Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Δραματική 'Εκκληση του Μίκη Θεοδωράκη

Nα υπερασπιστούμε το ‘Όχι του ελληνικού λαού!

Να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τη δημοκρατία!



Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.



Αυτό το ‘Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων ‘Όχι της ιστορίας μας, όπως τα ‘Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.



Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το ‘Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. ‘Όλα τα ελληνικά κρατικά όργανα  και τα ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).



Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό νομικό,  πολιτικό και οικονομικό θέμα. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική κοινωνία.



Είναι επιπλέον ο μόνος δρόμος για να εξασφαλισθεί η ηθική και υλική μας επιβίωση, για να επιζήσει η Ελλάδα ως κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική ταυτότητα. Τα τελευταία πέντε χρόνια αποδείχθηκε, με τον πιο απόλυτο και τραγικό τρόπο, ότι τα προγράμματα αυτά, που επιβλήθηκαν από την Τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ)  στον ελληνικό λαό (με τη συγκατάθεση ελληνικών κυβερνήσεων που παραβίασαν μαζικά το Σύνταγμα, την βούληση των εκλογέων, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο), δεν οδήγησαν παρά στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που σημειώθηκε στην Ευρώπη μετά το 1945. Είναι προγράμματα δολοφονίας της χώρας μας!



Η συνέχιση του προγράμματος αυτού επί μιας χώρας που έχει ήδη υποστεί πρωτοφανή καταστροφή θα την οδηγήσει σε πλήρη αποσύνθεση και διάλυση σε όλα τα επίπεδα. Ούτε άλλωστε αυτοί που ψήφισαν στη Βουλή τα απάνθρωπα μέτρα που επιβάλλει η τελευταία, έκδηλα παράνομη και αντισυνταγματική «συμφωνία», δεν επικαλέστηκαν πειστικά κάποιο πλεονέκτημά της. Το μόνο τους επιχείρημα είναι «δεν έχουμε άλλη λύση, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, να παραδοθούμε». Ουσιαστικά, μας ζητάνε να αυτοκτονήσουμε ως χώρα και ως λαός.



Ο ελληνικός λαός, όλοι οι ‘Ελληνες πολίτες και η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησαν εμβρόντητοι όσα συνέβησαν μετά το δημοψήφισμα. Ακόμα και σήμερα το μυαλό του ανθρώπου δυσκολεύεται να καταλάβει πως, μια κυβέρνηση που ζήτησε και πήρε, μια συντριπτική εντολή αντίστασης από τον ελληνικό λαό άρχισε, ουσιαστικά μόλις έκλεισαν οι κάλπες, να ενεργεί ωσάν να είχε κερδίσει το Ναι. Δυσκολεύεται να καταλάβει πως, πέντε μέρες αργότερα, και χωρίς να έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου, συνομολόγησε με εξευτελιστικές διαδικασίες, μια ταπεινωτική και καταστροφική για την Ελλάδα «συμφωνία». Μια «συμφωνία» που δεν τόλμησε να υποβάλλει στη Βουλή για κύρωση, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά υπέβαλε για ψήφιση, όπως έκανε και τον Μάη του 2010 η τότε κυβέρνηση, ένα νομοσχέδιο που βάφτισε «συμφωνία», όπως τότε το βάφτισαν «Μνημόνιο». Ο εξευτελισμός της Ελλάδας και του Συντάγματος ολοκληρώθηκε συμβολικά με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του νόμου με τα μέτρα, που ψήφισε η Βουλή, με τοποθετημένο πάνω από τον νόμο και από το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας ανυπόγραφου, χωρίς να έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, του κειμένου της «συμφωνίας στα αγγλικά και ελληνικά», δίκην πίνακα εντολών ανώτερης εξουσίας.



Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να εξηγήσει τις οβιδιακές της μεταμορφώσεις, η κυβέρνηση έγινε τώρα ο κύριος προπαγανδιστής όλων των επιχειρημάτων του Ναι. Ενσταλλάσει η ίδια τον φόβο και τον πανικό στους ‘Ελληνες πολίτες. ’Εβαλε το κύρος που της έδωσε η προηγούμενη, αντιμνημονιακή στάση της, αλλά και το κύρος μιας αριστεράς, που έδωσε στο παρελθόν ηρωϊκούς αγώνες, στην υπηρεσία δυνάμεων που θέλουν να διαλύσουν το ηθικό του ελληνικού λαού, να τον πείσουν ότι το κράτος του είναι τελείως ανίσχυρο, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να παραδώσει αμαχητί την εθνική και λαϊκή κυριαρχία του στους Πιστωτές και να ελπίσει στο έλεός τους. ‘Ελεος που, όπως έμαθαν οι ‘Ελληνες, με τίμημα τη διάλυση της χώρας μας την τελευταία πενταετία, δεν υπάρχει καν.



Αυτά που λέει σήμερα η κυβέρνηση, τα έλεγαν πριν το δημοψήφισμα οι χρεωκοπημένοι πολιτικοί και τα κόμματα που φέρουν την ιστορική ευθύνη της διάλυσης και υποδούλωσης της Ελλάδας. Οι ‘Ελληνες τα αγνόησαν, δίνοντας στην κυβέρνησή τους το ‘Όχι που ζήτησε, αλλά δεν ξέρουμε αν ήθελε. Το να επαναλαμβάνει όμως, ο ίδιος ο «αρχηγός» των αντιμνημονιακών τέτοια επιχειρήματα, γεμίζει φόβο, αμφιβολίες και σύγχυση την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Στα άμεσα, υλικά και αντικειμενικά αποτελέσματα της συνθηκολόγησης, προστίθεται η ηθική αποσύνθεση του έθνους, η κατάρρευση του ηθικού, της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησής του!



Λέει βέβαια ο Πρωθυπουργός, όπως και οι προκάτοχοί του: «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Αυτό δεν είναι αλήθεια. Θα ήταν αξιόπιστο ένα τέτοιο επιχείρημα, μόνο αν στη μάχη για την υπεράσπιση της κυριαρχίας της πατρίδας του, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είχε χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διέθετε η Ελλάδα, όπλα που δεν χρησιμοποίησε και επιμελώς απέκρυψε. ‘Όταν έχεις λαό αποφασισμένο πίσω σου, πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση! Και πάντως, ο πρώτος υπεύθυνος και αρμόδιος να οργανώσει την άμυνα του κράτους και του λαού μας που δέχονται επίθεση και πόλεμο - και επίθεση και πόλεμο δέχονται οι ‘Ελληνες και το κράτος τους εδώ και πέντε χρόνια- είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Αυτοί πρέπει να ενθαρρύνουν, όχι να πανικοβάλλουν. Να βάλουν στην υπηρεσία του απειλούμενου κράτους και λαού όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Και όχι βέβαια να διατάσσουν έμφοβοι αποστρατεία του λαού και του κράτους τη στιγμή της εχθρικής επίθεσης!



Γιατί άλλωστε επί δυόμισυ χρόνια, από τις εκλογές του 2012 μέχρι τις εκλογές του 2015, ο Πρωθυπουργός και τα κόμματα που κυβερνούν δεν προετοιμάστηκαν για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με τους πιστωτές; Γιατί δεν το έκαναν ούτε όταν φάνηκε καθαρά ότι δεν επρόκειτο να προκύψει τίποτα από τις διαπραγματεύσεις; Γιατί ξόδεψαν τα κρατικά αποθεματικά για να διατηρήσουν πέντε μήνες μια παρωδία «διαπραγματεύσεων»; Γιατί παραπλανούσαν και καθησύχαζαν τον ελληνικό λαό πριν και μετά τις εκλογές, αντί να τον προετοιμάζουν; Γιατί, όχι μόνο δεν αναζήτησαν χρηματοδοτική βοήθεια διεθνώς, εκτός ΕΕ, αλλά και την απέκλεισαν με επανειλημμένες δηλώσεις τους; Ποιών τις διαβεβαιώσεις αφρόνως εμπιστεύτηκαν; Για ποιον ακριβώς λόγο ευχαριστούν τώρα τις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αμείλικτα ερωτήματα που τους θέτει ο Λαός και η Ιστορία.



Καλούμε τον ελληνικό λαό, αυτές τις τραγικές στιγμές της ιστορίας μας, να μη το βάλει κάτω, να διατηρήσει το θάρρος και την ευθυκρισία του. Να μην επιτρέψει να του σπάσουν ξανά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη του στις αστείρευτες, ιστορικά αποδεδειγμένες δυνάμεις του. Να μη λυγίσει.



Οι πατεράδες και οι μανάδες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας έζησαν τη γερμανική κατοχή. ‘Εζησαν την πείνα του 1941. Επιβίωσαν όμως, αντιστάθηκαν και νίκησαν τον κατακτητή. ‘Ετσι θα γίνει και τώρα.



Καλούμε τους ‘Ελληνες πολίτες να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια, την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.  Να συνδράμουμε πρώτα από όλα αυτούς που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια τους, ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, τα φάρμακα που χρειάζονται!



Καλούμε τους ‘Ελληνες πολίτες να βάλουν πλάτη για να μη διαλυθούν, από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές λειτουργίες της κοινωνίας και του κράτους.



Τους καλούμε να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Αυτή η χώρα είναι δική μας. Δεν θα την παραδώσουμε.



Καλούμε τον ελληνικό λαό να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο εθνικό και λαϊκό καθήκον σήμερα από τη διακοπή του συνολικού δανειακού προγράμματος καταστροφής και υποδούλωσης της χώρας. Είναι προτιμότερο η διακοπή αυτή να γίνει συμφωνημένα, από κοινού με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Αν δεν μπορεί όμως να γίνει έτσι, πρέπει να γίνει μονομερώς. Δεν έχουμε άλλο  δρόμο για να σωθούμε, ούτε την πολυτέλεια για καινούριες αυταπάτες! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σωθεί η Ελλάδα από ολοκληρωτική καταστροφή, να σωθεί με δυνάμεις ικανές να κρατήσουν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και τον πολυτιμότερο θησαυρό που έχει, το ζωντανό κεφάλαιο των νέων, που χάνεται σήμερα στον δρόμο της μετανάστευσης.



Για να μπορέσει να γίνει αυτό, χρειάζεται η καθολική κινητοποίηση του ελληνικού λαού, χωρίς ιδιοτέλειες, μικροκομματισμούς, εύκολα συνθήματα και καιροσκοπισμούς. Χρειάζεται η  αναζήτηση ερεισμάτων και συμμαχιών σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, χωρίς αποκλεισμούς. Χρειάζεται θάρρος, ανιδιοτέλεια και σοβαρότητα. Καταστραφήκαμε από τα εύκολα συνθήματα, τους πολιτικαντισμούς, τις κραυγές χωρίς περιεχόμενο, τους τυχοδιώκτες, την καιροσκοπική εκμετάλλευση της τραγωδίας του λαού μας. Χρειαζόμαστε επιστημονικά άρτια επεξεργασία των εναλλακτικών, πλατιά και σοβαρή συζήτηση στην ελληνική κοινωνία και στους ‘Ελληνες του εξωτερικού για τις λύσεις που έχουμε και το που πάμε ως έθνος.



Ο Δαυίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ. Αλλά πρέπει να είναι πιο σοβαρός, πειθαρχημένος και έξυπνος από τον Γολιάθ. Σήμερα, ο ελληνικός λαός πληρώνει πανάκριβο, τεράστιο τίμημα, όπως και τόσες άλλες φορές στην ιστορία του, γιατί οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις και τα δύο κόμματα που κυβερνούν, ακριβώς γιατί επαγγέλθηκαν τη διακοπή της μνημονιακής πορείας, δεν έπραξαν το καθήκον τους, δεν προετοιμάστηκαν και δεν προετοίμασαν το λαό, κινήθηκαν συχνά με πνεύμα καιροσκοπισμού και μικροκομματισμού, εμπιστεύτηκαν διαβεβαιώσεις και συμβουλές ξένων, που σε όλη την ιστορική διαδρομή μας απέδειξαν ότι δεν είναι φίλοι μας.



Η πατρίδα μας δεν κινδύνευσε όταν ο λαός, ενωμένος σε μια γροθιά, αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία και την προκοπή του. Κινδύνευσε πάντα και καταστράφηκε συχνά, όταν οι δυνάμεις της ξένης εξάρτησης πήραν το πάνω χέρι.



Καλούμε ιδιαίτερα τα κοινωνικά στρώματα που κατάφεραν, μέσα στον καιρό της κρίσης, να διατηρήσουν παρόλα αυτά κάποιες καταθέσεις και κάποια εχέγγυα υλικής άνεσης και ασφάλειας, να συνειδητοποιήσουν ότι παίζουν με τον φόβο τους για το τι μπορεί να σημαίνει μια σύγκρουση, αλλά δεν τους λένε τι θα συμβεί αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία της χώρας. Σίγουρα, κάθε άμυνα, κάθε αντίσταση, κάθε αγώνας είναι σύγκρουση με τις ισχυρότερες δυνάμεις της καταστροφής και της υποδούλωσης. Σίγουρα, κάθε σύγκρουση έχει κινδύνους για τους αγωνιστές. ‘Ερχονται όμως στη ιστορία στιγμές που η σύγκρουση γίνεται  απαραίτητη για να σωθεί η πατρίδα, ο λαός, ο πολιτισμός του και οι επόμενες γενηές. Για να σωθεί η αξία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Σε κάθε αγνό αγώνα, οι αγωνιστές κλείνουν τα αυτιά τους και στους ευχάριστους και στους τρομοκρατικούς ήχους των σειρήνων του κατακτητή.



‘Ένα από τα πιο απάνθρωπα όπλα που χρησιμοποιούν σήμερα οι κάθε είδους κατακτητές είναι η «συντεταγμένη χρεωκοπία», που συνήθως ψευδεπίγραφα ονομάζεται «βοήθεια αλληλεγγύης». Είναι από τα πιο απάνθρωπα όπλα, γιατί εξαρθρώνει ολοκληρωτικά ένα λαό και τις επόμενες γενηές του. Το όπλο αυτό, που χρησιμοποιούν κατά του ελληνικού λαού από το 2010, οδηγεί στον πλήρη αφανισμό της Ελλάδας ως εθνικού κράτους, ως κοινωνίας, ως ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας, μαζί με τις επόμενες γενηές της. Αυτή τη χρεοκοπία μας έχουν επιβάλλει σήμερα, αυτήν έχουμε και αυτή συμφώνησε η σημερινή μας πολιτική ηγεσία με τους δανειστές μας να συνεχίσουν και να διαιωνίσουν. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να το επιτρέψει.



Αν οι πιστωτές νικήσουν, θα τα πάρουν όλα κι από αυτούς που σήμερα κάτι διαθέτουν. Η Κυρία Μέρκελ μόνο τον θεσμό της δουλείας δεν έχει δοκιμάσει να εφαρμόσει στη χώρα μας. Ίσως βέβαια κι αυτό έγινε γιατί πέτυχε να επιβάλλει τα «ισοδύναμά» του. ‘Οσοι διαθέτουν ακόμα κάτι από τις οικονομίες και τον ιδρώτα τους, όσοι ‘Ελληνες έχουν επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες ή μεγάλες, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα φύγουν από τα ελληνικά χέρια τους, ότι σκοπός των δανειστών είναι να περάσουν αυτές και ολόκληρη η αγορά στα χέρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του κερδοσκοπικού χρηματιστικού κεφαλαίου.



Η επιβολή αυτής της συμφωνίας και μάλιστα η εφαρμογή της από μια κυβέρνηση που μιλά στο όνομα της αριστεράς, συνιστά πλήρη κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού, στην πιο ακραία του μορφή. Συνιστά ολοσχερή κατάργηση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, απαξίωση των ήδη πληγέντων μεσαίων στρωμάτων, καταστροφή αγροτών και ανέργων.



Η προστασία του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η κοινωνική και οικονομική αναδιανομή δεν είναι μια πολυτέλεια. Είναι η πιο απόλυτη, η πιο ζωτική προϋπόθεση για τη σωτηρία της πατρίδας. Το έθνος, η πατρίδα  δεν είναι αφηρημένες έννοιες, ταυτίζονται με τον ζωντανό, υπαρκτό ελληνικό λαό που μοχθεί και αγωνίζεται. Ούτε μπορεί να υπάρχει έθνος και πατρίδα χωρίς τον λαό και χωρίς την αξιοπρέπειά του. Ούτε φυσικά μπορεί να ταυτίζεται η Ελλάδα με μια ολιγαρχία, άρρηκτα συνδεδεμένη με ξένα συμφέροντα.



Η παράδοση της κρατικής κυριαρχίας στην ηγεσία της ευρωζώνης και το ΔΝΤ είναι ο τόπος συνάντησης της ντόπιας «ελίτ» με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Είναι το σχέδιο εκχώρησης της δημόσιας, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, του τραπεζικού τους συστήματος, των πρώτων κατοικιών τους, που ήδη αίρεται η προστασία τους, ακόμα και της γης των αγροτών στους δανειστές. Είναι το σχέδιο της πλήρους φτωχοποίησης, της εξαθλίωσης και του εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού.



Είμαστε βέβαιοι ότι το φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων θα νικήσουν τη βαθειά απογοήτευση και την αποθάρρυνση που είναι τόσο φυσικό να νοιώθουμε όλοι μας τώρα. Οι Πιστωτές είναι άλλωστε τόσο ανελέητοι, που δεν μας αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, ως άτομα και ως λαός.



Απευθυνόμαστε σε όλους τους λαούς του κόσμου και τους καλούμε να συνειδητοποιήσουν ότι ο δικός μας αγώνας είναι και δικός τους. Να καταλάβουν το είδος των δυνάμεων που αντιμετωπίζουμε και που διάλεξαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο.



Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους Ευρωπαίους που συμπαραστάθηκαν στους ‘Ελληνες κατά τη διάρκεια της μαύρης περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας και τους ζητάμε να εμποδίσουν τώρα το πραξικόπημα που οργανώνουν οι κυβερνήσεις τους, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, για να επιβάλλουν τη δικτατορία των Πιστωτών στην Ελλάδα σήμερα, σε όλη την Ευρώπη αύριο!



Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και μετατρέπουν τώρα μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με «οικονομικούς βομβαρδισμούς», αν επικρατήσουν, θα καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπροστά στον νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι περισσότερο επικίνδυνο από τους ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του 1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε. Πρέπει να το κάνουμε τώρα.  Αύριο κινδυνεύει να είναι πολύ αργά για όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα.



Η Ελλάδα θα νικήσει, η Δημοκρατία θα νικήσει, η δημοκρατική Ευρώπη θα νικήσει!



Αθήνα, 29 Ιουλίου 2015



Μίκης Θεοδωράκης





Βένιος Αγγελόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Μαθηματικών, Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ



Γιώργος Βήχας, καρδιολόγος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και ιδρυτών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού



Κλεάνθης Γρίβας, ψυχίατρος



Κατερίνα Θανοπούλου, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ



Κώστας Καραϊσκος, εκδότης εφημερίδας «Αντιφωνητής» Θράκης



Γιώργος Κασιμάτης, ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών, ιδρυτικό μέλος και επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς ‘Ενωσης Συνταγματικού Δικαίου, πρώην νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Γ. Παπανδρέου



Παπα-Αντρέας Κεφαλογιάννης από τα Ανώγεια της Κρήτης



Στάθης Κουβελάκης, Καθηγητής, King’s College, Λονδίνο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ



Νίκος Κουτσού, Βουλευτής Αμμοχώστου, o ένας εκ των δύο Κυπρίων βουλευτών που αντιτάχθηκαν μέχρι τέλους στα Μνημόνια της Κύπρου



Μάριος Κρητικός, αντιπρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ



Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δημοσιογράφος και συγγραφέας, συντονιστής της «Πρωτοβουλίας των Δελφών», μέλος της συντακτικής επιτροπής της διεθνούς επιθεώρησης για την αυτοδιαχείριση «Utopie Critique» («Κριτική Ουτοπία»)



Λευτέρης Κωνσταντινίδης, στέλεχος του ΠΑΚ, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ



Δημήτρης Λαβδιώτης, οικονομολόγος, συγγραφέας, πρώην στέλεχος της κεντρικής τράπεζας του Καναδά



Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα



Γιώργος Μουστάκης, σκηνοθέτης



Δημήτρης Μπελλαντής, δικηγόρος, Δρ. Συνταγματικού Δικαίου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ



Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληγιάννη, οικονομολόγος, τρις εκλεγείσα Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσαλλονίκη, συνεργάτης του ΟΟΣΑ, τιμηθείσα επανειλημμένα από διεθνείς οργανισμούς για τη δουλειά της



Παναγιώτης Παντελίδης, οικονομολόγος-ερευνητής



Δημήτρης Πατέλης, αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πολυτεχνείο Κρήτης



Τζέιμς Πέτρας, Bartle ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας του Binghamton University της Νέας Υόρκης, πρώην σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Γ. Παπαδρέου, πρώην διευθυντής του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών, συνεργάτης μιας πλειάδας ηγετών και κινημάτων της Λατινικής Αμερικής



Ελένη Πορτάλιου, Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ



Στάθης, Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος



Θέμος Στοφορόπουλος, Πρέσβης   



Μιχάλης Στυλιανού, δημοσιογράφος, διευθυντής της ελληνικής εκπομπής της Κρατικής Γαλλικής Ραδιοφωνίας κατά τη διάρκεια της ελληνικής στρατιωτικής δικτατορίας



Γιάννης Σχίζας, συγγραφέας



Φώτης Τερζάκης, συγγραφέας



Βαγγέλης Τσεκούρας, δικηγόρος



Μαρία Φραγκιαδάκη, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας



Στάθης Χαμπίμπης, φυσικός




Mail επικοινωνίας με τους υπογράφοντες defend.democracy.in.Greece@gmail.com





Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Ισλάμ και Αριστερά Mahmoud Habashi: Η Δύση δημιούργησε το ισλαμικό κράτο



Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

Ο Mahmoud Habashi είναι ένας από τους γνωστότερους Αιγύπτιους διανοούμενους, με συμμετοχή σε όλους τους αγώνες της αιγυπτιακής κοινωνίας και ηγετικό στέλεχος της αιγυπτιακής αριστεράς. Αρχιτέκτονας και μηχανικός, σπούδασε στην Αίγυπτο και στη Γερμανία (όπου συμμετείχε στο μεγάλο φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του 1972).

Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος «Λαίκή Σοσιαλιστική Συμμαχία», συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος στην πρωτοβουλία δημιουργίας Σοσιαλιστικού Κόμματος και είναι αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Φόρουμ Εναλακτικών (WFA).

Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλάει για την κατάσταση στην Αίγυπτο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, το στρατηγικό μέλλον της Μεσογείου, τον ρόλο του Ισλάμ, το μέλλον της αραβικής αριστεράς.



Ποιά είναι η κατάσταστη στην Αίγυπτο;

Μπορώ να την περιγράψω με πολύ λίγα λόγια. Είναι η αποκατάσταση του παλιού καθεστώτος, του Μουμπάρακ, με έναν καλύτερο τρόπο από την οπτική της άρχουσας τάξης. Καλύτερος τρόπος από την οπτική αυτή σημαίνει λίγο πιο βιώσιμο καθεστώς από αυτό του Μουμπάρακ. Το καθεστώς του Μουμπάρακ ήταν πολύ διεφθαρμένο, με πολύ λίγες οικογένειες να ελέγχουν όλη την οικονομία της χώρας. Τώρα όμως, προσπαθούν να αποκαταστήσουν αυτό το καθεστώς με την ίδια τακτική μιας νεοφιλελέυθερης ατζέντας, όμως με λιγότερη διαφθορά, αλλά με τον ίδιο φιλελεύθερο τρόπο.

Δηλαδή ποιά ειναι η βασική διαφορά; Η λiγότερη διαφθορά και οτι ο Sisi είναι πιο νέος απο τον Μουμπάρακ;

Όχι. Η βασική διαφορά βρίσκεται στην στάση απένατι στο πολιτικό Ισλάμ, ειδικά τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, είναι όμως παρ’ όλα αυτά μια πολύ περίπλοκη κατάσταση, επειδή αυτή η άρχουσα τάξη αρνείται να κλείσει το κεφάλαιο του πολιτικου Ισλάμ, υποστηρίζεται από τους Σαουδάραβες και οι Σαουδάραβες υποστηρίζουν τους Σαλαφιστές.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι έχουμε νέο σύνταγμα, που προβλέπει ότι δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα βασισμένα στην θρησκεία, έχουν τους Σαλαφιστές που τους δίνουν πολύ μεγάλο χώρο στην   πολιτική σκηνή και αυτοί οι Σαλαφιστές υποστηρίζονται από τους Σαουδάραβες. Και οι Σαουδάραβες μπορώ να πώ οτι πάνω κάτω καθοδηγούν τις πολιτικές του Αιγυπτιακού καθεστώτος. Έτσι δεν επιτίθενται στουν Σαλαφιστές και οι Σαλαφιστές προσπαθούν να προσαρμοστούν, να έχουν όλο και περισσότερο χώρο στην πολιτική σκηνή. Νομίζω με την ελπίδα ότι θα επιστρέψουν με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους στο μέλλον.

Είναι σύμμαχοι με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους;

Ήταν σύμμαχοι όλη την προηγούμενη περίοδο. Τώρα όμως δημιουργούν μια απόσταση μεταξύ της δικής τους ιδεολογίας και αυτής των Αδερφών Μουσουλμάνων, που όμως στην ουσία δεν υπάρχει.

Αν όμως τελικά, μια μερίδα του πληθυσμού θέλει κόμματα με θρησκευτικές αναφορές,  όπως στη Γερμανία που υπάρχει το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, γιατί θα είναι αποτελεσματικό να απαγορευτούν με νόμο ή με το σύνταγμα τα θρησκευτικά κόμματα;

Δεν νομίζω ότι αυτή η σύγκριση είναι σωστή. Όλοι οι λεγόμενοι Χριστιανοδημοκράτες στην Ευρώπη είναι πάνω κάτω αστικά κόμματα που προσπαθούν να έχουν μια χριστιανική πινελιά σαν τμήμα της κουλτούρας τους. Όμως το πολιτικό Ισλάμ στις χώρες μας, είναι πραγματικοί φασίστες, παρόλο που δεν το δηλώνουν. Στην δομή τους όμως είναι φασίστες. Και οι Αιγύπτιοι το βλέπουν, ειδικά στις πόλεις. Βλέπουν ότι όλα αυτά που δηλώνουν είναι στάχτη στα μάτια και ότι στην πραγματικότητα έχουν μια τελείως διαφορετική ατζέντα.

Εννοείτε ότι είναι αυταρχικοί;

Όχι μόνο απολυταρχικοί. Αυταρχικό ήταν και το καθεστώς του Μουμπάρακ και το καθεστώς του SCAF, το στρατιωτικό συμβούλιο που επιβλήθηκε από τον στρατό. Και αγωνιστήκαμε ενάντια σε αυτό και ενάντια στον Μουμπάρακ για πολλές δεκαετίες, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως δεσποτισμός, τυραννία, κτλ. , ποτέ όμως δεν αναφέραμε τον φασισμό. Η βασική διαφορά μεταξύ του φασισμού και των άλλων μορφών δικτατορίας είναι η κακή χρήση της ιδεολογίας. Αυτό ακριβώς κάνουν και οι Αδερφοί Μουσολμάνοι. Επειδή χρησιμοποιούν την ιδεολογία του ότι έχουν το μοναδικό ορθό Ισλάμ, για να αναπτύξουν την δύναμή τους. Και όλες αυτές οι τρελές ιδεολογίες, σαν εργαλείο του φασισμού, σε ολόκληρο τον κόσμο και την ιστορία, μπορούν να ενεργοποιηθούν με τον φανατισμό και την βία.

Παρόλα αυτά οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι έχουν μια αρκετά σημαντική επιρροή στον Αιγυπτιακό πληθυσμό.

Όχι. Μπορεί να έχουν επιρροή το πολύ σε 10% του πληθυσμού και αυτό το 10% είναι πάντα στην επαρχία, σε αυτούς που ζούνε ακόμα σε μεσαιωνική κατάσταση και δεν έχουν φτάσει στον 21ο αιώνα. Και γι αυτό αυτοί μπορούν να επηρεαστούν από αυτή την αρχαϊκή ιδεολογία. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η σχέση τους με τις ΗΠΑ και την παγκόσμια ολιγαρχία, επειδή ουσιαστικά ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια των ΗΠΑ και με κάποια συμφωνία μεταξύ αυτών και της άρχουσας τάξης του καθεστώτος Μουμπάρακ.

Δεν είναι λίγο περίεργο το γεγονός οτι το Ισραήλ μοιάζει να προτιμά τον Σίσι απο τους Αδερφούς Μουσουλμάνους;

Όχι. Ακόμη και ο πρόεδρος του Ισραήλ έχει δηλώσει ότι ο Μουρσι ήταν ο μεγαλύτερος πρόεδρος μετά την Αιγυπτιακή επανάσταση. Στην πραγματικότητα ένα από τα κύρια λάθη του καθεστώτος των Αδερφών Μουσουλμάνων  στην διάρκεια ενός χρόνου διακυβέρνησης ήταν ότι ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια των Αμερικάνων και με την συμφωνία της άρχουσας τάξης. Αυτό δείχνει ένα είδος αντικειμενικής συμμαχίας.

Μα ήρθαν στην εξουσία κερδίζοντας τις εκλογές

Όχι. Απο πρίν. Οι εκλογές είναι απλώς το καθεστώς. Είναι το πώς θα βγεί προς τα έξω. Και αυτό δεν ήταν πολύ δύσκολο. Να ξεγελάσουν τελικά τους Αιγύπτιους και να τους φέρουν σε μια κατάσταση στην οποία  έχουν επιλογή μόνο μεταξύ του παλιού καθεστώτος του Μουμπάρακ και των Αδερφών Μουσουλμάνων. Αφού εξάλειψαν αυτούς που εκπροσωπούσαν τις επαναστατικές δυνάμεις. Αυτό δεν ήταν δύσκολο. Στην πραγματικότητα αυτοί που τους ψήφισαν, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι εκλογές ήταν τίμιες, το οποίο δεν ισχύει, ήταν λιγότεροι από το 15% του πληθυσμού. Και όλα αυτά τα μέλη της συμμαχίας ανακάλυψαν ότι οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι, αφού πήραν την εξουσία, αγνόησαν όλες τις συμφωνίες και ότι έχουν μόνο την δική τους ατζέντα. Και ένα από τα καθοριστικά λάθη τους ήταν ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ.  Έτσι δεν μπορούσαν παρά να αγνοήσουν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αγνόησαν τον λαό, αγνόησαν τις δυνάμεις του παλιού καθεστώτος και προχώρησαν, με την δική τους ατζέντα, να καταστρέψουν το ίδιο το κράτος.

Ένας Παλαιστίνιος δημοσιογράφος, μου είπε κάποια στιγμή ότι δεν μπορείς να κυβερνήσεις την Αίγυπτο με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, αλλα ούτε ενάντια σε αυτούς.

Όχι, δεν είναι αλήθεια. Γιατί στην πραγματικότητα ο Νάσερ κυβερνούσε το Αιγυπτιακό καθεστώς εναντίον τους.

Υπάρχει κάποια επιρροή των ιδεών του Νάσερ στο τωρινό καθεστώς, όπως λένε κάποιοι;

Προσπαθούν. Εννοώ οτι το τωρινό καθεστώς προσπαθεί να προβάλει την εικόνα του Νασερισμού, είναι όμως πολύ διαφορετικό. Μια απλή σύγκριση: Ο Νάσσερ εκπροσωπούσε την Αιγυπτιακή αστική τάξη ενάντια στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και αυτός ήταν ο λόγος της σύγκρουσης. Επειδή ο Νάσσερ έκανε ανεξάρτητη πολιτική, διεκδικώντας το δικαίωμα για την Αιγυπτιακή αστική τάξη να έχει, όχι μόνο την Αίγυπτο, αλλά ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο. Το οποίο μπορείς να πείς ηταν, κατά κάποιο τρόπο, μια επανάληψη της απόπειρας του Μωχάμεντ ‘Αλι. Αυτός ήταν ο λόγος που η δύση ήταν ενάντια στον Νάσσερ. Όχι επειδή ο Νάσσερ ήταν σοσιαλιστής. Όχι. Δεν ήταν. Ούτε μια μέρα της ζωής του.

Εκπροσωπούσε την Αιγυπτιακή αστική τάξη ή μήπως επίσης έπαιζε κάπως τον ρόλο του Βοναπάρτη;

Το ίδιο είναι. Σίγουρα τον ρόλο του Βοναπάρτη, όμως ο Βοναπάρτης εκπροσωπούσε κι αυτός την Γαλλική αστική τάξη. Δεν μπορείς όμως να συγκρίνεις αυτή την περίπτωση με το σημερινό αιγυπτιακό καθεστώς. Επειδή αυτό το καθεστώς δεν είναι διατεθειμένο, ούτε ικανό, να εκπροσωπήσει την Αιγυπτιακή αστική τάξη ενάντια στον διεθνή ιμπεριαλισμό. Κάνει τα ίδια όπως ο Μουμπάρακ και ο Σαντάτ και ο Μόρσι, απο την άποψη της νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Γι’αυτούς μόνο η αύξηση του κεφαλαίου σώζει την χώρα όχι η ανάπτυξη.





Πώς βλέπετε την προσέγγιση Αιγύπτου, Κύπρου και Ελλάδας;

Πολύ θετικά. Και για να συνεχίσω στο προηγούμενο, όταν προσπαθείς να δημιουργήσεις ενα νέο βιώσιμο καθεστώς, πρέπει να γιατρέψεις τα βασικά λάθη του καθεστώτος Μουμπάρακ. Και αυτά τα βασικά λάθη ήταν πως το καθεστός αυτό αγνόησε εντελώς την επιρροή της Αιγύπτου σε ολόκληρη την περιοχή. Αυτό σημαίνει  την επιρροή στην Αφρική, στη Μεσόγειο, στον Αραβικό κόσμο, κτλ. Και το καθεστώς του Σίσι προσπαθεί να την ανακτήσει. Να πεί “είμαστε εδώ, μία απο τις χώρες επηρροής. Όχι μόνο το Ιράνόχι μόνο η Τουρκία”.

Κάποιοι πιστέυουν οτι στην περίπτωση που η Ε.Ε. διαλυθεί ή κάποιες χώρες της νότιας Ευρώπης φύγουν απο αυτήν, μπορεί να δημιουργηθεί μια Μεσογειακή Ένωση, κάπως υπο την αιγίδα του Ισραήλ. Είναι πιθανό σενάριο?

Όχι. Όχι με τους Αιγύπτιους. Είναι αδύνατον. Επειδή η ιστορική μνήμη είναι ακόμα πολύ ζωντανή στην κοινωνία μας. Δεν ξεχάσαμε το παλαιστινιακό. Βέβαια το καθεστώς των Αδερφών Μουσουλμάνων έχει επηρεάσει πολύ αρνητικά την σχέση των Αιγυπτίων με το παλαιστινιακό. Ομώς η Χαμάς δεν είναι το παλαιστινιακό.

Ποιές είναι η σχέσεις τώρα μεταξύ Καϊρου και Χαμάς;

Οι χειρότερες.

Οι προοπτικές της Αριστεράς στην Μέση Ανατολή; Είδαμε ότι, μετά τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που ξεκίνησε δεκαπέντε χρόνια πριν, και είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης, μεταξύ άλλων, βλέπουμε ότι βασικά τα Ισλαμιστικά κινήματα και μάλιστα τα πολύ εξτρεμιστικά, σχεδόν «μεσαιωνικά», μερικές φορές με την βοήθεια και διάφορων υπηρεσιών από την Δύση, λέγεται και από  το Ισραήλ, έχουν καταφέρει να εκφράσουν αυτά την δυσαρέσκεια και τη αντίσταση του Αραβικού κόσμου.

Ναί. Ακούστε. Το βασικό ζήτημα είναι, υπάρχει ένα ρητό στα γερμανικά “Κοιτάζοντας τα δέντρα, χάνεται το δάσος”. Πρέπει να μπορείς να δεις το δάσος πρώτα. Η κύρια στρατηγική της δύσης από την έναρξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας είναι πώς να διαιρεί, πώς να τεμαχίζει αυτή την περιοχή ώστε να μην υπάρχει αντίσταση στο μέλλον. Έτσι ανακάλυψαν ότι υπάρχουν μόνο τρείς χώρες στην περιοχή που θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνες για τα γεωστρατηγικά σχέδια του Ιμπεριαλισμού. Αυτές οι τρείς χώρες είναι, όπως αναφέρθηκαν ήδη τη δεκαετία του 50 από τον Μπεν Γκουριόν, η Αίγυπτος, η Συρία και το Ιράκ. Μόνο. Έτσι η βασική στρατηγική είναι πώς να καταστρέψουν αυτές τις χώρες, πώς να τις τεμαχίσουν ώστε να μην είναι πια επικίνδυνες. Και το σχέδιο αυτό δούλεψε σε κάποιο βαθμό και αυτός είναι ακριβώς ο ρόλος των Αδερφών Μουσουλμάνων, το ότι δουλέψανε με τους Αμερικάνους σε αυτό το σχέδιο σχετικά με την Αίγυπτο. Επειδή το σχέδιο δούλεψε στο Ιράκ, και όπως φαίνεται επίσης στην Συρία, έπρεπε επίσης να δουλέψει και στην Αίγυπτό. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι το Αιγυπτιακό κράτος αρνήθηκε να καταστραφεί όπως τα άλλα. Και αυτός είναι ο μόνος λόγος για την σύγκρουση μεταξύ του νέου καθεστώτος, του Σίσι και της δύσης.


Υπάρχει τέτοια σύγκρουση;

Ναί. Αυτή η σύγκρουση όμως θα τροποποιηθεί τώρα που η Δύση προσπαθεί να υιοθετήσει μια νέα στάση.

Η  Ρωσία ή η Κίνα παίζουν κάποιον ρόλο στην Αίγυπτο;

Και οι δύο. Είναι μια προσπάθεια για να βρεθεί χώρος για ελιγμό. Με την επίσκεψη στην Ρωσία δύο φορές και με την προσπάθεια αναζωογόνησης των σχέσεων με την Κίνα και με τους BRICS γενικά κτλ. Όχι απλώς με επικέντρωση στις ΗΠΑ. Και αυτός ήταν επίσης ένας από τους λόγους για την σύγκρουση. ‘Οπως βλέπετε το Ιράκ είναι εκ των πραγμάτων σήμερα τρείς χώρες, η Συρία είναι, δεν ξέρω, σαν κράτος δεν υφίσταται πιά. Έτσι το μοναδικό κράτος που απομένει σε ολόκληρη την περιοχή είναι η Αίγυπτος.

Η σχέση μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων;

Τώρα, εξαιτίας αυτού το επαναστατικού κινήματος, οι Χριστιανοί έχουν όλο και περισσότερο χώρο στην πολιτική σκηνή, δεν κρύβονται πίσω από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως οι Ισλαμικές δυνάμεις που δεν έχουν ακόμα εκλείψει από την κοινωνία, προσπαθούν να δημιουργήσουν συγκρούσεις και προβλήματα. Και το καθεστώς δεν είναι αποφασιστικό σε αυτή την κατάσταση.

Η πρόγνωση σας για το «Ισλαμικό Κράτος»;

Νομίζω οτι το Ισλαμικό Κράτος δημιουργήθηκε απο την Δύση. Απο την αρχή. Όχι απλώς το Ισλαμικό κράτος. Έχουμε πολλούς, το Ισλαμικό κράτος είναι ο πιο δυνατός, αλλά έχουμε πολλούς λεγόμενους Ισλαμικούς στρατούς. Έχουν όλοι δημιουργηθεί από την Δύση για να εξυπηρετήσουν το ίδιο σχέδιο που ανέφερα. Για τον τεμαχισμό αυτών των χωρών. Αυτό που η Κοντολίζα Ράις ονόμασε, κατά τη διάρκεια επισκεψής της στην Αίγυπτο, δημιουργικό χάος.

Τωρα όμως λένε ότι θα διεξάγουν πόλεμο εναντίον του.

Όχι. Δεν νομίζω οτι είναι αλήθεια. Θα μπορούσαν να καταστρέψουν το Ισλαμικό Κράτος εαν ήθελαν. Δεν θέλουν όμως. Θέλουν την κατάσταση να παραμείνει ως έχει.

Το μέλλον της Συρίας και της Λιβύης;

Είναι το ίδιο, Συρία, Λιβύη, Υεμένη, το ίδιο σχέδιο τεμαχισμού. Να μην υπάρχουν πραγματικά εθνικά κράτη που μπορούν να κάνουν αντίσταση στο μέλλον. Λόγω της αφύπνισης των επαναστατικών δυνάμεων εκεί.

Πώς ορίζετε τις επαναστατικές δυνάμεις, επειδή εδώ βλέπουμε όλο και περισσότερες Ισλαμικές επαναστατικές δυνάμεις.

Όχι, δεν είναι Ισλαμικές. Δεν υπάρχουν αυτές οι λεγόμενες Ισλαμικές επαναστατικές δυνάμεις. Υπάρχουν επαναστατικές δυνάμεις και Ισλαμικές δυνάμεις, καθοδηγούμενες, χρηματοδοτούμενες, υποστηριζόμενες και δημιουργημένες από την Δύση. Αυτή είναι η μοναδική κατάσταση, και μπορεί να το παρατηρήσεις αυτό όχι απλώς στην Υεμένη, πρόσφατα, αλλά και στην Λιβύη. Οι δεύτερες εκλογές στην Λιβύη έφεραν μόνο τις κοσμικές (λαϊκές) δυνάμεις στην εξουσία και όλοι περίμεναν ένα πολύ καλό μέλλον για του Λίβυους. Όμως ξαφνικά, μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, ανακαλύψαμε αρκετούς Ισλαμικούς στρατούς, υποστηριζόμενους και δημιουργημένους από τους Σαουδάραβες και το Κατάρ, που είναι σε θέση να μποϋκοτάρουν αυτή την ανάπτυξη και να την αποτρέψουνμε νοθευμένες εκλογές κτλ. Αυτό δεν ήταν πλέον δυνατόν λόγω αυτών των μαχητών. Δημιουργήθηκαν και τοποθετήθηκαν σε αυτή την αρένα. Η ίδια κατάσταση στην Υεμένη. Δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση απλώς για να αποτρέψουν την ομαλή εξέλιξη προς ένα σταθερό κράτος.

Κρίνετε θετικό ή αρνητικό τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη;

 Αρνητικό. Δεν υπήρξε ποτέ θετική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Η επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας και των άλλων κρατών του Κόλπου, απλώς δημιουργεί Ισλαμιστές στρατιώτες, πολιτοφύλακες, στρατούς, και τους υποστηρίζει δίνοντας τους όπλα, χρήματα και τοποθετώντας τους εκεί όπου πρόκειται να δημιουργηθεί ένα κράτος ή να αποσταθεροποιηθεί. Όπως στην Λιβύη ή στην Υεμένη.

Υπάρχει προοπτική για την Αριστερά στην Μέση Ανατολή και ποια είναι η Αριστερά στην Μέση Ανατολή; Είναι δύσκολο και να κατανοηθεί ακόμα σήμερα η ιδέα της αριστεράς στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα και η απάντηση είναι ότι η Αριστερά χρειάζεται χρόνο. Επειδή αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι η αναδόμηση της Αριστεράς σε ολόκληρη την περιοχή μετά από τουλάχιστον μισό αιώνα έλλειψης κουλτούρας πολιτικής δραστηριοποίησης. Έτσι, η προσπάθεια να οικοδομηθούν πολιτικά κόμματα με επιρροή πάνω στους ανθρώπους, σε καταστάσεις που οι άνθρωποι δεν έχουν δουλέψει πολιτικά ή δραστηριοποιηθεί, παρά μόνο στο πλαίσιο μιας επανάστασης, ή καλύτερα εξέγερσης, η οποία έριξε και έδιωξε καθεστώτα, αυτό είναι διαφορετικό από το να δημιουργηθεί ένα κόμμα.


Ρώτησα μια φορά τον Αχμέντ Μπεν Μπέλα (σ.σ. επικεφαλής της αλγρίνικης επανάστασης και πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης Αλγερίας) γιατί οι Ισλαμιστές κερδίζουν. Μου απάντησε ότι όταν έγιναν οι σεισμοί στην Αλγερία, όλοι πήγαν εκεί, έβγαλαν λόγους, εξέφρασαν αλληλεγγύη.  Οι μόνοι που έμειναν εκεί, με τους σιεσμοπαθείς, και μερικοί σκοτώθηκαν στο δεύτερο μετασεισμικό κύμα, ήταν οι Ισλαμιστές.

Όχι δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο λογος. Μπορώ να το πω απλά. Ναι, έχουν υποστηρίξει τους φτωχούς για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό ξεκίνησε μετά το κίνημα του ΄72, στο οποίο με συνέλαβαν για πρώτη φορά. Εκείνη την εποχή ο Σαντάτ πάλευε ενάντια στoυς Μαρξιστές και τους Εθνικιστές και έδωσε πράσινο φώς, ελεύθερο χώρο, στους Ισλαμιστές. Και ήρθαν στην χώρα, μετά την εξορία απο τον Νάσσερ, άρχισαν να ανοικοδομούν την οργάνωση τους, δουλεύοντας με τον Σαντάτ και γέμισαν όλες τις τρύπες του λεγόμενου κοινωνικού δικτύου του κράτους. Επειδή αυτό «νεο-φιλελευθεροποιούσε» ολόκληρη την χώρα, έτσι η φτώχεια είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την χώρα. Η υποστήριξη των Αδερφών Μουσουλμάνων στους φτωχούς εκείνη την περίοδο δεν γινόταν με επιχειρήματα αλλά με λεφτά απο την Σαουδική Αραβία. Πολλά λεφτά. Έτσι κατόρθωσαν με αυτά τα χρήματα να καλύψουν όλες τις τρύπες στο δίκτυο της κοινωνικής υποστήριξης.


Η Χεζμπολά δεν είναι μια πετυχημένη συνταγή, στο Λίβανο;

Είναι το ίδιο. Έχει την υποστήριξη του Ιράν ώστε να μπορεί να δίνει στους φτωχούς αυτό που το κράτος θα έπρεπε να δίνει, αλλά απέτυχε. Ακριβώς ο ίδιος τρόπος με τον Σαντάτ. Έτσι, όταν κατάφεραν να χτίσουν νοσοκομεία και σχολεία και να υποστηρίξουν κόσμο με χρήματα, στις φτωχές περιοχές, ειδικά στην επαρχία, αυτό έγινε με την οικονομική δύναμη της Σαουδικής Αραβίας. Την περίοδο εκείνη η Αριστερά ήταν φτωχή. Πολύ φτωχή. Μοίραζε απλώς επιχειρήματα και σε αυτήν τη κατάσταση τα επιχειρήματα δεν είναι τα όπλα με τα οποία μπορείς να πολεμήσεις. Και με αυτά χτίσανε όλες αυτές τις βάσεις στην επαρχία.


ΑΠΕ-ΜΠΕ, 17.7.20215