ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

Λευκωσία: ο Εφιάλτης στο Προεδρικό

 

‘Εμμεση αναγνώριση κατεχομένων, αυτοκατάλυση της Δημοκρατίας: τα κυπριακά πειράματα με το κράτος

 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

Αφού εξαπάτησε τους συμπολίτες του και εξευτέλισε όσους τον εμπιστεύτηκαν, συγκατατιθέμενος στο κούρεμα των καταθέσεων και μετατρέποντας τη χώρα του σε καταστρεφόμενη «αποικία χρέους», ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης εξαπέλυσε τώρα και δεύτερη, δυνάμει θανάσιμη επίθεση στο κράτος που διευθύνει, παραβιάζοντας εκ νέου, όπως και για τις καταθέσεις, τις ρητές δεσμεύσεις του και ξεκινώντας μια διαδικασία fast track κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, δια της επαναφοράς του απορριφθέντος το 2004 σχεδίου Ανάν.

 

‘Ηδη, ένας τουλάχιστο Κύπριος πολιτικός, ο κ. Λιλλήκας της «Συμμαχίας Πολιτών», ζητάει το αυτονόητο: την παραίτηση του Προέδρου και την προκήρυξη νέων εκλογών, ώστε να δοθεί στον κυπριακό λαό η δυνατότητα να αποφασίσει αν συμφωνεί με μια πολιτική που κινείται στον αντίποδα των προεκλογικών δεσμεύσεων του Προέδρου Αναστασιάδη.

 

Το ερώτημα είναι, βέβαια, αν οι Κύπριοι πολίτες θα προλάβουν να απομακρύνουν τον κ. Αναστασιάδη από το Προεδρικό, προτού καταστρέψει το κράτος τους – και κανείς δεν γνωρίζει την απάντηση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, με τον συγκεκριμένο Πρόεδρο να το κυβερνά, τα «ψωμιά» του κυπριακού κράτους και των Ελληνοκυπρίων είναι μάλλον μετρημένα.

 

Ποτέ άλλοτε μετά το 1960, ούτε καν κατά το ματωμένο 1974, δεν διέτρεχαν τόσο σοβαρό και άμεσο κίνδυνο το κυπριακό κράτος και οι ‘Ελληνες της Κύπρου. Και, όπως τόσο συχνά στην ιστορία των Ελλήνων, η κύρια απειλή προέρχεται μάλλον από την ηγεσία τους, παρά από τους ισχυρότατους ξένους, που δεν θα μπορούσαν να κάνουν ούτε το ένα εκατοστό όσων κάνουν, χωρίς την πρόθυμη συνέργεια των ελληνικών, ελλαδικών τε και κυπριακών «ελίτ».

 

Ο κίνδυνος μια εθνική να συμπληρώσει την ήδη συντελεσθείσα (και προβλεπόμενη μεγαλύτερη) κοινωνικο-οικονομική καταστροφή στην Κύπρο είναι άμεσος. Οι συνέπειες μιας τέτοιας ρύθμισης δεν θα περιοριστούν εξάλλου στο νησί. Θα επεκταθούν στη μητροπολιτική Ελλάδα, που πλήττεται και αυτή από τη σοβαρότερη κρίση που διήλθε ως ανεξάρτητο κράτος, μετά την επίθεση του φασιστικού «Τρίτου Ράιχ», στη δεκαετία του 1940. Είναι τόσο μεγάλο αυτό που μας απειλεί και ήδη μας καταστρέφει πολύπλευρα ως έθνος, που δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να το συλλάβουμε στην ολότητά του και να το αντιμετωπίσουμε, προτιμάμε να κουρνιάζουμε έκαστος στη γωνίτσα μας.

 

«Κοινή δήλωση»: το περίγραμμα νέου σχεδίου Ανάν

 

Η βάση στην οποία ο Αναστασιάδης, με την υποστήριξη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, συμφωνεί τώρα να ξαναρχίσει τις συνομιλίες με τους Τουρκοκυπρίους για την επανένωση του νησιού, είναι ακριβώς η βάση του απορριφθέντος από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών,  στο δημοψήφισμα του 2004, σχεδίου Ανάν. Δηλαδή η βάση της κατάλυσης του δημοκρατικού, κυρίαρχου, ανεξάρτητου χαρακτήρα του κυπριακού κράτους, που θα μετατραπεί, αν αυτά ισχύσουν, σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο και «αεθνικό κράτος», κατά την έκφραση του αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα Μοντήγκλ Στερνς, «κράτους» ελεγχόμενου πλήρως από την «Αυτοκρατορία», τους «Πιστωτές» και τους «Προστάτες».

 

Περιγράφεται άλλωστε επαρκώς αυτό το δήθεν «κράτος» στην κοινή δήλωση που επρόκειτο να υπογράψουν ‘Ερογλου και Αναστασιάδης την περασμένη Τρίτη, καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές. Από το σχέδιο αυτού του ανακοινωθέντος, που ήδη γνωρίζουμε, προκύπτει ότι στην Κύπρο θα δημιουργηθεί ένα νέο «κράτος» που θα συνίσταται από το νυν «ψευδοκράτος» που δημιούργησε, εισβάλλοντας, ο τουρκικός στρατός (εμμέσως αναγνωριζόμενο για πρώτη φορά) και την Δημοκρατία, υποβιβαζόμενη σε ελληνοκυπριακό κρατίδιο (και αποδεχόμενη έτσι ότι δεν εκφράζει παρά την ελληνοκυπριακή κοινότητα, της οποίας μάλιστα τα μέλη έχουν περιορισμένα δικαιώματα έναντι των Τουρκοκυπρίων πολιτών, με έναν Τουρκοκύπριο να «βαρύνει» στο νέο «κράτος», όσο τέσσερις Ελληνοκύπριοι!).

 

Επί δεκαετίες, η Λευκωσία έδινε σκληρότατες διπλωματικές, νομικές και πολιτικές μάχες παγκοσμίως για να διαφυλάξει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μόνης νόμιμης κρατικής εξουσίας στο νησί και το κατάφερε. Τώρα έρχεται η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοκαταλυθεί, αφενός μετατρεπόμενη σε συνιστών ελληνοκυπριακό κρατίδιο, αφετέρου αναγνωρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, το ψευδοκράτος που δημιούργησε ο τουρκικός στρατός, υπό τη μορφή «συνιστώντος κράτους»!

 

Επί δεκαετίες, η Λευκωσία διεκδικούσε την μία και μοναδική κυριαρχία, τη μία υπηκοότητα και τη μία διεθνή προσωπικότητα στο νησί – διεκδικούσε δηλαδή ένα και όχι δύο κράτη. Σήμερα, όλα αυτά γράφονται μεν στο ανακοινωθέν (όπως γράφονταν και στο σχέδιο Ανάν), αμέσως μετά όμως, υπονομεύονται με άλλες πρόνοιες, όπως η κυριαρχία που πηγάζει από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και όχι τον κυπριακό λαό, ένα κράτος που συντίθεται από δύο, την ιδιότητα του πολίτη εκάστου συνιστώντος κράτους, κ.ο.κ.

 

Επικίνδυνα πειράματα με την κρατική κυριαρχία

 

Μια λύση όπως αυτή που περιγράφει το κοινό ανακοινωθέν είναι πολύ χειρότερη και από την καθαρή διχοτόμηση και από το σημερινό status quo. Μπορεί  ασφαλώς μια μειοψηφία να διεκδικεί περιορισμούς στην άσκηση της κυριαρχίας της πλειοψηφίας σε διάφορα θέματα και ειδικές ρήτρες προστασίας. Αλλά δεν είναι λογικό αυτές οι πρόνοιες να οδηγούν σε πλήρη κατάργηση του δικαιώματος της πλειοψηφίας να κυβερνά, δηλαδή της δημοκρατίας! Η απόλυτη ισότητα πλειοψηφίας-μειοψηφίας που προβλέπει ρητά και με όλους τους τρόπους η «κοινή δήλωση» ‘Ερογλου-Αναστασιάδη, οδηγεί πρακτικά είτε σε μη-κράτος, σε δημιουργία δηλαδή προϋποθέσεων μιας νέας Βοσνίας στο νησί, είτε σε κράτος κυβερνώμενο από ξένους διαιτητές, όπως προέβλεπε το σχέδιο Ανάν. Οι Χριστόφιας και Ταλάτ ειδικώς είχαν καταλήξει σε ένα μείγμα και ζουρλομανδύα και  διαιτησίας ξένων!

 

Οι Ελληνοκύπριοι έχουν δύο δυνατότητες. Η μία να διεκδικήσουν ένα ενιαίο κράτος που θα διατηρεί τα βασικά χαρακτηριστικά του κράτους, αναγνωρίζοντας έστω ευρύτατα δικαιώματα στους Τουρκοκύπριους. Η δεύτερη είναι να αναζητήσουν ένα οδυνηρό μεν, πολιτισμένο δε διαζύγιο από τη μειονότητα. Αυτό που πάνε να κάνουν είναι το χειρότερο δυνατό: διατηρούν μια εσωτερική δομή διχοτόμησης, αλλά καταργούν τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά κράτους υπό τα οποία διαβιούν σήμερα. Αλλά χωρίς κανονικό κράτος, δεν μπορεί να υπάρξει καμία προστασία για τους Ελληνοκύπριους στο νησί. Χωρίς κράτος, ο ελληνικός πληθυσμός που το κατοικεί εδώ και χιλιάδες χρόνια θα αρχίσει να το εγκαταλείπει, όπως ήδη άλλωστε κάνουν, σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς, οι πιο μορφωμένοι, ενεργητικοί και νέοι ‘Ελληνες και από την Κύπρο και από την Ελλάδα. Και όσοι μείνουν θα χρησιμεύσουν ως όμηροι για τον έλεγχο της Ελλάδας

 

Η γεωπολιτική του κυπριακού

 

Αν «όλα πάνε καλά», αφενός με τους Κυπρίους, αφετέρου με τους Τούρκους και τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, τότε το όλο αυτό «κράτος» προορίζεται από τις ΗΠΑ, μαζί με όσους κατοίκους του δεν διαλέξουν τη φυγή, να γίνει αναπόσπαστο τμήμα μιας υπό διαμόρφωση ζώνης αμερικανο-ισραηλινο-τουρκικής κυριαρχίας στην Αν. Μεσόγειο και τη Νότιο Ευρώπη, που θα αποκλείσει οριστικά κάθε ρωσική παρουσία στην περιοχή και θα παρεμβληθεί μεταξύ Μέσης Ανατολής και Ευρώπης. Μια Κύπρος – προτεκτοράτο που θα αποβεί επίσης χρησιμότατος μοχλός εκβιασμού και ελέγχου της μητροπολιτικής Ελλάδας. Πιθανά «σενάρια» εκδίωξης Ελλάδας ή/και Κύπρου από το ευρώ ή/και την ΕΕ θα μπορούσαν να συγκλίνουν στην ίδια κατεύθυνση.

 

Η Αθήνα θα παραμείνει σε κάθε περίπτωση εσαεί όμηρος μιας παρόμοιας, εξωφρενικής «λύσης» του κυπριακού, γιατί καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να μείνει αδιάφορη στην τύχη των Ελλήνων της Κύπρου. Αλλά η τύχη αυτή θα είναι αποκλειστικά στα χέρια των «Προστατών», των διεθνών «νταβατζήδων» και της Τουρκίας, αν οι  Κύπριοι στερηθούν της προστασίας «κανονικού» κράτους, ενός κράτους δηλαδή δημοκρατικού, όπου θα ισχύει στα κεντρικά τουλάχιστο θέματα ο κανόνας της πλειοψηφίας, και κράτους που θα διαθέτει δικό του στρατό και δικαίωμα αυτοάμυνας, το πιο βασικό δηλαδή από τα δικαιώματα που αναγνωρίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ στα κράτη-μέλη του. Αν δεν υπάρχουν αυτά, το μόνο που θα μπορούν να κάνουν οι ‘Ελληνες της Κύπρου και η κυβέρνηση της Αθήνας, θα είναι να γλύφουν γονατιστοί τις μπότες όλων των μεγάλων δυνάμεων μπας και τους λυπηθούνε. Και η Κύπρος, που υπήρξε πρωτοπόρα στον παγκόσμιο ξεσηκωμό κατά της αποικιοκρατίας, θα γίνει τώρα πρωτοπόρα στην υποδούλωση των Ελλήνων.

 

Η Κύπρος του Αναστασιάδη, όπως δυστυχώς και η Ελλάδα των Μνημονίων, θυμίζουν τώρα την εποχή των ελληνιστικών βασιλείων που οι ολιγαρχίες τους παρέδιδαν αυτοβούλως στους Ρωμαίους, με την ελπίδα, που δεν επιβεβαιωνόταν πάντα, ότι αυτοί θα τους αφήσουν τις περιουσίες τους ή και θα τους αναθέσουν πάλι τη διοίκηση των νέων κτήσεών τους. Ο ελληνικός λαός, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο επίχρυσης παρακμής και σαπίλας, τείνει τώρα να γίνει άβουλο πιόνι στα χέρια απολύτως διεφθαρμένων «ηγετών» που δρουν υπό την καθοδήγηση και για λογαριασμό ξένων δυνάμεων.

 

Η στρατηγική των τετελεσμένων

 

Ο διεθνής παράγων και η εσωτερική ολιγαρχία έχουν βγάλει τα διδάγματά τους από την εμπειρία του 2004. Τώρα δεν υποτιμούν τον αντίπαλο, δεν περιφρονούν την αντίσταση που ενδεχομένως μπορεί να προβάλλει τελικά ο κυπριακός λαός. ‘Ερχονται με πολύ πιο επεξεργασμένη τακτική και στρατηγική.

 

‘Ένα στοιχείο αυτής της τακτικής είναι τα τετελεσμένα. Το έπραξαν στον οικονομικό τομέα, αιφνιδιάζοντας τους πάντες με το κούρεμα καταθέσεων, το κάνουν και εδώ. Ήδη πολύ προτού φτάσουμε στα δημοψηφίσματα, στην αρχή της διαδικασίας, ο Αναστασιάδης υπέγραψε με τη μορφή κοινής δήλωσης το περίγραμμα του σχεδίου λύσης, ειδικά τα σημεία εκείνα που καταργούν τον κυρίαρχο, ανεξάρτητο και δημοκρατικό χαρακτήρα του κράτους, αναγνωρίζουν συνιστώντα κράτη και τον θεμελιωδώς αποικιακό χαρακτήρα της λύσης. Αυτό το χαρτί θα μείνει ανεξαρτήτως της τελικής ή όχι απόρριψης σε δημοψήφισμα, δυσχεραίνοντας οποιαδήποτε αυριανή αμφισβήτηση του αποικιακού χαρακτήρα της λύσης.

 

Είναι επίσης πιθανό ότι θα έχουμε, αν το επιτρέψει η τουρκική ανελαστικότητα, και μια προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού επί χάρτου, με την επαναφορά της πρότασης επιστροφής Αμμοχώστου, με την οποία θα επιδιωχθεί

 

-        να λυθεί το κυπριακό επί χάρτου, με την άρση κάθε αποκλεισμού των κατεχομένων

 

-        να καταρρεύσει το εσωτερικό μέτωπο αντίστασης

 

-        να εμφανισθεί η Τουρκία ως φιλειρηνική δύναμη και να αθωωθεί για την εισβολή και κατοχή της  μισής Κύπρου

 

-        να αφοπλισθεί Κύπρος και Ελλάδα από το ισχυρότερο διπλωματικό όπλο τους, όσα από τα «μικρά βέτο» του Παπαδόπουλου στην τουρκική ενταξιακή πορεία παραμένουν ενεργά

 

Καθώς η οικονομική κατάσταση θα χειροτερεύει και το Μνημόνιο θα αδυνατίζει οικονομικά και θα αφοπλίζει νομικά το κυπριακό κράτος, στον πληθυσμό θα αρχίσουν να λένε ότι πρέπει να συγκατατεθεί στην λύση του κυπριακού, για να μπορέσει επιτέλους να έχει ωφελήματα από τους υδρογονάνθρακες.

 

Οικονομικά συντετριμμένος, σε βαθιά σύγχυση και πανικό εξαιτίας της απίστευτης έκτασης της προδοσίας των ηγετών του (το απίστευτο των όσων συμβαίνουν και ειδικά όσων κάνει ο Αναστασιάδης είναι τελείως κεντρικό στοιχείο του εξαιρετικά σύνθετου ψυχολογικού πολέμου που διεξάγεται), συγκλονισμένος από το όσα συμβαίνουν σε Κύπρο και σε Ελλάδα, ελπίζεται ότι ο κυπριακός λαός θα καταλήξει τελικά να βάλει ο ίδιος τη θηλειά στον λαιμό του, προσυπογράφοντας την αυτοκτονία του κράτους του, που κέρδισε με το αίμα των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και όσων αντιστάθηκαν στο χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή. Ελπίζει κανείς, παρόλα αυτά, καθώς το νησί προσεγγίζει στο σημείο μηδέν, να βρεθούν οι δυνάμεις μιας σωτήριας εθνικής, παλλαϊκής έγερσης, και στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

 

Konstantakopoulos.blogspot.com

 

Επίκαιρα, 13 Φεβρουαρίου 2014