Η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα - πιθανά κίνητρα

«Θα το κάνουμε Ελλάδα» φωνάζουν οι διαδηλωτές στην Αίγυπτο-η εξέγερση των νέων στην Ελλάδα πηγή έμπνευσης για τους ‘Αραβες!
ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΑΓΙΔΑ ΣΕ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ;


Στρατηγική αποσταθεροποίησης ακολουθεί η ηγεσία του Ισραήλ και η σκληροπυρηνική πτέρυγα του αμερικανικού και ισραηλινού «αυτοκρατορικού» κατεστημένου. ‘Όλα δείχνουν ότι το λιγότερο που επιδιώκει το Ισραήλ είναι ο εκ των προτέρων τορπιλισμός μιας διαδικασίας διαπραγματευτικής λύσης του παλαιστινιακού, που είναι στο πρόγραμμα του Ομπάμα, το περισσότερο μια ευρύτερη, μακροχρόνια «στρατηγική του χάους» στη Μέση Ανατολή, που αποσκοπεί στην κατάτμηση των οργανωμένων κρατών και συνόλων, στην γενίκευση των πολέμων και στη δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα αναγκάσουν τους Δυτικούς, Βορειοαμερικανούς και Ευρωπαίους, να εμπλακούν πιο άμεσα ακόμα στην περιοχή, στο πλευρό του εβραϊκού κράτους.

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογάν επετέθη έξαλλος, με δριμύτητα και επανειλημμένως εναντίον του Ισραήλ τις τελευταίες μέρες. Η ‘Αγκυρα επιδιώκει να τα βρει με τους Κούρδους του Ιράκ και το Ιράν εν τίνι μέτρω, μεσολαβεί μεταξύ Ισραήλ και Συρίας και έχει ποντάρει τα χαρτιά της στη μετριοπαθή «φράξια» στο εσωτερικό του αμερικανοϊσραηλινού κατεστημένου.

Αυτό υποστηρίζουν καλά πληροφορημένοι κύκλοι στη Μέση Ανατολή, που υπενθυμίζουν ότι το Ισραήλ τορπίλισε ήδη τον περασμένο χρόνο δύο προσπάθειες κάποιας συνεννόησης με τη Χαμάς, μία από τον Κάρτερ και μία από τη Γαλλία. Ο επίσημος ισχυρισμός του Ισραήλ ότι ξεκίνησε μια τέτοια επιχείρηση, επειδή βάλλεται, είναι για γέλια. Σε διάστημα έξη χρόνων, το εβραϊκό κράτος, που σκότωσε με την επιχείρηση 400 ;ανθρώπους σε λίγες μέρες, είχε 24 νεκρούς!

Μέχρι στιγμής πάντως, η ισραηλινή στρατιωτική τακτική δεν φέρει αποτελέσματα, αν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα είναι αυτά που λέει το Ισραήλ ότι θέλει να πετπύχει. Οι ρουκέτες της Χαμάς όχι μόνο δεν σταμάτησαν να πέφτουν στο Ισραήλ, αλλά το βεληνεκές και η ακρίβειά τους αυξάνεται συν τω χρόνω, αποδεικνύοντας ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν κρυμμένους «άσσους» στο μανίκι, αλλά και ότι οι από αέρος βομβαρδισμοί δεν μπορούν να «λύσουν» το «πρόβλημα» στη Γάζα, όπως δεν το «έλυσαν» στον Λίβανο, δυόμισυ χρόνια πριν. Με ελάχιστο νερό, τρόφιμα και φάρμακα, ενάμισυ εκατομμύριο Παλαιστίνιοι στη Γάζα εξακολουθούν, σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες από την περιοχή, να προτάσσουν μια παραδειγματική και ηρωική αντίσταση στην αεροπορική τρομοκρατία των Ισραηλινών. Υπό τον Πρωθυπουργό Χανίγιε, η Χαμάς δεν δείχνει καμμιά διάθεση να «παραδοθεί» - αντίθετα επιδιώκει ενδεχομένως να «παρασύρει» τον ισραηλινό στρατό στα σοκάκια της Γάζας, εκεί που δεν θα έχει την άνεση να χρησιμοποιεί τα όπλα του εκ του ασφαλούς και χωρίς απώλειες.

Αν η Χαμάς συνεχίσει να ανθίσταται με τον τρόπο που συμβαίνει μέχρι στιγμής,. Τότε το Ισραήλ θα αναγκασθεί να διαλέξει ανάμεσα σε δύο οδυνηρές επιλογές: α) μια εκεχειρία που μπορεί να θεωρηθεί αν πόχι νίκη της Χαμάς, «μη νίκη» του Ισραήλ,μ λύση που φαίνεται να προκρίνει ο Μπάρακ ή μιας κλιμάκωσης που πιθανώς θέλει αλλά φοβάται η σκληροπυρηνική πτέρυγα, που έχει πολιτικά το «πάνω χέρι» στη χώρα. Τυχόν χερσαία εισβολή στη Γάζα θα πάρει μήνες και μεγάλες απώλειες. ‘Οσο για μαζικότερους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, με χιλιάδες νεκρούς αμάχους, θα εξαντλήσουν τα πολιτικά περιθώρια της «διεθνούς κοινότητας» να κάνει τα στραβά μάτια στο Ισραήλ. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Αλλά ο βομβαρδισμός στη Γάζα έχει ανάψει φωτιές στον μουσουλμανικό κόσμο, φέρνοντας σε δυσχερή θέση τους συμμάχους του Ισραήλ και των ΗΠΑ (Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία), εξευτελίζοντας έτι περαιτέρω τον επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς και «επανα-πολιτικοποιώντας» τους Αραβομουσουλμάνους, ενώνοντας σουννίτες και σιίτες, ανεξαρτήτως θρησκευτικών διαφορών, γύρω από την αντίσταση στο Ισραήλ. Η σιιτική Χεζμπολά το0υ Λιβάνου, η πιο πολιτική από τις ισλαμικές οργανώσεις, με μια ευρεία κοινωνική ατζέντα και τιο «φωτοστέφανο» της μόνης δύναμης που νίκησε το Ισραήλ, εξαιρετικά ισχυρή πλέον στον Λίβανο, γίνεται το σημείο αναφοράς και των ρισοασπαστών σουννιτών.

Αν στην Υεμένη, οι διαδηλωτές πλησίασαν το ένα εκατομμύριο, η αστυνομία του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο έχει όλο και μεγαλύτερη δυσκολία να συγκρατήσει τους δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στις αιγυτιακές πόλεις που απειλούν να κάνουν «Ελλάδα» την Αίγυπτο, εμπνεόμενοι από την εξέγερση της ελληνικής νεολαίας μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου! «Να γίνουμε Ελλάδα», είναι και το σύνθημα των Αιγυπτίων πολιτικών και συνδικαλιστών της αντιπολίτευσης, ισλαμιστών, αριστερών καθι φιλελεύθερων! Οι αιγυπτιακές πρεσβείες στον αραβικό κόσμο έχουν γίνει στόχος των διαμαρτυρόμενων διαδηλωτών, ενώ πολλαπλασιάζονται οι υβριστικές αναφορές στον «προδότη» Μαχμούντ Αμπάς. Σε δύσκολη θέση και η Σαουδική Αραβία, με τον τύπο της στην τραγελαφική θέση να καταγγέλλει τους δεσμούς της σουνιστικής Χαμάς, που ιδρύθηκε με τη βοήθεια της Τζέντα, και του σιϊτικού Ιράν.

Πρωταγωνιστής ο Ερντογάν

Πρωταγωνιστής στην προσπάθεια επίτευξης εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογάν εκπλήσσει και πάλι με τις ικανότητές του, που έχουν καταστήσει τη χώρα του, αν και αντιμετωπίζει σοβαρότατα αντικειμενικά προβλήματα, διπλωματική υπερδύναμη. Αντίθετα, η Αθήνα είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Η ελληνική κυβέρνηση περιορίστηκε σε μια άνευρη δήλωση της Υπουργού Εξωτερικών που έκανε λόγο για «δυσανάλογη» αντίδραση των Ισραηλινών, μεταφράζοντας τη σχετική φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ όταν (δεν) θέλουν να επικρίνουν το Ισραήλ.

Η Ελλάδα, αντίθετα, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη στην περιοχή, παρά το ότι πριν είκοσι μόλις χρόνια, διέθετε πολύ ισχυρούς δεσμούς με τις κυριότερες αραβικές πρωτεύουσες. Σήμερα, η Ελλάδα είναι πρακτικά ανύπαρκτη στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, και έχει αφήσει να παρακμάσει, στο βωμό μιας μηχανικής ευθυγράμμισης με τους δυτικούς (χωρίς μάλιστα κανένα σπουδαίο αντάλλαγμα), όλο το τεράστιο, ιστορικό κεφάλαιο που συγκεντρώθηκε από αναρίθμητους ‘Ελληνες πολιτικούς και ιδίως τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ταυτόχρονα έχει μεταβληθεί, μια χώρα απειλούμενη και εξοπλιζόμενη σαν αστακός, στον καλύτερο οπαδό της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ!

Η κατάσταση αυτή, προϊόν μιας πολυετούς πολιτικής και διπλωματικής πρακτικής, δημιουργεί τον κίνδυνο μιας διπλωματικής πανωλεθρίας εντός του 2009, σε συνδυασμό με την εσωτερική πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα. ‘Όχι μόνο η ΕΕ καλείται τον Δεκέμβριο να επαναξιολογήσει την τουρκική ενταξιακή πορεία, αλλά και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή δίνει σπουδαία επιχειρήματα σε όσους θέλουν «εκπτώσεις» έναντι της Τουρκίας, για να αξιοποιηθεί το «γεωπολιτικό βάρος» και η «διπλωματική ικανότητά» της. Αθήνα και Λευκωσία θα πιεσθούν αφόρητα να κλείσουν το κυπριακό, επαναφέροντας μια μορφή του σχεδίου Ανάν και κινδυνεύουν να εγκλωβισθούν σε έναν τέτοιο δρόμο, αφού κανείς, σε Αθήνα και Λευκωσία, δεν μοιάζει να έχει επεξεργασθεί εναλλακτική στρατηγική και να έχει προετοιμάσει ένα δεύτερο ‘Όχι, αν χρειασθεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Υπό παρόμοιες συνθήκες, η τουρκική αδιαλλαξία μοιάζει με «προπέτασμα καπνού», προορισμένο να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της τουρκικής πλευράς, χωρίς κόστος για την ‘Αγκυρα, προτού η τελευταία εξαπολύσει ίσως μια ανέξοδη μεν, εφικτή δε πολιτικο-διπλωματική επίθεση φιλίας για την υιοθέτηση μιας παραλλαγής του απορριφθέντος σχεδίου.