ΑΟΖ: ETOIΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΒΕΙ ΤΟΝ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Ο κ. Σαμαράς και τα σενάρια έντασης με την Τουρκία

 

 

 

Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

Αποφασισμένο να προχωρήσει με την ανακήρυξη ΑΟΖ, παρά τις αντιρρήσεις του Υπουργείου Εξωτερικών, φέρουν συνεργάτες του τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, που εξακολουθεί πάντως να δέχεται αντιφατικές εισηγήσεις, αλλά και είναι δέκτης αντιφατικών μεταξύ τους διεθνών πιέσεων.  

 

Οι αποφάσεις που θα λάβει τελικά ο Πρωθυπουργός μπορεί να έχουν μεγάλη, στρατηγική σημασία για το μέλλον της Ελλάδας και ιδίως τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό, την ίδια τη θέση της στην Ευρώπη. Μπορεί να καθορίσουν όχι μόνο το πολιτικό μέλλον του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και τη θέση του στην ελληνική ιστορία, είτε πολύ θετικά, είτε πολύ αρνητικά.

 

Μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική ένταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ελλάδας στην παρούσα, τόσο λεπτή και κρίσιμη ευρωπαϊκή συγκυρία, υπογραμμίζουν διπλωματικοί και στρατηγικοί αναλυτές. Ταυτόχρονα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από διεθνείς οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν την καταστροφή του ευρώ και της ΕΕ ως πολιτικού σχεδίου.

 

Αν Βρυξέλλες, Βερολίνο ή Παρίσι έχουν ήδη εμπλακεί στη χειρότερη κρίση στην ιστορία της ΕΕ, χωρίς ορατά σημεία διεξόδου και με «χαοτική» εξέλιξη, μπορεί κανείς να φανταστεί εύκολα τι θα συμβεί, αν τυχόν προστεθεί τώρα, στο πρόβλημα του χρέους και πρόβλημα ελληνοτουρκικών. (Την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τι μπορεί να σημαίνει τυχόν ελληνική εμπλοκή εκεί, άμεση ή έμμεση, προτιμάμε απλώς να μη τη σκεφθούμε).

 

 

Το «λόμπυ» και ο κ. Σαμαράς

 

Ο πόλος που κυρίως και πιο άμεσα πιέζει τον κ. Σαμαρά συγκροτείται από το εγχώριο «λόμπυ» των πετρελαίων και της ΑΟΖ, που επιχειρεί να εκμεταλλευθεί την οπωσδήποτε όχι εύκολη πολιτικά θέση της κυβέρνησης, λόγω μέτρων, μνημονίων κλπ. Επιχειρούν να δημιουργήσουν ασφυκτική ατμόσφαιρα στον Πρωθυπουργό, με το επιχείρημα, αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι, «κάνε κάτι οπωσδήποτε, κάνε κάτι τώρα, δεν μπορείς να μην κάνεις τίποτα», προκειμένου να ξεπεράσουν τις επιφυλάξεις και ανησυχίες όχι μόνο του ίδιου, αλλά και πολύ σοβαρών συνεργατών του, όπως επίσης και του Υπουργείου Εξωτερικών. Αυτό το είδος pressing σε πολιτικούς είναι μια κλασική, δοκιμασμένη πλειστάκις μέθοδος, στην Ελλάδα και διεθνώς (διαδοχή Ανδρέα Παπανδρέου, ‘Ιμια, Μαρί, διαρκής απειλή μη καταβολής δόσης ή εξόδου από τα ευρώ και πολλά άλλα).

 

Αρχικά, η ιδέα «της ΑΟΖ και των πετρελαίων» θεωρήθηκε κρίσιμη πολιτικά «ένεση πατριωτισμού» σε ένα κόμμα και μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζουν τεράστιο πολιτικό πρόβλημα. Αν και βέβαια, φοβάται κανείς, τέτοιοι «πατριωτισμοί» κινδυνεύουν να έχουν τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα με τους «σοσιαλισμούς» του Γιώργου Παπανδρέου – γνωρίζουμε καλά στην Ελλάδα που μπορεί να οδηγήσει τυχόν χρήση της εξωτερικής για σκοπούς εσωτερικής πολιτικής. Μετά όμως τους αρχικούς ενθουσιασμούς της «ΑΟΖολογίας», το θέμα της ενδεχόμενης τουρκικής αντίδρασης και των επιπλοκών άρχισε να εμφανίζεται στις συσκέψεις του Μαξίμου.

 

«Στρατηγική τύφλωση» - ή πως σκοτώνουνε τους ταύρους

 

Επ’ αυτού  το «λόμπυ» ανέπτυξε ένα καινούριο, πρωτότυπο επιχείρημα, που όχι μόνο είναι εσφαλμένο, υπογραμμίζουν στρατιωτικοί και πολιτικοί κύκλοι, με μεγάλη εμπειρία και γνώση των ελληνοτουρκικών, είναι, εκτιμούν, και αποκαλυπτικό της επιπολαιότητας, αν όχι στρατηγικής τύφλωσης, που διακρίνει ορισμένους από τους συνηγόρους της ΑΟΖ.

Κατά το επιχείρημα αυτό η Τουρκία δεν θα κάνει τίποτα, επειδή έχει μπλεξίματα με τη Συρία και τους Κούρδους. Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό, γιατί η ιστορία έχει μια διαβολεμένη τάση να επαναλαμβάνεται, ότι ο Βρετανός ‘Υπατος Αρμοστής διαβεβαίωσε τον Μακάριο το 1963 ότι οι Τούρκοι δεν θα αντιδράσουν αν προτείνει αναθεώρηση του Συντάγματος και είχαμε ως αποτέλεσμα την πρώτη διχοτόμηση της Κύπρου. Οι Αμερικανοί φίλοι του διαβεβαίωσαν τον Ιωαννίδη ότι δεν τρέχει τίποτα με τους Τούρκους το 1974 και πήγαμε στη δεύτερη διχοτόμηση. Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Κουβέιτ καθησύχασε τον Σαντάμ πριν από την εισβολή και είναι γνωστό που βρίσκονται τώρα και οι δύο. Οι σύμβουλοι του κ Σαακασβίλι τούπαν το 2008 «προχώρα, ανακατέλαβε την Αμπχαζία και την Οσσετία, δεν τρέχει τίποτα με τους Ρώσους», και γνωρίζουμε τι έπαθε ο ίδιος και η χώρα του. Κατά σατανική μάλιστα σύμπτωση, ο Πρόεδρος της Γεωργίας μοιραζόταν ένα σύμβουλό του με τον … Γιώργο Παπανδρέου, σύμβουλο που διατηρεί άριστες σχέσεις και με το περιβάλλον του σημερινού Πρωθυπουργού! ‘Όπως λέμε, άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

 

Οι θεμελιώδεις κανόνες αποτροπής

 

Για μια σειρά λόγους, η εκτίμηση περί μη αντίδρασης της Τουρκίας μπορεί να αποδειχθεί εσφαλμένη («η ‘Αγκυρα θα αντιδράσει με πολύ μεγάλη σφοδρότητα», είναι για παράδειγμα η αντίθετη εκτίμηση πρώην Υπουργού που διαχειρίστηκε αυτά τα θέματα). Δυστυχώς άλλωστε, η Ελλάδα δεν διαθέτει επαρκή μέσα συλλογής πληροφοριών και ανάλυσης προθέσεων της ‘Αγκυρας – διαχρονικά, οι ‘Ελληνες πολιτικοί ενδιαφέρονταν μάλλον να αποφύγουν, παρά να αντιμετωπίσουν την Τουρκία.

 

Το πιο σημαντικό όμως είναι άλλο. Η επίκληση μιας εκτίμησης, δίκην στρατηγικού σχεδίου είναι, το λιγότερο, ασυγχώρητη επιπολαιότητα, υποστηρίζει απόστρατος σήμερα ανώτερος αξιωματικός, εγνωσμένων στρατηγικών ικανοτήτων. «Απλά, δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα», λέει χαρακτηριστικά.

 

Δεν βάζουμε πυροσβεστήρα σε ένα εργοστάσιο επειδή υπολογίζουμε ότι θα πιάσει φωτιά, ούτε δένουμε τη ζώνη ασφαλείας γιατί σκοπεύουμε να συγκρουστούμε. Οι εκτιμήσεις μπορεί να αποδειχθούν σωστές ή λαθεμένες, αλλά δεν παίζουμε στα ζάρια την τύχη της χώρας. Πιο σημαντικό από τιε εκτιμήσεις συχνά αυτοαναγορευόμενων «ειδικών», ακριβέστερα, τελείως απαραίτητο, είναι κάτι άλλο. Η κατάρτιση plan B, για την περίπτωση αποτυχίας του Α. Διαφορετικά «που πας ρε Καραμήτρο;»

 

Θα πας π.χ. την Ελλάδα σε σύγκρουση στην όλη κατάσταση που βρίσκεται; διερωτάται ανώτερος στρατιωτικός. Θα την πας ασφαλώς, πρέπει να την πας και να το καταστήσεις και προκαταβολικά σαφές, αν η Τουρκία επιχειρήσει να πλήξει ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Αλλά θα το κάνεις για μια ΑΟΖ που δεν χρειάζεται καν για τους υδρογονάνθρακες και σε περίοδο τόσο κρίσιμη και προβληματική για την ίδια την ύπαρξη του κράτους μας; Και μόνο άλλωστε το γεγονός ότι το «επιχείρημα» των «ΑΟΖολογούντων» κυβερνητικών διέρρευσε και γράφτηκε στις εφημερίδες, είναι ανοιχτή πρόσκληση στην ‘Αγκυρα να κλιμακώσει την ένταση. Αν θες να την αποτρέψεις πρέπει να διαρρέεις σενάρια αποτρεπτικού τρόμου, όχι καθησυχαστικών διαβεβαιώσεων για εσωτερική κατανάλωση.

 

Ακόμα ο Πρωθυπουργός έχει περιθώρια να μη διαβεί τον Ρουβίκωνα, να μη βάλει την Ελλάδα σε μια νέα, ακόμα μεγαλύτερη περιπέτεια, εύχονται πολιτικοί του φίλοι, που διαφωνούν όμως σφόδρα με τον «πυρετό της ΑΟΖ».

 

«Η Ελλάδα αύριο», 12.1.2013

 

Konstantakopoulos.blogspot.com