ΣΕΓΚΟΛΕΝ ΡΟΥΑΓΙΑΛ: ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ Η ΕΥΡΩΠΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ

Προσκεκλημένη του Γιώργου Παπανδρέου η Γαλλίδα Σοσιαλίστρια Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί στις τελευταίες προεδρικές εκλογές και, πιθανόν, και στις επόμενες, βρέθηκε και στο φετινό συμπόσιο της Σύμης που έγινε την περασμένη εβδομάδα στον Πόρο. Την συναντήσαμε στο περιθώριο των εργασιών και της ζητήσαμε τις απόψεις της για την ελληνική, αλλά και την ευρωπαϊκή κρίση.

Ερ. Αυτή τη φορά, η συμμετοχή σας στο συμπόσιο της Σύμης συνέπεσε με την Ελλάδα να είναι στο επίκεντρο της διεθνούς επικαιρότητας…

Απ. Πράγματι. Είμαστε σε μια εποχή πολύ οδυνηρών μεταρρυθμίσεων, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Γαλλία επίσης. Η γαλλική κυβέρνηση, του Προέδρου Σαρκοζί λαμβάνει πολύ σκληρά μέτρα στο συνταξιοδοτικό και πολύ άδικα μέτρα στο φορολογικό. Αν όμως ο Γιώργος Παπανδρέου πετυχαίνει, είναι γιατί διαθέτει την ηθική αξιοπιστία, γιατί προσφέρει την εγγύηση ότι οι θυσίες και οι προσπάθειες θα πιάσουν τόπο, ότι αν πετύχει θα επαναφέρει αυτά που περικόπτει. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Γιώργο Παπανδρέου και τον Νικολά Σαρκοζί, η διαφορά ανάμεσα στους Σοσιαλιστές και τη Δεξιά.

Ερ. Μιλώντας συνολικά για την ΕΕ βλέπουμε να επιμένει και να εντείνει, υπό γερμανική έμπνευση, τη γραμμή σκλήρυνσης των πολιτικών λιτότητας.

Απ. Η Ευρώπη δεν πάει στη σωστή κατεύθυνση. Με μια τέτοια κατεύθυνση κινδυνεύουμε να ξαναζήσουμε τη δεκαετία του 1930, όταν η οικονομική κρίση οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ και την ανάδυση των εθνικισμών. Ακούστε, το πρόβλημα, που το συζητήσαμε κι εδώ, είναι πώς να συνδυάσουμε το φρένο και το γκάζι. Από τη μια να ελέγξουμε τα ελλείμματα και τα χρέη, από την άλλη να μην οδηγηθούμε στην ύφεση. Η Ελλάδα έχει ένα μειονέκτημα, το ευρώ, την αδυναμία άσκησης νομισματικής πολιτικής. Από την άλλη όμως μπορεί να επωφεληθεί από την ευρωπαϊκή βοήθεια, ιδίως από τα Ταμεία Συνοχής. Πρέπει να διαμορφώσει μια τέτοια στρατηγική και γι¨ αυτή τη στρατηγική μας μίλησαν ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί Οικονομικών, Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος.

Ερ, Το ευρωπαϊκό σχέδιο για την Ελλάδα επικρίθηκε ως ιδιαίτερα αυστηρό και μη ρεαλιστικό. Ποτέ για παράδειγμα δεν μπόρεσε μια χώρα να μειώσει τόσο γρήγορα το έλλειμμά της. Ποια είναι η γνώμη σας; Θα μπορούσαν οι όροι να γίνουν ενδεχομένως ελαστικότεροι;

Απ. Η Ευρώπη έχει ευθύνες, κυρίως γιατί υπήρξε πολύ αργή στην απάντησή της στην ελληνική κρίση, ιδίως λόγω της Γερμανίας. Χρειάζεται μια πολύ μεγαλύτερη αλληλεγγύη στην ¨Ενωση, και, βεβαίως, ιδιαίτερα, μεταξύ των μεσογειακών χωρών. Θα πρέπει και οι καπιταλιστές, οι κεφαλαιοκράτες να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης, όπως συμβάλει και η εργασία. Σώσαμε τις τράπεζες πριν από δύο χρόνια, αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει να δίνουν κάποιο λογαριασμό, πρέπει να ελέγχονται οι δραστηριότητές τους. Γιατί παίρνουν το σπίτι ενός φορολογούμενου που χρωστάει στην τράπεζα, αλλά όταν η τράπεζα χρεωκοπεί πρέπει να τη σώζουμε; Πρέπει να υπάρχει στήριξη και εγγύηση για τις τράπεζες στις δραστηριότητες που ενισχύουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όχι όμως στήριξη και εγγύηση για τις κερδοσκοπικές τους δραστηριότητες. Η απάντησή μας στο πρόβλημα του ελέγχου των τραπεζών υπήρξε πολύ αδύνατη, πολύ απρόθυμη. Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να πρωταγωνιστήσει, να απαιτήσει τη ρύθμιση της τραπεζικής αγοράς.

Eρ. Φαίνεται όμως ότι οι τράπεζες διαθέτουν τεράστια επιρροή τώρα στην πολιτική ζωή…

Απ. Πράγματι. Στη Γαλλία υποστήριξαν μαζικά την υποψηφιότητα του Σαρκοζί.

Ερ, Και πως θα συνδυασθεί φρένο και γκάζι; Ποιο είναι το σωστό μείγμα πολιτικής;

Απ. Πρέπει να υπάρξει αυστηρότητα από τη μια μεριά, αλλά η ζήτηση, η συνολική αγοραστική δύναμη να μην πέσει πιο κάτω από την προσφορά από την άλλη. Αλλά ξέρετε, μιλάμε για μια δημοκρατική διαδικασία. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι οικονομολόγοι είναι η σημασία του ψυχολογικού παράγοντα. Η σύνδεση, η συμμετοχή των πολιτών είναι ένα πολύ κρίσιμο στοιχείο για να πετύχει μια πολιτική, μια μεταρρύθμιση, για να αντιμετωπισθεί μια κρίση. Το ενδιαφέρον της εμπειρίας του Γιώργου Παπανδρέου είναι η ανοιχτή διαβούλευση με τους πολίτες, η συμμετοχική δημοκρατία.

Ερ. Η παρούσα κρίση ανέδειξε για πολλούς ένα θεμελιώδες, δομικό πρόβλημα λειτουργίας της ευρωζώνης, όπως το ανέδειξε άλλωστε, και πριν πέντε χρόνια, η απόρριψη από τον γαλλικό λαό της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης. Η δομή του Μάαστριχτ στηρίζεται στην απαγόρευση της αλληλεγγύης, το no bail out, είναι δυνατόν όμως να επιβιώσει μακροχρόνια μια ¨Ενωση που στηρίζεται στην απαγόρευση αλληλεγγύης; Μήπως πρέπει να αλλάξουν οι κανόνες της ΕΚΤ, μήπως χρειαζόμαστε και κοινωνικό Μάαστριχτ και μια ευρωπαίκή βιομηχανική πολιτική π.χ.;

Απ. Χρειάζεται αλλαγή της δομής. Αυτό όμως δεν είναι δουλειά των ευρωπαϊκών θεσμών να το κάνουν, είναι δουλειά των κρατών-μελών. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συμφωνία επ¨αυτού σε επίπεδο κυβερνήσεων, πολιτικών ηγεσιών και ιδίως των Γερμανών. Αυτό μας οδηγεί σε καταστάσεις τύπου “ο καθένας για τον εαυτό του”, καταστάσεις που μπορεί να μας οδηγήσουν όλους σε ζημιά. Είναι κάτι σαν το σύνδρομο του φυλακισμένου. Είναι πολλοί φυλακισμένοι που αν μοιραστούν το κόστος και το ρίσκο και συνεργασθούν θα μπορέσουν να φύγουν από τη φυλακή. Κανείς όμως δεν θέλει να αρχίσει γιατί κινδυνεύει να πληρώσει τα σπασμένα. Πιστεύω όμως πολύ στην περιφερειακή συνεργασία, θάπρεπε να συνεργασθείτε με την Τουρκία, στα Βαλκάνια.

Ερ. Γιατί οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές δεν αναλαμβάνουν μια πρωτοβουλία ριζικής αναμόρφωσης της ΕΕ;

Απ. Πήραμε πρωτοβουλία με την επιστολή του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του Γιώργου Παπανδρέου, που την απηύθυνε μάλιστα και σε όλα τα κράτη μέλη των G20. Αναφέρεται στην ανάγκη να τεθεί στο αυτό επίπεδο προτεραιότητας η κοινωνική δικαιοσύνη και οι οικονομικές πολιτικές και να αντιμετωπισθεί ταυτόχρονα η οικολογική κρίση.

Κόσμος του Επενδυτή, 17.07.2010
Konstantakopoulos.blogspot.com