Χρέος και Διαφθορά

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Να τιμωρηθεί επιτέλους κάποιος, ζητάει ο Κάρολος Παπούλιας. “Ούτε ένας ΅στη φυλακή;” διερωτάται από τις στήλες της Realnews ο Νίκος Χατζηνικολάου, που θέλει Παπανδρέου και Σαμαρά να στείλουν δύο-τρεις «πράσινους» και δύο- τρεις «μπλε» φυλακή και κατασχέσεις περιουσιών ανεξαρτήτως ποινικών παραγραφών. «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», φώναζαν εξαγριωμένοι οι διαδηλωτές, μουτζώνοντας τη Βουλή τον Μάιο. Τρεις-τέσσερις φυλακή καλοκαίρι του 2010, υποσχέθηκε, λέγεται, ο Πρωθυπουργός στο ΔΝΤ. Τα ίδια έλεγε στις Βρυξέλλες ο Παπακωνσταντίνου. Αλλά ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί ή δεν θέλει να το πράξει.

Η Ελλάδα κατρακύλισε αρκετές θέσεις στην κατάταξη διαφθοράς χωρών
της Διεθνούς Διαφάνειας στη διάρκεια ενός έτους. Ο τρίτος εμπλεκόμενος στο μεγάλο σκάνδαλο υψηλά ιστάμενος υπάλληλος της Ziemens, αναχώρησε κανονικά για τη Γερμανία, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς, αν και υπό «επιτήρηση». Οι εξεταστικές επιτροπές κατέληξαν φαρσοκωμωδία και απάτη.

Οι κ.κ. Παπούλιας και Χατζηνικολάου θα μείνουν μάλλον με την απορία. Αν Παπανδρέου και Σαμαράς δεν κάνουν τίποτα, υποθέτουμε δεν είναι γιατί δεν το σκέφτηκαν, αλλά γιατί οι εγκληματήσαντες και δωροδοκηθέντες δεν είναι δυο-τρεις, είναι «χίλιοι δεκατρείς». Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το «μάρμαρο». ‘Εχουν τον τρόπο να απειλήσουν, να εκβιάσουν, να πάρουν κι άλλους μαζί τους. Αν οι πολιτικοί αρχίσουν να ξηλώνουν το πουλόβερ, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς πουλόβερ, κόμματα, υπουργούς, βουλευτές. Αντί να αποδείξουν τη δυνατότητα αυτοκάθαρσης του πολιτικού συστήματος, θα αποκαλύψουν την έκταση της ηθικοπολιτικής του αποσύνθεσης. Λέγοντας «μαζί τα φάγαμε», ο κ. Πάγκαλος θέλει να αποτρέψει την επικίνδυνη αναζήτηση αυτών που «τα έφαγαν». Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος που το πολιτικό σύστημα δεν θέλει κάθαρση: δεν μπορεί να αποκαλύψει τη διαφθορά χωρίς να θίξει σπουδαία συμφέροντα ξένων τραπεζών, εταιρειών, κυβερνήσεων και δανειστών μας. Η εσωτερική διαφθορά και η ξένη εξάρτηση των ελληνικών “ελίτ” είναι στενότατα συνδεδεμένες. ¨Οταν ετέθη, πριν από πολλά χρόνια, θέμα κατάσχεσης του Ινστιτούτου Γκαίτε για αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου, ένας Γερμανός διπλωμάτης δήλωσε στη Γκάρντιαν: Ας το κάνουν αυτό οι ‘Eλληνες και θα δούμε κι εμείς που πάνε τα ΚΠΣ.

Υπάρχει μια πτυχή της διαφθοράς που έχει αποσιωπηθεί, αν και, ή ακριβώς γιατί, έχει κεντρική σημασία για την Ελλάδα, όχι ηθικοπολιτική, αλλά οικονομική και αφορά άμεσα τη διαχείριση της θηλειάς του χρέους. Στις άλλες υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ, η κρίση χρέους προέκυψε κυρίως γιατί τα κράτη ανέλαβαν να σώσουν ιδιωτικές τράπεζες, καλύπτοντας απώλειες που προέκυψαν από αγορές αμερικανικών τοξικών προϊόντων (αποτέλεσμα απάτης μεγάλων τραπεζών και οίκων αξιολόγησης με τα ενυπόθηκα στεγαστικά) και από τραπεζικά «κόλπα», που συχνά ήταν ξεγυρισμένες απάτες. Το ιδιωτικό χρέος έγινε δημόσιο, π.χ. στην Ιρλανδία, και μετά η ΕΕ, για να είναι σίγουρη ότι η ζημιά θα πληρωθεί από τους Ιρλανδούς φορολογούμενους και όχι βρετανικές και γερμανικές τράπεζες, υποχρέωσαν το Δουβλίνο να καταφύγει στον μηχανισμό «σωτηρίας». Τεράστιες πιέσεις ασκήθηκαν και στους Ισλανδούς, για να πληρώσουν τα χρέη των τραπεζιτών, το σχέδιο όμως ματαιώθηκε λόγω λαϊκών αντιδράσεων.

Να σημειώσουμε ότι το συσσωρευμένο σήμερα παγκόσμιο χρέος είναι αδύνατο να αποπληρωθεί κανονικά, εκτός αν σημειωθεί τρομακτικό παγκόσμιο αναπτυξιακό μπουμ που ουδείς προβλέπει. Μακροχρονίως μπορεί να οδηγήσει σε πολεμική ή οικολογική καταστροφή, ή σε «Σεισάχθεια». Το πρόβλημα θα είναι μαζί μας για πολλά χρόνια. Οι μεγάλες τράπεζες κέρδισαν τον πρώτο γύρο, σε Ελλάδα-Ιρλανδία, βρισκόμαστε όμως στην αρχή του παιχνιδιού. Ακόμα κι αν όντως εφαρμοσθούν τα προγράμματα «σωτηρίας», κάτι εξαιρετικά αβέβαιο, οδηγούν σε αύξηση χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, καθιστώντας δυσχερέστερη την αποπληρωμή! Είναι αναπόφευκτο στην πορεία να τεθεί θέμα νομιμότητας του χρέους. ‘Ηδη, προτού στεγνώσει το μελάνι του Μνημονίου της, η ιρλανδική κυβέρνηση προώθησε νομοσχέδιο που προβλέπει δυνατότητα διαγραφής του χρέους προς τις τράπεζες, προκαλώντας οργισμένη αντίδραση της ΕΚΤ.

Που πήγαν όμως τα λεφτά του ελληνικού χρέους; Για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις στους «κοπρίτες», απαντάει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Αντίθετα με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που θεωρεί «κοπρίτες» τους πολιτικούς του, ο κ. αντιπρόεδρος πιστεύει ότι «κοπρίτες» είναι οι ‘Ελληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Ειρήσθω εν παρόδω, και «με όλο το σεβασμό», που λέει κι ο Λαζόπουλος, η διατήρησή του σε αυτή τη θέση από τον κ. Παπανδρέου, μας υποχρεώνει να διερωτηθούμε αν η κτηνώδης αισθητική και το ύφος του αντιπροέδρου του, δεν αντανακλούν εντέλει την αλήθεια πίσω από τα χαμόγελα του Πρωθυπουργού. Αν κυττάξει όμως κανείς τους εθνικούς λογαριασμούς, θα διαπιστώσει επί πολλά έτη διαρκή μείωση μισθών και συντάξεων, αλλά και των απολαβών των δημοσίων υπαλλήλων ως ποσοστού του ΑΕΠ. Κι εδώ δηλαδή μας λέει πάλι ψέμματα η κυβέρνηση. Δεν πήγαν στους μισθούς τα λεφτά των δανείων. Που πήγαν τότε; Γνωρίζουμε π.χ. ότι χρησιμοποιήθηκαν για να καταστήσουν δυνατή την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, πρωτοφανή σε όλη την Ευρώπη, της ελληνικής μεσαίας και ανώτερης τάξης. Αλλά αυτό είναι όμως μόνο μέρος της απάντησης.

Κατά καιρούς δημοσιεύτηκαν τρομακτικά νούμερα για το κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα (όπως και για το ύψος των καταθέσεων Ελλήνων στις ελβετικές τράπεζες). Κατά τον προεκλογικό αγώνα του 2004, η αντιπολιτευόμενη τότε ΝΔ υπολόγιζε το κόστος αυτό σε πάνω από 10% του ΑΕΠ, πρόσφατα αναφέρθηκε ένα ποσοστό 8%. Εμείς τουλάχιστο δεν γνωρίζουμε πως γίνονται και πόσο αξιόπιστοι είναι τέτοιοι υπολογισμοί. Προφανώς όμως είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό του ΑΕΠ που “τρώγεται”, κατά συνέπεια και των δανείων που κατευθύνθηκαν ή κατευθύνονται εκεί. (Μιλάμε πάντα για το άμεσο κόστος, όχι για το πολλαπλάσιο έμμεσο της διαφθοράς, την αποδιοργάνωση του εθνικού σχεδιασμού, που οδήγησε π.χ. την Ελλάδα να επισκευάζει διαρκώς δύο εθνικές οδούς που δεν τελειώνουν ποτέ, παραμένοντας η μόνη ευρωπαϊκή χώρα χωρίς τραίνα).

Μιια εταιρεία όμως σαν τη Ζiemens δεν είναι ο … Ερυθρός Σταυρός. Δεν «λαδώνει» έναν πολιτικό, έναν βουλευτή, ένα κόμμα, ένα δικαστή, έναν κρατικό αξιωματούχο ή ένα δημοσιογράφο, τους «πάντες» δηλαδή στην Ελλάδα, όπως είπε σε μια συνέντευξή του, εμφανώς σοκαρισμένος, ο πρόεδρος της αρμόδιας εξεταστικής κ. Βαλυράκης, ας πούμε με 100.000 ή 1.000.000 ευρώ, για λόγους συμπάθειας και φιλανθρωπίας. Αλλά γιατί, ως αποτέλεσμα του «λαδώματος», έχει πολλαπλάσια κέρδη εις βάρος του ελληνικού Δημόσιου. Να ένας, όχι μόνος, αλλά σημαντικός προορισμός των χρημάτων που «φάγαμε μαζί»: τα θησαυροφυλάκια μεγάλων γερμανικών και γαλλικών εταιρειών και αμερικανικών τραπεζών!

Επ’ αυτής της πτυχής αιδήμων σιωπή. Ουδείς δείχνει διάθεση να συνδέσει το υπέρογκο δημόσιο διεθνές χρέος της Ελλάδας με τις παράνομες δραστηριότητες ξένων κυβερνήσεων και εταιρειών, σε συνεργασία με ελληνικά πολιτικά κόμματα και ‘Ελληνες κρατικούς λειτουργούς, δικαστικούς, αξιωματούχους. Πολύ περισσότερο να ανοίξει ξανά τα λογιστικά βιβλία του ελληνικού κράτους ή να επανεξετάσει τις άπειρες συμβάσεις στις οποίες διοχετεύθηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια και ένα σημαντικό τμήμα των ελληνικών προϋπολογισμών. Κι αυτό παρόλο που είναι συχνή διεθνής πρακτική κράτη με τη θηλειά του χρέους στον λαιμό τους, όπως πρόσφατα ο Ισημερινός του Προέδρου Κορέα, να ξετινάζουν όλους τους λογαριασμούς, με σημαντικό όφελος για την εθνική οικονομία τους. (Τώρα βέβαια, θα μου πείτε, εδώ δεν είναι «τρίτος κόσμος» να κάνουμε τέτοια πράγματα. Οι πολιτικοί μας, όρα Παπακωνσταντίνου ή Αλογοσκούφη, είναι βέροι Ευρωπαίοι. Για να το αποδείξουν τρέχουν κάθε τόσο στον «δάσκαλο» να καρφώσουν τον συμμαθητή τους ότι δεν είναι. ‘Ωσπου βαρέθηκε ο «δάσκαλος» και σταύρωσε τη χώρα)

Αυτά είναι πασίγνωστα στο εξωτερικό, όπου γελάνε με τους εγχώριους φιλιππικούς κατά της διαφθοράς, που προσέλαβαν πέρυσι τη μορφή διεθνούς αυτομαστιγώματος και αυτοεξευτιλισμού. Δεν άντεξε άλλωστε και το είπε σχεδόν, σε στιγμή σπάνιας ειλικρίνειας ο πρόεδρος της ευρωζώνης Γιουνκέρ: όλοι ήξεραν τι γίνεται στην Ελλάδα, αλλά δεν μιλούσαν για να μη διαταράξουν τις γαλλογερμανικές εξαγωγές.

Οι ξένες κυβερνήσεις είναι σοβαρότερες από όσο ελπίζουν ποτέ να γίνουν οι ελληνικές. Φρόντισαν, συντάσσοντας το Μνημόνιο, να προφυλαχθούν από μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις, θέτοντας όρο που απαγορεύει τον συμψηφισμό της «βοήθειας» με ελληνικές ανταπαιτήσεις, δηλαδή απαιτήσεις από παράνομες και καταχρηστικές συμβάσεις και τις γερμανικές αποζημιώσεις, που επίσης δεν διανοούνται να ζητήσουν οι κυβερνώντες μας.

Η άρνηση του ελληνικού πολιτικού και ευρύτερου κρατικού συστήματος να αντιμετωπίσει ριζικά το φαινόμενο της διαφθοράς του (και να απαιτήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις), πέραν των άλλων σοβαρών συνεπειών για τη χώρα, αυξάνει ευθέως το προς πληρωμή χρέος, φέρνοντας εγγύτερα τη χρεωκοπία. Οι κυβερνήσεις των μεγάλων κρατών θα συνεχίσουν άλλωστε να αντιμετωπίζουν μόνο περιφρονητικά τους εκπροσώπους ενός πολιτικού συστήματος που ‘λάδωναν’. Ούτε η χώρα μπορεί να ασκήσει πολιτική, να διαπραγματευθεί, όταν ξένες κυβερνήσεις, υπηρεσίες ή εταιρείες διαθέτουν τις αποδείξεις δωροδοκίας των Ελλήνων πολιτικών ή αξιωματούχων. Η διεθνής εικόνα της Ελλάδας θα παραμείνει η εικόνα διεφθαρμένης και κακοδιοίκητης χώρας «κοπριτών», όπως τη θέλει ο Νο2 της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η εγκληματική διαχείριση του προβλήματος αυτού, έρχεται έτσι να προστεθεί στην εξίσου εγκληματική μη διαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής του χρέους, που οδήγησε σε ένα μνημόνιο που είναι αδύνατο να εφαρμοσθεί, χωρίς να καταστραφεί η χώρα, και το οποίο μετατρέπει χρέος προς τράπεζες σε ενυπόθηκο χρέος προς κράτη και την ΕΚΤ, σφίγγοντας περισσότερο τη θηλειά στον λαιμό της χώρας.

Είναι ασφαλώς πολύ δύσκολη, σχεδόν αδύνατη η καταπολέμηση της διαφθοράς, όπως είναι πολύ δύσκολο να σταθεί η Ελλάδα όρθια απέναντι σε ισχυρότατες διεθνείς δυνάμεις. Αλλά η μόνη εναλλακτική που έχουμε, είναι να παρακολουθήσουμε μοιρολατρικά την καταστροφή του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού.

ΥΓ. Χάρηκα πολύ με τις διαφημίσεις ευρωπαϊκών πολυτελών αυτοκινήτων στις τηλεοράσεις αυτές τις μέρες, που έκαναν μνεία των δύο έως επτάμισυ χιλιάδων ευρώ που χαρίζει στους υποψήφιους αγοραστές το Υπουργείο Οικονομικών με την απόσυρση. Επιτέλους, φτηνότερα αυτοκίνητα για τον λαό, βοήθεια στη χειμαζόμενη ευρωπαϊκή, ιδίως γερμανική βιομηχανία, νέα γενναία συμβολή στο πολεοδομικό και οικολογικό μεγαλείο της Αθήνας. Πιάσανε επιτέλους τόπο οι περικοπές στις υπερβολικές συντάξεις των 500 ευρώ, στα επιδόματα αναπήρων και πολυτέκων, στα τζάμπα εισιτήρια για τους τυφλούς. Μπράβο!

konstantakopoulos.blogspot.com

περιοδικό Επίκαιρα, 13 Ιαν. 2011