ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

“Yποδούλωση ή καταστροφή”. Αυτό είναι συνήθως το δίλημμα με το οποίο εκβιάζονται στην ιστορία άνθρωποι, λαοί, χώρες. Στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει δίλημμα: “Και υποδούλωση και καταστροφή”.

Προς το παρόν βέβαια, ο μέσος ‘Eλληνας, συγχισμένος από μια καλά σχεδιασμένη επικοινωνιακή καμπάνια, που χρησιμοποιεί τον φόβο για να οδηγήσει το ζώο στον δήμιό του, δεν έχει προλάβει να συνειδητοποιήσει τι θα συμβεί με το μέσα μυαλό.

Τυχαίνει να έχω ζήσει σε χώρα που εφαρμόσθηκε η συνταγή του ΔΝΤ. ‘Ημουν ανταποκριτής στη Μόσχα στα χρόνια του Γέλτσιν. Θυμάμαι πολύ καλά τη γριούλα που με κυνηγούσε από πίσω να μου φιλήσει τα χέρια, επειδή της αγόρασα ένα ψαράκι που δεν την έφταναν τα λεφτά της να το αγοράσει. Θυμάμαι πολύ καλά τον φίλο μου, παγκοσμίως γνωστό ωκεανογράφο, που μάζευε σκουπίδια των νοσοκομείων τις νύχτες για να τα φέρει βόλτα. Τις καθαρίστριες που, μην έχοντας άλλη λύση, έκλεβαν τις λάμπες από τις επιχειρήσεις που δούλευαν. Τους φίλους πούβαζαν τους συγγενείς τους στο νοσοκομείο όχι γιατί ήταν άρρωστοι, αλλά για να φάνε. Για κάθε χρόνο οικονομικών μεταρρυθμίσεων υπό την αιγίδα του ΔΝΤ στη Ρωσία, έπεσε ένα χρόνο αντιστοίχως το προσδόκιμο ζωής του άρρενα πληθυσμού. Γι¨ αυτό και μου φαίνεται μια ακόμα βλακεία των κ. κ. Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου η πρόβλεψη για σύνδεση των ορίων σύνταξης με το προσδώκιμο ζωής.

‘Όταν η ελληνική κοινωνία συνειδητοποιήσει το μέλλον που της επιφυλάσσουν, τότε ίσως θα έρθει η ώρα της γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης, πιθανώς του μόνου μέσου που έχει απομείνει στον ανυπεράσπιστο και προδομένο από τις διάφορες ελίτ του ελληνικό λαό. Για να προστατεύσει όχι μόνο τα κοινωνικά του δικαιώματα, αλλά επίσης τα εθνικά και τα δημοκρατικά, την ίδια εντέλει την υπόστασή του. Το μόνο μέσο κατ¨ελάχιστο για να διαπραγματευθεί με τους πιστωτές του, κατά μέγιστο για να αποφύγει την τελική πολτοποίηση μιας Ελλάδας, υπονομευμένης από τα μέσα και υποκείμενης εξωτερικά σε τεράστιες γεωοικονομικές, αλλά και γεωπολιτικές πιέσεις.

Οι διεθνείς δυνάμεις που επιτίθενται στον ελληνικό λαό και το ελληνικό κράτος, με τη συνενοχή και συνεργασία των ελίτ του, δεν έχουν καμιά αμφιβολία ότι θάρθει η έκρηξη. Θέλουν όμως να μην είναι συγκροτημένη, νάναι διάχυτη, χωρίς στόχο και ηγεσία, ώστε να δοκιμάσουν εδώ την καταστολή ευρείας έκτασης ταραχών που προβλέπουν και για τις δικές τους χώρες, ίσως και για να τεστάρουν την επιβολή ενός νεοφασιστικού καθεστώτος.

¨Ένα τέτοιο καθεστώς θα φέρει ξανά στην ευρωπαϊκή επικαιρότητα ο τρόπος αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, με άρνηση αναδιανομής και απαίτηση να πληρωθεί και το τελευταίο σεντ στις τράπεζες, που παρολίγον να βουλιάξουν την παγκόσμια οικονομία το 2008. Η Ελλάδα είναι ιδανικός τόπος δοκιμής μιας τέτοιας νεοφασιστικής λύσης, με ένα “1974 από την ανάποδη”, που θα γίνει πολύ ευκολότερο αν το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, το ΑΚΕΛ στην Κύπρο προχωρήσουν, όπως οι ηγεσίες τους έχουν κάθε διάθεση να κάνουν, σε παράδοση, μετά τα κοινωνικά, και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν και τους Αγγλοαμερικανούς.

Ο περιπτεράς στη λεωφόρο Αλεξάνδρας συγκρίνει την κατάσταση της χώρας μας με την Πόλη μετά την ‘Aλωση: “‘Οσοι ‘Ελληνες μπορούν θα φύγουνε, όσοι δεν μπορούν θα μείνουνε”.

Για να περάσουν γρήγορα τα μέτρα και χωρίς αντιδράσεις εξαπολύθηκε μια συνδυασμένη, κερδοσκοπική και επικοινωνιακή επίθεση εναντίον του ελληνικού λαού. Μπορεί αυτή η τακτική να καθυστερεί (όχι να αποτρέπει) τις αντιδράσεις, το τίμημα όμως ή, πιθανότερο, το σκοπούμενο αποτέλεσμα, είναι η αποσύνθεση της εθνικής ψυχολογίας, της Ελλάδας δηλαδή.

Η Ποτούλα έχασε πρόσφατα τον άνδρα της. Τώρα θα χάσει τη δουλειά της στη νομαρχία και πιθανώς το σπίτι της. Πως θα πληρώσει τη δόση του στεγαστικού δανείου; Η Βίκυ, άρρωστη από καρκίνο, αγόρασε ένα σπίτι με δάνειο στη Νίκαια για να είναι κοντά στην αδελφή της. Κινδυνεύει τώρα να της το πάρουν. Η Νίκη, υποδειγματική δημόσιος υπάλληλος, έντιμη και εργατική, υπέβαλε αίτηση παραίτησης: “Νοιώθω τη χώρα μου, το κράτος μου, να με πετάει σαν στημένη λεμονόκουπα”.

Δεν είναι μόνο οι καταστροφικές οικονομικο-κοινωνικές συνέπειες του καθυστερημένου νεοφιλελευθερισμού που εισάγουμε. Είναι και οι τεράστιες ηθικές συνέπειες των επιλογών της κυβέρνησης. ““Δεν έχω και τον σύντροφό μου, να μοιράζομαι τουλάχιστον τον πόνο μου”, λέει η Ποτούλα, και προσθέτει πικρά: “Tο μόνο που μετανοιώνω είναι που δεν έκλεψα”.

Το πρόγραμμα σωτηρίας του κ. Παπακωνσταντίνου προβλέπει βοήθεια στις τράπεζες για να αντιμετωπίσουν τα επισφαλή δάνεια, δεν προβλέπει όμως καμιά βοήθεια στους δανειολήπτες. Εντολοδόχος των ελληνικών και διεθνών τραπεζών, υφαρπάξας με μια γιγαντιαία πολιτική απάτη την ψήφο του ελληνικού λαού, ο κ. Παπακωνσταντίνου συνέταξε ένα πρόγραμμα σωτηρίας των ευρωπαϊκών και ελληνικών τραπεζών και των ανώτερων ελληνικών τάξεων, που ευθύνονται για τη διάλυση και τη λεηλασία της Ελλάδας, και το οποίο δεν είναι φυσικά είναι πρόγραμμα διάσωσης των ανθρώπων ή της οικονομίας. Ούτε καν διαπραγμάτευση δεν έκαναν οι άνθρωποι της κυβέρνησης, έτοιμοι από καιρό να εφαρμόσουν όσα τους πούνε, αν όχι ευχόμενοι να καταλήξει στο ΔΝΤ μια χώρα που κυβερνάνε μεν, αλλά ποτέ δεν αγάπησαν και δεν ένοιωσαν δική τους, μια ηγετική ομάδα που συνιστά το τελικό αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας εκφυλισμού και αποεθνικοποίησης των ελληνικών ελίτ. Τώρα, οι πληρωμένοι προπαγανδιστές τους, άνετα καθισμένοι πάνω στα κλεμμένα, θέλουν να βουτήξουν όλη την (όντως όχι αναμάρτητη) κοινωνία στη ντροπή τους, για να μη σκεφτεί κανείς να ψάξει το δικό τους σεντούκι. ¨Ολοι κλέβουμε λέει ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ξυπνάω κι εγώ κάθε νύχτα, που νόμιζα ότι η Ζήμενς πλήρωνε τους Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και ψάχνω να βρω το βιβλιάριο καταθέσεων, μπας και μου τάχωσαν εμένα οι Γερμανοί και δεν το πήρα χαμπάρι. Ψάχνουν λέει στις εξεταστικές επιτροπές να βρουν αυτό που είναι φανερό και στον τελευταίο ‘Ελληνα. Και περιμένω ο φουκαράς από τη Μέρκελ να λυπηθεί τη δική μου σύνταξη και να σεβαστεί τα κόμματά μου που λάδωνε! Συμφωνώ. ¨Εχουμε παροιμιώδη διαφθορά. Αν όμως το σπίτι του κ. Παπανδρέου ή του κ. Παπακωνσταντίνου είχε κατσαρίδες, υποθέτω ότι θα πήγαιναν να αγοράσουν εντομοκτόνο να το απολυμάνουν. Δεν θάβγαιναν στη γειτονιά και τις τηλεοράσεις να βρωντοφωνάζουν πόσο βρώμικο είναι! Ελπίζοντας μάλιστα να τον λυπηθούν εκείνοι που είναι η πρώτη πηγή της ελληνικής διαφθοράς! Ϊσως όμως να μη νοιώθουν δικό τους το “σπίτι” που τους έλαχε να διοικήσουν.

Η σύγχρονη ελληνική ιστορία είναι μια σειρά κύκλων από απίστευτες προδοσίες των ελίτ, επαναστατικά κινήματα που επιχειρούν να ξαναβάλουν το έθνος στα πόδια του και νέες προδοσίες. Στην αρχή ενός τέτοιου κύκλου φαίνεται να έχει πάλι εγκατασταθεί οι ελληνικός λαός.

Δημοσιεύτηκε στα Επίκαιρα, 6.5.2010
Konstantakopoulos.blogspot.com