελληνες πολιτικοί θάταν διατεθειμένοι για όλα, στον κρατικό μηχανισμό αλωνίζουν οι ξένες υπηρεσίες, δεν αποκλείονται προβοκάτσιες πολύ μεγαλύτερες, εσωτερικά ή εξωτερικά, από αυτή που πιθανότατα ερμηνεύει την υπόθεση Μαρφίν πέρυσι (πιθανώς και την έκρηξη στο Μαρί). Δεν έχουν όμως ακόμα συγκεντρωθεί οι πολιτικές προϋποθέσεις. Με τα λαμόγια ούτε δικτατορία δεν μπορεί να γίνει! Υπάρχει ακόμα μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που θέλει να διατηρήσει το δημοκρατικό πολίτευμα. Το τι θα γίνει όμως στο χάος μιας πιθανής μείζονος εθνικής κρίσης, δεν μπορεί να προβλεφθεί τώρα.

‘Ηδη, η υπάρχουσα κοινοβουλευτική δημοκρατία, το πνεύμα αν όχι το γράμμα του συντάγματος παραβιάζονται ωμά (η ψήφιση της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή θα είναι μείζων εκτροπή). Η πρώτη εκτροπή έγινε με την ωμή παραβίαση της λαϊκής εντολής και το Μνημόνιο. Η δεύτερη με την αποφυγή προσφυγής στις κάλπες, παρά την προφανή, κολοσσιαία δυσαρμονία λαϊκής εντολής και μνημονιακής πολιτικής. Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα δεν θάναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα εγκαινιάσει τον «κύκλο αίματος» που θα συνοδεύσει πιθανώς την διεθνή οικονομική κρίση. Από το 2008 άλλωστε έχει προβλέψει τέτοιες εξελίξεις, ακόμα και για τις ΗΠΑ, η κυβέρνησή τους, γι’ αυτό και διέθεσε, από τότε, δεκάδες χιλιάδες Εθνοφρουρούς σε καθήκοντα «καταστολής ταραχών». Εξαιτίας της ποιότητας της ηγεσίας της και των δομικών της προβλημάτων, η Ελλάδα μοιάζει ιδανική για να ξεκινήσει πιλοτικά εφαρμογή νεοφασιστικών λύσεων, αν κριθούν απαραίτητες για τη μαζική φτωχοποίηση των ευρωπαϊκών λαών. ‘Ηδη γίναμε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με καθαρό πρόβλημα εθνικής ανεξαρτησίας.

Εθνική επιβίωση

Η ανάγκη εθνικής επιβίωσης επιβάλλει χωρίς καθυστέρηση την ενότητα στη δράση όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, καθιστώντας ακατανόητη, για να μην πούμε τίποτα βαρύτερο, την πολιτική προπάντων του ΚΚΕ. Επιβάλλει δημιουργία ενός πλατιού μετώπου, όπως στον καιρό της γερμανικής κατοχής, για τη σωτηρία του ελληνικού λαού, όπως και τη συγκρότηση μιας πραγματικής Διεθνούς των ευρωπαϊκών λαών, αφού Βερολίνο και Παρίσι μετετράπησαν πρακτικά σε όργανα του νέου «χρηματοπιστωτικού φασισμού» των «αγορών» που απειλεί όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις μετά το 1945, αν όχι τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό, υποσχόμενος να μεταβάλλει όλο τον κόσμο σε θάλασσα σκλάβων της νέας «αριστοκρατίας του Χρήματος».

Απαραίτητα, τα ‘Όχι δεν είναι και επαρκή. Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα χρειάζεται επειγόντως πρόγραμμα εθνικής ανόρθωσης, επιβίωσης του ελληνικού λαού, βαθιάς δημοκρατικής μεταρρύθμισης των κρατικών/κοινωνικών δομών.

Επίκαιρα, 10/11/2011

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Εθνική προδοσία και δανειακή σύμβαση

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Toυλάχιστον ο γράφων έχει αποφύγει μέχρι τώρα την υιοθέτηση βαριών εκφράσεων, γιατί δεν πιστεύει σε αυτό το είδος πολιτικού λόγου. Αυτό που κυρίως έχει σημασία είναι ο ελληνικός λαός να αντιμετωπίσει την τραγωδία που τον πλήττει με το μυαλό του όσο γίνεται καθαρότερο. Οι αυτοκρατορίες, και αυτοκρατορία είναι αυτή που μας επιτίθεται, δεν αντιμετωπίζονται μόνο με την παλληκαριά, χρειάζεται και πολύ μυαλό. Πατριώτες είναι πολλοί που λένε π.χ. ΅επιστροφή στη δραχμή τώρα΅ ή ΅αποδέσμευση από την ΕΕ΅, μόνο που το επίπεδο της στρατηγικής σκέψης τους είναι στο επίπεδο εκείνων που έφτιαξαν ξύλινα τείχη γύρω από την Αθήνα και τους έκαψε μέσα ο Ξέρξης.

Αν όμως αληθεύουν αυτά που φαίνεται πως συνεπάγεται η νέα δανειακή σύμβαση, τότε θα λέγαμε μεγάλο ψέμμα, μη χαρακτηρίζοντας τη σύναψή της πράξη εθνικής προδοσίας. Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής δεν συνεπάγονται απλά τη συνέχιση της διαπιστωμένα καταστροφικής και αδιέξοδης πολιτικής του Μνημονίου. Εισάγουν ένα ποιοτικό στοιχείο, ολοκληρώνοντας τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία και των κατοίκων της σε δουλοπάροικους μιας νέας Αυτοκρατορίας του Χρήματος. Και Σκύλλα και Χάρυβδη θα μπορούσε κάποιος να πει. Και θα καταστραφούμε και θα γίνουμε δούλοι.

¨Όπως μας πληροφορούν λίαν αξιόπιστοι νομικοί και κύκλοι οικονομολόγων, η υπαγωγή του χρέους στο βρετανικό δίκαιο, που προβλέπει η δανειακή σύμβαση, δένει τα χέρια της Ελλάδας όχι μόνο για δέκα χρόνια, αλλά για έναν αιώνα, ακριβέστερα καταστρέφει την ικανότητα υπαρξής της ως ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους. Σήμερα, η Ελλάδα έχει πολλές δυνατότητες να μετατρέψει τους όρους αποπληρωμής του χρέους της με απλές αποφάσεις της Βουλής. Μπορεί επίσης, αν φύγει ή εκδιωχθεί από το ευρώ, να μετατρέψει το χρέος της σε δραχμές και να το υποτιμήσει μαζί με το νόμισμά της. Δεν χρειάζεται άλλωστε καν να το πράξει, αρκεί να το απειλήσει, για να αποκτήσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Σήμερα, τα ελληνικά δικαστήρια είναι αρμόδια να εκδικάσουν διαφορές ως προς το χρέος, αύριο θα είναι τα βρετανικά. Και η νέα δανειακή σύμβαση, αν ψηφιστεί και μάλιστα από ενισχυμένη πλειοψηφία της Βουλής, θα έχει αυξημένη τυπική και πολιτική ισχύ. Πάντα μπορεί κανείς να αθετήσει βέβαια τις πληρωμές του. Θα πρέπει να γίνει Κούβα όμως για να το κάνει. (Δεν είχαμε δυστυχώς τον χρόνο να επαληθεύσουμε το σύνολο αυτών των πληροφοριών πλήρως, κάτι που σκοπεύουμε να πράξουμε τις επόμενες μέρες. Θεωρούμε όμως τόσο κρίσιμο το ζήτημα που εκτιμήσαμε ότι πρέπει να τις δώσουμε στη δημοσιότητα)

Με άλλα λόγια, αυτό που επιχειρείται με τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου είναι ο αφοπλισμός της Ελλάδας με τη δική της συγκατάθεση, η οριστική μετατροπή της σε αποικία, χωρίς μάλιστα την παραμικρή εγγύηση, το αντίθετο, σωτηρίας της οικονομίας και κοινωνίας της, για να μη μιλήσουμε για την εθνική της ακεραιότητα, που θα είναι χίμαιρα να πιστέψουμε ότι μπορεί να διατηρηθεί σε παρόμοιες συνθήκες. ¨Ολοι ξέρουν και το λένε ότι οι αποφάσεις της 26.10 όχι μόνο δεν θα σώσουν την Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και θα καταρρεύσουν έτσι κι αλλοιώς σύντομα, πιθανώς και της ΕΕ περιλαμβανομένης. Τα χαρτιά όμως που θα έχει υπογράψει η Ελλάδα θα της μείνουν. Γι¨αυτό και δεν τους φτάνει η συγκατάθεση του κ. Σαμαρά στην αναβολή των εκλογών και στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης-τσίρκου, αλλά θέλουν και τις γραπτές εγγυήσεις του – πέραν της προσπάθειας να τον εξευτελίσουν με αυτόν τον τρόπο.

¨Ερχεται μια στιγμή στη ζωή που πρέπει να αποφασίσεις με ποιον θα πάς και ποιούς θα αφήσεις. Στην Ελλάδα εξαφανίζεται πια ο ΅΅μεσαίος χώρος΅ ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, εκείνο των Δούλων και των Εφιαλτών και εκείνο όσων αγωνίζονται για την πατρίδα τους.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Κυβέρνηση (αντ)εθνικής ενότητας

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η υπό σχηματισμό νέα κυβέρνηση, πολύ περισσότερο αν είναι κυβέρνηση Παπαδήμου, θα ονομασθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας θα είναι όμως κυβέρνηση αντεθνικής ενότητας. Δεν θα είναι κυβέρνηση σωτηρίας, θα είναι κυβέρνηση πολλαπλών καταστροφών για την ελληνική δημοκρατία, για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Δεν θα σώσει την Ελλάδα από τη χρεωκοπία και την έξοδο από την ευρωζώνη, θα τις προκαλέσει. Δεν θα κάνει εκλογές τον Φεβρουάριο, θα προετοιμάσει κανονική εκτροπή. Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει η πρώτη χώρα της Ευρώπης που θα μπει στον αναπόφευκτο σε μια τέτοια οικονομική κρίση «κύκλο του αίματος». Κάποιας μορφής μεγάλη προβοκάτσια, εσωτερική ή εξωτερική, πρέπει να αναμένεται.

Αυτά όλα κινδυνεύουν να συμβούν, αν δεν τα σταματήσει ο ελληνικός λαός, γιατί είναι εγγεγραμμένα ως δυνατότητα στην ίδια την οικονομική, κοινωνική και εθνική εν τέλει λογική του Μνημονίου, ανεξαρτήτως και των τυχόν προθέσεων ενός εκάστου των πρωταγωνιστών. Πρόκειται για πρόγραμμα γενοκτονίας του ελληνικού λαού, καταστροφής του ελληνικού κράτους και αποσταθεροποίησης της κοινωνίας. Για να βγει σε πέρας χρειάζεται εγγενώς και οδηγεί στην δικτατορία. Αν στη Χιλή του Πινοτσέτ άρχισαν με τα τανκς και τελείωσαν στην οικονομική βία, η πορεία στην Ελλάδα θα είναι ανάποδη.

Η υπό σχηματισμό κυβέρνηση θα δεσμεύσει πολύ χειρότερα τη χώρα, υπάγοντας το σύνολο του ελληνικού χρέους στο βρετανικό δίκαιο, αποδίδοντας στη δανειακή σύμβαση την αυξημένη τυπική ισχύ των 180 βουλευτών, κάτι που θα συνιστά εκτροπή και για το γράμμα του Συντάγματος, εισάγοντας ξένη εποπτεία στη χώρα και εμπράγματες εγγυήσεις για τα χρέη, οδηγώντας στη λεηλασία της Ελλάδας. Η άρνηση της μόνης δημοκρατικής διεξόδου, της άμεσης προσφυγής στην κάλπη και ο σχηματισμός της, παρά την προφανή και κραυγαλέα αντίθεση λαϊκής βούλησης και κυβερνητικής πολιτικής, συνιστά πολιτική εκτροπή που θα οδηγήσει τελικά, αν δεν συναντήσει την αντίσταση του ελληνικού λαού, στην ανοιχτή δικτατορία.

Ανεπαρκώς προετοιμασμένος για να πει το μεγάλο όχι, υπό ισχυρότατη πίεση, ο Αντώνης Σαμαράς δεν την άντεξε και έχασε την ευκαιρία να γίνει ο ‘Ελληνας Ντε Γκωλ. Με τη συναίνεσή του στο Μνημόνιο και την ένταξη όλων των «καθεστωτικών δυνάμεων» στην κυβέρνηση, οδηγεί το ίδιο το «καθεστώς» σε κατάρρευση, μόνο που η κατάρρευση αυτή απειλεί να συμπαρασύρει και τη χώρα.

‘Όπως και το 1941, η ελληνική άρχουσα τάξη δεν μπορεί συνήθως να παράγει τέτοιες λύσεις, διασπάται σε Τσολάκογλου και άθλιες κυβερνήσεις Καίρου, ωθώντας τον ελληνικό λαό σε λύσεις τύπου ‘Αρη και ΕΑΜ. Είναι εθνική ανάγκη επιβίωσης του ελληνικού λαού η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα στη δράση όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που τάσσονται κατά του Μνημονίου. Η πολιτική του ΚΚΕ στο ζήτημα αυτό είναι εγκληματική στις σημερινές συνθήκες.

Η Ελλάδα χρησιμοποιείται από ισχυρές δυνάμεις του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου και των ΗΠΑ για να διαλύσουν την ευρωζώνη και την ΕΕ και να επιβάλλουν τελικά σε όλη την ήπειρο νεοφασιστικές λύσεις που δεν είναι σήμερα, ακόμα, πολιτικά δυνατές. Με τον τρόπο που διαχειρίζονται την κρίση της ΕΕ, το
Βερολίνο και το Παρίσι δεν σώζουν την Ευρώπη από τις αγορές, οργανώνουν την υποταγή και τη διάλυσή της. Η ανάγκη συντονισμού του αγώνα των ευρωπαϊκών λαών είναι όρος για την επιβίωσή τους.

EΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Την αίσθηση απίστευτου κυνισμού και πλήρους αποκοπής από την πραγματικότητα έδωσε το ελληνικό κοινοβούλιο στον αποσβολωμένο ελληνικό λαό, με τους πολιτικούς να επιχειρούν τα συνήθη παιχνιδάκια, εν μέσω μιας κοινωνίας έτοιμης να εκραγεί και μιας χώρας που απειλείται με κατάρρευση, ανεξάρτητα από το άγνωστο, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αποτέλεσμα της ψηφοφορίας εμπιστοσύνης. Η Ελλάδα πλησιάζει στο σημείο που βρέθηκε η Πολωνία το 1939, απειλούμενη με σύνθλιψη μεταξύ Γερμανίας και αγορών, Τουρκίας και Ισραήλ.

Κρίση δηνμοκρατίας

Η απόφαση του κ. Σαμαρά να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση, μοιάζει να ανατρέπει το ιστορικό όχι του Μαίου 2010. Αποτελεί ένα επιπλέον επεισόδιο σε αλυσίδα πολιτικών πράξεων που παροξύνουν την αντίθεση μεταξύ λαϊκής εντολής και Βουλής, οδηγώντας την Ελλάδα στην κατάσταση που βρέθηκε στα 1965-1967, οδηγηθείσα τελικώς στη δικτατορία και την κυπριακή τραγωδία. Για ποιο λόγο πρέπει να αποφασίσει οτιδήποτε μια Βουλή σε κολοσσιαία και προφανή αντίθεση με τη βούληση του λαού και όχι μια νέα, είναι το ερώτημα που θέτουν αρκετοί, φανατικοί έως χθες οπαδοί του αρχηγού της ΝΔ.

Ο κ. Σαμαράς θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση των Πρωθυπουργών της Ιρλανδίας ή Πορτογαλίας, το ποτάμι όμως δεν γυρίζει εύκολα πίσω. ‘Εγιναν τόσα απίστευτα σε δύο χρόνια, που η χώρα δύσκολα μπορεί πια να αποφύγει την κατάρρευση και τη ρήξη με τους εταίρους της, όσο κι αν προσπαθήσει, και πρέπει, να το αποφύγει. Ούτε η ΝΔ παρουσίασε την παραμικρή σοβαρή ιδέα ή δράση, για να ετοιμάσει μια άλλη διέξοδο. Το κρισιμότερο ερώτημα πια είναι, αν η κατάρρευση καταστεί αναπόφευκτη, πόσο προετοιμασμένη η χώρα θα είναι, πως θα περιορίσει τις ζημιές, πως θα οργανώσει την άμυνά της και την επιβίωση του ελληνικού λαού. Αυτή θα ήταν επωφελέστερη από την ενασχόληση με το πώς θα διασωθούν ήδη χρεωκοπημένοι πολιτικοί, ή πως άλλοι θα πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.

Σχεδόν αναπόφευκτη η χρεωκοπία

Αν κάποιος μπορούσε να καθορίσει τη στιγμή θα ήταν ίσως καλύτερα να περιμένει μερικούς μήνες, λόγω του ορατού ενδεχομένου να καταρρεύσει πρώτα η Ιταλία, να τεθούν ευρύτερα ζητήματα, να παραχθεί ίσως αξιόπιστη ευρωπαϊκή λύση, να μην είμαστε στην πρώτη γραμμή μιας πιθανής ευρωπαϊκής καταστροφής. O χρόνος όμως δεν είναι ουδέτερος, ούτε τα κείμενα που υπογράφονται και θα χρειαστεί να τα αρνηθούμε, γιατί κανένα από τα σχέδια σωτηρίας δεν είναι έστω οδυνηρά βιώσιμο. Επιπλέον δεν γνωρίζουμε πότε θα σημειωθεί η κοινωνική εξέγερση που έχει δρομολογήσει η οικονομική πολιτική. Το πολιτικό προσωπικό θάπρεπε να ετοιμάσει τη χώρα για ότι μπορεί να την περιμένει, αλλά ούτε θέλει, ούτε μπορεί.

Παπανδρέου: στην υπηρεσία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, των ΗΠΑ και του Ισραήλ

Αν όμως δεν μπορεί να παράγει όφελος, μπορεί να κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στη δημοκρατία, την εθνική ασφάλεια της χώρας, ακόμα και την ΕΕ, όπως είδαμε να κάνει αυτή η κυβέρνηση, ιδίως στο ψυχορράγημά της. Κατά πληροφορίες πολύ αξιόπιστων πηγών, δυνάμενων να γνωρίζουν, η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε και ενέκρινε την απόφαση για δημοψήφισμα. Οι ίδιες πηγές ερμηνεύουν τη συγκατάθεσή της με την προσπάθεια του κ. Γκάιτνερ να μεταβάλλει την τελευταία απόφαση της ΕΕ, αφού ο ίδιος επιδιώκει να εκδώσει χρήμα η ΕΚΤ. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που υποστηρίζουν ότι τις αποφάσεις αυτές τις παίρνει, προκαλώντας παγκόσμια γεγονότα και αψηφώντας Παρίσι και Βερολίνο, ο κ. Παπανδρέου μόνος του, συμβουλευόμενος τους κ.κ. Ρέππα και Καστανίδη. ‘Η ότι δεν συμβουλεύεται τους διεθνείς φίλους του, όπως οι Σόρος, Ρουμπινί, Ρόντος, Ρότσιλντ και πολλοί άλλοι.

Επικίνδυνα σχέδια

Στην εφημερίδα μας περιήλθαν επίσης, από εξαιρετικά αξιόπιστες πηγές, πληροφορίες κατά τις οποίες συζητήθηκε, μεταξύ ελληνικής και ισραηλινής κυβέρνησης, το ενδεχόμενο «νικηφόρας επίδειξης ισχύος», με τη συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, στη Μεσόγειο κατά της Τουρκίας, με εικαζόμενο ευεργετικό αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές! Τέτοιο επεισόδιο δεν θα ήταν κατ’ ανάγκη αντίθετο με τα συμφέροντα των Τούρκων κεμαλιστών, που εκπόνησαν το σχέδιο Βαριοπούλα για να ανατρέψουν τον Ερντογάν προ ετών, προβλέποντας κατάρριψη τουρκικών αεροσκαφών, για να εμφανισθεί ο Ερντογάν εθνικά επικίνδυνος. Εντυπωσιάζει η αντιπαράθεση τουρκικών και ισραηλινών δυνάμεων στη Μεσόγειο, δεδομένου ότι η ‘Αγκυρα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σταματήσει με στρατιωτικά ή άλλα μέσα τις γεωτρήσεις.

Σε ενδεχόμενο θερμό τουρκοϊσραηλινό επεισόδιο αναφέρθηκε ο έγκριτος συνάδελφος της Καθημερινής Αθανάσιος ‘Ελλις και ισραηλινά δημοσιεύματα. Αποφύγαμε μέχρι τώρα να δημοσιοποιήσουμε την πληροφορία, το πράττουμε όμως γιατί δεν υπάρχει ‘Ελληνας πλέον που να εμπιστεύεται την κυβέρνηση και με την ελπίδα ότι η δημοσιότητα μπορεί ίσως να ματαιώσει παρόμοιους τυχοδιωκτισμοπύς. Ελπίζουμε ότι σε μια χώρα με την εμπειρία Ιωαννίδη και Κύπρου, Ιμίων, Οτσαλάν κλπ., έχει μείνει ίχνος κοινής λογικής και πατριωτισμού στα μυαλά των «αρμοδίων», αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι. Σημειώνουμε ότι το ελληνικό Υπουργείο ‘Αμυνας, που ματαίωνε επί σειρά ετών προγραμματισμένες ασκήσεις στην Κύπρο, για να μην ενοχλείται η Τουρκία, αποφάσισε τώρα να στείλει αεροπλάνα να συνασκηθούν με τους Ισραηλινούς, ελικόπτερα των οποίων πραγματοποίησαν ασκήσεις στη Λάρνακα.

Πραξικόπημα στις ένοπλες δυνάμεις

Τρομερή αίσθηση προκάλεσε η πρωτοφανής στα χρονικά «καρατόμηση» προ ημερών της ηγεσίας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ιδίως του Στρατού και του Ναυτικού, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να βρίσκονται σήμερα επικεφαλής σε όλα τα κρίσιμα πόστα ικανοί πιθανώς αξιωματικοί, ουδόλως όμως έτοιμοι για τον ρόλο τους και χωρίς τη σιγουριά που απαιτείται για να φέρουν ενδεχομένως αντιρρήσεις σε εξωτερικούς ή εσωτερικούς τυχοδιωκτισμούς. ‘Όπως και να έχει απότομα και αιφνιδιαστικά μειωθεί το αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Ανάλογα περιστατικά είναι πολύ σπάνια στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. Εμείς τουλάχιστο γνωρίζουμε δύο μόνο, την καρατόμηση της αφρόκρεμας του Κόκκινου Στρατού από τον Στάλιν και την θεαματική άνοδο του Ενβέρ Πασά στην Τουρκία. Αμφότερα υπήρξαν αποτέλεσμα ξένης συνωμοσίας και οδήγησαν σε στρατιωτικές καταστροφές Ρωσία και Τουρκία.

Μια σειρά ταυτόχρονων διεθνών δημοσιευμάτων εμφανίστηκε εξάλλου για ενδεχόμενο στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα στον διεθνή τύπο, όπως π.χ. της Χάντλεσμπλατ, που έγραψε ότι ο στρατός ονειρεύεται ρεβάνς! Η άποψη αυτή είναι εξωφρενική, γιατί όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι, μετά την καταστροφή της Χούντας και το κυπριακό, το τελευταίο που ονειρεύονται οι ‘Ελληνες αξιωματικοί είναι τα πραξικοπήματα. Η βασικότερη πηγή όμως όσων γράφουν διεθνώς για την Ελλάδα είναι ακριβώς οι ‘Ελληνες αξιωματούχοι. Διερωτάται κανείς με φόβο, αν αυτοί οι αξιωματούχοι έχουν κάποιο τελευταίο εναπομείναν πολιτικό σχέδιο ή λογική ή αυτόνομη σκέψη στο κεφάλι τους, ή αν δεν έχουν πέσει πλήρως στην αγκαλιά ξένων καθοδηγητών, όπως τόσο συχνά συνέβη με τους ‘Ελληνες πολιτικούς στην ιστορία μας…

Ευρώπη και Μέση Ανατολή

Χωρίς επείγουσα ανάκτηση της αυτονομίας της, η Ελλάδα κινδυνεύει να χρησιμοποιηθεί και να πληρώσει τα σπασμένα δύο ταυτόχρονων εξελισσόμενων κρίσεων, της κρίσης της ΕΕ και των σχεδίων μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή, εναντίον του Ιράν, που επανήλθαν ξανά στην επικαιρότητα, μερικούς μήνες μετά την απομάκρυνση από τον Νετανιάχου όλων των υπευθύνων των ισραηλινών υπηρεσιών και του Στρατού οι οποίοι είχαν, μέχρι τώρα, συγκρατήσει το πολεμικό μένος του. ‘Ηδη η Μόσχα, εξαιρετικά ανήσυχη, κατευθύνει στην περιοχή μεταξύ Κύπρου και Συρίας το αεροπλανοφόρο Κουζνετσώφ συνοδευόμενο από αριθμό πλοίων. Θα φτάσει στα μέσα Νοεμβρίου.

Ο δυτικός κόσμος στήριξε ενωμένος το ευρωπαϊκό σχέδιο όσο αντιμετώπιζε την σοβιετική απειλή. Τώρα, δεν χρειάζονται όλοι ισχυρή Γερμανία και Γαλλία, ούτε εναλλακτικό αποθεματικό νόμισμα, που θα δυσχεράνει τη χρηματοδότηση της αμερικανικής οικονομίας. ‘Οσο για τη Διεθνή του Χρήματος το μόνο που δεν θέλει είναι ισχυρά κράτη ή πολυεθνικές οντότητες. Σπρώχνοντας επιδέξια Γερμανούς και ‘Ελληνες σε σχεδόν αναπόφευκτη πλέον, εξαιτίας καταστροφικών Μνημονίων, σύγκρουση, σπρώχνοντας αύριο Ιταλούς και Γερμανούς, οι «αγορές» δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τη διάλυση όχι μόνο της ΕΕ, αλλά όλων των ευρωπαϊκών επιτευγμάτων μετά το 1945. Και η σκιά μιας ευρωπαϊκής κρίσης θα μπορούσε να είναι το καλύτερο προκάλυμμα για έναν πολύ μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, όπως συνέβη επανειλημμένα στο παρελθόν (π.χ. Ουγγαρία και Σουέζ το 1956). Δεν είναι ασφαλώς βέβαιο ότι τέτοια φοβερά σενάρια θα πραγματοποιηθούν, και ελπίζει κανείς να μην πραγματοποιηθούν, αλλά δεν είναι όμως λογικό για μια χώρα στην θέση και στην περιοχή που βρίσκεται η Ελλάδα να επαναπαύεται σε ψεύτικες βεβαιότητες και να μην παίρνει υπόψιν της και τα πιο επικίνδυνα σενάρια. Μήπως άλλωστε προέβλεψε κανείς τα όσα συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια.

Κόσμος του Επενδυτή, 6.11.2011
Konstantakopoulos.blogspot.com

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

KΥΒΕΡΝΗΣΗ/ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΕ, ΧΩΡΙς ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ

Και Σκύλλα και Χάρυβδη: από την οικονομική κρίση στις καταιγίδες της Μεσογείου

Το άρθρο που αναρτούμε στη συνέχεια παραδόθηκε στο περιοδικό Επίκαιρα στις 31.10 και δημοσιεύτηκε στις 3.11. Στο διάστημα που μεσολάβησε, μια καταιγίδα γεγονότων ενέτεινε τον προβληματισμό μας για το κατά πόσον, πίσω από την ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να δρουν διεθνείς δυνάμεις οι οποίες απεργάζονται την κατάλυση της ελληνικής δημοκρατίας, συνιστούν απειλή για την εθνική ασφάλεια της χώρας και προκαλούν μοιραία βλάβη των εθνικών συμφερόντων του ελληνικού λαού. Η πολιτική στη Μεσόγειο μοιάζει να είναι τμήμα πολύ ευρύτερων σχεδίων.

Περιοριζόμαστε να τα αναφέρουμε επιγραμματικά:

1. Η απόφαση του Πρωθυπουργού Παπανδρέου να εξαγγείλει δημοψήφισμα, χωρίς κανενός είδους συνεννόηση με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είχε ως αποτέλεσμα
την υποτίμηση του ευρώ, μια κερδοσκοπική επίθεση στην Ιταλία, να τεθεί χωρίς λόγο διεθνώς ζήτημα μη συμμετοχής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, τη διαπόμπευση, ακόμα μια φορά, της Ελλάδας διεθνώς και επομένως τη τραγική μείωση των δυνατοτήτων αύριο της Αθήνας, είτε να δώσει μάχη για βελτίωση των όρων των συμφωνιών, είτε να τις καταγγείλει και να συγκρουσθεί. Πιστεύουν οι αναγνώστες ότι ο κ. Παπανδρέου παίρνει τέτοιες αποφάσεις χωρίς να τις κουβεντιάσει με τους γνωστούς φίλους του, όπως τους κ.κ. Σόρος, Ρουμπινί, Ρόντος, Ρότσιλντ και πολλούς άλλους, προκαλώντας παγκόσμια γεγονότα επειδή τον συμβουλεύουν λάθος ο Καστανίδης και ο Ρέππας; Πιστεύουν οι αναγνώστες μας ότι ο κ. Παπανδρέου παίρνει τέτοιες αποφάσεις χωρίς να ενημερώνει την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ή ότι πηγαίνει κόντρα στη θέλησή της; Σε ποιά δύναμη στηρίζεται ο κ. Παπανδρέου για να μπορεί να αψηφά τους Σαρκοζί και Μέρκελ; Μήπως είναι Βενιζέλος, Βελουχιώτης ή Ντε Γκωλ και μας έχει διαφύγει;

2. Ο κ. Παπανδρέου προχώρησε σε πρωτοφανείς μαζικές αποστρατείες όλων σχεδόν των επιτελών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, καρατομώντας κυριολεκτικά την ηγεσία τους, ιδίως την ηγεσία του Στρατού και του Ναυτικού. Λίγα ιστορικά προηγούμενα υπάρχουν παγκοσμίως τόσο μεγάλων απότομων μεταβολών στην ηγεσία ενόπλων δυνάμεων. Τα δύο που γνωρίζουμε εμείς, η μαζική εκτέλεση της ηγεσίας του Κόκκινου Στρατού στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η άνοδος του Ενβέρ Πασά στην αρχηγία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, υπήρξαν προϊόν διεθνούς συνωμοσίας και προηγήθηκαν δυσμενέστατων στρατιωτικών εξελίξεων στη Ρωσία και την Τουρκία. Σε ποια σχέδια η κυβέρνηση φοβάται ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο η ηγεσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων; Ποιος χρειάζεται και για ποιο λόγο την απότομη εξασθένηση τώρα της μαχητικής ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων;

3. Για ποιο λόγο έχουν γεμίσει διεθνώς τα ΜΜΕ με φήμες για επικείμενη στρατιωτική δικτατορία, για δήθεν ελληνικό στρατό που επιδιώκει ρεβάνς; Τι ακριβώς τους λένε οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που είναι η κύρια πηγή των πληροφοριών τους και γιατί; ‘Ολοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα σήμερα και ότι η νοοτροπία των Ελλήνων αξιωματικών, μετά τις εμπειρίες της δικτατορίας και του κυπριακού, καθιστά αδύνατη μια τέτοια εξέλιξη. Προς τι λοιπόν ο θόρυβος; Μήπως κάποιοι ετοιμάζονται να μας παρουσιάσουν αύριο σε μας και τη διεθνή κοινή γνώμη τίποτα δήθεν «κινηματίες αξιωματικούς», προβοκάτορες ή ηλίθιους, για να προκαλέσουν πολιτικά γεγονότα, όπως ο Παπαδόπουλος το 1967 έριχνε ο ίδιος ζάχαρη στα οχήματα, για να κατηγορήσει μετά τους κομμουνιστές και να φτιάξει κλίμα για το δικό του πραξικόπημα;

4. Ποιοι μπλόκαραν το δάνειο στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», οδηγώντας πιθανώς, σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς, σε κλείσιμο την εφημερίδα, που είναι το σύμβολο της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας και ο κύριος εκφραστής της «δημοκρατικής παράταξης». Ποιοί επιδιώκουν να ρίξουν τον ελληνικό λαό στη μεγαλύτερη δυνατή σύγχυση, έρμαιο αύριο του ενός ή του άλλου σωτήρα, χωρίς φωνή και μυαλό;

5. Η συντελούμενη μπροστά στα μάτια μας καταστροφή της Ελλάδας και της ΕΕ οφείλεται απλά σε μια αλυσίδα ατυχημάτων και κακών χειρισμών; Πίσω από το Χάος δεν υπάρχουν διεθνείς πολιτικο-οικονομικές δυνάμεις που επωφελούνται από αυτό και το οργανώνουν;

Το 1965, ο ελληνικός λαός ψήφισε τον Γεώργιο Παπανδρέου και βρέθηκε με κυβερνήσεις Ανακτόρων, ο ιστορικός ρόλος των οποίων ήταν η προετοιμασία της δικτατορίας της 21ης Απριλίου και της διχοτόμησης της Κύπρου. Το 2009, ο ελληνικός λαός ψήφισε τον «σοσιαλδημοκράτη» εγγονό του και βρέθηκε με Μνημόνια νεοφιλελεύθερης καταστροφής της Ελλάδας, γεγονός που προκαλεί γενική αστάθεια στο σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σήμερα όπως και τότε. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να παραταθεί επ’ άπειρον και οδηγεί σε δύο δυνατά αποτελέσματα: είτε στην αποκατάσταση της δημοκρατίας είτε στην κατάργησή της. Στη Χιλή του Πινοτσέτ προηγήθηκαν τα τανκς και ακολούθησε η οικονομική βία. Στην Ελλάδα του Παπανδρέου η πορεία είναι αντίστροφη. Οι δυνάμεις που σχεδίασαν αυτή την εξέλιξη το γνωρίζουν και είναι φυσικό να αναζητούν μεθόδους, προσχήματα, ανθρώπους και δικαιολογίες για να οδηγήσουν στην επιθυμητή πορεία τα πράγματα.

Για ένα πράγμα δεν έχουν ίσως πληροφορήσει οι διεθνείς φίλοι του τον κ. Παπανδρέου: ότι, όσο κι αν το θέλει, δεν θα είναι μαζί τους μέχρι το τέλος της τραγωδίας που εγκαινίασε. ‘Ηδη άλλωστε, φαίνεται ότι επιστρατεύουν τον κ. Σαμαρά…

Για τον ελληνικό λαό σημασία έχει να μπορέσει να εκλέξει άμεσα μια όσο το δυνατόν καλύτερη κυβέρνηση που να μπορέσει να διαχειρισθεί την επερχόμενη, σχεδόν αναπόφευκτη πλέον κατάρρευση και να βρίσκεται σε διαρκή δημοκρατική ετοιμότητα.
ΔΚ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΙ στην εξωτερική μας πολιτική

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com

Ορισμένα εξωφρενικά “σενάρια” κυκλοφορούν στην πολιτική τάξη και στρατιωτικο-διπλωματικούς κύκλους. Ελπίζουμε ότι δεν αληθεύουν, αν και τα μεταφέρουν απολύτως αξιόπιστες πηγές, “σοκαρισμένες” και οι ίδιες. Δεν θα προχωρούσαμε, παρόλα αυτά, στη μερική δημοσιοποίηση των πληροφοριών στη διάθεσή μας αν δεν συνέτρεχαν ορισμένοι λόγοι. Είναι προφανές ότι δεν υφίσταται σήμερα λειτουργούν κράτος και πολιτικό προσωπικό, είμαστε σε κατάσταση ανάλογη του 1974, τηρουμένων των αναλογιών. Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να σώσει τη χώρα και πρέπει να ξέρει τι μπορεί να γίνει. Η δημοσιότητα είναι ο μόνος τρόπος ματαίωσης επικίνδυνων τυχοδιωκτισμών. Δεν θα συγχωρούσαμε επιπλέον ποτέ τον εαυτό μας, αν δεν κάναμε αυτό που επιβάλλει η συνείδησή μας. Φυσικά, ευελπιστούμε ότι τίποτε από όσα κυκλοφορούν, δεν θα εφαρμοσθεί και σε αυτό αποβλέπουμε γράφοντας αυτό το άρθρο.

‘Εχουμε επίσης εντυπωσιασθεί από την αύξηση δημοσιευμάτων διεθνώς για το ενδεχόμενο δικτατορίας στην Ελλάδα, με τελευταία την σχετική επισήμανση του αρχισυντάκτη της Handelsblatt. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι, όπως εξελίσσεται το οικονομικό πρόγραμμα, μόνο με καθεστώς εκτάκτου ανάγκης μπορεί να εφαρμοσθεί. Αλλά δικτατορία δεν μπορεί να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα. Θα χρειαζόταν εθνική κρίση, μεγάλα εξωτερικά θέματα για να τη δικαιολογήσουν.

Σύμφωνα με τις πηγές μας, οι νεόκοποι Ισραηλινοί “σύμμαχοι” έκαναν νύξεις για “δυνατότητα” οργάνωσης μιας “νικηφόρας” επίδειξης στρατιωτικής ισχύος “περιορισμένης” κλίμακας εναντίον των Τούρκων ανοιχτά της Κύπρου. Ελληνικές δυνάμεις θα συμμετείχαν, “ξεπλένοντας” την ταπείνωση των Ιμίων και επιτρέποντας, ενδεχομένως, λένε οι “σύμμαχοι”, στην παρούσα κυβέρνηση να νικήσει σε εκλογές. Σε ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο αναφέρθηκαν ο έγκριτος συνάδελφος Αθανάσιος ¨Ελλις στην Καθημερινή και ισραηλινά δημοσιεύματα.

Αμφότερα τα κόμματα εξουσίας έχουν απωλέσει τη νομιμοποίησή τους, ειδικά το ΠΑΣΟΚ έχει πλήρως καταστραφεί, χρειάζονται επομένως κάποια μορφή “επιτυχίας” ή λόγο ύπαρξης. ‘Eνα “νικηφόρο” επεισόδιο θα βοηθούσε το ΠΑΣΟΚ, ένα “μη νικηφόρο” τη ΝΔ, αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι ‘Eλληνες, που σκέφτονται το κοινωνικό πρόβλημα, την σοβαρότατη πιθανότητα να πεθάνουν χωρίς φαί, σύνταξη και φάρμακα, θα είχαν κάτι άλλο να τους περισπά, εκτρέποντας την οργή τους από την πολιτική ελίτ στον εξωτερικό εχθρό…

Εθνικός τυχοδιωκτισμός

Ελπίζουμε ότι οι αξιωματούχοι μιας χώρας με την εμπειρία Ιωαννίδη, Ιμίων, Οτσαλάν, είναι επαρκώς εμβολιασμένοι απέναντι στον εθνικό τυχοδιωκτισμό. Οι πηγές μας όμως δεν είναι σε θέση να μας διαφωτίσουν για τις αντιδράσεις τους. Με δεδομένο τι έχει κάνει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό, οδηγώντας ήδη σε οικονομική καταστροφή τη χώρα, εμείς τουλάχιστο δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τι μπορεί να κάνει.

Οι κυπριακές γεωτρήσεις δεν μπορούν να απειληθούν από τουρκική στρατιωτική ενέργεια, για προφανείς στρατιωτικούς, διπλωματικούς και πολιτικούς λόγους. Η ‘Αγκυρα μπορεί ίσως να απαντήσει επιτυχώς αλλού. Ακριβώς επειδή το γνωρίζει, δεν διατύπωσε συγκεκριμένη απειλή, όπως το casus belli εναντίον της Ελλάδας. Η τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας περιέχει μόνο γενικολογίες.

Θεμέλιο της ελληνικής στρατηγικής οφείλει να είναι η αξιόπιστη απειλή χρήσης βίας κατά τρόπο μη προβλέψιμο, περιλαμβανομένου γενικού πολέμου κατά της Τουρκίας, αν η ¨Αγκυρα χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία στην ελληνική-κυπριακή επικράτεια. Λέμε οφείλει, γιατί η Αθήνα υπονομεύει συστηματικά την αποτροπή.

Αν όμως δεν υπάρχει πραγματική δυνατότητα ματαίωσης των γεωτρήσεων, προς τι η επιθετική αντιπαράθεση τουρκικών και ισραηλινών δυνάμεων στην περιοχή, ή, ακόμα περισσότερο, ένα τυχόν θερμό επεισόδιο με πρωτοβουλία είτε της Τουρκίας, είτε του Ισραήλ, το σκηνικό για το οποίο στήνεται σταδιακά; Ελλάδα και Κύπρος έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη; Προφανώς όχι, αφού το Ισραήλ δεν προτίθεται να κάνει πόλεμο με την Τουρκία για να τη διώξει από την Κύπρο. Ποιες είναι οι πολιτικές επιδιώξεις πίσω από τυχόν επίδειξη ισχύος; Εδώ αρχίζουν τα “μπερδέματα”.

«Πόλεμος πατήρ πάντων»

Η συμμαχία “κουφιοκεφαλάκηδων”-ιδιοτελών, που υπερθεματίζουν σε Ελλάδα- Κύπρο υπέρ “στρατηγικής συμμαχίας” με το Ισραήλ, αγνοώντας και τη σημασία των όρων, ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε μόνιμη, ιστορική ρήξη με την Τουρκία. Η σκέψη είναι απλά γελοία για τη χώρα που “έφτιαξε” τον παλαιστινιακό ισλαμισμό (Χαμάς) για να πολεμήσει την PLO, συγκρούστηκε ανηλεώς μaζί του και, τώρα, έκλεισε συμφωνία για να χτυπήσει τη Συρία! Το Ισραήλ έβαλε δια των Αμερικανών τον Σαντάμ να χτυπήσει το Ιράν και μετά τους Αμερικανούς να καταστρέψουν το Ιράκ! Οργάνωσε την παράδοση του Οτσαλάν στην Τουρκία, αλλά στηρίζει τώρα τους Κούρδους! Το μόνο σταθερό στην ισραηλινή πολιτική είναι ο θαυμασμός για το ρητό του Ηράκλειτου “Πόλεμος πατήρ πάντων”.

Η Ελλάδα έχει πρόβλημα με την Τουρκία. Το Ισραήλ έχει πρόβλημα, τουλάχιστο τώρα, με τον Ερντογάν, ίσως και μόνο με την πολιτική του. Αυτή φαίνεται μικρή, αλλά είναι κολοσσιαία διαφορά, που δεν καταλαβαίνουν οι κουφιοκεφαλάκηδες. Μια τέτοια σύγχυση μπορεί να οδηγήσει, αντί Ελλάδα-Κύπρος να εκμεταλλευτούν τις όποιες τουρκοισραηλινές διαφορές, το Ισραήλ να εκμεταλλευθεί τις ελληνοτουρκικές.

Μπορεί τα θρυλούμενα σενάρια να είναι αποκυήματα φαντασίας, ή να ματαιωθούν. Το ελπίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε. Ας πούμε ότι γίνεται θερμό επεισόδιο στην Κύπρο και “νικάνε” τους Τούρκους ¨Ελληνες και Ισραηλινοί. Πέφτουν και δύο τουρκικά αεροπλάνα. Ποιος θα ταπεινωθεί; Ο Ερντογάν! Tο τουρκικό επιτελείο εκπόνησε προ δεκαετίας το σχέδιο Βαριοπούλα, προβλέποντας απώλεια τουρκικών μαχητικών, προκειμένου να δείξει τους ισλαμιστές επικίνδυνους διαχειριστές της χώρας. Οι Τούρκοι κεμαλιστές στρατηγοί έχουν σήμερα περισσότερους λόγους από τότε να ανατρέψουν τον Ερντογάν. Χρειάζονται το Ισραήλ και το Ισραήλ τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Το πρώτο αποτέλεσμα ενός επεισοδίου, αν εξελιχθεί κατά τα λεγόμενα, θα είναι η δρομολόγηση της πτώσης ή εξασθένησης του Ερντογάν. Συνιστά ελληνική εθνική επιδίωξη η αποκατάσταση του κεμαλισμού;

Ο Ερντογάν μπορεί να αντιδράσει στην ταπείνωση, επιδιώκοντας ισοδύναμο τετελεσμένο στις συνομιλίες για το κυπριακό, στο Καστελλόριζο, το Αιγαίο, τη Θράκη. Η Ελλάδα μπορεί-θέλει να απαντήσει; Είναι σκόπιμο να οδηγηθεί σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, στο χειρότερο ίσως σημείο 200 ετών, ενώ αμφισβητείται η παραμονή της στην ΕΕ, αν όχι η ΕΕ; Να απαντήσει με κάθε μέσο αν της επιτεθούν. Είναι έξυπνο να προκαλέσει μόνη της τέτοια ζητήματα;

‘Αμυνα και … επίθεση

¨Άλλη κολοσσιαία σύγχυση των κουφιοκεφαλάκηδων είναι ότι νομίζουν ότι το Ισραήλ αμύνεται και ο Ερντογάν επιτίθεται. Το αντίθετο συμβαίνει. Το Ισραήλ θριαμβεύει σε Λιβύη και Συρία, ετοιμάζεται για Ιράν, ανάβει φωτιές στο Κουρδιστάν. Σε 30 χρόνια μπορεί να θέλει τη διάλυση της Τουρκίας, τώρα όμως θέλει να την “πειθαρχήσει” για να προχωρήσει τα σχέδια. Η ΅μεγαλοϊδεατική΅ ρητορεία Ερντογάν δεν συνιστά τόσο απόδειξη ηγεμονικών τάσεων, που όντως έχει, όσο αντανάκλαση του στριμώγματός του. Ξέρει ότι μόνη του ελπίδα είναι ο Ομπάμα, γι¨αυτό εγκαθιστά την αντιπυραυλική ασπίδα και συγκρούεται με τη Μόσχα. Ο Ομπάμα μπορεί να αποφασίσει ότι τον χρειάζεται και να τον σώσει, επιτρέποντάς του ένα ισοδύναμο τετελεσμένο εις βάρος της Ελλάδας. Συνιστά ελληνική εθνική επιδίωξη η σωτηρία του Ερντογάν εξόδοις μας; Εμείς έχουμε κάτι να κερδίσουμε από όλα αυτά;

Περιοριστήκαμε στην εξέταση περιφερειακών παραμέτρων του σεναρίου. Υπάρχουν άλλες πολύ σοβαρές πτυχές που περιοριζόμαστε να κατονομάσουμε. Ζωτικές λειτουργίες του κυπριακού κράτους, περιλαμβανομένης της άμυνας, καταλύονται ήδη, “απορροφώνται” από το Ισραήλ, απομακρύνοντας γρήγορα τους Ελληνοκύπριους από τον εθνικό κορμό και προετοιμάζοντας τη σταδιακή μετατροπή εν τοις πράγμασι της Κύπρου σε προτεκτοράτο. Το θέλουμε; Ποιες είναι οι απώτερες ισραηλινές επιδιώξεις για Κύπρο, Κρήτη, Ελλάδα; Ποια είναι η σχέση του με την παγκόσμια αυτοκρατορία του χρήματος που επιτίθεται στην Ελλάδα, αποβλέποντας μέσω αυτής σε μείζονες, παγκόσμιας σημασίας, οικονομικές, πολιτικές, γεωπολιτικές αλλαγές προς ώφελός της; Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας μηχανισμός κρίσης στη Μεσόγειο για να απειλήσει την ΕΕ; Το Ισραήλ “αγαπά” την ΕΕ, δηλαδή βλέπει ευνοϊκά την ανάδυση ενός ισχυρού ευρωπαϊκού πόλου ισχύος, υπό δεσπόζουσα γερμανική επιρροή;

Οι κοινές ασκήσεις

Ας εισάγουμε λίγο ρεπορτάζ. Ο κ. Μπεγλίτης πήγε τέσσερις ολόκληρες μέρες στο Ισραήλ, ο σύμβουλος ασφαλείας του Νετανιάχου ήρθε μυστικά στον Αθήνα, τον είδε μόνο του επί 45 λεπτά και επιπλέον 45 λεπτά με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Οι σχέσεις των αρχηγών Επιτελείων με τον ΥΕΘΑ είναι σε πρωτοφανώς άσχημο σημείο. Στην Κύπρο, έχει κανείς ενίοτε την εντύπωση ότι ξένα συμφέροντα έχουν εμφυλλοχωρήσει σε εσωτερικούς πολιτικοθεσμικούς ανταγωνισμούς. Ισραηλινά ελικόπτερα ασκήθηκαν στη Λάρνακα. Η ελληνική αεροπορία αποφάσισε την εκτέλεση ασκήσεων στις 11-18.11 μαζί με τους Ισραηλινούς, πριν από την άφιξη του αεροπλανοφόρου Κουζνετσώφ, επικεφαλής ρωσικού στόλου, στα τέλη του μήνα.

Επί σειρά ετών, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις ματαιώνουν τις ασκήσεις στην Κύπρο για να μην προκαλέσουν ένταση με την Τουρκία. Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι, με την ίδια αντίληψη, στέλνουν τώρα αεροπλάνα να συνασκηθούν με τους Ισραηλινούς; Δεν φοβούνται ότι θα παροξύνουν την ένταση με την Τουρκία; Οι ίδιοι είναι που αφόπλισαν την Κύπρο (S300), υπέγραψαν τη Μαδρίτη, ουδετεροποίησαν τα ‘Ιμια, έδωσαν τον Οτσαλάν, έφεραν το σχέδιο Ανάν εν ονόματι της “ειρήνης”. Τώρα μύγα τους τσίμπησε; Η ελληνική στρατιωτική πολιτική και στρατηγική αποφασίζεται σε Αθήνα και Λευκωσία ή Τελ Αβίβ;

Οι έλληνες αεροπόροι αποτελούν την αφρόκρεμα των ενόπλων δυνάμεων, χωρίς να υποτιμάται η συμβολή των υπολοίπων στελεχών. Πολλές ξένες δυνάμεις θα ήθελαν την Ελλάδα με κλονισμένη την Αεροπορία της. Οι πιλότοι διακινδυνεύουν tη ζωή τους και αρκετοί την έχασαν στην πρώτη γραμμή της μάχης για την Ελλάδα. Σηκώνουν στους ώμους τους, όχι μόνο την τρομερή ευθύνη και τις βαριές απαιτήσεις της αποστολής τους, αλλά και το ψυχικό βάρος που νοιώθουν ενίοτε λοιδωρούμενοι από τους πολιτικούς του ΅λαμογιστάν΅ ή ματαιωνόμενοι από την εξωτερική-αμυντική πολιτική των κυβερνήσεων. Είναι ίσως φυσικό να αντιμετωπίζουν τους Ισραηλινούς συναδέλφους τους, με τις εξαιρετικές ικανότητές τους, ως “μάννα εξ ουρανού”, θαυμάζοντας τη ΅μαγκιά΅ και τις τεχνικές δυνατότητές τους, πιστεύντας ότι βρήκαν ιδανικό σύμμαχο απέναντι στον Τούρκο. Ως ¨Ελληνες οφείλουν να θυμούνται το ΅Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας΅. Ως στρατιωτικοί το κατά Κλαούζεβιτς θεμέλιο της στρατηγικής: “Ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής”. ‘Oσοι δοκίμασαν να κάνουν την πολιτική συνέχεια του πολέμου καταστράφηκαν και κατέστρεψαν τις χώρες τους γιατί, όπως είπε ο Ναπολέων, με τις λόγχες μπορείς να κάνεις τα πάντα, εκτός από το να καθήσεις απάνω τους.

Αποκατάσταση της Δημοκρατίας

Δεν υπάρχει στρατηγική ανεξάρτητη από το υποκείμενο που την εφαρμόζει, διδάσκει ο Μακιαβέλλι. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η έλλειψη ισχύος ή συμμάχων. Το υπ¨αρ. 1 εθνικό πρόβλημα σήμερα, που καθορίζει όλα τα άλλα, είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας, του κράτους του δήμου, δηλαδή του ελληνικού λαού για τον ελληνικό λαό και η προστασία των τελευταίων εν λειτουργία υπολειμμάτων της. Αυτή είναι η πρώτη και μακράν σημαντικότερη εθνική προτεραιότητα. Πρέπει να φύγει ολόκληρο το δωροδοκηθέν από τη Ζήμενς και, Κύριος Οίδε ποιόν άλλο, άρα άμεσα εκβιάσιμο πολιτικό προσωπικό.

Χωρίς κράτος του ΅δήμου΅, οι καταστροφές είναι άντε πόρτας, τα όπλα μας θα τα χειρίζονται ελληνικά χέρια, όπως το 1974, το μυαλό όμως πίσω τους δεν θάναι ελληνικό. Τι να την κάνεις την ΑΟΖ, αν δεν υπάρχει το κράτος σου ή διοικείται από την τρόικα; Ούτε υπάρχει έθνος χωρίς λαό! Μόνο ένα αξιόπιστο, υπαρκτό, ανασυγκροτηθέν και δημοκρατικό εθνικό υποκείμενο μπορεί να σηκώσει το τιτάνιο πια βάρος της σωτηρίας του ελληνικού λαού, συνεργαζόμενο επωφελώς με Ισραήλ, Ρωσία ή οποιονδήποτε άλλο, ή διαπραγματευόμενο αίφνης με τη Γερμανία.

Επίκαιρα, 3.11.2011