Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Τα έθνη που ξεχνάνε την ιστορία τους καταδικάζονται να την ξαναυποστούν. Το αληθινό πρόγραμμα της ελληνικής στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974), αποκαλύφθηκε τον Ιούλιο του 1974. ‘Hταν η διχοτόμηση και ο έλεγχος της Κύπρου (και της Κρήτης) από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, για να υποστηριχθούν τα σχέδια επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή που ήταν σε εξέλιξη ή εξυφαίνοντο τότε (όπως και σήμερα πολύ ευρύτερα και σημαντικότερα από τότε). Ελληνικός φασισμός, αντίστοιχος με τον γερμανικό του Χίτλερ, ή τον γαλλικό της Λεπέν, ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει. Στη χώρα μας, ο φασισμός ήταν και είναι απλή προέκταση ξένων δυνάμεων, συμφερόντων και υπηρεσιών.
Η πρόσφατη “εκδήλωση” χουντοφρόνων Ευελπίδων προκάλεσε δικαιολογημένη αγανάκτηση, αν και όχι τα πειθαρχικά μέτρα που επιβάλλει η δημοκρατική τάξη και η καλώς νοούμενη στρατιωτική πειθαρχία. Στην πραγματικότητα όμως, ο κίνδυνος της δικτατορίας δεν προέρχεται από ηλίθιους και προβοκάτορες. Εγγράφεται αφενός στη λογική της ακραίας φτωχοποίησης και αποσύνθεσης του κοινωνικού ιστού, που προκαλεί και χρειάζεται το Μνημόνιο, αφετέρου στις επιδιώξεις των γεωπολιτικών δυνάμεων που χρειάζονται πάλι τον ελληνικό χώρο.
Aν όμως θεωρείται, δικαιολογημένα, σοβαρό το κρούσμα του χουντισμού μεταξύ των μαθητών της κύριας στρατιωτικής σχολής της χώρας, τότε τι πρέπει να θεωρηθεί και τι σήμα δίνει, στη χώρα και στο στράτευμα, η τοποθέτηση ως πολιτικού προϊσταμένου των Ενόπλων Δυνάμεων, σε αυτή την κρισιμότατη, από κάθε δυνατή άποψη, στιγμή για τη χώρα, ενός πρωτοπαλλήκαρου των συνταγματαρχών; Και όμως, αυτό ακριβώς φαίνεται ότι συνέβη. ‘H ο Πρωθυπουργός Παπαδήμος και οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν γνωρίζουν τα άτομα που έκαναν Υπουργούς, κάτι που δείχνει ακραία ανευθυνότητα και ανεπάρκεια, ή τους αποδέχονται, κάτι που είναι πολύ χειρότερο. Είναι μάλιστα ακόμα πιο αξιοπερίεργο, τη στιγμή που πρόσφατα, ο κ. Παπανδρέου αναστάτωσε την Ευρώπη με πληροφορίες περί επικείμενου προνουντσιαμέντου και ο κ. Μπεγλίτης βρήκε την ώρα να αποκεφαλίσει όλο το στράτευμα.
Λαμπρός στρατιωτικός, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος υπήρξε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, αντιστάθηκε εμπράκτως στη δικτατορία που τον εκτόπισε και παραμένει, σήμερα, σύμβολο ηθικής ακεραιότητας στο πολιτικό στερέωμα της χώρας. Στις 13 Ιουνίου 1975, μιλώντας στη Βουλή των Ελλήνων, ο κ. Χαραλαμπόπουλος χαρακτήρισε τον σημερινό Αναπληρωτή Υπουργό ‘Aμυνας Γ. Γεωργίου ως “τραμπούκο της χούντας” που “οργίασε” τόσο στη Σκανδιναβία, όσο και στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου διορίστηκε ουσιαστικά ως διπλωμάτης από το παράθυρο, με εντολή του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Στη δράση του κ. Γεωργίου στη δικτατορία αναφέρεται επίσης ο ηγέτης της “Δημοκρατικής ‘Aμυνας”, πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Βασίλης Φίλιας, που πλήρωσε με έξη χρόνια φυλακή την εναντίωσή του στη χούντα, στο βιβλίο του “Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα” (Παπαζήσης, 1997).
Υπενθυμίζουμε ότι, στην περίοδο της Απριλιανής δικτατορίας, τα όργανα της τότε ΚΥΠ αλώνιζαν την Ευρώπη, και πιθανώς ενεπλάκησαν σε δολοφονίες και απαγωγές ανθρώπων που αντιτίθεντο στη δικτατορία, υποθέσεις που ουδέποτε εξιχνιάσθηκαν. Η αποχουντοποίηση παρέμεινε, στις περισσότερες περιπτώσεις, κενό γράμμα, κάτι που διαιώνισε την εξάρτηση του ελληνικού κράτους από ξένες δυνάμεις και είναι στη ρίζα των προβλημάτων που αντιμετώπισε η χώρα στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, με αποκορύφωμα τη σημερινή κρίση. Μεταπολίτευση που χρειάζεται, οι ‘Eλληνες, να διορθώσουμε και ολοκληρώσουμε, όχι να αντιστρέψουμε. Αναμένουμε τι θα πει και, κυρίως, τι θα πράξει, ο Πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Αναμένουμε επίσης τον κ. Αβραμόπουλο που, έντονα απασχολημένος με τις επαφές του στις ΗΠΑ, ίσως δεν είχε ακόμα τον χρόνο να ενσκήψει πολύ στο αντικείμενο του υπουργείου του.
Konstantakopoulos.blogspot.com
Μια λίγο μικρότερη εκδοχή αυτού του κειμένου δημοσιεύτηκε στον Κόσμο του Επενδυτή, της 10.12.2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κύριε Κωνσταντακόπουλε καλημέρα. Με συγχωρείς πολύ αλλά γι εσένα έμαθα από το Ινφογνώμων Πολιτικά που θέλησα να σχολιάσω αυτό το κείμενό σου. Για τον Γεωργίου δεν με ενδιαφέρει προσωπικά και μια και ανήκουμε σε διαφορετικά κόμματα, πες κι άλλα. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική και για πρόσωπα που αναφέρονται και για καταστάσεις. Κατ΄ αρχήν αναφέρετε τον Ι. Χαραλαμπόπουλο σαν λαμπρό αξιωματικό. Που το ξέρετε; Είχατε σχέση διοικητική; Δεν θα μπορούσατε λόγω της ηλικία σας και γιατί ο Χαραλαμπόπουλος παραιτήθηκε από το στράτευμα σαν υπολοχαγός ή νέος λοχαγός, προ του 1965, οπότε δεν πρόλαβε να γίνει «λαμπρός αξιωματικός». Μήπως ψάξατε να βρείτε τι σχέσεις καλλιέργησε με πρώην συναδέλφους του που υπηρετούσαν στο στράτευμα κατά την διάρκεια της επταετίας; Και δεν ήταν ανάγκη να έχει σχέσεις με τους Παπαδόπουλο, Ιωαννίδη κλπ. Το ίδιο ισχύει και για τον άλλο «λαμπρό» αξιωματικό Δροσογιάννη που εντελώς δημοκρατικά-φασιστικά χαστούκισε τον αστυνομικό επειδή δεν τον χαιρέτισε υπουργός ων...και τύφλα στο μεθύσι έξω από την Λέσχη Αξιωματικών στην Θεσ/νικη. Μετά λίγα ακούστηκαν για τις σχέσεις Α. Κακλαμάνη με τους συνταγματάρχες ή και για άλλους; Μήπως νομίζετε ότι τότε δεν υπήρχε κράτος ή οι νόμοι του τότε δεν ισχύουν σήμερα. Θα ήθελα να πω και άλλα αλλά μάλλον σας κούρασα και έτσι θα μεταφέρω στην ιστοσελίδα μου το κείμενό σας σχολιάζοντάς το όπως εγώ θέλω.
ΑπάντησηΔιαγραφή