Πούτιν, Αραφάτ και Σχέδιο Ανάν

Σε εκ πρώτης όψεως αλλοπρόσαλλη (και απαράδεκτη) δήλωση προέβη ο Πρωθυπουργός Πούτιν στην ‘Αγκυρα, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν. Αλλοπρόσαλλη, γιατί το σχέδιο δεν υπάρχει επισήμως. Η Ρωσία έβαλε δύο βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας το 2004 για να μην υιοθετηθεί. Μερίδα τουλάχιστον Ρώσων στρατηγικών αναλυτών (όχι βεβαίως το ισραηλινό και τουρκικό λόμπυ στη Μόσχα) εκτιμά ότι το σχέδιο εξυπηρετούσε αγγλοαμερικανικά συμφέροντα. (Εκτός αν προεξοφλούν ότι θα γίνει αποδεκτό και δεν έχει νόημα η αντίθεση γιατί, όπως είπε κάποτε ο Γάλλος Πρέσβης στη Λευκωσία, «δεν μπορούμε να είμαστε πιο Κύπριοι από τους Κύπριους»)

Στη διάρκεια συνάντησής του ο κ. Πούτιν διηγήθηκε την εξής ιστορία σε συνομιλητή του, που μας τη μετέφερε: «Ερχόταν ο Αραφάτ για βοήθεια κάθε φορά που ζοριζόταν. Μια φορά τούπα. Γιασέρ, πας στους Αμερικανούς για πρωτοβουλίες και όλα τα άλλα, έρχεσαι σε μένα μόνο όταν στραβώσουν τα πράγματα».

Οι Ρώσοι εξεπλάγησαν όταν ο κ. Χριστόφιας φάνηκε να στηρίζεται κυρίως στη Βρετανία για το κυπριακό, υπογράφοντας μνημόνιο με τον Γκόρντον Μπράουν που εγγυάται τις βρετανικές βάσεις. ‘Οταν ο Χριστόφιας πήγε στη Μόσχα, ο Πούτιν δεν τον συνάντησε, επικαλούμενος ασήμαντους λόγους. Ρώσοι και Γάλλοι δεν το εκδηλώνουν δημόσια, αλλά αισθάνονται παραμερισμένοι στο κυπριακό, «καπελωμένοι» από το Λονδίνο.

Η δήλωση Πούτιν συνιστά πιθανώς «χάρη» προς τον Ερντογάν. Προηγήθηκε αντίστοιχη δήλωση του προεδρεύοντος του Συμβουλίου της ΕΕ, επικεφαλής του φιλοτουρκικού, ατλαντικού λόμπυ Καρλ Μπιλντ, που απέδωσε στους Ελληνοκύπριους την ευθύνη παραμονής του τουρκικού στρατού λόγω του 2004 (και στην Ελλάδα την ευθύνη της τουρκικής εισβολής το 1974!). Οι δηλώσεις αυτές αποκαλύπτουν ένα από τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιηθούν ίσως τον Δεκέμβριο στην αξιολόγηση της Τουρκίας. Φταίνε οι Ελληνοκύπριοι που απέρριψαν το σχέδιο, έστω και αν, θεωρητικά τουλάχιστον, στα δημοψηφίσματα ο λαός έχει δικαίωμα να ψηφίσει ότι νομίζει, αλλοιώς γιατί να γίνονται; Το ίδιο το σχέδιο Ανάν αναφέρει ρητά ότι θεωρείται άκυρο και μηδέτοποτε γενόμενο εφόσον καταψηφισθεί, δηλαδή δεν παράγει νομικές συνέπειες. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις της Κύπρου δεν υπερασπίζονται πολιτικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που μπορεί να αρέσει ή όχι, πρέπει όμως να γίνεται ουσιαστικά σεβαστό στις δημοκρατίες. Ουδεμία απάντηση στον κ. Πούτιν, ψελίσματα για τον κ. Μπιλντ από Λευκωσία-Αθήνα, ενώ δεν υπάρχουν ούτε δύο σελίδες στα αγγλικά να εξηγούν με καταληπτό τρόπο τους λόγους απόρριψης του σχεδίου, όπως και τι συνέβη το 1974! ‘Ετσι οργανώνονται οι ήττες.