ΜΕΤΑΞΥ ΔΑΝΤΗ ΚΑΙ ΚΑΦΚΑ

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΑ ΔΟΚΑΝΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ - ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

Είναι μόνο με πολύ μεγάλη θλίψη που διαπιστώνει κανείς την αδυναμία/απροθυμία των ποικίλων «ελίτ» σε Κύπρο-Ελλάδα να αντιληφθούν τι ακριβώς και γιατί συμβαίνει στις δύο χώρες και πως πρέπει να αντιμετωπισθεί. Κατάσταση που προκαλεί σύγχυση στον ελληνικό λαό, συμβάλλοντας στην κοινωνική, ηθική, ψυχολογική και εθνική αποσύνθεσή του. Αλλά και καθιστά αδύνατη την άμυνα έναντι του ακήρυκτου, μη συμβατικού, μη στρατιωτικού, αλλά πολύ πραγματικού πολέμου που δέχεται ο ίδιος, η δημοκρατία του, τα δύο κράτη του.

 

Είναι εξόχως λυπηρό να βλέπει κανείς το σύνολο σχεδόν του πολιτικού προσωπικού της Κύπρου και τον κυπριακό λαό να έχουν πιαστεί σε βαθύτατο ύπνο, μη αντιλαμβανόμενοι, ακόμα και σήμερα, τι ακριβώς συμβαίνει. Κι όμως, εδώ και πάνω από μια δεκαετία επιχειρήθηκε, με άλλη μέθοδο, η αρπαγή του κυπριακού κράτους, όχι από την Τουρκία, αλλά από την «Αυτοκρατορία». Οι Κύπριοι διέκριναν συνεχώς «τυριά» πίσω από διαδοχικές, κολοσσιαίες «φάκες» που στήθηκαν στο δρόμο τους, για τους φέρουν τελικά εδώ που τους έφεραν, όπως την προτροπή Αγγλοαμερικανών στους «κομμουνιστές» να ανατρέψουν τον Παπαδόπουλο, ή τις εύκολες υποσχέσεις για υποθαλάσσιους θησαυρούς και νέους συμμάχους, για την αξία των οποίων, ο γράφων τουλάχιστον, εγκαίρως προειδοποίησε. Ούτε καν από την ελλαδική μνημονιακή καταστροφή δεν έβγαλαν συμπέρασμα! Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.

 

Μιλάμε φυσικά για το τμήμα των «ελίτ» Ελλάδας-Κύπρου, που διατηρεί ακόμα κάποια ψήγματα πατριωτισμού, μια επαφή και αναφορά στο λαό και τη χώρα του,  κάποια ηθική και ιδεολογία. Δεν μιλάμε για το δυστυχώς συντριπτικότερο,  πάμπλουτο τμήμα τους, που συμπεριφέρεται σήμερα, περί τον Αναστασιάδη στη Λευκωσία, την «τρικομματική» στην Αθήνα, όπως οι ολιγαρχίες των ελληνικών και ελληνιστικών πόλεων κατά τη ρωμαϊκή κατάκτηση. Δεν μιλάμε για τους ανθρώπους του Χρήματος, του Νταβός, που διοικούν σήμερα Ελλάδα-Κύπρο για λογαριασμό των ξένων, με στήριγμα τη διαφθορά ενός τμήματος της κοινωνίας, την απελπισία και αδυναμία ενός άλλου, με κατ’ εξοχήν όπλο τους την παραπλάνηση και την αποθάρρυνση του λαού, την εξατομίκευση, την ιδιώτευση, την πολιτική (ιδίως τηλεοπτική) αποβλάκωση και αποεθνικοποίηση της ελληνικής νεολαίας.

 

Νέες Τάξεις στο Καθαρτήριο του Μνημονίου

 

Ζούμε σήμερα, λαός και «ελίτ», όλο και περισσότερο εντός εικονικότητος («virtuality») και όχι πραγματικότητος (reality). Ακούμε τα ραδιόφωνά μας να αναφέρονται δια μακρών σε τρεις νεκρούς μιας βόμβας στις ΗΠΑ, όχι όμως στους χιλιάδες αυτόχειρες, τα θύματα του Μνημονίου, δολοφονημένους από τις πολιτικές Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά. Οι παληές τάξεις που ξέραμε και αντιστοιχούσαν σε μια θέση σε ένα σύστημα που λειτουργούσε, μπαίνουν στο αποτρόπαιο «μίξερ»  του Μνημονίου που, όπως το Καθαρτήριο του Δάντη, θέλει να μας στριμώξει σε τρεις νέες βασικές τάξεις, προσδιορισμένες όλο και περισσότερο από τη θέση τους στη Δίνη του Θανάτου, μέσα σε ένα «κλίμα» που θυμίζει Κάφκα, ‘Οργουελ ή Ζαμιάτιν:

 

α) τους «υπάνθρωπους», κατεστραμμένους συμπολίτες μας που παραιτήθηκαν πια από τη διεκδίκηση της ανθρώπινης ιδιότητας,

 

β) τα «γαϊδούρια», όσους επιβιώνουν ακόμα προστατεύοντας όσο μπορούν τα λεφτά που τυχόν έχουν και ένα Εγώ όλο και φτωχότερο, καθώς το απαλλάσσουν βιαστικά από τα τελευταία ίχνη ανθρωπισμού, αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, συναισθηματικής και ηθικής νοημοσύνης, νομίζοντας ότι θα γλυτώσουν

 

γ) τα «καθάρματα», αυτούς που εκμεταλλεύονται και οργανώνουν την καταστροφή.

 

Μετά από τρία χρόνια Μνημονίου, η ελληνική οικονομία και το ελληνικό κράτος μοιάζουν κουφάρια, απομιμήσεις οικονομίας και κράτους, δέρμα ενός φιδιού που δεν υπάρχει πια. Τώρα, η Κύπρος κινδυνεύει να καταστραφεί πολύ πιο γρήγορα από την Ελλάδα.

 

 

Μη βιώσιμο χρέος: «ατομικό όπλο» του Χρήματος. Γιατί το Μνημόνιο θα καταστρέψει την Κύπρο

 

Ας υποθέσουμε ότι έχετε εισόδημα 2000 ευρώ που ανταποκρίνεται περίπου στις ανάγκες σας. Αν πληρώνετε 200 ή 300 ευρώ για αποπληρωμή δανείου, κανένα πρόβλημα. Αν πληρώνετε 1000 ευρώ τον μήνα, θα έχετε σοβαρά προβλήματα, αλλά μπορείτε ενδεχομένως να επιβιώσετε, πολύ φτωχότερος και πολύ στριμωγμένος. Αν πρέπει να πληρώνετε 3000 ευρώ τον μήνα και επιμένετε να τα πληρώνετε, τότε θα πουλήσετε ότι έχετε και δεν έχετε σε περιουσιακά στοιχεία, μετά το νεφρό σας, μετά θα βγάλετε την κόρη και τη γυναίκα σας στη Συγγρού. Την τελευταία επιλογή έκαναν για την Ελλάδα οι μνημονιακοί υπό τον έλεγχο των ξένων τον Μάιο του 2010 και επιβεβαιώνουν έκτοτε σε κάθε επίσκεψη της τρόικας.  

 

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα. ‘Εχετε τρία σπίτια και χρωστάτε την αξία ενός. Πουλάτε ένα από τα τρία, κάτι που δεν σας ευχαριστεί και δίνετε τα λεφτά στην τράπεζα. Αν όμως χρωστάτε τρία και έχετε ένα τι πρέπει να κάνετε; Να το πουλήσετε, να κρύψετε τα λεφτά και να πείτε στην τράπεζα «δεν έχω να σε πληρώσω. ‘Ελα αν θες να δούμε τι θα κάνουμε».

 

Αυτό σημαίνει μη βιώσιμο χρέος. Είναι η κλασική διαδικασία με την οποία οι τσιφλικάδες καταχρέωναν τους ακτήμονες, τους έπαιρναν τα χτήματα και τις κόρες και τους έκαναν δούλους. Κακώς η Ελλάδα έφτασε στη χρεωκοπία τον Μάιο του 2010, στην αδυναμία δηλαδή επαναχρηματοδότησης του χρέους της. Αυτή όμως είναι μια αντικειμενική κατάσταση, που δεν αλλάζει με τα λόγια. Από τη στιγμή που έφτασε έπρεπε να αναγνωρίσει την πραγματικότητα και να την αντιμετωπίσει ορθολογικά: να καλέσει τους πιστωτές σε διακανονισμό, ζητώντας νέα διευθέτηση. Αυτό για το οποίο περηφανεύονται Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς, ότι δηλαδή απέφυγαν τη χρεωκοπία, είναι ακριβώς το μείζον εθνικό έγκλημα το οποίο διέπραξαν. (1)

 

Μνημόνιο και Δανειακές δεν έκαναν μετά παρά να οργανώσουν όχι καν την «αποικία χρέους» που εγκαθιδρύθηκε έτσι, αλλά μια καταστρεφόμενη αποικία χρέους, μια κατά Σόρος «δίνη θανάτου» (2). Αύξαιναν διαρκώς το χρέος, την πτώση του ΑΕΠ και την ανεργία, εξασθενώντας τη χώρα και καταργώντας κοινωνικά δικαιώματα, μελλοντικές δυνατότητες (αποθεματικά), εγκαθιδρύοντας διαρκή μηχανισμό μεταφοράς περιουσίας και κρατικής κυριαρχίας, διαλύοντας την κοινωνική-εθνική συνοχή και την ιδέα τους ακόμα!

 

Γι’ αυτό η Κύπρος δεν πρέπει να δανειστεί για να «σώσει» τις ήδη νεκρές τράπεζές της. Δανειζόμενη θα καταργήσει το κράτος της, βασική προϋπόθεση επιβίωσης του πληθυσμού της, μετατρεπόμενη στο πρώτο «αεθνικό» «κράτος» της παγκοσμιοποίησης. Γι’ αυτό η Ελλάδα πρέπει να διακόψει το Μνημόνιο.

 

Προτού τα κάνουν αυτά, Ελλάδα και Κύπρος, και είναι πολύ κρίσιμο αυτό, οφείλουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα πολιτικά-θεσμικά όπλα που απορρέουν από την ιδιότητά τους ως μελών ευρωζώνης/ΕΕ, αλλά και να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια συμμαχιών με Ρωσία, Κίνα κ.α.. Δυστυχώς, η κυπριακή καταστροφή βρήκε, όπως ήδη σημειώσαμε, σε βαθύτατο ύπνο, πλήρη έλλειψη οποιασδήποτε κατανόησης/προετοιμασίας την Κύπρο, με τον Αναστασιάδη στη θέση Προέδρου!

 

Η κυπριακή τραγωδία είναι σκληρό μάθημα για όσους θέλουν ή αναγκαστούν να διακόψουν τα Μνημόνια στην Ελλάδα, τόσο οπαδούς του “plan A”, όσο και του “plan B”, που άλλωστε μόνο εν συνθέσει κάνουν νόημα. Δεν μπορείς να θέτεις τέτοιες επιδιώξεις, χωρίς σοβαρότατη προετοιμασία εγχώρια και διεθνή, χωρίς προγενέστερη πανευρωπαϊκή πολιτική-επικοινωνιακή αντεπίθεση, χωρίς πολύ σοβαρή νομική προετοιμασία, χωρίς διεθνείς «φίλους» που να μην αποδειχθούν «φίδια».

 

 

 

Σημειώσεις

 

1. Και στο οποίο συμμετείχε απολύτως, ειρήσθω εν παρόδω, εκτός των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και θεσμών, το ΔΝΤ, που ασφαλώς γνώριζε το μη βιώσιμο του ελληνικού χρέους και, εμμέσως πλην σαφώς, αν μη τι άλλο δια της ανοχής της, η Ουάσιγκτον, που, και δεσπόζουσα επιρροή στο Ταμείο διαθέτει και δεν είναι απλός «τουρίστας» στη Μεσόγειο. Ο ρόλος του ΔΝΤ ήταν καθοριστικός και στην περίπτωση της κυπριακής καταστροφής, κάτι που, όλως παραδόξως, δεν σημειώνουν οι (ορθώς) λάβροι επικριτές (αποκλειστικώς) της πολιτικής Μέρκελ-Σόιμπλε

 

2. Αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί αποκαλύπτει πιθανώς το plan B των πιστωτών, μια μη σχεδιασμένη, μη επαρκώς προετοιμασμένη έξοδο από Μνημόνιο και ευρώ, σε χαοτικές συνθήκες, για λόγους βαθύτερων γεωπολιτικών επιδιώξεων. Δεν πρέπει να θεωρούνται τυχαίες διάφορες ιδέες που «πέφτουν» κατά καιρούς για σύνδεση της νέας δραχμής με το δολλάριο, νομισματική ένωση Κύπρου-Ισραήλ ή αποβολή Ελλάδας και ένταξη Τουρκίας στην ΕΕ.

 

Konstantakopoulos.blogspot.com

 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Επίκαιρα», 18.4.2013