Τα παιχνίδια με το ευρώ και η πολιτική "αυτοκτονία"

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι Νιου Γιορκ Τάιμς, σημαντικότερη εφημερίδα παγκοσμίως, αφιέρωσαν στο «μεσοπρόθεσμο» τμήμα του κύριου άρθρου (6.6 ):

“H λύση που συναρμολογήθηκε την περασμένη εβδομάδα - περισσότερο χρήμα διάσωσης για περισσότερη ελληνική λιτότητα – απλά αγοράζει λίγο χρόνο χωρίς να προσθέτει καμία ρεαλιστική ελπίδα ανάκαμψης…

«’Ενας νέος γύρος σκλήρυνσης ακριβώς τώρα θα βαθύνει την ύφεση και θα βουλιάξει περαιτέρω τη φορολογική βάση, καθιστώντας ακόμα δυσκολότερο για την κυβέρνηση να περιορίσει το έλλειμμα. Η Ελλάδα δεν έχει ελπίδα να αναζωογονήσει την οικονομία της – ή να πληρώσει τους λογαριασμούς της – αν πρέπει να αποπληρώνει κανονικά το κεφάλαιο και τα τοκοχρεωλύσια ενός φορτίου χρέους που είναι σήμερα περισσότερο από 140% του ΑΕΠ και αυξάνεται. Ανακούφιση από το χρέος, ή, για να χρησιμοποιήσουμε τον ευφημισμό των τραπεζιτών, αναδιάρθρωση, θα χρειαστεί. Χρέη πρέπει να διαγραφούν, πληρωμές να αναβληθούν και επιτόκια να μειωθούν»

Αυτά δεν τα λέει ο Τσίπρας ή κάποιος «αντιμνημονιακός», οι Νιου Γιορκ Τάιμς τα γράφουνε. Και όχι μόνο. Ο διευθυντής της σημαντικότερης ευρωπαϊκής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt, παρομοιάζει, σε συνέντευξη στον «Κόσμο του Επενδυτή», το Μνημόνιο με το … αμερικανικό σχέδιο Μοργκεντάου για την καταστροφή της Γερμανίας μετά τον πόλεμο. Οι Αμερικανοί κατάλαβαν το λάθος και το άλλαξαν με το σχέδιο Μάρσαλ. Εκλιπαρεί στη συνέντευξή του, τον κ. Παπανδρέου, να αλλάξει αμέσως πολιτική, ζητώντας αναδιάρθρωση χρέους και σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα.

Aθήνα: στην υπηρεσία των Τραπεζών

Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να θυσιάσει και τον τελευταίο ‘Ελληνα συνταξιούχο ή άνεργο, την τελευταία γωνία του ελληνικού κράτους, όπως και την παράταξη που εξέφρασε ο πατέρας του Πρωθυπουργού, σε δεδομένη ιστορική στιγμή, στον βωμό της απαρέγκλιτης τήρησης του «τριπτύχου των τραπεζών»: Λιτότητα, «αποκρατικοποιήσεις», αποπληρωμή χρέους μέχρι τελευταία δεκάρα. (Με μερικές παραλλαγές, κυρίως στη φορολογία, τα ίδια θέλει και ο κ. Σαμαράς, κατά τα άλλα αντίπαλος του Μνημονίου!)

Η κυβέρνηση διευκολύνει, με αυτή την πολιτική, τη χρήση μιας καταστρεφόμενης Ελλάδας ως ορμητήριου της πιο ριζοσπαστικής φράξιας του χρηματιστικού κεφαλαίου, πραγματικού «Κράτους πίσω από τα Κράτη», που αρχίζει από δω την «αρπαγή της Ευρώπης», την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας και του πολιτισμού που απήλαυσαν οι ευρωπαϊκοί λαοί, ως αποτέλεσμα της νίκης τους επί του φασισμού, το 1945. Φράξια που πιθανώς θα μπορούσε τελικά, σε κάποια στιγμή, να ευνοήσει ακόμα και τη διάλυση της ΕΕ, δομής αντιδημοκρατικής στους θεσμούς, δημοκρατικής στην ιδεολογία, για να μπορέσει να επιβάλλει νεοφασιστικά καθεστώτα που απαιτεί μεσοπρόθεσμα η μαζική φτωχοποίηση των Ευρωπαίων, διαλύοντας ξανά σε αλληλοσπαρασσόμενα κρατίδια την ήπειρο, ανήμπορα να αντισταθούν στην πίεσή της.

Παιχνίδια της κυβέρνησης με το ευρώ

Διαβάζω στο Βήμα τον Πρωθυπουργό, να μας απειλεί με έξοδο από την Ευρώπη. Φοβάμαι. Η εμπειρία επιβεβαιώνει ένα «νόμο» αυτής της κυβέρνησης: πραγματοποιεί αυτά ακριβώς με τα οποία μας απειλεί και από τα οποία υπόσχεται σωτηρία. Οι Αμερικανοί το ονομάζουν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Αφού χρωκοπήσαμε για να μη χρεωκοπήσουμε, φοβάμαι ότι μπαίνουμε στο δρόμο της εξόδου από την Ευρώπη, μήπως και φύγουμε από αυτή. Κάτι που κάνουμε έτσι κι αλλοιώς ουσιαστικά, μετατρεπόμενοι σε χώρα του Τρίτου Κόσμου. Στη χειρότερη περίπτωση, η ασκούμενη πολιτική θα συμβάλλει τελικά, εκτός από την καταστροφή της Ελλάδας, και στη διάλυση της Ευρώπης, στην οποία ουδέποτε μοιάζει να πολυπίστεψε ο Πρωθυπουργός. Ο καταστροφικός «νόμος» που διέπει την κυβερνητική πολιτική εξηγείται και λογικά. Για να γίνουν δεκτά πράγματα αδιανόητα, πρέπει σε κάθε φάση να υπάρχει πειστική απειλή όλο και μεγαλύτερου κακού. Για να είναι πειστική η απειλή πρέπει να είναι πραγματική.

Θα πείτε ίσως, μπορεί να έχεις εσύ, ασήμαντος αρθρογράφος, και οι διάφοροι άλλοι «αντιμνημονιακοί», δίκηο, κόντρα σε κοτζάμ Πρωθυπουργό, Υπουργό Οικονομικών, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ, μεγάλα μέσα κλπ; Αυτό είναι το μόνο βέβαιο θα σας απαντήσω. Δοκιμάστε να μετρήσετε τις κυβερνητικές δηλώσεις και προβλέψεις των μνημονιακών που διαψεύστηκαν σε ένα χρόνο. Είναι όσες και τα άστρα του ουρανού!

Η αυτοκτονία του ΠΑΣΟΚ

Διερωτώμαι καμμιά φορά τι άλλο μπορεί να επιφυλάσσει η ανεξάντλητη, ενίοτε φρικτή, όσο και για τον Οιδίποδα, μοχθηρία μιας Ιστορίας, πούβαλε τον γιο να δολοφονήσει τον πατέρα. Φτάνουν άραγε οι ειρηνικές επικλήσεις εκατοντάδων χιλιάδων, εκατομμυρίων Ελλήνων, σε δρόμους και πλατείες, για να μαλακώσουν λίγο την οργή των Θεών της; Μήπως δεν έχουμε δει παρά την αρχή του δράματος, που, όπως κάθε μεγάλη τραγωδία, μπαίνει στην ιστορική σκηνή με απαλά βήματα, καμιά φορά και με αστεία σκέρτσα, με τρόπους πολύ συνηθισμένους, να μας κρατήσει ανύποπτους μέχρι να δούμε ανήμποροι πια τη συντελούμενη καταστροφή μας;

Περιφρονημένα και ποδοπατημένα, από μια ανολοκλήρωτη μεταπολίτευση, που εκφυλίστηκε σε δημοκρατικοφανή απάτη, τα λόγια (και οι μούντζες), εκδικούνται τώρα όσους τα ξεστόμισαν. Από την «Ελλάδα στους ‘Ελληνες» πήγαμε στην «Ελλάδα της Τρόικας». Για «λαϊκή κυριαρχία» μιλούσε το ΠΑΣΟΚ, «Κράτος των Τραπεζών» εγκαθιδρύει σήμερα. Για «κοινωνική δικαιοσύνη», «απελευθέρωση» μίλαγαν τότε, μόνο τον θεσμό της δουλείας δεν έχει επαναφέρει ο Παπακωνσταντίνου με τα μνημόνια πούστειλαν τους γέροντες στους κάδους των σκουπιδιών, πήραν τα καροτσάκια των αναπήρων, ακρωτηριάζουν νοσοκομεία, πανεπιστήμια, όλο το κράτος. Διαμαρτύρεται η κυβέρνηση ότι την λένε «κατοχική». Αλλά δεν εξηγεί τι χειρότερο θα έκανε μια ανοιχτή ξένη κατοχή.

Κατάσχεση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων

Αν έχετε φίλους που ακόμα λένε ότι θεωρούν το Μνημόνιο είναι αναπόφευκτο κακό, στείλτε τους στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών, να διαβάσουν το μεσοπρόθεσμο. Τον απέραντο κατάλογο της περιουσίας του ελληνικού λαού που ετοιμάζεται να εκποιήσει η «μη κατοχική» κυβέρνηση. Και μετά, να σας κυττάξουν στα μάτια και να σας πουν, με το χέρι στην καρδιά, ότι έτσι σώζεται μια πατρίδα, την εξαφάνιση της οποίας περιγράφει με τεχνοκρατική ακρίβεια το μεσοπρόθεσμο

Είναι έκθεση κατασχετηρίου. ‘Όπως ο δικαστικός επιμελητής καταγράφει τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, περιλαμβάνοντας ακόμα και μικροαντικείμενα του, αυτό ακριβώς κάνει η τρόικα σε αγαστή συνεργασία με τις «μη κατοχικές» αρχές. Το μόνο που δεν πουλιέται είναι οι άνθρωποι, που, αν γλυτώνουν τη μοίρα του δούλου, δεν αποφεύγουν αυτή του δουλοπάροικου. Οι «αποκρατικοποιήσεις» είναι η τελευταία «μπάζα» των ξένων τραπεζών και των εγχώριων λαμογίων, οργανωμένων «συνδικαλιστικά» στον ΣΕΒ του απερίγραπτου «μη βιομήχανου» Δασκαλόπουλου, πριν από την επίσημη πτώχευση.

Ολόκληρη η λογική του μνημονίου είναι η λογική που κυττάει να ξεζουμίσει ότι μπορεί από μια υπερδανεισμένη επιχείρηση προτού κλείσει. Αν το μνημόνιο θεωρηθεί πρόγραμμα σωτηρίας, έχει αποτύχει οικτρά, με κάθε δυνατό κριτήριο. Αν θεωρηθεί πρόγραμμα «λεηλασίας πριν τη χρεωκοπία», συνιστά κολοσσιαία επιτυχία.

«Δεν υπάρχει άλλη λύση»

«Δεν υπάρχει άλλη λύση». Διαβάζω τη νέα «κατηγορική αρχή», διατυπωμένη με χίλιους τρόπους σε άπειρες σελίδες του «Βήματος». «Να αυτοκτονήσουμε λοιπόν;», μας ρωτάει ο Παντελής Καψής από τον τίτλο του άρθρου του. (Βάζοντάς με στον πειρασμό να του πω «κάντο»). ‘Ισως βέβαια, κινούμενος στις σφαίρες της πολύ υψηλής πολιτικής, δεν είχε τη ευκαιρία να προσέξει ότι αυτό ακριβώς κάνουμε: στον πρώτο χρόνο Μνημονίου υπερδιπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες.

Τι θα λέγατε αν, αντί για αυτοκτονία, διαβάζαμε το … υπόλοιπο Βήμα και προσπαθούσαμε να χρησιμοποιήσουμε όσο μυαλό μας απέμεινε. Στη σελίδα 14 π.χ. φιλοξενείται η εξής δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ:

«ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ και μια στάση πληρωμών σε χώρα-μέλος της ευρωζώνης θα ήταν καταστροφική για τη διεθνή οικονομία. Χρειάζεται να διασφαλίσουμε ότι θα επιστρατευθούν οι καλύτερες ιδέες για την επίλυση του προβλήματος…Η οικονομική ανάπτυξη της Αμερικής εξαρτάται από την πορεία της Ευρώπης. Δεν θα θέλαμε μια ανεξέλεγκτη χρεωκοπία».

Τα ίδια λέει ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, που θέλει μάλιστα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αλλά δεν επιμένει γιατί αντιτάσσεται στην αναδιάρθρωση, (δηλαδή στη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους, για να μην τρελλαθούμε όλοι μαζί), ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της δύσμοιρης καταχρεωμένης χώρας, που νομίζει ίσως ότι είναι Λεωνίδας, μοιάζει όμως να έχει παρατάξει τον στρατό του προς Νότο, όχι προς Βορρά, τα κανόνια του κάστρου του να κυττάνε το εσωτερικό της πόλης, όχι αυτούς που την πολιορκούν.

Η Ελλάδα, εξαιτίας ανίκανων, διεφθαρμένων και εξαρτημένων «ελίτ» και αντικειμενικών προβλημάτων, είχε το θλιβερό προνόμιο να γίνει ο πρώτος στόχος του χρηματιστικού τέρατος. Είναι αναπτήρας στον πάτο ενός τεράστιου, παγκόσμιου βαρελιού με βενζίνη. Διόλου επίζηλη, μια τέτοια θέση της δίνει μοναδικά όπλα να βγει από την παγίδα. Μπορεί να διαπραγματευθεί πρόγραμμα πραγματικής σωτηρίας και όχι καταστροφής, γιατί όλος ο πλανήτης τρέμει τη χρεωκοπία της. Μπορεί να βγει πολιτικά στο προσκήνιο, γιατί τουλάχιστο η μισή Ευρώπη περιμένει έναν Ρούζβελτ να ξεκινήσει τον αγώνα κατά του χρηματιστικού καρκίνου που την καταστρέφει.

Αλλά για να το κάνει πρέπει να βρει ηγέτη να παίξει αυτό το παιχνίδι, το μόνο που επιτρέπει τη σωτηρία μας. Αν συνεχίζουμε να πορευόμαστε όπως τώρα, ο «αναπτήρας» μπορεί να συνθλιβεί στο τέλος προκαλώντας την έκρηξη. Παρά την απλοϊκότητα του αυθόρμητου (κατά Λένιν εμβρυακά συνειδητού) συνθήματος «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε», οι Πλατείες της χώρας μας εισάγουν τώρα με τον τρόπο τους, ένα πρώτο στοιχείο ορθολογισμού στην παράφρονα ευρωπαϊκή και διεθνή εξίσωση.

ΥΓ Μήπως θάπρεπε οι βουλευτές της αριστεράς να παραιτηθούν, προκαλώντας κάπου εκλογές;

13.6.2011
Δημοσιεύτηκε στα «Επίκαιρα», αρ.87
Konstantakopoulos.blogspot.com