Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ (*)

Αγαπητοί φίλοι,


Η καταστροφή της Ελλάδας και πώς να την αποτρέψουμε. Αυτός είναι ο τίτλος της σημερινής εκδήλωσης. Δεν μπήκε ούτε τυχαία, ούτε καθ’ υπερβολήν.

Η καταστροφή της χώρας μας είναι αναμφισβήτητο γεγονός και είναι μόνο στην αρχή του. Οι τηλεοράσεις μας επικεντρώνονται τώρα στις δηλώσεις των πολιτικών μας, προσπαθούν να στήσουν ακόμα μια φορά την πλαστή εικόνα ενός δήθεν πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ δύο κομμάτων που συγκυβερνούν και που, στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά απλοί διαχειριστές των εντολών της τρόικας. Ακόμα και για να κάνουν εκλογές, χρειάζεται να πάρουν την έγκριση της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Και επειδή δεν είναι μόνο οι Γερμανοί, αλλά και οι παγκόσμιες τράπεζες και η Αμερική και πολύς κόσμος που κουμαντάρει τώρα την Ελλάδα, δεν μπορεί να είμαστε καν βέβαιοι ακόμα κι για το αν θα γίνουν εκλογές, όπως φαίνεται σήμερα πάντως το πιθανότερο.

Τη μια μέρα οι πολιτικοί μας λένε ότι ξεχάστηκαν και δεν διάβασαν το μνημόνιο, την άλλη έρχονται και ψηφίζουν ένα δεύτερο, ακόμα χειρότερο. Μερικοί βρίσκουν κακό το δεύτερο, αλλά καλό το πρώτο που ψήφισαν. ‘Αλλοι ζητάνε συγγνώμη και συνεχίζουν ακάθεκτοι την ίδια πολιτική για την οποία ακριβώς ζητούν τη συγχώρεσή μας. Μας έλεγαν ότι η αναδιάρθρωση θα ήταν καταστροφή, τώρα την λένε θρίαμβο. Η χρεωκοπία και αυτογελοιοποίηση του ελληνικού πολιτικού συστήματος και των ανθρώπων του δεν έχει ιστορικό προηγούμενο στα παγκόσμια χρονικά. Αν αφήσουμε αυτό το πολιτικό προσωπικό στη θέση του, ο αφανισμός του ελληνικού λαού και του κράτους του είναι θέμα χρόνου και μάλλον λίγου.

Περίπου πλήρης, η ηθική και διανοητική χρεωκοπία της ελληνικής ελίτ, του πολιτικού και μεγάλης μερίδας του κρατικού προσωπικού της χώρας ήταν ίσως ένας βασικός λόγος, μαζί με τη γεωπολιτική μας θέση, που η Ελλάδα επελέγη ως πρώτος στόχος της επίθεσης των αγορών κατά της Ευρώπης. Η Ιρλανδία είχε χειρότερα νούμερα το 2009. Αλλά εκεί, το πρόβλημα συνδεόταν άμεσα με τις τραπεζικές δραστηριότητες, δεν θα μπορούσε εύκολα να αποδοθεί, όπως έγινε στην Ελλάδα, στην κακή διοίκηση και τη διαφθορά. Από την άλλη, δεν υπήρχε εκεί μια απολύτως διεφθαρμένη, εκβιάσιμη και διαβρωμένη πολιτική τάξη όπως η ελληνική, όχι μόνο ανίκανη να προτάξει αντίσταση, αλλά και πρόθυμη, συνειδητά ή από βλακεία, να διευκολύνει τις αγορές. Οι τράπεζες ήξεραν με τι χώρα είχαν να κάνουν και είχαν πολύ καιρό πριν ετοιμάσει λεπτομερώς την επίθεσή τους και οικονομικά και πολιτικά και επικοινωνιακά.

Κάπου κάπου οι τηλεοράσεις μας διακόπτουν τη μετάδοση μιας αηδιαστικής πολιτικής ζωής, για να μας δείξουν κάποιες σκηνές από την πραγματικότητα της χώρας μας. Τους ηλικιωμένους που συνωστίζονται στα Κούλουμα για μια λαγάνα, τους θαλασσοδαρμένους συνταξιούχους που στέκονται με τις ώρες στον Οίκο του Ναύτου, τα κοράκια του Αγοράζουμε τον Χρυσό σας, τα κλειστά μαγαζιά, τους ανθρώπους που αυτοκτονούν, τους 300.000 συμπολίτες μας που σιτίζονται από την Εκκλησία και φιλανθρωπικές οργανώσεις. Δεν το κάνουν για να θέσουν στη δημόσια ζωή του έθνους τα προβλήματα, να υποχρεώσουν το πολιτικό και κρατικό σύστημα να τοποθετηθεί. ‘Όχι, αυτό που επιδιώκουν είναι να τρομάξουν και να εκπορνεύσουν τους ‘Ελληνες, στα πλαίσια του πιο επεξεργασμένου ψυχολογικού-πληροφοριακού πολέμου στην ιστορία, που στηρίζεται στην προεξόφληση του θανάτου μας, ως κράτους και ως έθνους. Θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία, ότι το μόνο που μας έμεινε είναι να καθόμαστε ήσυχοι και να κάνουμε το σταυρό μας, ελπίζοντας σε ένα θαύμα για να μας γλυτώσει. Αλλά μόνο εμείς θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε ένα τέτοιο θαύμα.

Αν στην αρχή μας είπαν ότι τα μέτρα είναι απαραίτητα, θα μας σώσουν από τη χρεωκοπία και θα ξαναβγάλουν τη χώρα στις αγορές από το 2011 κιόλας, τώρα ούτε αυτό καλά-καλά δεν ισχυρίζονται. Απλώς επαναλαμβάνουν ότι δεν έχουμε άλλο δρόμο από τη συλλογική αυτοκτονία και ότι πρέπει να τον ακολουθήσουμε μέχρι το τέλος μοιρολατρικά. Μας καλούν να το δεχτούμε και να γίνουμε συνάμα τόσο αναξιοπρεπείς όσο και οι ίδιοι οι καταστροφείς μας, που ετοιμάζονται να παρουσιαστούν ως σωτήρες στις επικείμενες εκλογές, να μην τους ακούμε απλώς αδιαμαρτύρητα, αλλά να επαναλαμβάνουμε κιόλας μαζί τους ότι ο γάιδαρος πετάει.

Για δύο χρόνια μας έλεγαν ότι τα κάνουν όσα κάνουν για να αποφύγουν τη χρεωκοπία. Στην πραγματικότητα, καθυστέρησαν τεχνητά μια χρεωκοπία που είχε ήδη επισυμβεί τον Μάιο του 2010, για να την οργανώσουν προς ώφελος και με τους όρους των πιστωτών. Πολλαπλασίασαν το χρέος και το πέρασαν όλο στο αγγλικό δίκαιο που τους εξασφαλίζει. Το μετέτρεψαν από χρέος προς ιδιώτες σε χρέος προς κράτη, που είναι πολύ πιο δύσκολο να αμφισβητηθεί. Το παγίωσαν σε ευρώ, ώστε να μην έχουμε από τη μια κανένα πλεονέκτημα φεύγοντας από την ευρωζώνη, αλλά να είναι πιο εύκολο να μας πετάξουν έξω, αφού μια τέτοια αποβολή δεν θα επηρέαζε τις απαιτήσεις τους.

Με το δεύτερο μνημόνιο και την επικύρωση της δανειακής με την τυπική πλειοψηφία που χρειάζονται οι διεθνείς συμβάσεις, κατασκευάζουν το πρώτο ίσως «προτεκτοράτο των τοκογλύφων» στην παγκόσμια ιστορία, ιδιοκτησία των πιστωτών του, ένα υποτιθέμενο κράτος η θεμελιώδης συντακτική αρχή του οποίου είναι η εξυπηρέτηση των τραπεζών και μαζί έναν αυτόμαχο μηχανισμό μεταφοράς της ελληνικής περιουσίας στους ξένους. ‘Ότι μείνει από την εξυπηρέτηση του χρέους, και το πρόγραμμα είναι έτσι φτιαγμένο για να μένει όλο και λιγότερο, θα πηγαίνει σε ένα διαρκώς συρρικνούμενο κράτος, μια διαλυόμενη κοινωνία.

Το ένα τρίτο του ενεργού πληθυσμού και τα δύο τρίτα των νέων είναι κιόλας έξω από την εργασία. Οι καλύτερα εκπαιδευμένοι και χρησιμότεροι ‘Ελληνες φεύγουν στο εξωτερικό, λύση που προέκρινε και ο Ντομινίκ Στρως Καν πέρυσι, απαντώντας σε ερωτήσεις Ελλήνων βουλευτών. Από την «Ελλάδα στους ‘Ελληνες» μας πάνε στην «Ελλάδα χωρίς ‘Ελληνες».

Ομολογούν ότι θέλουν να μας πάνε στα επίπεδα αμοιβών και δικαιωμάτων της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, αν και μάλλον για ευρωπαϊκό Μπαγκλαντές θα πρόκειται, χωρίς μάλιστα το βαθμό ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του «κανονικού» Μπαγκλαντές. Οι τιμές μας βέβαια παραμένουν σε επίπεδα Λουξεμβούργου. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές στην ευρωπαϊκή ιστορία και για ειρηνική περίοδο πείραμα ταχείας φτωχοποίησης μιας μοντέρνας κοινωνίας. Αλλά ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν θα πετύχει, αντίθετα από ότι μοιάζουν να πιστεύουν οι ανώτερες τάξεις της Γερμανίας και οι εγχώριοι υπάλληλοί τους, που διεκδικούν τώρα την ψήφο μας. Το πρόγραμμα συνεχιζόμενο θα προκαλέσει εμφύλια σύρραξη, αντιδημοκρατική εκτροπή, κοινωνική εξέγερση ή εξωτερικό πόλεμο.

Αυτό δεν είναι η σκοτεινή προφητεία κάποιου απαισιόδοξου. Είναι η πραγματικότητα που αναδεικνύεται με την ψυχρή γλώσσα των οικονομικών στατιστικών. Το οικονομικό κόστος της κρίσης και το ακόμα μεγαλύτερο, των προγραμμάτων σωτηρίας είναι ήδη εφάμιλλο ενός εμφυλίου πολέμου. Αλλά ακόμα χειρότερη είναι η δυναμική της ύφεσης που ξεπερνά πλέον σε διάρκεια όλα τα ιστορικά προηγούμενα, περιλαμβανομένου του κραχ του 1929 και της κρίσης της Βαϊμάρης. Η δυναμική δεν υποδεικνύει βαθιά οικονομική κρίση, υποδεικνύει απώλεια σημείου στήριξης, δηλαδή περιγράφει μια εθνική καταστροφή εντός του 2012.

Η παγκόσμια αριστοκρατία του χρήματος, ο νέος, κρυμμένος αυτοκράτορας του πλανήτη, δεν μας χρειάζεται ως προτεκτοράτο, όπως στο παρελθόν, χρειάζεται την καταστροφή μας. Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που οι συμβιβασμοί δεν έχουν πολύ νόημα και δεν μπορούν να μας γλυτώσουν. Πέραν του ότι η Αθήνα δεν κάνει συμβιβασμούς, αλλά συνθηκολογήσεις. Γυρνώντας μας πίσω από το 1974 και πίσω από το 1821, το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, οι μεγατράπεζες επιδιώκουν να μας χρησιμοποιήσουν για να γυρίσουν όλη την Ευρώπη πριν από το 1945 και πριν από το 1789. Πρέπει να ματαιώσουμε το σχέδιό τους στην Ελλάδα, πρέπει να το κάνουμε και στην Ευρώπη.

Δεν αντιμετωπίζουμε απλά μια βαθειά κοινωνική αντεπανάσταση, όπως ήταν π.χ. ο θατσερισμός στην Αγγλία. Αντιμετωπίζουμε μια απειλή για τους ίδιους τους όρους ύπαρξης του κράτους και του έθνους μας. Αν οι οικονομικές στατιστικές θυμίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες του 1929-1933 ή τη Γερμανία του 1930-33, η Ελλάδα δεν διαθέτει καν την ανεξαρτησία των ΗΠΑ ή τη σχετική αυτονομία της Γερμανίας του μεσοπολέμου ή της Ρωσίας του 1917.

Ελλάδα και ο πόλεμος στην Ανατολή

Είναι εδώ, στην περιοχή μας, που μπορεί να ενωθεί ο χρηματιστικός αναθεωρητισμός των αγορών με τον γεωπολιτικό αναθεωρητισμό της Μέσης Ανατολής. Πριν από μερικές μέρες, η στρατιωτική και διπλωματική παρεμβολή της Ρωσίας σταμάτησε μια επέμβαση τύπου Λιβύης στη Συρία. Και ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ, στην ίδια συνέντευξη στην οποία έκανε λόγο για στρατιωτική δικτατορία στον ορίζοντα της Ελλάδας, προειδοποίησε και για κίνδυνο πυρηνικού πολέμου με το Ιράν.

Απολύτως παραδομένες, και στον τομέα αυτό, Ελλάδα και Κύπρος εμπλέκονται όλο και περισσότερο τώρα σε αυτά τα επικίνδυνα παιχνίδια, έτοιμες να παραχωρήσουν στρατιωτικά αεροδρόμια στην αεροπορία του Ισραήλ και την ελληνική αεράμυνα, καρδιά όλης μας της άμυνας, στο αντιβαλλιστικό πρόγραμμα, την ίδια ώρα που η χώρα μας αποξενώνεται όλο και περισσότερο από τη Ρωσία και οδεύει προς ενεργειακό στραγγαλισμό.

‘Εθνος και κοινωνία

Τα λέμε όλα αυτά γιατί είναι απαραίτητο να αναλύσουμε τη φύση και τον χαρακτήρα της απειλής, ώστε να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Είναι ο ίδιος ο χαρακτήρας της απειλής αυτής που δεν επιτρέπει στους ‘Ελληνες να υπερασπιστούν την κοινωνία, χωρίς να υπερασπιστούν το έθνος τους, να υπερασπιστούν το έθνος τους, χωρίς να υπερασπιστούν την κοινωνία τους. Είναι η μετατροπή του πολιτικού προσωπικού σε υπηρέτες της τρόικας και η φύση των μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, που ξανακάνει επίκαιρο το συμπέρασμα του Δημήτρη Γληνού στο πολιτικό πρόγραμμα του ΕΑΜ: «Μόνο ένας λαός που αγωνίζεται για να βγάλει από πάνω του τον ξένο καταχτητή μπορεί να καταχτήσει και την εσωτερική λευτεριά…’Εθνος και λαός τείνει και πρέπει να συμπέσουν… Δεν μπορεί να είναι εθνικό, ότι δεν είναι παλλαϊκό».

Το ένστικτο του ελληνικού λαού τον έκανε να νοιώσει πιο γρήγορα και πιο καλά τη φύση της απειλής, αυτή που ακόμα πασχίζουν να αναλύσουν ηγέτες και διανοούμενοι ή προτιμάνε ενίοτε να μη βλέπουν τα κομματικά επιτελεία, απρόθυμα να ανταποκριθούν στις τόσο εξαιρετικές απαιτήσεις μιας τόσο δύσκολης κατάστασης. Το ένστικτο οδήγησε αυθόρμητα τον ελληνικό λαό στις 28 Οκτωβρίου του 2011 να πάρει πίσω τα σύμβολα του ‘Όχι του από τους πρωταθλητές του Ναι. Αυτή ήταν και η πρώτη νίκη του κατά των Μνημονίων που έριξε τον Παπανδρέου. Τότε χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί η δεύτερη γραμμή της προδοσίας, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που έσπευσε να συνδράμει την καταρρέουσα κυβέρνηση, οργανώνοντας με τις συμφωνίες PSI και τη δανειακή, τον νομικό αφοπλισμό της Ελλάδας στον πόλεμο χρέους.

Σήμερα, ετοιμάζονται να αφοπλίσουν και πολιτικά τον ελληνικό λαό, να εκμεταλλευθούν τα στενά χρονικά περιθώρια ανάμεσα στην κατάρρευση των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας και την αργή, βασανιστική ανάδυση ενός αντίπαλου δέους στο Μνημόνιο. Ξέρουν ότι τα μέτρα τους μπορεί να οδηγήσουν σε ξεσηκωμό τον ελληνικό λαό. Προτιμούν αυτός ο ξεσηκωμός να γίνει εναντίον μιας προσφάτως εκλεγμένης κυβέρνησης. Η στρατηγική τους είναι, τηρουμένων των αναλογιών, η ίδια που ακολούθησε η Βρετανική Αυτοκρατορία εναντίον της ΕΑΜικής αντίστασης. Πρώτα την έβαλε να παραδώσει τα όπλα της στη Βάρκιζα, το αντίστοιχο των συμφωνιών Παπαδήμου για το χρέος και μετά την εξώθησε στην αποχή του 1946 και στον εμφύλιο.

Τι χρειάζεται ο ελληνικός λαός

Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να το επαναλάβουν. Ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για το αν το α ή το β κόμμα κερδίσει δέκα ή είκοσι έδρες παραπάνω. Δεν ενδιαφέρεται να αποκτήσει καλά κόμματα στην αντιπολίτευση, ενδιαφέρεται να αποκτήσει πάλι τον έλεγχο του κράτους του, της χώρας του. Χρειάζεται ανθρώπους πατριώτες και τίμιους, ικανούς και αποφασισμένους να πάνε να ξαναδιαπραγματευθούν από μηδενική βάση τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας και τα προγράμματα που καρατομούν έθνος και κοινωνία. Χρειάζεται αξιόπιστη εναλλακτική, μια ηγεσία ικανή να τον οδηγήσει σε συνθήκες οικονομικού πολέμου, να τον εμψυχώσει και να τον προστατεύσει. Δεν καταλαβαίνει την απροθυμία των δυνάμεων που λένε ότι είναι αντίθετες στο Μνημόνιο ακόμα και να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι. Δεν καταλαβαίνει τη συστηματική απόρριψη κάθε είδους συνεργασίας από την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ούτε τους ηλικίας δεκαετιών λόγους που επικαλέστηκε μια μερίδα στελεχών του Συνασπισμού, για να διασπάσει το κόμμα της τη στιγμή ακριβώς που ο κόσμος της αριστεράς χρειαζόταν όσο ποτέ μάχιμη δύναμη.

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι όλα αυτά αποτελούν την τρίτη, μετά τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, γραμμή προδοσίας της Ελλάδας, ότι δηλαδή με αυτούς τους τρόπους επιχειρεί να στηριχθεί, δια της απουσίας ικανοποιητικής και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης, ένα καθεστώς που έχει ήδη καταρρεύσει. Ο ελληνικός λαός διερωτάται προς τι η ύπαρξη περισσότερων αντιμνημονιακών κινήσεων κι από γλυκά στο ζαχαροπλαστείο, όπως είπε μια μέρα ένας δημοφιλής ραδιοσχολιαστής.

Αριστερά και Δεξιά

Προγραμματίζοντας αυτή την εκδήλωση απευθυνθήκαμε και στην αριστερά και στην αντιμνημονιακή δεξιά. Καλέσαμε και τον Πάνο Καμμένο και τον Γιάννη Μανώλη να έρθουν. Και η αριστερά και η δεξιά δέχτηκαν, τελικά μόνο η αριστερά είπε το ναι, σε μια εκδήλωση που επχείρησε, με την υπέρβαση, να δείξει τον ευρύτατο, πανεθνικό χαρακτήρα της απειλής κατά του λαού και του κράτους. Δυστυχώς ούτε ο κ. Καμμένος, ούτε ο κ. Μανώλης μπόρεσαν να είναι σήμερα μαζί μας. Αρχικά είχαν συμφωνήσει, τελικά ασχολίες σχετικές με τη δημιουργία του νέου κόμματός τους δεν τους επέτρεψαν να έρθουν. Ελπίζουμε ότι θα είναι μαζί μας μια επόμενη φορά και τους περιμένουμε. Παίρνουμε, θέλουμε να παίρνουμε και ελπίζουμε να μην είμαστε μόνο εμείς που παίρνουμε, τις διακηρύξεις όλων μετρητοίς και αναμένουμε τις πράξεις να τις επιβεβαιώσουν. ‘Ενας βασικός λόγος άλλωστε που αυτή η κοινωνία δυσκολεύεται τόσο να προτάξει τώρα αντίσταση στο πρόγραμμα της καταστροφής της, ήταν ότι μάθαμε πολύ καιρό να λειτουργούμε σε ένα σύστημα άλλα να λέμε, άλλα να σκεφτόμαστε και άλλα να κάνουμε. Μια ηθική και διανοητική επανάσταση είναι η απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για την σωτηρία μας.

Αρκετοί ξαφνιάστηκαν με το εύρος της πρόσκλησης που απευθύναμε. Δεν είναι ότι αγνοούμε τις διαφορές ή δεν έχουμε κι εμείς τις προτιμήσεις μας. Η επιλογή μας να απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι αντιστρατεύονται το Μνημόνιο δεν προκύπτει από επί μέρους, τακτικές, ή πολιτικές, ή ιδεολογικές προτιμήσεις και υπολογισμούς. Προκύπτει από τη διαπίστωση ότι εδώ δεν πρόκειται μόνο για ένα πρόγραμμα καταστροφής των φτωχότερων και πιο αδύναμων Ελλήνων, αλλά για ένα πρόγραμμα πολύ ευρύτερης καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας. Προκύπτει επίσης από την πεποίθησή μας ότι είναι οι ίδιες οι προϋποθέσεις επιβίωσης του ελληνικού λαού, κράτους και έθνους που απειλούνται. Δεν μας ενδιαφέρει από πού έρχονται όσοι αγωνίζονται να σταματήσουν την καταστροφή, μας ενδιαφέρει που πάνε. Και ο μόνος σίγουρος τρόπος για να το διαπιστώσουμε είναι το κριτήριο της πράξης. Μπουχτήσαμε από λόγια σε αυτή τη χώρα.

Δεν αρκεί φυσικά η πολιτική ενότητα των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Χρειάζεται και η κοινωνική δυναμική που θα την στηρίξει. Οι νέες κοινωνικές συλλογικότητες που ξεφυτρώνουν τώρα σε όλη την Ελλάδα θα εξελιχθούν, ελπίζει κανείς, σταδιακά στο έμβρυο νέων κοινωνικών και κρατικών θεσμών στην υπηρεσία του λαού μας.

Ενόψει των εκλογών

Ξαναγυρνώντας στο θέμα των εκλογών, απευθύνουμε και πάλι έκκληση σε όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, ιδίως αυτές που εκπροσωπούνται στο ΕΛΑΔΑ, να παραμερίσουν τις διαφορές τους, να σταματήσουν τις κωλυσιεργίες και να συμπήξουν άμεσα ένα νικηφόρο μέτωπο που να διεκδικήσει την εξουσία στη χώρα. Σε μια στιγμή όχι λιγότερο δραματική απ΄τη σημερινή, μέσα στο σκοτάδι της τριπλής γερμανικής, βουλγαρικής και ιταλικής κατοχής, ο Δημήτρης Γληνός έγραφε στο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», στο πολιτικό πρόγραμμα δηλαδή του πιο σημαντικού και του πιο μαζικού κινήματος αντίστασης κατά του Χίτλερ, που εμφανίστηκε σε όλη την Ευρώπη:

«Όταν αφήνεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει»



(*) Ομιλία του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στο Πολεμικό Μουσείο, που οργάνωσε το Κίνημα Ανεξαρτήτων Πολιτών «Σπίθα», στις 23 Μαρτίου, με τη συμμετοχή του Γραμματέα του Συνασπισμού Δημήτρη Βίτσα και του γιατρού Γιώργου Βήχα, από το Μητροπολιτικό-Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού

Εκλογές και εξέγερση στη στρατηγική της τρόικας

«’Οταν αφήσεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες ότι θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει»
Δ. Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μια γυναίκα 81 ετών αυτοπυρπολήθηκε για να μη γίνεται βάρος στα παιδιά της. Τριακόσιες χιλιάδες σιτίζονται από την Εκκλησία, ο Δήμος Αθηναίων ξηλώνει τα παγκάκια της Κλαυθμώνος να μη φαίνονται οι άστεγοι. Το κέντρο της πρωτεύουσας έγινε ανοιχτό «μουσείο» ανθρώπινης εξαθλίωσης. Οι πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας-αντίστασης, όπως το Μητροπολιτικό-Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού στενάζουν υπό την όλο μαζικότερη προσέλευση νεόπτωχων, συχνά μεσοαστών. Το 1/3 του ενεργού πληθυσμού και τα 2/3 των νέων είναι εκτός εργασίας.

Αυτά και άπειρα άλλα δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα θα συμβούν, γραμμένα ήδη στους τύπους των μνημονίων που υπογράφει η δικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Και μόνο η καμπύλη του ΑΕΠ υποδεικνύει όχι παρατεταμένη βαθειά ύφεση, αλλά κατάρρευση χώρας. Η Ελλάδα παραμένει σε «δίνη θανάτου», κατά την έκφραση του Σόρος, εκ των σχεδιαστών της, σε αυτοτροφοδοτούμενη, επιταχυνόμενη καθοδική πορεία, που δεν κατεδαφίζει μόνο κοινωνικό κράτος και βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, καταστρέφει τη Δημοκρατία και αποσυνθέτει το έθνος.

Το Βερολίνο, προ της επιμονής Σαμαρά, υποχώρησε αποδεχόμενο τη διεξαγωγή εκλογών, προτού η συνέχεια εξαφανίσει τελείως την εκλογική απήχηση των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας. Εφόσον γίνουν τελικά οι εκλογές, τα δύο κόμματα θα χρειασθεί να συνασπισθούν (ίσως επιστρατεύοντας και «ενδιάμεσες» δυνάμεις ή σήμερα εμφανιζόμενους αντιμνημονιακούς) για να αποκτήσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Τι θέλει η τρόικα

Ο σχεδιασμός της τρόικας και της «αριστοκρατίας του χρήματος» πίσω της, είναι οι εκλογές να νομιμοποιήσουν και πολιτικά, αναδρομικά, τα μέτρα αμφίβολης δημοκρατικότητας, νομιμότητας, συνταγματικότητας που εφαρμόζονται από το 2010. Θα επιχειρηθεί να προστεθεί στον νομικό και ο πολιτικός αφοπλισμός της Ελλάδας, αν θελήσει να αμφισβητήσει τα κείμενα. Αξίζει να υπογραμμίσουμε, ότι οι συμφωνίες που συνομολογεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, παγώνουν το χρέος σε ευρώ, ανεξαρτήτως ποιού νομίσματος χρησιμοποιεί η χώρα. Εξαφανίζεται το βασικό πλεονέκτημα μιας ελληνικής επιλογής αποχώρησης από το ευρώ, καθίσταται όμως ευκολότερος ο εξαναγκασμός της Ελλάδας σε αποχώρηση, γιατί αυτή δεν θα επηρεάσει τις απαιτήσεις των πιστωτών.

Οι δυνάμεις πίσω από την τρόικα γνωρίζουν ότι στις οικονομικές εξισώσεις των Μνημονίων κρύβεται η πολύ σοβαρή πιθανότητα κοινωνικής εξέγερσης. Οι πιο ριζοσπαστικές από αυτές θέλουν η εξέγερση, αν σημειωθεί, να γίνει όσο περισσότερο ανοργάνωτα, άλογα και να ηττηθεί. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να χρησιμεύσει για σχέδια «νομότυπης» διολίσθησης στον αυταρχισμό, ή εκδίωξης της Ελλάδας από την ΕΕ, ανοίγοντας το δρόμο της διάλυσής της, ή γεωπολιτικά σχέδια.

Αν αυτός είναι ο πυρήνας της στρατηγικής των δυνάμεων που ενορχηστρώνουν τον πόλεμο κατά της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας ότι έχει απομείνει από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τι υπάρχει «απέναντι», στον λεγόμενο «αντιμνημονιακό» χώρο; Εδώ έχουμε πολύ αντιφατικά φαινόμενα, που είναι συνέπεια τόσο των βαθειών δομικών προβλημάτων της χώρας, όσο και της φύσης του εξαιρετικά σύνθετου προγράμματος καταστροφής της.

Αντίσταση ή αυτοκτονία;

Το τελευταίο είναι μια εφαρμογή είδους «λενινισμού των αγορών», μια προσπάθεια πρόκλησης κρίσης και καταστροφών, που συνιστούν τετελεσμένα. Προκαλείται ανήκεστος βλάβη στον ασθενή, ώστε να περιορίζεται διαρκώς η δυνατότητα και το κουράγιο του να σταματήσει απότομα τη θεραπεία, πλακώνοντας στο ξύλο τους «γιατρούς». Του υποβάλλεται ευθύς εξαρχής η ιδέα ότι είναι μελλοθάνατος, και μάλιστα εξαιτίας δικών του ευθυνών, ώστε να αποτρέπεται τυχόν εξέγερση, προκειμένου να παραιτείται ή να συναινεί σιωπηρά στην καταστροφή των συμπολιτών του, με την αυταπάτη ότι θα γλυτώσει ο ίδιος με ένα θαύμα, ώστε να εκπορνεύεται σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και να καθίσταται ηθικά αδύναμος να αντιδράσει, αν τυχόν χρειασθεί.

Το πρόγραμμα καταστροφής επιτελεί έτσι δύο παράλληλες και ανταγωνιστικές λειτουργίες. Πολλαπλασιάζει αφενός το ποσοστό της κοινωνίας που επιθυμεί να δράσει ενεργά εναντίον του μνημονίου. Ταυτόχρονα αποθαρρύνει και εκπορνεύει την υπόλοιπη κοινωνία. Εξασθενώντας οικονομικά την ελληνική κοινωνία δεν πολλαπλασιάζει μόνο τη διάθεση αντίστασης, περιορίζει και τις δυνατότητές της.

Η ενεργός αντίσταση προέρχεται κυρίως από άτομα και στρώματα που διαθέτουν ισχυρές ταυτότητες. ‘Ατομα με πλούσιο ηθικό και συναισθηματικό περιεχόμενο στρατεύονται στις προσπάθειες αρωγής των συνανθρώπων τους . Κοινωνικά στρώματα που διατηρούν ισχυρή δημοκρατική συνείδηση, σμιλεμένη στους ηρωϊκούς αγώνες μισού αιώνα (1936-1974), παρά την προδοσία των ηγετών και στελεχών της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης», είναι παρόντα στις μεγάλες διαδηλώσεις όπως αυτές του Μαίου 2012 και του Φεβρουαρίου 2012, από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας. Ομάδες με την αυτοεκτίμηση και τη συλλογικότητα των ανθρώπων που ζουν και κοινωνικοποιούνται μοχθώντας και παράγοντας, όπως οι χαλυβουργοί της Αθήνας με την παραδειγματική απεργία τους, μια από τις πιο μακρές και μαχητικές στην ιστορία των εργατικών αγώνων. Ομάδες και άτομα με έντονο το στοιχείο του ανήκειν στο Γένος των Ελλήνων, που διαισθάνονται καλύτερα τον πυρήνα των τελικών επιδιώξεων του εχθρού.

Οι τελευταίοι πέτυχαν την πρώτη νίκη του ελληνικού λαού, στον πόλεμο που ξεκίνησε, κατακλύζοντας τις πλατείες και τους δρόμους της χώρας στις 28 Οκτωβρίου του 2011, όπως έφυγαν με ενθουσιασμό για την Αλβανία στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ξαναπαίρνοντας έτσι το ‘Όχι των πατεράδων και των παπούδων τους από τους πρωταθλητές του Ναι. Εξαιτίας τους έπεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου και θα είχαν γίνει ήδη εκλογές, αν δεν έσπευδε η Νέα Δημοκρατία να αντιστρέψει την πολιτική της, επιτρέποντας τελικά την ψήφιση του νέου Μνημονίου, της νέας δανειακής και της συμφωνίας αναδιάρθρωσης.

«Αντιμνημονιακή» κακοφωνία

Αυτοί όμως οι άνθρωποι και οι δυνάμεις δεν καταλαβαίνουν την πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, ούτε γιατί ο κ. Κουβέλης αποφάσισε να διασπάσει τον Συνασπισμό τώρα, επικαλούμενος διαφορές είκοσι χρόνων, ή γιατί φροντίζει να ορκιστεί πίστη στις συμφωνίες που υπέγραψε ο Παπαδήμος και να δηλώσει πρόθυμος για συμμετοχή σε αυριανή κυβέρνηση, όχι όμως σε σχήμα συνεργασίας της αριστεράς. Δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κόμματα και ομάδες αντιμνημονιακές κατ’ ουσία ή μόνο κατ’ όνομα, περισσότερες κι από τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου, όπως είπε μια μέρα ο Τράγκας. Δεν αντιλαμβάνονται γιατί οι κομματικοί μηχανισμοί επιμένουν να κλείνονται στα «φρούριά» τους, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν κάπως να διασωθούν στην επερχόμενη λαίλαπα. Φοβούνται, νοιώθουν ανεπαρκείς ή το κάνουν για άλλους λόγους; Τον ελληνικό λαό δεν τον ενδιαφέρει πάντως αν το α΄ ή β΄κόμμα θα βγάλει δέκα ή είκοσι βουλευτές πιο πάνω, όταν κινδυνεύει με αφανισμό μια χώρα, μια κοινωνία, ένα έθνος.

Οι επικείμενες εκλογές είναι οι σημαντικότερες μετά τις εκλογές του 1946, που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο. Δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα «συστήματος» και όχι α’ ή β’ πολιτικής εντός του «συστήματος». Το αποτέλεσμά τους όμως, το αν οι δυνάμεις που ισχυρίζονται ότι αντιπαλεύουν μια εθνική καταστροφή ενεργούν με όλα τα μέσα κατά τρόπο συνεπή προς τη ρητορεία τους, υπερβαίνοντας τα στενά κομματικά τους «συμφέροντα» και στις εκλογές, συγκροτώντας και σε αυτές το «αντιμνημονιακό μέτωπο» που επαγγέλλονται, θα έχει πολύ μεγάλη σημασία για τη συνέχεια. Η «βάση» αυτών των αντιμνημονιακών δυνάμεων πάντως, ο αφυπνιζόμενος και ανθιστάμενος ελληνικός λαός, αυτό ζητάει από τις ηγεσίες που θέλουν να τον εκπροσωπούν να κάνουν. Να κατέβουν δηλαδή ενωμένες στις εκλογές, γύρω από αξιόπιστα και σοβαρά πρόσωπα και ιδέες, προσφέροντας πολιτική προοπτική. Και ασφαλώς να μην εμφανισθούν ως «αντιμνημονιακοί» προεκλογικά, για να συνδράμουν μετεκλογικά σε κυβερνήσεις «μνημονιακών».

Konstantakopoulos.blogspot.com

Επίκαιρα, 22.3.2012

ΖΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Αθήνα, 16 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΕ

Aγαπητοί συναγωνιστές,

Χαιρετίζουμε το Συνέδριό σας και ευχόμαστε να συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη δράση μιας συνιστώσας του ελληνικού δημοκρατικού, κοινωνικού και εθνικού κινήματος, που διακρίνεται για την οξεία αίσθηση της σύνδεσης εθνικού, δημοκρατικού και κοινωνικού στοιχείου, που διαθέτει ισχυρούς δεσμούς με τη νεολαία μας, που δεν πάσχει από την «αλαζονίτιδα» πολλών άλλων τάσεων, που είναι δηλαδή διατεθειμένη να διδαχθεί από τα λάθη της, να μάθει από την εμπειρία της, να διαλεχθεί με άλλα ρεύματα και ιδέες. Ξέρουμε ότι έχετε μεγάλη εκτίμηση στην πολιτική κληρονομιά του Λένιν, γι’ αυτό και νομίζουμε ότι αξίζει να θυμηθούμε τον ορισμό που έδινε για τους Μπολσεβίκους: «Το ρεύμα του εργατικού κινήματος που διακρίνεται για την ικανότητά του να διεισδύει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, να τα επηρεάζει και να επηρεάζεται από αυτά». Η συμβολή της τάσης σας μπορεί να είναι καθοριστική στην τόσο αναγκαία ανασυγκρότηση του αριστερού και ευρύτερου δημοκρατικού και πατριωτικού κινήματος.

Σήμερα, ο λαός μας αντιμετωπίζει ίσως τη φοβερότερη απειλή στα διακόσια χρόνια της ανεξαρτησίας του. ‘Εχοντας επίγνωση του διακυβεύματος, ιδίως των συνεπειών της μετατροπής του δικαίου των ομολόγων σε αγγλικό και του ελληνικού χρέους σε χρέος προς κράτη, συνοδευόμενο του όλου από ένα πρόγραμμα καταστροφής του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας, καλέσαμε ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου το σύνολο των δυνάμεων που αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική, να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές τους συγκροτώντας ένα ενιαίο μέτωπο κατά του Μνημονίου, από τον Καμμένο έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως διακηρύξαμε, θέλοντας να δώσουμε και συμβολικά την ευρύτητα των δυνάμεων που θα θέλαμε να συμπαραχθούν, ευρύτητα που προσδιορίζει η έκταση της απειλής.

Δεν κάναμε αυτή την πρόταση γιατί αγνοούμε τις ποικίλες διαφορές όλων αυτών των δυνάμεων, ούτε γιατί θέλουμε να υποσταλεί η σημαία των κοινωνικών αγώνων. Την κάναμε γιατί θελήσαμε να οδηγήσουμε τον ανταγωνισμό αριστεράς και δεξιάς, ποικίλων τάξεων,τάσεων και ατόμων στο πεδίο που συμφέρει το κίνημα της αντίστασης και αναγέννησης: πως δηλαδή θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες ανταγωνισμού για το ποιά δύναμη είναι πιο συνεπής, στα λόγια και στα έργα, στο πεδίο της ανάγκης αντιμετώπισης της θανάσιμης απειλής για τη δημοκρατία, την κοινωνία και το έθνος μας. Για να αυξήσουμε έτσι την πίεση του λαϊκού παράγοντα επί των πολιτικών και των δυνάμεων που λένε ότι παλεύουν για τα συμφέροντά του. Για να αυξήσουμε τη δύναμη πυρός του αντιμνημονιακού μετώπου, για να δώσουμε τη δυνατότητα στο λαό μας να διαχωρίσει αυτός, με το αλάνθαστο κριτήριο της πράξης και της εμπειρίας, τους αγωνιστές από τους δημαγωγούς και τους τυχοδιώκτες.

Το εύρος και ο χαρακτήρας αυτού του μετώπου δεν είναι υποκειμενική απόφαση, ούτε στηρίζεται σε κριτήρια ιδεολογικής εγγύτητας, ούτε σε μια σχηματική, εκ των προτέρων άποψη για τον ρόλο των κοινωνικών στρωμάτων, ούτε καν σε εκτιμήσεις για την έκβαση της σύγκρουσης. Ο χαρακτήρας του μετώπου προσδιορίζεται από την ανάλυση του συγκεκριμένου ζητήματος που τίθεται ενώπιον ενός έθνους, ενός λαού, μιας τάξης.Γι’ αυτό και έχει καθοριστική σημασία να καταλάβουμε καλά ποιος είναι ο εχθρός και ποιά είναι η στρατηγική του.

Μας επιτίθενται οι κύριες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα όργανα της ΕΕ, αν και αυτή η επίθεση δεν θα μπορούσε να εκδηλωθεί χωρίς τη συγκατάθεση της ίδιας της Αθήνας, δεδομένου ότι η Ελλάδα διαθέτει ισχυρότατα θεσμικά και πολιτικά όπλα στο πλαίσιο της ΕΕ, που όχι μόνο δεν χρησιμοποίησε για να αμυνθεί, αλλά και συνέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου και Παπαδήμου στη συνέχεια να αχρηστεύσει. Η επίθεση αυτή δεν θα μπορούσε επίσης να εκδηλωθεί αν προηγουμένως δεν είχε οργανωθεί και εκδηλωθεί η επίθεση των «αγορών», δηλαδή της αιχμής της παγκόσμκιας «αριστοκρατίας του χρήματος».

Πίσω από τον άμεσο και ορατό εχθρό μας, τις ανώτερες τάξεις της Γερμανίας και ιδίως τη μερίδα τους που συνδέεται με το χρηματιστικό κεφάλαιο, υπάρχει ο πολύ λιγότερο ορατός, αλλά πολύ πιο επικίνδυνος εχθρός του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου. Πολύ πιο επικίνδυνος γιατί, σε αντίθεση με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, αυτός διαθέτει όντως παγκόσμια και μακροχρόνια στρατηγική. Την Ελλάδα θέλει να τη γυρίσει πίσω από το 1974 και πίσω από το 1821. Την Ευρώπη πίσω από το 1945 και πίσω από το1789. ‘Όπως κάποτε οι Κρουπ έδωσαν την εξουσία στον Χίτλερ, έτσι και οι σημερινοί ηγέτες της Γερμανίας έδωσαν την εξουσία στη Goldman Sachs.

O εχθρός μας χτυπάει μία μία χώρα ξεχωριστά και μας έβαλαν εμάς στην πρώτη γραμμή της εξόντωσης. Δεν χτυπάνε μόνο τους φτωχούς‘Ελληνες, χτυπάνε τους ‘Ελληνες ως ‘Ελληνες, τους αποδομούν το κράτος τους. Από αυτό απορρέει η αδυναμία να υπερασπιστείς την κοινωνία, χωρίς να υπερασπιστείς το έθνος, το έθνος, χωρίς να υπερασπιστείς την κοινωνία. Είναι το εύρος της εχθρικής επίθεσης που αντικειμενικά σπρώχνει τάξεις που συνήθως έχουν αντίθετα συμφέροντα, ιδεολογικά ρεύματα που έρχονται από διαφορετικές αφετηρίες είτε να συγκλίνουν, και στη σύγκλιση αποβλέπει το ενιαίο εθνικό, δημοκρατικό, κοινωνικό πατριωτικό μέτωπο, είτε να αποκλίνουν ακολουθώντας το καθένα το «ο σώζων εεαυτόν σωθήτω». Το Ενιαίο Μέτωπο αποσκοπεί στο να συγκροτήσει το εθνικό,δημοκρατικό, κοινωνικό υποκείμενο, στο να δώσει την πρακτική και πολιτική δυνατότητα στις πιο συνεπείς λαϊκές δυνάμεις να επικρατήσουν αποδεικνύοντας την αποτελεσματικότητά τους στην οργάνωση της άμυνας και της αντεπίθεσης του λαού μας.

Είναι επίσης εξαιτίας αυτής της ανάλυσης που επιδιώκουμε τη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου των ευρωπαϊκών λαών κατά των αγορών, μόνου ικανού να αναχαιτίσει τον τρίτο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που ξεκίνησε στην Ευρώπη από μας. Και είναι γι’αυτό τον λόγο που υποτάσσουμε σε αυτή την επιδίωξη τις τακτικές και τα συνθήματά μας.

Δυστυχώς, οι προσπάθειές μας είχαν περιορισμένα αποτελέσματα έως τώρα. Ηγεσίες, πολιτικοί, κόμματα, αν και κάνουν σφοδρή πολιτική κατά του Μνημονίου, αν και μιλάνε για την ανάγκη συγκρότησης ενός ευρύτατου αντιμνημονιακού μετώπου, στην πράξη δεν κινούνται με τρόπο που να αντιστοιχεί στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και στην οξύτητα της απειλής. Οι πράξεις τους δεν συνάδουν πάντα με τις πράξεις δυνάμεων που θέλουν πραγματικά να μπουν στον δρόμο του αντιπάλου. Παρά όμως τις απογοητεύσεις, θα συνεχίσουμε στον δρόμο αυτό, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει άλλος.

Πιστεύουμε ότι η ΚΟΕ συγκαταλέγεται στις δυνάμεις εκείνες που θα πρωταγωνιστήσουν στις επερχόμενες κοινωνικές, πολιτικές και εθνικές μάχες. ‘Όπως έλεγε ο Μαρξ στη τρίτη θέση για τον Φόυερμπαχ, αλλάζουμε αλλάζοντας τον κόσμο.

Για την Εκτελεστική Γραμματεία του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών "Σπίθα"
Ο Γραμματέας

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΑ ΕΧΘΡΟ ΜΑΣ!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η Αρμενία (και το συνδεόμενο με αυτή Ναγκόρνο-Καραμπάχ) είναι μια ορεινή περίκλειστη χώρα, περιβαλλόμενη από εχθρούς. Ανατολικά το Αζερμπαϊτζάν, με το οποίο βρέθηκε σε πόλεμο στη δεκαετία του 1990 και το οποίο την απειλεί. Νότια και νοτιοδυτικά με την Τουρκία, που έχει απειλήσει επανειλημμένως να επέμβει στην περιοχή, κάνοντας χρήση των προνοιών της συνθήκης του Καρς. Βορείως είναι η Γεωργία, που, αν δεν είναι ανοιχτός εχθρός, φίλος πάντως δεν είναι. Η Γεωργία έχει εξαιρετικά εχθρικές σχέσεις με τη Ρωσία, κυριότερο σύμμαχο της Αρμενίας, που χρειάζεται όμως τον εναέριο χώρο της ή το έδαφoς της Γεωργίας για να τη συνδράμει. Στη στρατιωτική απειλή που αντιμετωπίζει εύκολα μπορεί να προστεθεί και ο ενεργειακός και άλλος αποκλεισμός, όπως συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Για τους λόγους αυτούς πληροφορήθηκαν με κατάπληξη στο Ερεβάν (όπως επίσης στη Μόσχα και την Τεχεράνη), ότι η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να συνάψει συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με το Αζερμπαϊτζάν, παρέχοντάς του μάλιστα, παρά την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ως χώρα, γενναιόδωρη στρατιωτική βοήθεια, που μπορεί να ανατρέψει τον συσχετισμό δυνάμεων! Η έκπληξη ήταν ακόμα μεγαλύτερη, στο μέτρο που Αρμένιοι και ‘Ελληνες της Μικράς Ασίας εσφάγησαν από τον ίδιο δυνάστη! Αλλά και το Αζερμπαϊτζάν διατηρεί στενότατες σχέσεις με την ‘Αγκυρα και το ψευδοκράτος στην Κύπρο, με το οποίο οι σχέσεις του είναι οι καλύτερες που έχει οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, μετά από την ίδια την Τουρκία! Γιατί να ενισχύσει η Ελλάδα αυτή τη χώρα;

Οι κατάπληκτοι Αρμένιοι, σε μια προσπάθεια αποτροπής της συμφωνίας, προσέφυγαν στον ‘Ελληνα Υπουργό ‘Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο, όχι μόνο εκλιπαρώντας τον να μην προχωρήσει, αλλά και φτάνοντας στο σημείο να προσφέρουν εκείνοι δωρεάν στην Ελλάδα όσα τυχόν αντιαεροπορικά συστήματα δεν τους είναι απαραίτητα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας όμως, ο ‘Ελληνας Υπουργός ‘Αμυνας επιμένει στη συμφωνία.

Ο λόγος είναι (δυστυχώς) απλός. Το ζητάει από τον κ. Αβραμόπουλο η ισραηλινή κυβέρνηση, στα πλαίσια της στρατηγικής της για μια «ημισέληνο», μια ζώνη επιρροής που θα ξεκινάει από την Κύπρο και θα «κυκλώνει» την Τουρκία, συνιστώντας ταυτόχρονα και τον βόρειο διάδρομο μιας επίθεσης κατά του Ιράν. Εξ ου η εντατική στρατιωτική συνεργασία με τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Γεωργία, μεταξύ άλλων. Και, όπως και σε όλα τα άλλα ζητήματα, στο λεξιλόγιο των Ελλήνων πολιτικών απουσιάζει η λέξη «όχι».

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η ρήξη της κυβέρνησης Νετανιάχου με την ομάδα του Ερντογάν (και όχι την Τουρκία γενικά, όπως νομίζουν οι παρ’ ημίν κουφιοκεφαλάκηδες, αγνοώντας μια κρισιμότατη διαφορά) μπορεί να συνιστά μια σπουδαία ευκαιρία για την Ελλάδα και την Κύπρο, υπό τον όρο όμως (που δεν εκπληρούται) ότι Αθήνα και Λευκωσία θα διέθεταν μια εθνική στρατηγική, θα είχαν δηλαδή κάποιες επιδιώξεις, πέραν του να λύσουν εις βάρος τους τις ελληνοτουρκικές διαφορές και να επαναφέρουν το σχέδιο Ανάν. Αλλοιώς θα κάνουν τελικά τα «θελήματα» μιας χώρας που έχει εμπλακεί στα πιο επικίνδυνα παιχνίδια της υφηλίου, χωρίς η Ελλάδα ή η Κύπρος να κερδίζουν τίποτα άλλο από κινδύνους.

Δεν χρειαζόμαστε «νταβατζήδες»

Η χώρα μας, στην κατάσταση που βρίσκεται, χρειάζεται απελπιστικά συμμάχους σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, και στην Ιερουσαλήμ και στη Μόσχα, και στην Ευρώπη και στην Αμερική και στον τρίτο κόσμο, παντού. Το μόνο που δεν χρειάζεται, το μόνο που την έχει καταστρέψει, είναι οι «νταβατζήδες». Και μόνο τέτοιους μπορούν να βρουν οι ‘Ελληνες πολιτικοί, ικανοί μόνο για σχέσεις υποτέλειας. Ακόμη και την κατ’ αρχήν αξιοποιήσιμη ιδέα μιας ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης θα καταστρέψουν με τον τρόπο που πολιτεύονται, μετατρέποντάς την από πηγή ωφέλους σε πηγή κινδύνων και δεινών.

Παίρνουμε άλλωστε ως χώρα κάποιο αντάλλαγμα από όλα αυτά; Το Ισραήλ έχει π.χ. πολύ μεγάλη επιρροή στην Αλβανία. Του ζητήσαμε να την ασκήσει ώστε να κυρωθεί η συμφωνία για την ΑΟΖ ή να σταματήσει ο ελλιμενισμός τουρκικών υποβρυχίων; ‘Όχι φυσικά. Η Αθήνα μόνο δίνει, δεν παίρνει, ούτε καν ζητάει, σε αυτό και σε όλα τα άλλα θέματα, όχι μόνο από το Ισραήλ, αλλά από τους πάντες! Ζητήσαμε σε αντάλλαγμα όχι μόνο της βοήθειας του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και πολλών άλλων πολύ σημαντικών και παρακινδυνευμένων στρατιωτικών διευκολύνσεων που μας ζητάει, να σταματήσει έστω η Ιερουσαλήμ να αναγνωρίζει τα Σκόπια ως Μακεδονία; ‘Όχι βέβαια.

Υπάρχει και μια άλλη πτυχή στην υπόθεση της Αρμενίας. Δεν χρειάζεται η Ελλάδα να κάνει αυτή τη βρωμοδουλειά με το Αζερμπαϊτζάν. Κάνοντάς την η Αθήνα μπήχνει βαθιά το μαχαίρι της δυσπιστίας στις σχέσεις με έναν λαό σύμμαχο, που η τραγική ιστορία μας, μας ενώνει με ακατάλυτους δεσμούς. Γιατί να το κάνουμε;

Τα ίδια έγιναν με τον Μιλόσεβιτς, που τον έριξε ο σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου ‘Αλεξ Ρόντος, βάζοντας ταυτόχρονα σφήνα στους Ρώσους και μετά βγήκε και διαφήμιζε τον ρόλο του, ώστε να μη μείνει τίποτα όρθιο στις ελληνοσερβικές και ελληνορωσικές σχέσεις. Μας έβαλαν εμάς να δώσουμε τον Οτσαλάν, για να μην ξαναυπάρξει εμπιστοσύνη μεταξύ Κούρδων και Ελλήνων. Και πάει λέγοντας, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το σύνολο σχεδόν των παράπλευρων σχέσεων που είχε η Ελλάδα, μέχρι το 1996, σχέσεων που δεν αρέσουν βέβαια στους «φιλέλληνες» των Αθηνών, αλλά που μπορούσαν κάπως να αντισταθμίσουν την πίεση που δέχεται μονίμως η Ελλάδα από τους υποτιθέμενους συμμάχους και εταίρους, περιλαμβανομένης της Τουρκίας. Ελπίζουμε ο κ. Σαμαράς να «μαζέψει» τον Υπουργό του, σταματώντας αυτή την ακατανόητη συμφωνία.

Konstantakopoulos.blogspot.com

Το Παρόν, 18.3.2012

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΤΗΣ

Η ελληνική αριστερά ενώπιον των ευθυνών της


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Για τρίτη φορά στην ιστορία της, η ελληνική Αριστερά βρίσκεται αντικειμενικά ενώπιον μιας ιστορικής και πιθανώς τελευταίας ευκαιρίας, και πρόκλησης συνάμα, να διεκδικήσει την κατά Γκράμσι ηγεμονία του έθνους της στον ύψιστο αγώνα που καλείται να δώσει για την ίδια του την επιβίωση ο ελληνικός λαός, αλλά και να αποδείξει ότι είναι αυτό που δηλώνει. Αναδεικνυόμενη σε κύρια εθνική δύναμη, διεκδικώντας όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την εξουσία, μόνη της ή σε συμμαχία. Οι προηγούμενες δύο τέτοιες καταστάσεις στην Ελλάδα εμφανίστηκαν το 1941 και το 1974. Από τον τρόπο που θα χειρισθεί την τωρινή κρίση, θα κριθεί όχι μόνο το μέλλον, αλλά η ίδια η ύπαρξη της αριστεράς.

Η προοπτική αριστερής ανόδου τρομοκρατεί τα κέντρα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας τραπεζικής εξουσίας. Αντιδρώντας σε επιστολή που του απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας, ο επικεφαλής του Εurogroup Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, πρωθυπουργός μιας λιλιπούτειας χώρας-πλυντηρίου, προέβη σε νέο εκβιασμό, πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης. Λέγοντας ότι, αν διακόψουν οι ‘Ελληνες το πρόγραμμα της καταστροφής τους, ψηφίζοντας κόμματα της αρεσκείας τους, θα χάσουν την υποτιθέμενη βοήθεια προς αυτούς. Χωρίς μάλιστα κανείς από αυτούς που παριστάνουν τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς μας να διανοηθεί να υπερασπιστεί τη χώρα και τη δημοκρατία.

Τρομοκρατημένοι δεν είναι μόνο από την Ελλάδα, είναι και από τη Γαλλία. Μέχρι τώρα, το πρόγραμμα του νέου, χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, εξελίσσεται κανονικά και χωρίς προβλήματα, γιατί δεν ξεσηκώνονται οι ευρωπαϊκοί λαοί και γιατί οι τράπεζες κατάφεραν να κάνουν τη δική τους κρίση, κρίση της Ευρώπης, ενδοευρωπαϊκό «πόλεμο». Γι’ αυτό οι πανικόβλητες και σπασμωδικές επεμβάσεις ακόμα και στη Γαλλία, για να μην εκλεγεί ο Ολλάντ.

Αυτό που τρομοκρατεί Μέρκελ και τράπεζες, είναι αυτό ακριβώς που περιμένουν οι ‘Ελληνες. Μπορεί οι τηλεοράσεις μας να κάνουν ότι μπορούν για να εμπεδώσουν τα αισθήματα πένθους, ήττας και κατάθλιψης, υπό την καθοδήγηση των ξένων μάνατζερ του ψυχολογικού πολέμου, μπορεί να κατάφεραν να δημιουργήσουν σε πλατιά στρώματα μια εικονική αίσθηση πραγματικότητας, ξεχνάνε όμως ότι, τελικά, εκτός από το ψέμμα και την προπαγάνδα, και η αλήθεια είναι τρομερό όπλο. ‘Ολο και περισσότεροι ‘Ελληνες συνειδητοποιούν ότι δεν μπορεί κάποιος να τους σώζει στέλνοντας ασπρομάλληδες γέροντες να συνωθούνται πεινασμένοι για μια λαγάνα την Καθαρά Δευτέρα. Θα την πληρώσουν άσχημα αυτή την εικόνα εθνικού εξευτελισμού, της ντροπής που πρέπει να συνέχει κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο, αν είναι αξιοπρεπής, οι Παπαδήμιοι, οι Σαμαράδες, οι Βενιζέλοι και οι όμοιοί τους που, χορτάτοι και καλοζωϊσμένοι, χωρίς καμμιά επαφή και καμιά διάθεση επαφής με τον ελληνικό λαό, δεν κάνουν ολημερίς άλλη δουλειά από το να μεταφράζουν τις οδηγίες Πιστωτών και Προστατών.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θέλει επανάσταση, δεν θέλει τις τραγωδίες και τους κινδύνους της αναταραχής, των εμφύλιων συγκρούσεων. Κάθε λογικός άνθρωπος θέλει να λύνονται τα προβλήματα ειρηνικά και δημοκρατικά, να διατηρεί η κοινωνία και το έθνος συνεκτικό το πλαίσιο της ύπαρξής του, ιδίως σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Είναι γι’ αυτό ιστορική η ευθύνη της ελληνικής άρχουσας τάξης, του πολιτικού και κρατικού προσωπικού γιατί, στην πιο κρίσιμη στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας, διάλεξαν να περάσουν στο στρατόπεδο των εχθρών της Ελλάδας, δεν έδωσαν εγκαίρως στους ‘Ελληνες πολίτες, τη δυνατότητα τουλάχιστο να διαλέξουν οι ίδιοι το δρόμο που θα πάρουν. Ο Παπαδήμιος, με την προσωπική του περιουσία θα πληρώσει τα ομόλογα που δίνει στο αγγλικό δίκαιο; Ο Σαμαράς θα πληρώσει μήπως κι αυτός με την περιουσία του τις τερατώδεις υποχρεώσεις της δανειακής σύμβασης που ετοιμάζεται να επικυρώσει, το χρέος που αυξάνει και παγώνει σε ευρώ; Τους έχει δώσει κανείς το δικαίωμα να πουλήσουν τη χώρα τους, επαγγελματίες πολιτικοί ανάξιοι να κερδίσουν ένα ευρώ δουλεύοντας;

‘Ολο και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού λαού, συνειδητοποιώντας την άβυσσο που σπρώχνει το έθνος, μια από τις πλέον διεφθαρμένες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες όλης της Ευρώπης, ζητάνε πιεστικά λύση. Αρχίζουν και τις βρίσκουν μόνα τους, ματαιώνοντας την είσπραξη παράνομων φόρων, οργανώνοντας την περίθαλψη των πιο ανήμπορων, πετώντας τα αρπαχτικά των μεσαζόντων έξω από την διακίνηση τροφίμων. Απαγορεύουν αυθόρμητα, ακόμα και σε ανθρώπους-σύμβολα, που αγάπησαν, και γι’ αυτό τους πονάει περισσότερο η προδοσία, όπως ο Νταλάρας, ακόμα και τη δημόσια εμφάνιση. Παίρνουν με το ζόρι πίσω τα σύμβολα των μεγάλων εθνικών αγώνων που έδωσε ο ελληνικός λαός και δεν τιμούν οι άρχοντές τους. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα 1965, επί Αποστατών για να ξαναβρούμε παρόμοιο φαινόμενο στην ελληνική ιστορία.

Κυρίως ζητάνε, όλο και πιο πιεστικά, από όσους πολιτικούς και όσες δυνάμεις λένε ότι αντιστρατεύονται αυτή την πορεία, όχι μόνο την αριστερά, να τους δώσει επιτέλους την ηγεσία που χρειάζονται, τις ιδέες και τα προγράμματα, την οργάνωση και τις συμμαχίες που ανταποκρίνονται στην απειλή μιας εθνικής καταστροφής που είναι τώρα ante portas, και που σε μεγάλο βαθμό έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Τους ζητάνε τα όπλα για να πολεμήσουν.

Σε δυο πρόσφατες συγκεντρώσεις αποθέωσαν τον Τσίπρα όταν τους είπε «δεν θέλουμε νάμαστε κόμμα διαμαρτυρίας, θέλουμε την εξουσία». Αλλά μούδιασαν διαβάζοντας ότι κατεβαίνουν στις εκλογές «ΣΥΡΙΖΑ και συνεργαζόμενοι». Και το όνομα μόνο δεν παραπέμπει στην αναγκαία ευρύτητα νικηφόρου ψηφοδέλτιου. Για το άλλο «κόμμα της αριστεράς», αν οι όροι έχουν διατηρήσει σχέση με το περιεχόμενο, το ΚΚΕ, ο καθένας που κάτι νοιώθει και ξέρει, καταλαβαίνει την έκταση της απελπισίας των ανθρώπων που αφιέρωσαν ανιδιοτελώς όλη τους τη ζωή στο κόμμα τους, για να το βλέπουν να κάνει ποδαρόδρομους στα Χαυτεία όταν μισό με ένα εκατομμύριο οδηγείται από ένστικτο στη Βουλή, να αρνείται την παραμικρή συνεργασία, να χαρακτηρίζει «χαφιέδες ή αφελείς» όσους διαφωνούν μαζί του, «ιμπεριαλιστική» τη Ρωσία, ανόητους όσους πάνε να πετάξουν τους μεσάζοντες έξω από τη διακίνηση προϊόντων. Τόσο τρομαγμένη μοιάζει η ηγεσία τους απ΄όσα έρχονται που, αψηφώντας το γελοίο, ξαναδιέγραψε από το Κόμμα μετά θάνατον τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, που οι ίδιοι οι εξολοθρευτές του, οι Εγγλέζοι, ονόμασαν «πολεμική μεγαλοφυία».
‘Αγαλμα πρέπει να κάνει η τρόικα στην ηγεσία για τη συμβολή της στο πέρασμα των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Τέτοια υπερεπαναστατική πολιτική είχαμε να δούμε από την εποχή της Βαϊμάρης, όταν το γερμανικό ΚΚ έδωσε την εξουσία στον Χίτλερ, ή την αποχή του 1946!

Μερικοί λένε ότι τους ενδιαφέρει δήθεν η «εργατική τάξη», με την οποία συνήθως ούτε είχαν, ούτε θέλουν να έχουν σχέση, όχι το «έθνος». Μπορεί κάποιος να είναι ευαίσθητος στην καταπίεση της τάξης και αναίσθητος στην καταπίεση του έθνους; Γιατί δεν ρωτάνε την ίδια την «τάξη», τους φτωχούς ‘Ελληνες, αν χρειάζονται κράτος και έθνος, αν νοιώθουν ‘Ελληνες, αν θέλουν όσοι μιλάνε εξ ονόματός τους να υπερασπίζονται την Ελλάδα διεθνώς; Αυτοί προπάντων έχουν ανάγκη από κράτος που λειτουργεί, από ΙΚΑ, από προστασία του νόμου, από δικαιώματα. Είναι απίστευτη η εφευρετικότητα του γραφειοκράτη που δεν θέλει να αγωνιστεί προσευχόμενος «απελθέτω από εμού το ποτήριον τούτο».

Το 1917, ο Λένιν έγραφε: Σε μια επαναστατική κατάσταση, το Κόμμα είναι εκατό φορές πιο αριστερά από το Πολιτικό Γραφείο, οι εργάτες εκατό φορές πιο αριστερά από το Κόμμα. Ο ίδιος μίλησε για συμμαχίες «με τον διάβολο και με τη γιαγιά του εν ανάγκη», όρισε τους Μπολσεβίκους ως μόνο ρεύμα ικανό να «διεισδύει σε όλα τα στρώματα, να τα επηρεάζει και να επηρεάζεται από αυτά» και συνόψισε την τακτική του στο «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά».

Αυτά τάλεγε κάποιος πούθελε να νικήσει και νίκησε. Ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για τις ιδεολογικές ταξινομήσεις των δυνάμεων, από που έρχονται, αλλά για το που πάνε. Θα ανταμείψει όσους πολεμήσουν στον πόλεμο που τον αναγκάζουν. Θα καταδικάσει στη λήθη τους άλλους, έστω συμπαθείς.

Επίκαιρα, 8 Μαρτίου 2012

Konstantakopoulos.blogspot.com

ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μας είπαν ότι με το πακέτο θα διασφαλίσουμε την παραμονή μας στο ευρώ. Δεν έχει προλάβει να ψηφιστεί και εφαρμοστεί και βγαίνει η μισή Γερμανία και η μισή Ευρώπη και ζητάει να φύγουμε από το ευρώ, αποδεικνύοντας και πάλι ότι δεν βγαίνει ποτέ, σε κανένα ζήτημα, ούτε
μια λέξη αλήθειας από τα θλιβερά και ασπόνδυλα ανθρωπάκια που παριστάνουν την
ελληνική κυβέρνηση, τους Παπαδήμους, τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και ΣΙΑ.
Για τον αναλυτή βέβαια, οι πολιτικοί μας του κάνουν εύκολη τη ζωή. Αρκεί να
αντιστρέψει κανείς όσα λένε για να καταλάβει ποιά είναι η αλήθεια.

Μετά την ολοκλήρωση των συμφωνιών, θα είναι πολύ πιο εύκολο να διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ, για τον απλούστατο λόγο ότι τα χρέη θα περάσουν στο αγγλικό δίκαιο και τη δικαιοδοσία
του δικαστηρίου του Λουξεμβούργου και θα μείνουν σε ευρώ, ακόμα κι αν πάμε σε
δραχμή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα δάνεια από τα κράτη της ΕΕ, σύμφωνα με τους
όρους της δανειακής σύμβασης.

‘Ολος ο κόσμος, η παγκόσμια οικονομική επιστήμη, όλος σχεδόν ο παγκόσμιος τύπος λέει «σταματήστε να σκοτώνετε την Ελλάδα» με την πολιτική που τη βάζετε να εφαρμόσει. Οι άνθρωποι βγαίνουν σε όλο τον κόσμο μόνοι τους να φωνάξουν «Είμαστε όλοι ‘Ελληνες».
280.000 Νορβηγοί αποφάσισαν για συμπαράσταση να έρθουν φέτος διακοπές στην
Ελλάδα. Αυτοί είναι ‘Ελληνες, δεν είναι ‘Ελληνες όμως αυτοί που μας εκπροσωπούν
και τους «αδειάζουν» όλους αυτούς αρνούμενοι να διαπραγματευθούν! Λένε ναι
ακόμα και στις πιο ανήκουστες, παράφρονες και ανεφάρμοστες απαιτήσεις των
πιστωτών, ώστε αύριο, όταν η Ελλάδα δεν θα μπορεί να τιμήσει την υπογραφή που
βάζει, να βγούνε όλοι και να της λένε «μόνοι σας αναλάβατε τις υποχρεώσεις».

Μας είπαν ότι με τα νέα μέτρα θα αποφύγουμε τη χρεωκοπία. Δεν πρόλαβαν να ψηφιστούν και φάγαμε την υποβάθμιση από την Φιτς. Η Μούντις βγήκε και λέει δεν βγαίνει αυτό το χρέος. Η Σίτυγκρουπ ότι θάχουμε 7% ύφεση του χρόνου, δηλαδή ότι θα καταστραφούμε ως χώρα, όχι ως
οικονομία. Φέρνουμε πιο κοντά όχι τη χρεωκοπία, αλλά την εθνική μας καταστροφή.

Μέχρι τώρα είχαμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας, γιατί το χρέος μας ήταν προς ιδιώτες και ρυθμιζόταν από την ελληνική Βουλή και τα ελληνικά δικαστήρια. Μπορούσαμε να μην το πληρώσουμε και να ζητήσουμε διακανονισμό. Τώρα, από τη στιγμή δηλαδή της ανταλλαγής των
ομολόγων και της επικύρωσης της νέας δανειακής με αυξημένη πλειοψηφία, για να
αμφισβητήσουμε το χρέος μας θα πρέπει να πάμε κόντρα στη διεθνή έννομη τάξη. Θα
το κάνουμε εν ανάγκη, αλλά ο ελληνικός λαός θα καταβάλλει οπωσδήποτε βαρύτατο
τίμημα για να ξαναποκτήσει το κράτος έστω που διέθετε τον Φλεβάρη του 2012, αν
το ξαναποκτήσει.

Από το «λεφτά υπάρχουν» στο
«πετρέλαια υπάρχουν»

Μας κλείνουν το μάτι οι δήθεν εθνικόφρονες, σε αυτή τη χώρα των απατεώνων που κατάντησε η Ελλάδα, ο Σαμαράς και η ΝΔ και μας βεβαιώνουν ότι θα ψάξουν για πετρέλαια. Μετά το «λεφτά
υπάρχουν», δεν αποκλείεται να δούμε και κάποιο «πετρέλαια υπάρχουν». Την ίδια
ώρα που εκδηλώνουν τη νέα απάτη τους, ξηλώνουν το Ινστιτούτο Γεωλογικών και
Μεταλλευτικών Ερευνών και θέλουν να ξεπουλήσουν ότι έχει απομείνει από την
κρατική ενεργειακή δομή της χώρας.

‘Όχι ότι δεν θα ψάξουν για πετρέλαια. Θα ψάξουν και θα παραψάξουν τώρα. Θα το κάνουν, όχι γιατί κάποιο ξαφνικό ενδιαφέρον αντικατέστησε την αδιαφορία δεκαετιών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά γιατί θα τους βάλουν να το κάνουν οι ίδιοι οι πιστωτές, οι τοκογλύφοι για λογαριασμό των
οποίων νομοθετεί και υπογράφει συμφωνίες αυτή η κυβέρνηση, χειραγωγούμενη από
ανθρώπους του Χρήματος, σε στενή συνάφεια με το βρετανικό και το ισραηλινό
κράτος, σε σημείο μάλιστα που έχει αρχίσει να εκδηλώνει δυσφορία και η ίδια η CIA! Και θα το κάνουν γιατί σε αυτούς, στους πιστωτές, θα μεταβιβασθεί όλη η περιουσία της χώρας, μέσω της δανειακής και των άλλων συνθηκών που υπογράφει η κυβέρνηση Παπαδήμου-Σαμαρά-Βενιζέλου, διαπράττοντας αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο έγκλημα κατά του ελληνικού έθνους στη νεώτερη ιστορία του.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα όσα αναφέραμε για τους υδρογονάνθρακες, ισχύουν και για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Η δανειακή σύμβαση απαγορεύει ρητώς τον συμψηφισμό απαιτήσεων και χρεών της Ελλάδας, της αφαιρεί δηλαδή το μεγαλύτερο όπλο για τη διεκδίκησή
τους.

Κανίβαλοι στην κυβέρνηση

‘Ηδη άλλωστε, η κυβέρνηση, εξευτελίζοντας το Σύνταγμα της χώρας και παραβιάζοντας, όπως και η Βουλή, τον όρκο της, προχωρά σε μια καταιγίδα νομοθετικών πρωτοβουλιών που συνιστούν παρωδία κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Με αυτές αλλάζει όλο το νομοθετικό,
εργασιακό, φορολογικό πλαίσιο της χώρας μέσα σε μερικές μέρες, αίρει τις
κυριότερες εναπομείνασες προστασίες του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος και το
ελληνικό κράτος δικαίου και κοινωνικών παροχών, χωρίς καμιά μελέτη και κανένα
σχέδιο, σε μια λογική «Ληστή με τα Καλάσνικωφ» ή «Σχιζοφρενούς Δολοφόνου με το
Πριόνι». Αρχής γενομένης από τον εφαρμοστικό νόμο, του οποίου κανείς ‘Ελληνας
δεν μπορεί να διαβάσει πάνω από τέσσερις παραγράφους, χωρίς να πάρει τα όπλα
και να βγει να αρχίσει να πυροβολεί. Κανένας ‘Ελληνας δεν θα μπορούσε να
σκεφτεί, να γράψει, να ψηφίσει τέτοια πράγματα, να νομοθετήσει την καταστροφή
της χώρας του και των ανθρώπων της.

Ξένοι στην εξουσία

Η άρχουσα τάξη της χώρας και οι πολιτικοί των δύο κομμάτων την έχουν ήδη παραδώσει στους ξένους. Ο νέος «τοκογλυφικός ιμπεριαλισμός» χρησιμοποιεί τώρα ελεύθερα την Ελλάδα, για να
διαλύσει όλο το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό της
Ευρώπης, να πειραματισθεί με νέες μορφές αυταρχικής διακυβέρνησης, διάλυσης
εθνών και κρατών και να εξυπηρετήσει τις γεωπολιτικές του σκοπιμότητες.

Στο Υπουργείο Τύπου, οι υπάλληλοι πήραν εντολή να συντάσσουν απευθείας στα αγγλικά περιλήψεις από τα μπλογκς, προς ενημέρωση προφανώς των Πιστωτών, νέων Προστατών της χώρας. Ξένοι είναι πιθανώς οι σχεδιαστές της δολοφονικής επίθεσης κατά του Μανώλη Γλέζου και του Μίκη Θεοδωράκη στο Σύνταγμα. Ξένοι «μικρομανατζάρουν» την ελληνική πολιτική
και τα media, ξένοι λέγεται ότι έχουν ήδη εγκαταστήσει στη χώρα «επιχειρησιακές ομάδες» για «κατάλυση πολιτικών γεγονότων».

Μόνο ένα πλατύ πολιτικό κίνημα, μόνο η κινητοποίηση όλης της ελληνικής κοινωνίας, σε ένα ευρύτατο πατριωτικό μέτωπο, χωρίς αποκλεισμούς, που θα επεξεργασθεί ένα σοβαρό και
αξιόπιστο πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής αναγέννησης της χώρας, γύρω από
μια ηγεσία ικανή να ανταπεξέλθει στις ιστορικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει,
θα μπορούσε να προσφέρει την απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για τη σωτηρία του
ελληνικού λαού και την ανάκτηση του κράτους του.

Επίκαιρα,
1.3.2012
Konstantakopoulos.blogspot.com