ΚΥΠΡΟΣ - ΤΡΙΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Toυ Δημοσθένη Γεωργόπουλου

 

Αν οι προσπάθειες που γίνονται για Ρωσική συμμετοχή καταλήξουν σε αδιέξοδο ή/και παρ’ όλες αυτές , υπάρχει μια ακόμα δυνατότητα που πρέπει να εξετασθεί σοβαρά. Μια δυνατότητα που ίσως πλεονεκτεί σοβαρά και έναντι άλλων εναλλακτικών,  ιδίως αν οι όροι τους είναι εξαιρετικά ασύμφοροι. Την ονομάζουμε, εσωτερική λύση, ή λύση του ελληνισμού. Ουσιαστικά περιλαμβάνει δύο στοιχεία

Α) αντί να γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν τα 5,8 δις με κούρεμα των καταθέσεων ή και δανεισμό από την Ρωσία, ή και μετατροπή μέρους (15-20%) των πάνω από τις 100.000 ευρώ καταθέσεων (οι έως 100.000  θα προστατευτούν σε κάθε περίπτωση) σε ομόλογα κυπριακού δημοσίου με ρήτρα φυσικού αερίου,  να δοθούν τα κίνητρα αυτά σε Κύπριους και Έλληνες καταθέτες αλλά όχι μόνο υποχρεωτικά. Θα μπορεί να αναφέρεται και σε ασφαλιστικά κτλ. ταμεία. Θα απαιτηθεί ίσως η εκχώρηση ενός μεγαλύτερου ποσού των ελληνικών και κυπριακών καταθέσεων (ίσως γύρω στα 25%+), αναλόγως της γενικότερης συμμετοχής.  Ήδη η Κυπριακή εκκλησία προσφέρει την περιουσία της και είναι απολύτως δυνατό να υπάρξει μια έκκληση προς την πανταχού ελληνική και κυπριακή διασπορά, το εφοπλιστικό κεφάλαιο (για να φανεί και μια φορά χρήσιμο), τους καταθέτες εξωτερικού κτλ. για να συγκεντρωθεί αυτό το ποσό με αντάλλαγμα την αποπληρωμή του με διασφάλιση τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες σε βάθος 5-8 ετών το πολύ. Εννοείται η προσφορά αυτή μπορεί να γίνει στους έλληνες και κύπριους καταθέτες και λοιπούς, σε εθελοντική βάση και να δούμε τα έσοδα που θα μαζευτούν. Παράλληλα θα υπάρχει η έκκληση στον ελληνισμό απανταχού της γης. Θα χρειαστεί η κυπριακή και η ελληνική ηγεσία αλλά και όλος ο ευρύτερος ελληνισμός μέσα από τους διάφορους θεσμούς που εκφράζεται να βγεί και σε δραματικούς τόνους να στηρίξει αυτήν την ενέργεια. Αλλοίμονο στο έθνος αν δεν μπορεί σε στιγμές σαν και αυτές που το μέλλον Ελλάδας και Κύπρου βρίσκεται σε καθοριστική καμπή να μην μπορεί να βρει 5-6 δις και μάλιστα εξασφαλισμένα από έσοδα του αερίου. Σε αντίθετη περίπτωση καλύτερα να πάμε να πνιγούμε όλοι. Θα χρειαστεί η διέξοδος αυτή να αναζητείται παράλληλα με την Ρωσική ή στενά εσωτερική κυπριακή  λύση και να απαιτηθεί χρόνος από την ΕΕ για την ολοκλήρωση της λύσης. Στο διάστημα αυτό θα υπάρξει δυνατότητα μικρών μόνο αναλήψεων, ή σημαντικών, μόνο κατόπιν εγκρίσεως από ειδική επιτροπή (διακομματική) από τις κυπριακές τράπεζες.  

Β) ακόμα και αν οι παραπάνω προσπάθειες  με την μορφή μιας δεύτερης ή τρίτης εναλλακτικής πάνε καλά, ένα σημείο θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα. Η τελική συμφωνία με την τρόικα ακόμα και αν δεν καταστεί δυνατό να είναι πλήρης μέσα στις προσεχείς μέρες, ώστε να συνυπογραφεί μαζί με τα 10+5,8 δις, θα πρέπει να υπάρχει κάτι σαν προσύμφωνο που να εξασφαλίζει την αποπληρωμή του δανείου και μνημόνιο μαζί με όρους i) ανάπτυξης, ii) εξασφάλισης συνέχισης λειτουργίας του συρρικνωμένου έστω κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Το δάνειο θα πρέπει να έχει όρους μακροχρόνιας εξόφλησης με πολύ χαμηλό επιτόκιο, και το όποιο μνημόνιο συμφωνηθεί θα πρέπει να μην περιλαμβάνει εξοντωτικούς όρους που θα καθιστούν μόνιμη την ύφεση στην Κύπρο, πάνω στα ελληνικά δεδομένα. Με κάθε τρόπο το ελληνικό μάθημα –πάθημα πρέπει να αποτραπεί. Η μικρή Κύπρος είναι αβέβαιο αν μπορεί να δεχθεί τα πλήγματα που δέχθηκε η Ελλάδα και να επιβιώσει πανταχόθεν βαλλόμενη και επωφελούμενη από φίλιες- ή υποτιθέμενες φίλιες- χώρες (ΕΕ, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ρωσία κτλ.) και εχθρικές (Τουρκία).

Και κάτι τελευταίο για τις εν Ελλάδι κυπριακές τράπεζες: γιατί να μην αναζητηθεί η δημιουργία ενός μεικτού ελληνικού-κυπριακού κρατικού οχήματος, με στόχο την σύσφιξη των σχέσεων και την ανάπτυξη στις χώρες μας, αντί να δοθούν μπιρ παρά σε ιδιώτες, όταν τόσο έχουν στοιχίσει στον ευρύτερο ελληνισμό;