ΣΚΙΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ με διπλωματία "για τα μπάζα"

του Κ.Ι.Αγγελοπουλου

Φυσικό ειναι να απορροφά σήμερα το ενδιαφερον της ελληνικής κοινωνίας και των μέσων ενημέρωσης το τεραστίων διαστάσεων πρόβλημα τηςάθλιας δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας μας.Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με την πολιτική ανικανότητα της ΕΕ να παρέμβει το αθλιο παιχνιδιτων ευρωατλαντικών τραπεζικών κερδοσκόπων,που "αρμέγουν" την Ελλάδα και"λιγουρεύονται" όλοκληρο το "νότο" του ευρω,έχει προκαλέσει σοκ στουςΕλληνες πολίτες.Και βέβαια το οικονομικό κουρέλιασμα προκαλεί βαθιάαπογοήτευση για τις πολλών ετών αξιοθρήνητες,"κολπατζίδικες" δημοσιονομικέςπολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων,που τώρα αποκαλύπτονται "μεγαλοπρεπώς",σε όλες τις πτυχές τους. Το πρόβλημα ειναι πλέον πολύ μεγάλο και πιέζει αγρίως μια καταπτοημένηπολιτική ηγεσια ,που καλείται σήμερα να εκτελέσει γονατισμένη ένα οικονομικόπρόγραμμα ευθέως αντίθετο με την προεκλογική οικονομική "ατζέντα" τουΓ.Ανδρ.Παπανδρέου.Ομως ή όλη "ατμόσφαιρα" που διαμορφώθηκε,ιδίως τιςτελευταιες ιδίως εβδομάδες,σε βάρος της χώρας μας στη διεθνή σκηνή,και ηοποία έχει όπως φαινεται,επηρεάσει άσχημα το ηθικό της ελληνικήςκυβέρνησης,οδηγεί και σε ένα άλλο πολιτικό πεδίο τα εθνικά πράγματα: Η Ελλάδα εμφανίζεται γεωπολιτικά ακομη πιό αδύναμη απ 'ότι στο πρόσφατοπαρελθόν στο διεθνές περιβάλλον της. Η Ελλάδα,με νωθρή,άτολμη αν όχι και συμπλεγματική εξωτερική πολιτικήτην τελευταια 15ετία,κατέχει μια ευάλωτη και όχι πολύ "ενδιαφέρουσα" πλέονθέση στο διεθνές περιβάλλον της βορείως,ανατολικώς και νοτίως.Κινούμενημηχανικά ή σπασμωδικά μεταξύ των "γραμμών" που μεταφέρουν οι ΗΠΑ στην Αθήνακαι των πολιτικών "πλαισίων" μιας Ευρώπης(ΕΕ)άνευ συγκροτημενης,κοινήςεξωτερικής πολιτικής,η(γαλαζοπράσινη) ελληνική ηγεσία πορεύεται χωρίςσυγκεκριμένους στόχους.Στερούμενη διπλωματικών πρωτοβουλιών στην περιοχήτης και ανευ σχεδίων εθνικής στρατηγικής η ελληνική πολιτική τάξηεξουσίας,αναζητεί "πλάτες" και "προστασίες" από Αμερικανούς "φίλους" και απόκάποια χωρίς αξία επίσημα "πολιτικά" κείμενα των Ευρωπαίων εταιρων της,πουυποτίθεται "καλύπτουν" την Ελλάδα. Αποτελέσματα αυτής της τακτικής ειναι,ότι η Ελλάδα
α)δεν διαθέτει επίμέρους πολιτικές συμμαχίες στην Ευρώπη(όπου άλλωστε έχει καταγραφεί ως"παιδί" των ΗΠΑ στις εξωτερικές υποθέσεις),
β)υπόκειται διαρκώς στις πιεστικές "συστάσεις" της Ουάσινγκτον σε κάθε εξέλιξη των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής-ελληνοτουρκικά, ευρωτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, "μακεδονικό",βαλκανικές υποθέσεις, σχέσεις με τη Μόσχα
γ)απέχει από πολιτικές που θα μπορούσε να ασκήσει στην Ανατολική Μεσόγειοκαι στην περιοχή της Μ. Ανατολής( κυρίως για να μην "ενοχλεί" την Τουρκία)
δ)βρίσκεται διαρκώς σε άμυνα και σε αναζήτηση "παρεμβάσεων" τρίτων, κάθεφορά που ένας γείτονας είτε ισχυρός(Τουρκια)είτε αδύνατος(Σκόπια,Αλβανία)τηςδημιουργεί προβλήματα με τις πολιτικές του.
Αν τα πράγματα έτσι είχαν έως χθές, εύκολα αντιλαμβανεται κανείς,πόσοπερισσότερο έχει αδυνατίσει τώρα η διεθνής θέση μιάς καταχρεωμένης,στα όριατης πτώχευσης,χώρας,η ηγεσία της οποίας εκλιπαρεί τη διεθνη πολιτική και οικονομική κοινότητα για δανεικά με το κατά δύναμην ολιγότερο ...υψηλό επιτόκιο. Ειναι, λοιπόν, μάλλον εύκολο να σκεφθεί κανείς,το κατα πόσον ειναι δυνατόν σήμερα να αποκομίσει πολιτικά κέρδη και πάντως να αποφύγει ζημίες η Ελλάδα,αν η κυβερνηση του Γ.Παπανδρέου πραγματοποιήσει την "απειλή" της και ανοίξει διάλογο για το Αιγαίο με την Αγκυρα και αν προωθήσει "αποφασιστικά" την υπόθεση του "μακεδονικού" ζητήματος.Ευκολο, τέλος, ειναι να υποθέσει κανείς τη θέση στην οποια θα βρίσκεται στο εξης και για μεγάλο διαστημα η ελληνική ηγεσία στην ΕΕ,στο ΝΑΤΟ και γενικότερα σε μεγάλουςδιεθνείς οργανισμούς,όταν θα έχει να υπερασπιστει υποθέσεις εξωτερικήςπολιτικής της (Αιγαίο και "ευρωπαϊκή" πορεία της Τουρκίας,πολιτική λύση Κυπριακού,"ονομασία" της ΠΓΔΜ),αντιμέτωπη με "στρατηγικές" και πιέσεις"τρίτων".

Μπορεί μάλλον να υποθέσει κανείς,ότι ο κ.Παπανδρεου,όταν ανακοίνωνεβιαστικά(γιατί άραγε;) αμέσως μετά την εκλογική του νικη την πρόθεση του για πολιτικό διάλογο με την Αγκυρα, μάλλον δεν ειχε ακόμη αντιληφθεί την έκτασητης οικονομικής ζημίας που εχει υποστεί η Ελλάδα στην ΕΕ και την παγίδευσητης Αθήνας στις κερδοσκοπικές τεχνικές του αδίστακτου τραπεζικου συστήματοςπου,"διευκολύνοντας" τα χρέη της ,εγκαταστάσθηκε στα "σωθικά" της εθνικήςοικονομιάς από το 2001. Τώρα,με την Ελλάδα του ευρώ "στραπατσαρισμένη" τόσο από τα φανερά όσοκαι από τα ύπουλα κτύπήματα που δέχεται από τους "τεχνοκράτες" τωνΒρυξελλών,από τη Γερμανία, από κυνικούς Ευρωπαίους και Αμερικανούςσπεκουλαδόρους,παράγοντες μεγάλων τραπεζών και διεθνών οικων"αξιολόγησης",πόσο θα στεκόταν "ορθια" η ελληνική διπλωματία απέναντι στηνΤουρκία,αν θα άνοιγε προσεχώς διάλογο μαζί της- και,εννοείται,κάτω απότο"βλέμμα" της Ουάσινγκτον και του Λονδινου(Κυπριακό γαρ);Και με ποιές δυναμεις η ελληνική ηγεσία θα υπερασπιζόταν έναντι της Τουρκίας και των ευρωατλαντικών φίλων της την ηγεσια της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν θα"στράβωναν" άσχημα αύριο οι διαπραγματεύσεις για λύση,αν η τουρκικήαδιαλλαξία θα εφτανε "στο απροχώρητο";Κι'αν προσεχώς,η Τουρκια δυνάμωνε τιςστρατιωτικές πιέσεις της στο Αιγαίο ή προκαλούσε αεροναυτική ένταση νότιατου Κστελόριζου εξαιτίας του ανοικτού(από απαράδεκτη ατολμία τηςΑθήνας)ζητήματος ορίων ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης(ΑΟΖ),θαέβρισκε δυνάμεις η ελληνική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τετοιεςκαταστάσεις; Τέτοια ερωτήματα τίθενται,όχι μόνο λόγω της σημερινής οδυνηρήςδημοσιονομικής "περιπετειας" της χώρας που της αφαιρεί πολιτικές δυναμειςστη διεθνή σκηνή,αλλά επειδή είναι άνευρη και ελάχιστα παραγωγική ηεξωτερική πολιτική της Ελλάδας εδώ και κάμποσα ΧΡΟΝΙΑ,πολύ ΠΡΙΝσημειωθεί,δηλαδή,η κρίση που γονάτισε τώρα την ελληνική ηγεσία. Αν οι ελληνικές κυβερνησεις είχαν βάλει στέρεες βάσεις στην ελληνικήεξωτερική πολιτική από τη δεκαετία ΄90 και πάντως από την επομένη τηςκρίσης στα Ιμια, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα για την ελληνικήδιπλωματία,έστω και κάτω απ΄το βάρος της μεγαλης δημοσιονομικής κρίσης. Ομως, δυστυχώς,εδώ και χρόνια,οι ελληνικές κυβερνήσεις αναζήτησαν(καισυχνά βρήκαν)μόνο ευκαιρίες για "ηπιες",δηλαδή όχι ιδιατέρως "ενοχλητικές"για τον "διεθνη παράγοντα"(βλ.ΗΠΑ,Βρεταννία),πολιτικές πρωτίστως σταελληνοτουρκικά και στην υπόθεση της Κύπρου."Βολικά" δόγματα δήθεν"μοντέρνα", απολύτως ποσφερόμενα για πολιτική τεμπελιά(όπως εκείνο τουπολιτικού "εκπολιτισμού" της Τουρκίας μέσω ενταξιακής πορειας της στηνΕΕ)"κατανόηση" και προχωρημένος "ρεαλισμός" στο Κυπριακό,ανοχή εντυπωσιακήστις επιθετικές πολιτικές της Αγκυρας στη Δ.Θράκη και παραλλήλως μία άνευπολιτικής στήριξης "ψυχραιμία" απέναντι στην στρατιωτική πίεση της Τουρκίαςστο Αιγαίο,αυτές ήταν οι "βάσεις" της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αυτά ταχρόνια,της πολιτικής που πολυ αγάπησαν οι "αραχτοί" των πολιτικών "ρετιρέ"της Αθήνας .Ατολμη-και ανοήτως "μυστική" σε σημαντικό βαθμό -διπλωματία,υπουργικά στεγανά,"ημέτεροι" και βλακώδη "απόρρητα" στουπουργείο Εξωτερικών,λειψή συνεγασία με το υπουργείο Αμυνας,έλλειψηεμπιστοσύνης στις ενοπλες δυναμεις και πλήρης σύγχυση σχετικά με το μεγεθοςκαι τον εκσυγχρονισμό τους.Με δεδομένα αυτά τα στοιχεία,και με αξιοθρήνητα"βαποράκια" σε μεσα ενημέρωσης στην υπηρεσία του "συστήματος",προκειμένου νακρύβονται κατα το δυνατόν οι τεμπελιές και οι αδυναμίες της,η ελληνικήεξωτερική πολιτική ειναι από καιρό στο "ραλεντί" ,όποτε η τωρινή κρίση δεναλλάζει κάποια θετικά δεδομένα της, απλώς υπογραμμίζει εντονότερα τηνΑΝΑΠΗΡΙΑ της. Ψευδολογούν ,λοιπόν, ή επιπολαίως αστοχούν όσοι εμφανίζονται ανήσυχοιγια τις προοπτικές ελληνικής εξωτερικής πολιτικής,ειδικώς ΣΗΜΕΡΑ,"λόγω τηςκρίσης".Η εξωτερική πολιτική ειναι ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ στην "εντατική".Και οιελληνικές κυβερνήσεις την φροντίζουν όπως και όσο "πρέπει".Δεν είναιπερίεργο αυτό.Το,παραζαλισμένο σήμερα, πολιτικό ποσωπικό των δύο μεγάλωναστικών κομμάτων εξουσίας έχει αποτύχει "εφ όλης της ύλης" των εθνικώνυποθέσεων σε κάθε επίπεδο.Γιατί θα εξαιρειτο.... ειδικώς η εξωτερικήπολιτική από τις θλιβερές "επιδόσεις" του; Από πού να αντλήσει πνευματικέςδυνάμεις και πολιτικό δυναμισμό αυτή η τεμπέλικη τάξη της πολιτικήςπαρακμής,αυτό το αντι-παραγωγικό συστημα σπατάλης πόρων,διαφθοράς και σκανδάλων, για παραγωγή αξιόλογης πολιτικης εξωτερικών υποθέσεων καιεθνικής ασφάλειας;