EΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Την αίσθηση απίστευτου κυνισμού και πλήρους αποκοπής από την πραγματικότητα έδωσε το ελληνικό κοινοβούλιο στον αποσβολωμένο ελληνικό λαό, με τους πολιτικούς να επιχειρούν τα συνήθη παιχνιδάκια, εν μέσω μιας κοινωνίας έτοιμης να εκραγεί και μιας χώρας που απειλείται με κατάρρευση, ανεξάρτητα από το άγνωστο, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αποτέλεσμα της ψηφοφορίας εμπιστοσύνης. Η Ελλάδα πλησιάζει στο σημείο που βρέθηκε η Πολωνία το 1939, απειλούμενη με σύνθλιψη μεταξύ Γερμανίας και αγορών, Τουρκίας και Ισραήλ.

Κρίση δηνμοκρατίας

Η απόφαση του κ. Σαμαρά να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση, μοιάζει να ανατρέπει το ιστορικό όχι του Μαίου 2010. Αποτελεί ένα επιπλέον επεισόδιο σε αλυσίδα πολιτικών πράξεων που παροξύνουν την αντίθεση μεταξύ λαϊκής εντολής και Βουλής, οδηγώντας την Ελλάδα στην κατάσταση που βρέθηκε στα 1965-1967, οδηγηθείσα τελικώς στη δικτατορία και την κυπριακή τραγωδία. Για ποιο λόγο πρέπει να αποφασίσει οτιδήποτε μια Βουλή σε κολοσσιαία και προφανή αντίθεση με τη βούληση του λαού και όχι μια νέα, είναι το ερώτημα που θέτουν αρκετοί, φανατικοί έως χθες οπαδοί του αρχηγού της ΝΔ.

Ο κ. Σαμαράς θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση των Πρωθυπουργών της Ιρλανδίας ή Πορτογαλίας, το ποτάμι όμως δεν γυρίζει εύκολα πίσω. ‘Εγιναν τόσα απίστευτα σε δύο χρόνια, που η χώρα δύσκολα μπορεί πια να αποφύγει την κατάρρευση και τη ρήξη με τους εταίρους της, όσο κι αν προσπαθήσει, και πρέπει, να το αποφύγει. Ούτε η ΝΔ παρουσίασε την παραμικρή σοβαρή ιδέα ή δράση, για να ετοιμάσει μια άλλη διέξοδο. Το κρισιμότερο ερώτημα πια είναι, αν η κατάρρευση καταστεί αναπόφευκτη, πόσο προετοιμασμένη η χώρα θα είναι, πως θα περιορίσει τις ζημιές, πως θα οργανώσει την άμυνά της και την επιβίωση του ελληνικού λαού. Αυτή θα ήταν επωφελέστερη από την ενασχόληση με το πώς θα διασωθούν ήδη χρεωκοπημένοι πολιτικοί, ή πως άλλοι θα πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.

Σχεδόν αναπόφευκτη η χρεωκοπία

Αν κάποιος μπορούσε να καθορίσει τη στιγμή θα ήταν ίσως καλύτερα να περιμένει μερικούς μήνες, λόγω του ορατού ενδεχομένου να καταρρεύσει πρώτα η Ιταλία, να τεθούν ευρύτερα ζητήματα, να παραχθεί ίσως αξιόπιστη ευρωπαϊκή λύση, να μην είμαστε στην πρώτη γραμμή μιας πιθανής ευρωπαϊκής καταστροφής. O χρόνος όμως δεν είναι ουδέτερος, ούτε τα κείμενα που υπογράφονται και θα χρειαστεί να τα αρνηθούμε, γιατί κανένα από τα σχέδια σωτηρίας δεν είναι έστω οδυνηρά βιώσιμο. Επιπλέον δεν γνωρίζουμε πότε θα σημειωθεί η κοινωνική εξέγερση που έχει δρομολογήσει η οικονομική πολιτική. Το πολιτικό προσωπικό θάπρεπε να ετοιμάσει τη χώρα για ότι μπορεί να την περιμένει, αλλά ούτε θέλει, ούτε μπορεί.

Παπανδρέου: στην υπηρεσία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, των ΗΠΑ και του Ισραήλ

Αν όμως δεν μπορεί να παράγει όφελος, μπορεί να κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στη δημοκρατία, την εθνική ασφάλεια της χώρας, ακόμα και την ΕΕ, όπως είδαμε να κάνει αυτή η κυβέρνηση, ιδίως στο ψυχορράγημά της. Κατά πληροφορίες πολύ αξιόπιστων πηγών, δυνάμενων να γνωρίζουν, η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε και ενέκρινε την απόφαση για δημοψήφισμα. Οι ίδιες πηγές ερμηνεύουν τη συγκατάθεσή της με την προσπάθεια του κ. Γκάιτνερ να μεταβάλλει την τελευταία απόφαση της ΕΕ, αφού ο ίδιος επιδιώκει να εκδώσει χρήμα η ΕΚΤ. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που υποστηρίζουν ότι τις αποφάσεις αυτές τις παίρνει, προκαλώντας παγκόσμια γεγονότα και αψηφώντας Παρίσι και Βερολίνο, ο κ. Παπανδρέου μόνος του, συμβουλευόμενος τους κ.κ. Ρέππα και Καστανίδη. ‘Η ότι δεν συμβουλεύεται τους διεθνείς φίλους του, όπως οι Σόρος, Ρουμπινί, Ρόντος, Ρότσιλντ και πολλοί άλλοι.

Επικίνδυνα σχέδια

Στην εφημερίδα μας περιήλθαν επίσης, από εξαιρετικά αξιόπιστες πηγές, πληροφορίες κατά τις οποίες συζητήθηκε, μεταξύ ελληνικής και ισραηλινής κυβέρνησης, το ενδεχόμενο «νικηφόρας επίδειξης ισχύος», με τη συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, στη Μεσόγειο κατά της Τουρκίας, με εικαζόμενο ευεργετικό αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές! Τέτοιο επεισόδιο δεν θα ήταν κατ’ ανάγκη αντίθετο με τα συμφέροντα των Τούρκων κεμαλιστών, που εκπόνησαν το σχέδιο Βαριοπούλα για να ανατρέψουν τον Ερντογάν προ ετών, προβλέποντας κατάρριψη τουρκικών αεροσκαφών, για να εμφανισθεί ο Ερντογάν εθνικά επικίνδυνος. Εντυπωσιάζει η αντιπαράθεση τουρκικών και ισραηλινών δυνάμεων στη Μεσόγειο, δεδομένου ότι η ‘Αγκυρα γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σταματήσει με στρατιωτικά ή άλλα μέσα τις γεωτρήσεις.

Σε ενδεχόμενο θερμό τουρκοϊσραηλινό επεισόδιο αναφέρθηκε ο έγκριτος συνάδελφος της Καθημερινής Αθανάσιος ‘Ελλις και ισραηλινά δημοσιεύματα. Αποφύγαμε μέχρι τώρα να δημοσιοποιήσουμε την πληροφορία, το πράττουμε όμως γιατί δεν υπάρχει ‘Ελληνας πλέον που να εμπιστεύεται την κυβέρνηση και με την ελπίδα ότι η δημοσιότητα μπορεί ίσως να ματαιώσει παρόμοιους τυχοδιωκτισμοπύς. Ελπίζουμε ότι σε μια χώρα με την εμπειρία Ιωαννίδη και Κύπρου, Ιμίων, Οτσαλάν κλπ., έχει μείνει ίχνος κοινής λογικής και πατριωτισμού στα μυαλά των «αρμοδίων», αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι. Σημειώνουμε ότι το ελληνικό Υπουργείο ‘Αμυνας, που ματαίωνε επί σειρά ετών προγραμματισμένες ασκήσεις στην Κύπρο, για να μην ενοχλείται η Τουρκία, αποφάσισε τώρα να στείλει αεροπλάνα να συνασκηθούν με τους Ισραηλινούς, ελικόπτερα των οποίων πραγματοποίησαν ασκήσεις στη Λάρνακα.

Πραξικόπημα στις ένοπλες δυνάμεις

Τρομερή αίσθηση προκάλεσε η πρωτοφανής στα χρονικά «καρατόμηση» προ ημερών της ηγεσίας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ιδίως του Στρατού και του Ναυτικού, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να βρίσκονται σήμερα επικεφαλής σε όλα τα κρίσιμα πόστα ικανοί πιθανώς αξιωματικοί, ουδόλως όμως έτοιμοι για τον ρόλο τους και χωρίς τη σιγουριά που απαιτείται για να φέρουν ενδεχομένως αντιρρήσεις σε εξωτερικούς ή εσωτερικούς τυχοδιωκτισμούς. ‘Όπως και να έχει απότομα και αιφνιδιαστικά μειωθεί το αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Ανάλογα περιστατικά είναι πολύ σπάνια στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. Εμείς τουλάχιστο γνωρίζουμε δύο μόνο, την καρατόμηση της αφρόκρεμας του Κόκκινου Στρατού από τον Στάλιν και την θεαματική άνοδο του Ενβέρ Πασά στην Τουρκία. Αμφότερα υπήρξαν αποτέλεσμα ξένης συνωμοσίας και οδήγησαν σε στρατιωτικές καταστροφές Ρωσία και Τουρκία.

Μια σειρά ταυτόχρονων διεθνών δημοσιευμάτων εμφανίστηκε εξάλλου για ενδεχόμενο στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα στον διεθνή τύπο, όπως π.χ. της Χάντλεσμπλατ, που έγραψε ότι ο στρατός ονειρεύεται ρεβάνς! Η άποψη αυτή είναι εξωφρενική, γιατί όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι, μετά την καταστροφή της Χούντας και το κυπριακό, το τελευταίο που ονειρεύονται οι ‘Ελληνες αξιωματικοί είναι τα πραξικοπήματα. Η βασικότερη πηγή όμως όσων γράφουν διεθνώς για την Ελλάδα είναι ακριβώς οι ‘Ελληνες αξιωματούχοι. Διερωτάται κανείς με φόβο, αν αυτοί οι αξιωματούχοι έχουν κάποιο τελευταίο εναπομείναν πολιτικό σχέδιο ή λογική ή αυτόνομη σκέψη στο κεφάλι τους, ή αν δεν έχουν πέσει πλήρως στην αγκαλιά ξένων καθοδηγητών, όπως τόσο συχνά συνέβη με τους ‘Ελληνες πολιτικούς στην ιστορία μας…

Ευρώπη και Μέση Ανατολή

Χωρίς επείγουσα ανάκτηση της αυτονομίας της, η Ελλάδα κινδυνεύει να χρησιμοποιηθεί και να πληρώσει τα σπασμένα δύο ταυτόχρονων εξελισσόμενων κρίσεων, της κρίσης της ΕΕ και των σχεδίων μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή, εναντίον του Ιράν, που επανήλθαν ξανά στην επικαιρότητα, μερικούς μήνες μετά την απομάκρυνση από τον Νετανιάχου όλων των υπευθύνων των ισραηλινών υπηρεσιών και του Στρατού οι οποίοι είχαν, μέχρι τώρα, συγκρατήσει το πολεμικό μένος του. ‘Ηδη η Μόσχα, εξαιρετικά ανήσυχη, κατευθύνει στην περιοχή μεταξύ Κύπρου και Συρίας το αεροπλανοφόρο Κουζνετσώφ συνοδευόμενο από αριθμό πλοίων. Θα φτάσει στα μέσα Νοεμβρίου.

Ο δυτικός κόσμος στήριξε ενωμένος το ευρωπαϊκό σχέδιο όσο αντιμετώπιζε την σοβιετική απειλή. Τώρα, δεν χρειάζονται όλοι ισχυρή Γερμανία και Γαλλία, ούτε εναλλακτικό αποθεματικό νόμισμα, που θα δυσχεράνει τη χρηματοδότηση της αμερικανικής οικονομίας. ‘Οσο για τη Διεθνή του Χρήματος το μόνο που δεν θέλει είναι ισχυρά κράτη ή πολυεθνικές οντότητες. Σπρώχνοντας επιδέξια Γερμανούς και ‘Ελληνες σε σχεδόν αναπόφευκτη πλέον, εξαιτίας καταστροφικών Μνημονίων, σύγκρουση, σπρώχνοντας αύριο Ιταλούς και Γερμανούς, οι «αγορές» δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τη διάλυση όχι μόνο της ΕΕ, αλλά όλων των ευρωπαϊκών επιτευγμάτων μετά το 1945. Και η σκιά μιας ευρωπαϊκής κρίσης θα μπορούσε να είναι το καλύτερο προκάλυμμα για έναν πολύ μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, όπως συνέβη επανειλημμένα στο παρελθόν (π.χ. Ουγγαρία και Σουέζ το 1956). Δεν είναι ασφαλώς βέβαιο ότι τέτοια φοβερά σενάρια θα πραγματοποιηθούν, και ελπίζει κανείς να μην πραγματοποιηθούν, αλλά δεν είναι όμως λογικό για μια χώρα στην θέση και στην περιοχή που βρίσκεται η Ελλάδα να επαναπαύεται σε ψεύτικες βεβαιότητες και να μην παίρνει υπόψιν της και τα πιο επικίνδυνα σενάρια. Μήπως άλλωστε προέβλεψε κανείς τα όσα συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια.

Κόσμος του Επενδυτή, 6.11.2011
Konstantakopoulos.blogspot.com