Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Δύο γραμμές στον ΣΥΡΙΖΑ

"ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ" ΚΑΤΑ "ΕΘΝΙΚΗΣ" ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ


Μια έκπληξη περίμενε τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη σε πρόσφατη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Μια συμμαχία «δεξιών ανανεωτών» και «αριστεριστών αντιεθνικιστών» του προσήψε τις θέσεις που πήρε στη Βουλή και τον κατηγόρησε ότι δεν θέλει την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Αφορμή δύο ερωτήσεις που υπέβαλε στον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών, ρωτώντας τον γιατί η ‘Αγκυρα συνεχίζει ενταξιακές διαπραγματεύσεις χωρίς να συμμορφώνεται με τα πλεόν στοιχειώδη προαπαιτούμενα, όπως η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η εφαρμογή του τελωνειακού πρωτοκόλλου. Αλλά δεν ήταν μόνο οι δύο ερωτήσεις που είχαν ενοχλήσει. ‘Ηταν επίσης η παρουσία του κ. Λαφαζάνη σε δημόσια συζήτηση με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου Γιώργο Λιλλήκα και διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα. Για το ΑΚΕΛ, που δεν ξέχασε ποτέ τη σταλινο-μπρεζνιεφική οργανωτική νοοτροπία, ο Λιλλήκας είναι «αποστάτης» και ο κ. Χριστόφιας του έχει υποσχεθεί ότι ο «λαός του ΑΚΕΛ» θα περάσει από πάνω του σαν «οδοστρωτήρας». Μιλώντας στην εν λόγω συζήτηση, ο κ. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι η διεύρυνση της ΕΕ παρακολουθεί ουσιαστικά τον ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό και εξελίσσεται, με τους όρους που γίνεται, σε κοινωνική καταστροφή, ενώ ετάχθη υπέρ του «παγώματος» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων υπό τις παρούσες συνθήκες.

Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ο κ. Λαφαζάνης απάντησε κάπως ειρωνικά στους επικριτές του. Κυττάξτε, τους είπε περίπου, η συζήτηση για το αν η Τουρκία πρέπει να μπει ή να μη μπει στην ΕΕ είναι για σοβαρές χώρες. Εδώ κουβεντιάζουμε αν τηρεί ή δεν τηρεί τουλάχιστο τις δεσμεύσεις και υποχρεώσεις της. Οι επικριτές του φρόντισαν να διοχετεύσουν την υπόθεση στις εφημερίδες, με την παραπλανητική προσθήκη ότι ο Αλέξης Τσίπρας επέκρινε, και αυτός, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, κάτι που δεν συνέβη.

Τα ίδια είχαν γίνει και το περασμένο καλοκαίρι. ‘Όταν ο τότε Πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, αντιδρώντας στην κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων πάνω από το Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι και στη διαιώνιση του παραλογισμού της μη αναγνώρισης και κατοχής της Κύπρου και του casus belli, ζήτησε πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας έπεσαν να τον φάνε από το κόμμα του. Ο κ. Μπαλάφας με δηλώσεις του ζήτησε τότε να μην οξύνουμε τα ελληνοτουρκικά (λες και μπορούσε να το κάνει αυτό ο Αλαβάνος!), ο κ. Τριγάζης έγραψε δύο σελίδες άρθρο στην Αυγή για να πει όλο κι όλο ότι πρέπει να συνεχισθεί η πορεία της Τουρκίας προς την πλήρη ένταξη και ο «αντιεθνικιστής» κ. Θεοδωρίδης ζήτησε περίπου να τα δώσουμε όλα στην ‘Αγκυρα και να αφοπλισθούμε μονομερώς έναντι της Τουρκίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Θεοδωρίδης συνυπέγραψε το 2006 με τον Γιάννη Μηλιό και τη Σίσσυ Βωβού άρθρο, που η «Αυγή» και η «Εποχή» πρόβαλαν δεόντως στην πρώτη σελίδα και χωρίς αντίλογο, άρθρο το οποίο ουσιαστικά υιοθετεί, και στα ελληνοτουρκικά και στο κυπριακό, όλη την επιχειρηματολογία, της κακιάς ώρας κατά τα άλλα, του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, για να ζητήσει εν κατακλείδι την άρση του “εμπάργκο” στην “Βόρειο Κύπρο”, ουσιαστικά δηλαδή την αναγνώριση της “ΤΔΒΚ”. Αντίθετα, η «Εποχή», που έχει καταστήσει, από τότε που βγήκε, έμβλημά της την ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών και τον ελεύθερο διάλογο στην αριστερά, αρνήθηκε να δημοσιεύσει άρθρο επικριτικό του ΑΚΕΛ, με το επιχείρημα ότι θέλει να διατηρήσει ένα επίπεδο σχέσεων με το κόμμα αυτό!

Υπάρχει βλέπετε μια κάπως … παραδοσιακή Αριστερά, η Αριστερά του ΕΑΜ, του ‘Αρη και του Γλέζου, της ΕΔΑ και των διαδηλώσεων για την ένωση με την Κύπρο, μια Αριστερά που υπάρχει ακόμα καταναλώνοντας, όχι μόνο τη συμπαράταξή της με τους κοινωνικά αδύναμους, αλλά και το τεράστιο πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο της μεγαλειώδους Εθνικής Ατίστασης και των αγώνων της ενάντια στην ξένη εξάρτηση της Ελλάδας. Υπάρχει όμως και μία άλλη αριστερά, που … θεωρεί περίπου τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως εγκληματία πολέμου! Ο βουλευτής Δρίτσας π.χ., που εξελέγη με τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε στη Βουλή τις προάλλες για να υποστηρίξει την καινοφανή για αριστερό και «αντιιμπεριαλιστή» βουλευτή άποψη ότι, για την κυπριακή τραγωδία, ευθύνονται οι «τουρκοφάγοι» και «υπερπατριώτες» ‘Ελληνες. Δεν φτάνει δηλαδή που στον ελληνικό λαό επεβλήθη από τις ΗΠΑ δικτατορία το 1967 για να γίνει το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο, θα φορτώσουμε τώρα στους ‘Ελληνες την ευθύνη για όσα έκανε η CIA το 1967 και το 1974? Στην αγγλική και την αμερικανική πρεσβεία τρίβουν πάντως, όπως είναι φυσικό, τα χέρια τους με τέτοιες θέσεις.

Αυτή η αριστερά είναι μια ντε φάκτο αμερικανική αριστερά, αφού συμφωνεί, σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, με όσα ζητά η Ουάσιγκτον στην περιοχή μας (όπως η κρατούσα, τάση στο ΑΚΕΛ τείνει δυστυχώς να μετατραπεί σε όργανο της βρετανικής πολιτικής). Από την υποστήριξη, βρέξει χιονίσει, της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, που είναι και μια κεντρική ατλαντική, αλλά και κεντρική νεοφιλελεύθερη πολιτική, έως την ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος - που εύκολα φαντάζεται κανείς σε ποια «δημοκρατία» θα οδηγήσει. Είναι αυτή η αμερικανική «αριστερά» που ωρυόταν στο παρελθόν για τα «εγκλήματα των Σέρβων», δεν έκανε όμως τίποτα για να αποτρέψει τα σχέδια μεγάλου, ακόμα και ατομικού πολέμου κατά της Τεχεράνης. Που υποστηρίζει ότι το μόνο που έχει σημασία είναι ο “ταξικός” αγώνας και θεωρεί απαράδεκτη κάθε αναφορά στο έθνος. Λες και μπορεί ένας αριστερός να εξεγείρεται για την καταπίεση μιας τάξης από μια άλλη, αλλά να αδιαφορεί για την καταπίεση ενός έθνους από ένα άλλο!

Αυτή η «αμερικανική αριστερά» εκτείνεται από την «ανανεωτική πτέρυγα» μέχρι τους "αντιεθνικιστές αριστεριστές”. Δεν θέλουμε να τους το προσάψουμε ως πρόθεση, γεγονός όμως είναι ότι το το "αντιεθνικιστικό" χαρτί θάταν μεγάλο ατού σε ένα αλισβερίσι με το κατεστημένο μιας χώρας που ελάχιστη διάθεση έχει να την υπερασπίσει, ιδίως πηγαίνοντας κόντρα στις ΗΠΑ και τους φίλους τους εν Ευρώπη. Οι ΅αντιεθνικιστές αριστεριστές΅ διανοούμενοι, δεν μας έχουν καταπλήξει με τις μαρξιστικές αναλύσεις τους, ούτε για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, ούτε για τις νέες μορφές του μεταψυχροπολεμικού «ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού». Το μόνο που μας προσφέρουν είναι μια εκτός τόπου και χρόνου ΅διεθνιστική΅ ιδεοληψία, η μεταφορά δηλαδή σε τελείως διαφορετικές συνθήκες διάφορων τέτοιων υποτίθεται «διεθνιστικών» σχημάτων.

Μπορεί η επιρροή αυτής της συμμαχίας να είναι μειοψηφική στην βάση της Αριστεράς, είναι όμως δυσανάλογα μεγάλη στην «γραμμή» του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, έχει καθοριστική επιρροή στην «Αυγή» και την «Εποχή» και συντριπτική υποστήριξη μεταξύ των «αριστερών» πανεπιστημιακών – τόσο «αριστερών» και τόσο «επιστημόνων» που, στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν δεν μπορούσαν να κάνουν απλή πρόσθεση και αφαίρεση και ετάχθησαν υπέρ ενός σχεδίου που μετέτρεπε την πλειοψηφία του πληθυσμού σε μειοψηφία στα όργανα αποφάσεων! Τέτοιο ήθος, τέτοια επιστήμη, τέτοια αριστεροσύνη!

Το 2004, η γραμμή υπέρ του σχεδίου Ανάν πέρασε με λίγες ψήφους διαφορά στην Κεντρική Επιτροπή του Συνασπισμού. Είχαν τότε αντιταχθεί στο σχέδιο μια πλειάδα στελεχών του Κόμματος, με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Τα στελέχη αυτά κέρδισαν και την πλειοψηφία στο συνέδριο που ακολούθησε. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν λειτουργούν με πολιτική, αλλά με λογική καρτέλ μηχανισμών. Οι «ανανεωτές» πήραν τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και καμία συζήτηση δεν έγινε έκτοτε, ούτε στον ΣΥΝ, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, όπως και για όλα τα θέματα.

Τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι όμως δευτερεύοντα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Η ελληνική αριστερά, αν είναι ακόμα ζωντανή, αν είναι αριστερά, δεν πρόκειται να γλυτώσει από το πρόβλημα με ασκήσεις οπορτουνισμού, ούτε μπορεί να περιορισθεί στην οικονομική και κοινωνική θεματολογία, αν υποθέσουμε ότι κι εκεί τα πάει καλύτερα. Οι εξελίξεις στο κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά πλησίασαν στο σημείο που θα απειλήσουν ευθέως την κυριαρχία του ελληνικού και κυπριακού κράτους. Οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας, οι πληβείοι της, αυτοί άλλωστε που εντέλει την υπεράσπισαν από το 1821 μέχρι
το 2004, είναι κυρίως αυτοί που έχουν ανάγκη τα δύο κράτη τους, μοναδικό υπαρκτό σήμερα πλαίσιο άσκησης κάποιου δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας και κάποιας κοινωνικής προστασίας για τον ελληνικό λαό.

περιοδικό "Επίκαιρα", 21.1.2010

9 σχόλια:

  1. Αυτό το άρθρο, πρέπει να το διαβάσει πολύς κόσμος...

    Γιατί δεν το στέλνετε και στο tvxs;

    Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι από τα πιο σημαντικά κείμενα που εχουν γραφτεί για την Αριστερά στην Ελλάδα, εδώ και καιρό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μήπως τελικά είναι εθνική προδοσία αυτο που κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ;;;


    Οσο για την Αυγη, προ αμνημονεύτων χρόνων ήμουν συνδρομητρια. Οταν ο Τρίτσης ζήτησε να επαναφέρει τα αρχαία ελληνικά, η Αυγή κυκλοφόρησε με τον τίτλο " ο Τρίτσης επαναφέρει την καθαρεύουσα". Την έκοψα και δεν την ξαναγόρασα ούτε την ξαναδιάβασα. Την κατέταξα εκει που πρέπει. Στις φτηνές φυλάδες που μόνο για χειραγώγηση του λαού υπάρχουν και που ίσως κάποιοι κύκλοι να την χρηματοδοτούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΅διεθνιστική΅ ιδεοληψία"

    η λουμπενοποίηση του κόσμου όλου δεν είναι διεθνισμός, αλλα στυγνός ιμπεριαλισμός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ .... ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ... ΕΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Η ΟΠΟΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ , ΤΟΤΕ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΣΥΝΟΡΡΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗΝ ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΗ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ..... ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ .... ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΜΟΥ ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. η λογοκρισία και η μη αποδοχή της κριτικής ειναι ο χειρότερος εχθρος της αριστερής σκέψης

    το λιβάνισμα και η κατ΄επιλογή παρουσίαση απόψεων είναι ο καλύτερος φίλος όσων επιδιώκουν τον ευνουχιαμό της΄λεύτερης σκέψης και την καταπάτιση των δικαιωμάτων των πολιτών και των λαών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ μου Δημήτρη,
    πολύ ενδιαφέρουσα οι ανάλυσή σου, αλλά
    χάνεται και ακυρώνεται ως υπεράσπιση της μιάς
    εναντίον της άλλης συνιστώσας μιας συνολικά
    χρεοκοπημένης "αμερικανικής", "ευρωπαϊκής",
    "σοβιετικής" στην ουσία όμως καθεστωτικής αριστεράς
    του κεφαλιοκρατικού συστήματος και της αστικής
    κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
    Νομίζω, το έχουμε συζητήσει άλλωστε, πως πρέπει
    να ρίξουμε τους προβολείς της ανάλυσής μας
    πέρα από κάθε μορφής συστημική αριστερά,
    σοσιαλδημοκρατικής ή τριτοτεταρτοδιεθνιστικής "αριστεράς"
    και να πάψουμε να θεωρούμε την κοινωική απελευθέρωση
    της εργαζόμενης ανθρωπότητας υπόθεση κάποιων
    αριστερών ηγετών και κομμάτων και να εργαστούμε για
    μια αριστερή κοινωνία, διαφορετικά ρίχνουμε όλοι μας
    νερό στο μύλο της καπιταλιστικής παγηκοσμιοποίησης .
    Ξέρω πως είναι δύσκολο να ξεκολλήσουμε από το παρελθόν
    μας που τόσο βολεύει την "αριστερή μιζέρια" μας.
    Ξέρω επίσης πως η αναζήτηση καινούργιων, σύγχρονων
    απαντήσεων φαντάζει "υπεραισιόδοξη",
    ίσως και "γραφική" , αυτό όμως δεν αφαιρεί
    τίποτα από το γεγονός πως αυτή η αναζήτηση
    είναι η μόνη αριστερή άποψη.
    Σου επισυνάπτω δύο πρόσφατα σχετικά κείμενά μου,
    "ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
    ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ
    ΣΚΛΗΡΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ" (www.monthlyrevew.gr kai http://www.infonewhumanism.blogspot.com)και
    "ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ή ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΟΙΝΩΙΑ?" (http://www.infonewhumanism.blogspot.com και ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΣ, τεύχος 8/ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2009),
    για ενημέρωση και γιατί όχι και για αριστερό διάλογο.
    Να είσαι καλά
    Κώστας Λάμπος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΣΟ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΙΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

    Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΕΥΝΟΥΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

    ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ

    ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝ ΟΤΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΗΤΑΝ Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

    ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΥΘΕΡΟΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΒΑΘΕΙΑ ΤΑΞΙΚΟΣ

    Ο ΛΕΝΙΝ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ ΥΛΙΣΜΟ ΟΔΗΓΗΣΕ ΕΝΑ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΑΣΗ , ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΤΛΕΣΜΑ....

    ΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΕΙ Η ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΦΕΥΡΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΝΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, ΚΡΑΤΩΝ , ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

    ΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΕΙ Η ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΖΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

    Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ Η ΜΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΤΗΝΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΥΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

    Ο ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ , Ο ΠΑΜΠΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΝ ΣΕ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΟΥΝ ΤΟ ΘΕΜΑ

    ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ, ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
    "... Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΕΡΠΑΤΑΝ ΜΕ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ" [ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΑΙΧΤΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΤΟΝ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΣΚΑΡΙΜΠΑ][...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΓΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ
    ΜΕΡΟΣ Α΄

    Αφιερώνεται στην καθηγητρια με το πτυχίο Αμερικάνικού Κέντρου Ελευθέρων Σπουδών που σήμερα παριστάνει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Θ.Δ

    Αφιερώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ που την υπερασπίζεται

    Στην πυρά και ο Δεσποτόπουλος μετά τον Θεοδωράκη

    Το παρακάτω κείμενο του μεγαλύτερου εν ζωή Έλληνα φιλοσόφου δημοσίευσε η Καθημερινή ως επιστολή αναγνώστη!

    Κωνσταντίνου Δεσποτοπουλου - Ακαδημαϊκού - πρώην υπουργoύ Παιδείας

    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_28/01/2010_388518

    Κύριε διευθυντά

    Παλλάδιο ηθικό των Ελλήνων της γενεάς μου, η επί αιώνες πολλούς παρουσία του ελληνικού έθνους στην ιστορία της ανθρωπότητας, από τους προ Χριστού χρόνους έως την εποχή μας και με συμβολή μεγαλουργό κάποτε, αμφισβητείται και πάλι, από Ελληνες τώρα μάλιστα, και χαρακτηρίζεται έωλο θεώρημα, γέννημα του ελληνικού ρομαντισμού του ΙΘ΄ αιώνα είτε κατασκεύασμα ιδεολογικό της εκπαιδευτικής πολιτικής του νεοσύστατου κράτους.

    Δεν κατονομάζω πρόσωπα, εφόσον αδυνατώ να τα επαινέσω. Δεν ανέχομαι όμως την οικτρή αυτή απάρνηση της ιστορικής αλήθειας, συνοδευμένη, άλλωστε, και από την αξίωση να εισαχθεί στα διδακτικά βιβλία της Ιστορίας.

    Επικαλούμαι, λοιπόν, τα εξής προς τους διδασκάλους της Ιστορίας ή και προς το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο:

    1. Ο φιλόσοφος Πλήθων, στον 15ο αιώνα, είχε ζητήσει, πριν από την Αλωση, ο τελευταίος αυτοκράτωρ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, να ανακηρυχθεί Βασιλεύς των Ελλήνων, ώστε και να συμμορφωθεί προς την ιστορική τότε πραγματικότητα.

    2. Ο πρώτος μετά την Αλωση Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, απευθυνόμενος στους μοναχούς της Πάτμου, τονίζει προς αυτούς ότι με την περίσωση των ευρισκομένων στη Μονή χειρογράφων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας συμβάλλουν στην επιβίωση του υπόδουλου Γένους.

    3. Ο Ιανός Λάσκαρις και άλλοι Ελληνες λόγιοι στην Ιταλία, πολύ πριν από τον 19ο αιώνα, όχι μόνο διδάσκουν τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και με αμείωτο ζήλο επιδιώκουν να προκαλέσουν πολεμική επιχείρηση των Δυτικοευρωπαίων για την απελευθέρωση των συγχρόνων τους Ελλήνων.

    4. Στον 17ο αιώνα, ο Ελληνας Επίσκοπος Βελιγραδίου έγραφε για τον σύγχρονό του φιλόσοφο Θεόφιλον Κορυδαλλέα ότι δεν υστερεί όχι μόνο των διάσημων τότε φιλοσόφων της Ιταλίας, αλλά και των ημετέρων φιλοσόφων της αρχαίας εποχής.

    5. Ο μέγας ζωγράφος Θεοτοκόπουλος, στον 17ο αιώνα, ονομάζεται για τους Ευρωπαίους «Ελ Γκρέκο», ο Ελληνας με όσα ένδοξα υποβάλλει τότε η λέξη αυτή, ενώ και υπενθύμιζε την ύπαρξη του Γένους των Ελλήνων, μεγαλουργού άλλοτε και υπόδουλου τότε.

    6. Αλλά και στον 18ο αιώνα, Ελληνες έμποροι και λόγιοι, που ζούσαν και δρούσαν στις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στη σημερινή Ρουμανία, διατηρούσαν ακμαίο το ελληνικό φρόνημά τους, μάλιστα ήκμαζαν τότε οι «Αδελφότητες» Ελλήνων στην Ιταλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

    7. Ο Διονύσιος Σολωμός, στον Υμνον εις την Ελευθερίαν, γραμμένον πριν να υπάρξει ακόμη ελληνικό ανεξάρτητο κράτος, όχι λοιπόν ως φερέφωνο της εκπαιδευτικής πολιτικής του, αναφέρεται σε «περασμένα μεγαλεία» και χαρακτηρίζει «σαν πρώτα αντρειωμένη» την ελευθερία, δηλαδή εμπνέεται από την ιστορική διάρκεια του ελληνικού έθνους.

    8. Ο φιλελληνισμός, το υπέροχο αυτό κίνημα των ηθικά αισθαντικών Ευρωπαίων και Αμερικανών, εξηγείται μόνο από την πεποίθησή των ότι ένα μεγαλουργό στους αρχαίους χρόνους έθνος έχει εξεγερθεί για την απόσειση της επί αιώνες δουλείας του.

    9. Εκφραστικότατο είναι και ό,τι διακήρυξε ο ραδιοσταθμός της Μόσχας τον Νοέμβριο του 1940: Οι Ελληνες στην Πίνδο έγραψαν νέον Μαραθώνα. Και ο ρωσικός φιλελληνισμός υπάρχει έντονος ήδη από τον δέκατο όγδοο αιώνα.

    10. Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η συγκινητική αντοχή του ελληνικού φρονήματος συμπαγών ελληνικών πληθυσμών υπό εξουσία τουρκική επί αιώνες σε περιοχές των εσχατιών της Μικράς Ασίας και ιδιαίτερα του Πόντου, όπου η τοπική ελληνική γλώσσα διατήρησε χαρακτηριστικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής πολύ έκδηλα.

    Συνεχίζεται….. […]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΓΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ
    ΜΕΡΟΣ Β΄

    Η διαχρονική συνέχεια του ελληνικού έθνους, λοιπόν, είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του «ελληνικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα», προς ιδεολογική στήριξη «εθνικών επεκτατισμών», όπως επιπόλαια γράφεται σε πρόσφατο δημοσίευμα. Στον 19ο αιώνα συζητήθηκε απλώς η «διαχρονική συνέχεια του ελληνικού έθνους» με αφορμή την αμφισβήτησή της από μη Ελληνες. Πριν δεν συζητούσαν γι’ αυτήν, καθώς δεν συζητεί κανείς για τα δεδομένα και αυτονόητα.

    Οι πολέμιοι της ιστορικής αλήθειας για την αδιάκοπη επί αιώνες πολλούς ύπαρξη του ελληνικού έθνους δεν επιτρέπεται να συγχέουν τη λεγόμενη συχνά «προγονοπληξία» με τη νηφάλια επίγνωση από τους σημερινούς Ελληνες των αρχαιότατων εθνικών τίτλων τους, εμπνευστική μάλλον προς εθνική αξιοπρέπεια ή και υποκινητική σε προσπάθεια για ιστορική μεγαλουργία. Στους αρχαίους Ελληνες διάχυτη κατά Ηρόδοτον ήταν η πίστη ότι «απεκρίθη εκ παλαιτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν, εόν και δεξιώτερον και ηλιθίου ευηθείης απηλλαγμένον μάλλον». Η πίστη αυτή όμως δεν τους εμπόδισε να μεγαλουργήσουν.


    [ΣΧΟΛΙΟ: Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ]
    Αφιερώνεται στην καθηγήτρια με το πτυχίου Αμερικάνικού Κέντρου Ελευθέρων Σπουδών που σήμερα παριστάνει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Θ.Δ

    Αφιερώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ που την υπερασπίζεται

    Στην πυρά και ο Δεσποτόπουλος μετά τον Θεοδωράκη

    Εμείς του Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ είμαστε μαζί τους πιστοί στα οράματα και τις θεωρητικές προσεγγίσεις του καθηγητή Ανδρέα Γ. Παπανδρεόυ
    Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
    ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ
    ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΝΕΟΑΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ

    ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ [...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.